Alþýðublaðið - 11.09.1926, Síða 5

ALT>ÝÐUBLAÐIÐ
á landiö, og heíði verið kristi-
legt að banna að viðlagðri þungri
sekt að vera aÖ nokkurs konar
veiðum um messutímann eða frá
kl. 11 f. m. tii 3 e. m., því að
ekki er hægt að segja, að verið
sé að bjarga, þegar verið er að
drepa fiskinn, og væri jafngott,
þó að þeir skipstjórar, sem eru
svo sannkallaðir hræsnarar, að
þeir eru með fána við hún á
hátíðum með vörpuna í eftirdragi
og það jafnvel á jólanóttina,
kæmust ekki upp með slíkt.
Hvernig fer biskup vor og prest-
ar að því að hrósa slíkri þjóð
í útlöndum? Það, sent við kristnir
menn heimtuðum og heimtum, er
það, sem við eigum heimtingu
á, að sunnudagurinn sé algerlega
helgur frá morgni til kvölds og
al'Iir þeir, sem vinni þá daga, séu
sektaðir, bæði þeir, sem láta
vinna og þeir, sem vinna, — ekki
neitt frá og til, heldur hæfilegt
íyrir fyrsta brot, sem svo tvö-
faldist fyrir ítrekuð brot. Þá fyrst
færu lögin að verða haldin. En
við höfum ekkert að gera nteð
að launa þá vinnumenn — þing-
menn —, sem ekki kunna að búa
til lög.
Það lýsir annars vel siðferðis-
og siðmenningar-þroska kristinn-
ar þjóðar nú á 20. öldinni að
afnema sunnudaginn, en slíkt er
alveg gert með þessari löggjöf.
Enga hræsni! og afnemum þá
heldur alla sunnu- og helgi-daga,
því að það væri víst sumum kær-
ast.
Þar sem þingmennirnir eru
vinnumenn mínir og ég húsbóndi
sem einn af kjósendum, þá hefi
ég fulla heimild til að þakka það,
sem þeir gera vel, — sem er nú
orðið harla lítið á þessum tímum
—, og eins að finna að því, sem
illa er gert, og skulu bæði þing-
rnenn og aðrir, sem hafa myndað
þessa helgidagalöggjöf, hafa
mestu vanþökk fyrir, og sannast
hér, sem spáð var, að þingið hafi
með henni sett heimsmet í sið-
menningarleysi, enda skulu nöfn
þeirra marina (ég mun þekkja þá
alla persónulega) verða rituð með
óafmáanlegu letri á óafmáanlegan
pappír, svo að þeirra verði rétti-
lega minst árið 1930.
P, P.
tJiu daginn og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Ólafur Þorsteinsson,
Skólabrú 2, sími 181, og aðra nótt
M. Júl. Magnús, Hvg. 30, sími 410.
Sunnudagslæknir
er á morgun M. Júl. Magnús,
Hvg. 30, sími 410.
Messur
á morgun: 1 dómkirkjunni kl. 11
séra Friðrik Hallgrímsson, kl. 5 séra
Bjarni Jónsson. 1 fríkirkjunni kl.
2 séra Árni Sigurðsson, kl. 5 Har-
aldur prófessor Níelsson. I Landa-
kotskirkju kl. 9 f. m. hámessa, kl.
6 e. m. guðsþjónusta með predik-
S
un. — 1 Sjómannastofunni verður
guðsþjónusta kl. 6 e. m, Allir vel-
komnir.
Næturvörður
er þessa viku í lyijabúð Lauga-
vegar.
Jarðarför
Ingimundar Sveinssonar fiðluleik-
ara fer fram i dag.
Veðrið.
Hiti 6—1 stig. Átt. víðast norðlæg.
Stinriingskaldi í Reykjavík. Annars
staðar lygnara. Víðast þurt veður.
Loftvægislægð fyrir sunnan land.
Útlit: Norðaustan- og norðan-átt.
Þurt, en allhvass í dag, á Suðvest-
urlandi. Smáskúrir á Norðurlandi
í dag, en sennilega þurt í nótt. Á
Suðausturlandi þykknar í lofti í dag,
og rignir þar sennilega dálítið i
nótt.
Athygli
hefir tóbaksverzlunin á Laugavegi
43 beðið að vekja á augiýsingu
sinni hér í blaðinu.
Skipafréttir.
„Lagarfoss" kom í gær frá út-
löndum. „Quðrún“, aukaskip Eim-
skipafél. íslands, fór utan í gær-
kveldi. Einnig fór fisktökuskipið
„La France" utan í gær. Þá kom
og „Suðurland" úr Borgarnesi.
2415 ár
eru talin vera á morgun, síðan
Aþenumenn sigruðu her Daríusar
Persakonungs, sein var tifalt fjöl-
mennari, á Maraþonsvöllum. Það
var 490 f. Kr„ en þegar talið^er
fram fyrir Krists burð, er þess að
gæta, að ekkert ár er talið á milli
áranna 1 f. Kr. og 1 e. Kr.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
um myndina getum Við eklcert sagt,“ sagði
foringinn.
Hann hringdi síðan bjöliu, og inn kom
undirforingi. Ofurstinn sagði honum frá
málavöxtum.
Undirforinginn kom að vörmu spori aftur
og sagði, að það væri rétt, að Owen hefði
fallið 1917.
„En,“ bætti hann við, „ég held, að Owen
,commodore‘ í flotanum, sé frændi hans, og
hann getur þessi gentlemaður hitt í „United
service“-klúbbnum á Piccadilly 116, 119.“
Goodmann Johnson kvaddi ofurstann og fór
ofan í vagninn, sem beið fyrir neðan, og iét
hann aka ofan á Piccadilly.
Þegar í klúbbinn var komið, gerði hann
boð fyrir Owen .commodore', og að vörmu
spori gekk til hans gráhærður maður um
fimtugt í búningi enskra sjóliðsforingja og
kvaddi hann.
„Þér ætluðuð að hitta mig?“ spurði Owen
,commodore‘.
„Já,“ anzaði Johnson og sagði honum,
hvað sér væri á höndum. Svo dró hann upp
myndina af Owen höfuðsmanni, þá sem hann
hafði fengið léða hjá Mrs. Maxwell.
„Já, þetta er frændi minn, sá sem féll hjá
Dinant 1917,“ sagði Owen .commodore', „ég
á einmitt eintak af sömu myndinni."
Nú sýndi Johnson honum myndina af Jíki
Maxweils þess, er í Norðurá drukknaði.
„Og er þetta þá mynd af líki höfuðsmanns-
ins?“ spurði hann.
Owen .commodore' virti myndina fyrir sér
um stund.
„Já,“ svaraði hann, „þetta er áreiðanlega
Öwen höfuðsmaður, frændi minn. En hvern-
ig stendur á þessari mynd? Líkið af honum
fanst aidrei! Og því eruð þér að spyrja aö
þessu?“
„Því get ég ekki svarað að. svo komnu,“
svaraði Goodmann Johnson og sýndi honum
lögregluskírteini sín.