Alþýðublaðið - 17.08.1926, Blaðsíða 2

2
i
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ÍITþýððblaðið I
! kemur út á hverjum virkum degi. f
< ----jF—. , ' == :>
J Afgreiðsla í Alpýðuhúsinu við J
; Hveriisgðtu 8 opin írá kl.9árd. ►
til kl. 7 síðd. {
Skrifstofa á sarna stað opin kl. ►
! 9V2—lO’/a árd. og kl. 8—9 síðd. J
Simar: 98Ö (afgreiðslan) og 1294 ►
! (skrifstofan): í
< Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á ►
2 mánuði. Auglýsingaverð kr. 0,15 í
j hver mni. eindálka. j
< Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan [
< (i sama húsi, símu símar). [
4 ___ >
■r ▼ w t ▼ v«vrr r wt ▼ wirrw w vvtvv ▼ wr wt
Sala Elliðavatnsins
og Þórður Sveinsson.
Þórður Sveinsson, bæjarfulltrúi
og einh af eig'endum Elliðavatns,
hefir um tveggja ára skeið þrá-
sinnis um það talað, hve mikla
nauðsyn bæri til þess, að Reykja-
víkurbær keypti Elliðavatnið.
Flestir bæjarfulltrúar eru og
þeirraf skoðunar, að heppilegt
væri fyrir bæinn að eignast þá
jörð eða þann hlutann, sem nota
þyrfti til vatnsmiðlunar vegna
rafmagnsveiiunnar. En auðvitað
höfum við, jafnaðarmennirnir i
bæjarstjórninni að minsta kosti,
ekki viljad kaupci iörcina fyrir
meira en' sannvirdi og það því
fremur, sem lagaheimild er til
fyrir Rafmagnsveitu Reykjavíkur
til að taka þann hluta jarðarinn-
ar eignarnámi gegn mati —,
sem nota þyrfti vegna rafmagns-
ins.
Einstöku meðlimir bæjarstjórn-
ar virðast hafa lagt undarlega
mikið kapp á það, að „kötturinn
yrði keyptur í sekknum“, Elliða-
vatnið keypt ómetið fyrir svo að
segja hvað sem það fengist fyrir,
og þá sérstaklega þeir Þórður
Sveinsson, þó að hann hafi litt
haft sig í frammi á bæjarstjórnar-
fundum, og borgarstjórinn, Knút-
ur Zimsen. En þetta mikia kapp
virðist haria grunsamlegt, þegar
þess er gætt, að Þórður sjáifur er
nú eigandi aó «,4 hluta jarðar-
innar, er Kristinn Zimsen, bróðir
borgarstjóra, er eigandi að Vs
hluta. Sölutilboð eigendanna
(Þórðar, Kr. Zimsen og Rokstads)
um " s hiuta Elliðavatns og „Sund
og Dælur“ er 135 þús. krónur.
Þar við bæíist engjapartur Sig-
ríðar Þorláksdóttur, 20 þús. kr.,
og áður keyptur ljs hluti jarðar-
innar, þá keyptur á rúm 12 þús.
kr. Jarðarverðið yrði því alls 167
piisund krónur eða 147 þús. kr.
án þessa engjaparts, og er það
svo fátítt jarðarverð hér á landi,.
að ekki er að furða, þó að við
viljum, rannsaka nákvæmiega,
■h\'ort Elliðavatnið sé virkilega
þvílíkur herragarður. En við þetta
bætist, að seljendur áskilja sér
. og fyrri eiganda ýmis konar fríd-
indi, sem eru mikilla peninga
virði fyrir þá og til, mikilla ó-
þæginda fyrir bæinn: ókeypis til-
tekið land undir sumarbústaði og
ókeypis veiðirétt, alt í næsta
mannsaldur, og Rokstad Ieigurétt
í næstu 15 ár á öllum þeim hiuta
jarðarinnar, sern ekki skemmist af
vatnsveitingum, fyrir að eins 1000.
krónur á ári! Ef meta ætti tii
peninga þessi fríðindi og bæta
þeirn við jarðarverðiö, þá myndi
það fara töluvert yfir 200 pús-
und krónur.
Engin líkindi hafa nokkurn tírna
verið færð fyrir því, að jörðin
gæfi af sér þær tekjur, er afsaki
slíkt geypiverð. Fasteignamats-
verðið er tæp 40 þúsund krónur
með „Sundi og Dælum“ eða um
35 þús. kr. án þess. Útboðsverð
eigendanna er þ*. í nálega ferfalt
fasteignamatsverð og það í ári,
er allar jaröir eru að falla í verðj.
Er það eitt grunsamlegt, og verð-
'ur þó að taka tillit til allra þeirra
fríðinda, sem eigendurnir vilja
taka undan við söluna, svo að
nær yrði að telja söluværðið ad
minsta kosti fimmfalt fasteigna-
matsverð. — Nýlega var !7Í hluti
af jörðinni fyrir utan „Sund og
Dælur“ keyptur fyrir um 12250 kr„
og þótti svo hátt verð fyrir þann
hluta þá afsakandi með því einu,
áð bærinn fengi með kaupunum í-
hlutuuarrétt um jörðina. Eftir
sama háa mælikvarða ætti þó öll
jörðin að fást fyrir að minsta
kosti 40 púsund krónum lægra
verð en sölutilboð eigendanna
nemur og þeir þó að hafa enn
meiri hagnað, þar sem útboðs-
verð þeirra er 78 púsund' krónum
hœrra en kaupverðic 1913, en um-
bælur á jörðinni segir Þórður
að numii'ð, hafj síðah nokkr-
um þúsundum króna. Er því
ekki að furða, þótt okltur jafn-
aðarmönnunum í bæjarstjórninni
þætti nokkuð flanað að kaupum,
er átti að berja þau rannsóknar-
laust fram í bæjarstjórninni.
Ég kom með þá tillögu, að mat
óvilhallra manna væri látið fram
fara á jörðinni, svo að séð yrði,
hvernig það kæmi heint við tilboð
eigenda, og hafði Þóröur Sveins-
son látið svo við mig, sem eig-
endurnir myndu sízt hafa á móti
mati, þar sent það myndi verða
miklu hærra en tilboð þeirra. Og
ekki hafði hann á móti mati eftir
kröfu Landsbankans, er þeir fé-
lagar keyptii jörðina 1913. En
hvað skeður? Þegar bæjarstjórn
samþykkir þessa sjálfsögðu til-
lögu þrátt fyrir mótspyrnu Knúts
Zimsens, segir Þþrður nú í „Vísi“,
að eigendurnir .ýilji ekki lengur
standa 'við tilboðin, og jörðin
standi því ekki lengur til boða.
Eru þeir nú svona hræddir við
mat óvilhallra manna? Hvers
vegna má bœjarstjórn ekki vita
um sdnnvirði jarðarinnar, sem
henni er -boðin til haups? Ef það
væri rétt, sem Þórður hefir lát-
ið í veðri vaka, að eigendurnir,
þeir Þórður, Kristinn Zimsen og
Rokstad, hafi af duldri ást á bæj-
arfélagi Reykjavíkur ætiað að
selja^ því Elliðavatnið langt undir
sannvirði, hvers vegna standa
þeir ekki við tilboðin, er óvilhalt
mat gæti sýnt kjarakaupin og
þessa bæjarfélagselskendur í aílri
sinni dýrð?
Nei, alt bendir á það, að átt
hafi að berja fram í einni svipan
kaup bæjarins á Elliðavatninu
fyrir miklu hærra. verð heldur en
jörðin hefði gengið á í venju-
legum viðskiftum og hinir óeig-
ingjörnu eigendur hefðu haft tugi
þúsunda gróða úr bæjarsjóði.
Þess vegna komi hræðslan við ó-
vilhalt mat og tilboðin séu tekin
aftur, er Víst er, að jörðin verði
ekki keypt fyrir meira en sann-
virði. Enn greinilegri leiðbeining
í málinu eru aðfarir Þórðar nú
upp á síðkastið. Hann rýkur bæði
í „Morgunblaðið" og„Vísi“ og fær
þau blöð til að birta margra dálka
greinar um það, hversu óheppi-
legt sé fyrir bæjarfélagið að fá
mat óvilhallra manna á Elliða-
vatninu, og hvernig sú samþykt
bæjarstjórnar hafi neytt eigend-
urna' til að ganga frá sölutilboð-
inu, og -þá auðvitað hnútur til
mín fyrir að hafa borið fram
matstillöguna.