Kristilegt skólablað - 01.09.1975, Qupperneq 14

spusist
RGS GR
INNGANGUR
„Getur Guð gert svo stóran
stein, að hann geti ekki lyft hon-
um?“
Menn hafa lengi efast um
sannleiksgildi og réttmæti krist-
innar trúar. Sumir hafa verið
heiðarlegir og einlægir í efa sín-
um, aðrir fullir háðs og yfirborðs-
mennsku. Heimskulega spurn-
ingin í upphafi, er einmitt
vinsælasta vopn margra þeirra
síðarnefndu.
Grein þessi, er ekki tileinkuð
þeim, er þannig spyrja. Hún er
til þeirra, sem koma af einlægni
og spyrja í efa um ýmis grund-
vallaratriði kristinnar trúar.
Grein þessi er ekki tæmandi
listi yfir spurningar varðandi
kristna trú og spurningarnar í
sjálfu sér ekki tæmandi útlistun.
Eftirfarandi orð eru aðeins til-
raun til að grynnka á þeim hafsjó
spurninga, sem hinn almenni les-
andi kann að hýsa með sjálfum
sér.
ER BIBLÍAN EKKI FULL AF
VILLUM?
Kristnir menn trúa því, að
Biblían segi frá einstæðri opin-
berun Guðs í syni sínum Jesú
Kristi. Að hún ein veiti okkur
vitneskju um þann atburð er Guð
varð maður, og sé á þann hátt
grundvöllur kristinnar trúar.
En þá er spurt: ,,Er Biblían
ekki full af villum og mótsögn-
um?“ Þar með er grundvöllur
trúarinnar dreginn í efa.
Þegar við spyrjum okkur þess-
arar spurningar verðum við í
fyrsta lagi að hafa í huga, að
Biblían er bók skrifuð af mann-
legum höndum. Hún er bækur,
sem voru í smíðum í yfir þúsund
ár. Hún flaug ekki alfiðruð niður
af himni.
Biblían er vitnisburður
manna, er urðu vitni að stórkost-
legum atburðum, þegar skapar-
inn heimsótti sköpun sína og tal-
aði til þeirra, sem maðurinnjesús
Kristur. Þessir menn, lærisveinar
Jesú, festu sér í minni orð hans og
athafnir og skrifuðu síðan á bók-
fell fáum áratugum síðar (elzta
rit N.T. er frá því 49 e.Kr.).
Á milli dauða og upprisu Jesú
annars vegar og fyrsta rits N.T.
hins vegar líða þannig um 20 ár.
Á þessu tímabili varðveittist boð-
skapur Jesú í munnlegri erfða-
geymd, sem öll frumkirkjan stóð
sameinuð um að héldist óbreytt.
Þetta er stutt mjög sterkum rök-
um sagnfræðilegra rannsókna á
frumtextum Nýja testamentisins.
Við getum þannig verið full-
viss um, að boðskapur Biblíunn-
ar, um opinberun Guðs og frels-
un í Jesú Kristi sé hinn sami og
sá, sem Jesú boðaði og sannaði
með upprisu sinni frá dauðum.
Hvað þá með mótsagnir í Biblí-
unni?
Það skal viðurkennt að mót-
sagnir eru nokkrar í Biblíunni, en
þær eru yfirleitt smávægilegar.
Tökum lítið dæmi: Jóhannes
guðspjallamaður heldu.r því
fram, að Jesú hafi veriðkrossfest-
ur degi fyrr, en sagt er frá í
samstofna guðspjöllunum þrem-
ur (14. dag Nisanmánaðar, en
ekki 15.).
Rannsóknir hafa sýnt, að
líklega hefur Jóhannes rétt fyrir
sér. Hann skrifaði seinna, en hin-
ir guðspjallamennirnir, og hefur
þar af leiðandi haft guðspjöll
þeirra við hendina, er hann
samdi rit sitt. Hann hefur viljað
leiðrétta fyrri tíma misskilning og
gert það án þess að frumkirkjan
sæi nokkuð athugavert við það.
14
Gaman hefði verið, að impra á
fleiri atriðum í þessu sambandi,
en sökum rúmleysis er það ekki
hægt. Við getum þó fullyrt:
1. Biblían er vitnisburður
manna um opinberun Guðs.
2. Menn þessir voru leiddir
af þeim Guði, er hafði birst
þeim og undir handleiðslu hans
sömdu þeir rit sín.
3. Þeir voru menn eins og
við. Þeim gátu orðið á mistök í
ritum sínum. Mistök þessi eru þó
það smávægileg (sbr. dæmið), að
þau skipta engu máli fyrir boð-
skapinn, er lærisveinarnir vildu
koma á framfæri.
ER JESÚS EINA LEIÐIN TIL
GUÐS?
Svarið við þessu er já. Okkur
finnst það kannski þröngsýnt, en
raunar er svo ekki ef við göngum
út frá vissum forsendum.
Við höfum áður rætt um áreið-
anleik Biblíunnar og komist að
þeirri niðurstöðu, að hún er mjög
trúverðug heimild um boðskap
Krists. Hann staðfesti boðskap
sinn með upprisu sinni og með
því að gefa lærisveinum sínum
anda sinn (ath. breytinguna á
lærisveinunum fyrir og eftir þessa
atburði — upprisuna og hinn