Alþýðublaðið - 07.04.1926, Síða 3

ALÞÝÐUBLAÐiD
3
„Mvaimls**4.
Eok fyrtr algsýðu.
Allar bækur eiga að vera
skemtilegar, hvort heldur það eru
skáldsögur eða fræðibækur. Það
er ef til vill fult svo mikil þörf á
því, að fræðibækur séu skemtileg-
ar, en vandinn að gera þær það
er lika helmingi meiri en þegar
um sögu er að ræða.
Einar Helgason garðyrkjumaður
ernýbúinn aðgefaút mjögskemti-
lega fræðibók um garðrækt, er,
hann nefnir „Hvannir“. Er hún
nær 300 blaðsíður með fjölda af
myndum, en af því að Búnaðar-
félagið heíir veitt styrk til útgáf-
unnar, kostar hún ekki nema 6
krónur.
Fyrri helmingur bókarinnar er
um almennar garðyrkjuregiur, svo
sem garðstæði, þurkun, girðingu,
áburðarplöníur, skipulag garða,
sáðskifti, áburð, ■ gróðrarstíur,
kvilla plantnanna, uppskeru o. s.
frv.
Nýkomið:
Lax niðursoðinn
Fiskabollur —
Kjöt -
Kæfa —
Sardinur —
CtQimar Jónsson,
Sími 1580. Voggur.
Siðari hlutinn er um einstakar
tegundir matjurta, sem hægt er
að iáta vaxa hér. Mynd er af
hverri tegund, sem sagt er frá
hvernig rækta eigi, og er oftast
sagt líka frá því, í hvaða löndum
tegundin sé ræktuð, og hvar séu
hin upprunalegu heimkynni henn-
ar. Gerir sú frásögn bókina sér-
lega fræðandi og skemtiléga, og
er ég sannfærður um, að fjöldi
manns Ies bókina sér til fróð-
leiks og skemtunar án þess, að
þeir ætli sér að byrja á garðrækt,
en á hinu er aftur heldur enginn
efi, aó bókin verður til þess að
koma mörgum af stað, sem annars
liefðu aldrei byrjað á garðrækt.
Margur er sá fróðleikur i bók-
inni, sem almenningi mun þykja
nýstáriegur, t. d. kaflinn um á-
'burðarplönturnar. Flestir vita, að
það þarf áburð til þess, að plönt-
urnar vaxi, og vita, að þær eyða
næringarefnum úr jörðinni, en hitt
mun fæstum kunnugt, að sumar
plöntur safna áburði i jarðveginn
meira en þær eyða.
Ég ræð alþýðu að kaupa þessa
bók. Hún er meira en 6 kr. virði.
Ó.
Um dacjiim og veginn.
Tegararnir.
I gær komu af veiðum: Gylfi með
74 tn., Hannes ráðherra með 85 og
Jón forseti með 64 tn. lifrar. Einn-
ig kom enskur togari hingað og
annar franskur,
Næturlæknir
er í nótt Ölafur Jönsson, Vonar-
stræti 12, sími 959.
Veðrið.
Hiti um alt land, mestur 8 stigf
minstur 2 stig. Átt víðast norðlæg
eða austlæg, víðast hæg nema
snarpur vindur í Vestm.-eyjum.
Loftvægislægð við suðurland. Otlit:
Fremur hæg norðlæg átt á Norð-
vestur- og Vestur-landi. Austlæg og
norðaustlaeg átt annars staðar. Or-
koma á Norður- og Austur-landi.
Þoka við Austur- og Norður-land. í
nótt sennilega norðlæg átt á Vestur-
landi, norðaustlæg annars staðar.
Orkoma og sums staðar þoka á
Norður- og Austur-landi.
Óskar Guðnason
gamanvísnasöngvari er farinn að
hressast svo eftir veikindin, að hann
er kominn á fætur aftur.
Leiðrétting.
1 blaðinu í gær misprentaðist.
stundin, þegar „Ása“ strandaði. Það
var kl. 3,15 um nóttina.
Skipafréttir.
„Lagarfoss" fór héðan til útlanda í
gær, en „Nova“ vestur og norður
unr land til Noregs. Þá kom og
„fslandið“ frá útlöndum. — Einnig
kom kolaskip í gær til gasstöðvar-
Snnar, og í morgun kom „Inger Elisa-
bet“ með kol og þýzk skonnorta
með kol til færeysku togaranna.
Sjukrasamlag Reykjavikur
hefir enn þá sama skrifstofutíma
og áður, kl. 6—8 siðd. virka daga.
Auglýst verður, ef breyting verður
gerð.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
stjóra í hverju-orði, sem Eiríkur ekki gleymdi
að þýða. Hann hauð honum að borða og1
helti ákaft á glasið hjá honum. Og þegar
Jón gamli rambaði heim til sín um kvöldið,
var majórinn búinn að sannfæra hann um, að
þeim félögum væri bráðnauðsynlegt, að Guð-
rún væri hjá þeim allan daginn og færi að
eins heim blánóttina, sem Jóni auðvitað hafði
verið einkar-hugleikið.
Þó að þetta atvik sýndist ekki mikils vert,
hafði það þó ótrúlega mikil áhrif á hagi og
háttemi tveggja manna, — majórsins og Ei-
riks með augað. *
Majórinn var upp frá þessu allan daginn
heima ,við húsiÖ og lét Eirík fara einan til
veiða í ánni. Eiríki þótti svo sem ekkert fyrir
því í sjálfu sér, úr því að majórinn hafði
ekki haft neinn huga á veiðinni, því að nú
gat hann gefið sig allan við stönginni. En
þótt majórinn hefði alt af verið honum til
trafala við veiðina, þá sá hann samt afar-
mikið eftir honum. Ekki var það að vísu bein-
línis majórinn sjálfur, sem hann sá eftir,
heldur var það hinn tryggi förunautur hans,
whisky-flaskan; hún skildi nefnilega við Eirík
um leið og eigandi hennar, og sá Eiríkur
ekki fram á annað en að nú tæki við stór-
þurkur að því, er til hans kæmi. En allir vita,
hver voði þurkur getur verið, og Eiríkur sá
lika fram á það, að hann yrði að grípa til
einhverra úrræða, því að á majórnum væri
að þessu leyti ekkert byggjandi lengur, og
hann var farinn að ráðgera að fara að vitja.
læknisins í Borgarnesi, ef honum legðist ekki
eitthvað til bráðlega.
En af majórnum er það að segja, að hjá
honum var vaknaður mikill áhugi á elda-
mensku og matreiðslu, og var ekki annað
sýnna en að hann myndi í framtíðinni ætla
að hafa ofan af fyrir sér með einhverjum
því líkum störfum. Þegar hann var kominn
á fætur á morgnana, settist hann óðara út í