Alþýðublaðið - 22.09.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
— Sætlð
©H aftnr.
leiðaréííir
rpn.
fpa
SaiekBitreusura
Nýkomið:
Kápufau,
KJólatau,
Gardínufau,
Verzlunin
BiSrn Kristjánsson.
Útbreiðið Mþýðublaðið!
magn kr. 0,07, eldsneyti kr. 0,15,
kaup þjónustufólks o. fl. kr. 0,25).
Skýrslunni fylgir ræða skólameist-
ara (Sigurðar Guðmundssonar) til
gagnfræðinga 31. maí í vor, og
kallast hún: „Skólabragur og skóla-
mein, athugasemdir og hugvekja“.
Er hún vel samin og í henni margt
vel hugsað og sagt, svo sem pað,
er sagt er um einkunnagjafir og
próf.
Kápan úr pvi klæðinu
mun Ihaldinu ekki verða, að Reyk-
vikingar sækist eftir þingmanns-
efni, sem er í öllum stjórnmála-
flokkum á víxl. Hitt er leiðinlegt
vegna mannsihs Þórðar Sveinssonar
læknis, að hann hefir lefit í íhalds-
feninu; en þegar andinn tekur að
gerast ellihrumur, þá er varla við
betra að búast.
HJarta*ás
smjarlikið
er bezt.
Ásgarður.
„GuIl£ossM
fer til Vestfjarða 28. sept. og
til utlanda um Austfirði 7. okt.
„]tfoiini“
(strandferðaskip)
fer héðan um næstu helgi austur
og norður kring um land. Vörur
afhendist á iaugardag. Tekur vörur
til Austur- og Norður-lands að
Akureyri.
wEsja“
fer héðan um næstu mánaðamót
vestur og norður kring um land.
Tekur vörur til Vestur- og Norð-
ur-lands að Akureyri.
Hefl fengið
fullkomustn vélar
til skinsivinnu.
Valgeir Kristjðnsson,
Laugavegi 58. Simi 1658.
Veggmyndir, fallegar og ódýrar,
Freyjugötu 11. Innrömmun á sama
stað.
Einar skáiaglam: Húsið við Norðurá.
húsið, sem ég bjó í, og vakti mig. Hann
sagði mér, að ég ætti að koma fljótt í sím-
ann. Þegar þetta gerðist, lá ég með herdeild
mína í skotgröf skamt frá Dinant í Belgíu,
norðan megin Maas-fljótsins. Fyrir fjórtán.
dögum hafði ég farið með hana frá Charle-
roi, þar sem hún hafði hvílt sig um skeið,
en ég hafði á meðan verið í orlofi heima á
Englandi og hitt frændur mína og unnustu.
Þessa fjórtán daga hafði hvorki borið tii titla
né tíðinda. Við og við hafði verið hleypt af
byssu og við og við kastað handsprengju, en
annars verið eins kyrlátt og verið getur í
ófriði. En þegar Maxwell vakti mig, var
komið annað upp á teninginn. Það fyrsta,
sem ég heyrði, þegar ég vaknaði, var dynj-
andi stórskotahríð á báða bóga; ég gat auð-
veldlega greint sundur þýzku og frönsku
skotin á hljóðinu.
Ég svaf í öllum fötunum, svo að ég þaut
beint á fætur og fram i skotgryfjuna. Ég
rak sem snöggvast höfuðið upp fyrir gryfju-
barminn og sá blossa við blossa á báðar
hendur svo langt, sem augað eygði. Ég sá
það strax í hendi mér, að tii stóð atlaga,
en ég vissi ekki, hver hafði hafið skothríð-
ina; það hafði gerst, meðan ég svaf.
Þegar ég kom í jarðhúsið, þar sem síminn
var, greip ég upp símatólið. Það var aðal-
stöðin, sem talaði:
„Þér eigið að láta yðar menn borða nú, og
láta þá búa sig undir áhlaup. Klukkan stund-
víslega tíu eigið þér svo að ráðast upp úr
gröfinni með þá til framsóknar. Frekari skip-
anir fáið þér, meðan á atlögunni stendur."
Þetta var skipunin, og ég fór þegar út
úr jarðhýsinu til að koma öllu fyrir sam-
kvæmt henni. Ég lét býta út því, sem til var
af dósamat, sem hermennirnir elduðu sér, og
svo lét ég gefa hverjum manni pela af
rommi.
Sjálfur mataðist ég líka og kallaði síðan
á skósvein minn, Maxwell.
„Við eigum að leggja til orrustu klukkan
tíu, eins og þér vitið. Meðan á atlögunni
stendur, eigið þér að halda yður fast við
mig. Ef ég fell, eigið þér að láta mig liggja
og halda áfram með hinum, en ef ég særist,
eigið þér að gera alt, sem þér getið, til að
koma mér á spítalann," sagði ég við Max-
well.