Alþýðublaðið - 19.02.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
koma . tómu vögnunum sínurn
þaogað. Alec Stone bar þar að,
meðan hann var að bisa við vagn-
inn, og eins og sterkum mönnurn
er títt, fyrirleit hann kraftaieysi,
og tók því að hnippa í manninn
og berja hann. Maðurinn hóf upp
handlegginn — annað hvort til
þess, að berja aftur, eða til þess,
að verjast höggum. Ea Stone réð-
ist á hann og sparkaði honum
eftír endilöagum ganginum, bölv-
andi og ragnandi. Nú var maður
þessi í gangi, þar sem hann hafði
grafið meira en fjörtíu vagnhiöss
af grjóti og ekki fengið fyrir það
meira en 3 dali. Engum, sem at-
hugaði andlit hans, þegar verk-
stjórinn fór fram hjá, gat dulist,
að hann var reiðubúinn, til þess,
að gera uppreist hvenær sem vera
vildi.
Jerry þekti líka mann einn, sem
var nýkominn af sjúkrahúsi, eftir
að hafa komist í helst til náin
kunningsskap við skammbyssu-
skefti námuþjónanna. Hann var
Fólverji og skiidi, til allrar ólukku
ekkert í ensku. En Olson hafði
náð í annaa Pólverja, sem skildi
dáiítið í ensku, og hann gat taiað
við hinn um málið. Jerry kom
Halli Jíka í kynni við ungan ítala,
sem hét Rovetta, þessi unglingur
var svo ákafur í ákærum sínum
á Norðurda'inn og alt það, sem
tilheyrði honum, að Hallur var
vís um að óhætt væri að treysta
honum. Þannig breiddist hreifingin
út eins og eldur í sinu.
Enn var það einn, sem Hallur
hugsaði um í þessu sambandi.
En það var Mary Burke. Viljandi
hafði hann forðast hana upp á
síðkastið; honum fanst það, hið
ei’oa^ rétta er hann gæti gert —
en honum fanst það þó hart að-
göngu, og hann var langt frá því,
að vera ánægður með sjálfan sig.
Honumjjvar það að kenna, að
komið var í ógöngur milli hans
og Mary. Hann hafði verið alt of
ákafur í það, að hjálpa henni þar,
sem vegurinn var ógreiðfær. Hún
hetði svo sem vel verið einfær
utn að komast áfram; því hún
var engu síður örugg á fótunum
en hann. Ilann mintist þess, hve
snortinn hann hefði orðið, og
honum gramdist hve ósjálfstæður
hann hafði verið. Þetta var alt
saman mesta klúður, og hvernig
átti að koma því í lag.
ýsin
um inflúenzu í Vestmannaeyjum.
Samkvæmt upplýsingum frá héraðslækninum í
Vestmannaeyjahéraði verður að telja Vestmannaeyjar
sýktar af inflúenzu.
Fyrir því skal nú beita hinum sömu reglum um
samgöngur við Vestmannaeyjar, sem settar eru um
samgöngur við útlönd, með sóttvarnarauglýsingu 29.
f. m., sbr. auglýsing 8. þ. m. um lenging sóttvarnar-
tímans.
Allar skipa- og bátaferðir milli Vestmannaeyja
og suðurstrandar landsins eru bannaðar.
Auglýsing þessi öðlast þegar gildi.
Petta birtist öllum þeim til leiðbeiningar er hlut
eiga að máli.
Dóms og kirkjumáladeild Stjórnarráðsins.
14. febrúar 1920
%3tén tJÍZagnússon.
G. Sveinbförnsson.
Sí manúmer
vor eru nú þannig1:
409 afgreiðslan
509 féhirðir
609 framkvæmðastjórinn
809 bókhaldið
508 pakkhúsið.
Spurningum viðvíkjandi burtför skipanna og
þess háttar, er svarað i 409.
Þar sem sími er í hverju herbergi eru menn
beðnir að hringja upp samkvæmt ofanskráðum
númerum.
H.f. Eimskipafélag' íslands.
Ritstjóri og ábyrgðarxnaður: Ólafur Friðriksson.
PrentsmiSjan Gutenberg.