Alþýðublaðið - 02.03.1920, Blaðsíða 4

4
A.LÞÝÐUBLA.ÐIÐ
líllfllaTÍtÍE
Samkvæmt tilkynningu vitavarðarins, heíir
Dyrhólavitiim skemst og logar ekki fyrst
um sinn.
Reykjavík i. marz 1920.
Vitamálastjórinn.
5júkra5amlag *R.víkur
heldur aðalfund þriðjud. 9. marz kl. 8 síðdegis í Báruhúsinu.
Auk venjulegra málefna, sem samkvæmt samlags lögunum eiga -að
leggjast fyrir aðalfund, verða og lagfatjreyting-ar Iagðar
fyrir fundinn.
Stjóriiiii.
Xoli konnngnr.
Eítir Upton Sinclair.
Önnur bók:
Prœlar Kola konungs.
(Frh.).
„Þetta hljómar ansi vel“, sagði
Hailur. (Hann gat ekki almenni-
lega fengið af sér að segja, að
hann skyldi gera það)
„Og mundu það“, sagði Stone,
„að eg heimta að vel sé unnið.
Það eru fleiri, sem vinna fyrir
mig. og eg get borið þig saman
við þá. Það er mjög líklegt, að
eg láti líta eftir þér, svo þú vitir
það“.
„Já“, sagði Hallur og glótti,
„það skal eg svei mér gera“.
VI.
Hann sagði Tom Olson fyrstum
manna þetta æfintýri. Þegar þeir
svo höfðu hlegið sig máttlausa,
sagði skipulagsmaðurinn: „Þú
verður að fara hægt í sakirnar,
með það sem þú nú gerir“.
„Því þá það?“
„Hann getur notað það á móti
þér síðar. Eitt af því, sem þeir
reyna, ef þú kemur þeim í bobba,
er að sanna, að þú hafir þegið
fé af þeim“.
„Fyrir því hefir hann enga
sönnun".
„Það er nú einmitt það — láttu
hann enga fá. Ef Stone segir, að
þú hafir verið leigður stjórnmála-
snápur hans, og muni einhverjir
eftir því, að þú hafir spurt þá
um stjórnmál, þá þarftu ekki að
bera neina peninga á þér“.
Hallur hló. „Pen'ngarnir velta
nú fremur liðlega hjá mér. En
hvað á eg að segja, ef hann krefur
mig um skýrslu?“
„Við hefjumst þegar handa um
fyrirætlun vora, Joe. Hann fær
engann tíma tii að krefjast reikn-
ingsskapar af þér“.
Snemma daginn eftir, þegar
Hallur var rétt tekinn til vinnu,
var hann svo „óheppinn" að
meiða sig í hendinni. Hann lét
svo, sem hann sárkendi til, svo
að Míke gamli varð hálf smeikur,
og þegar hann loks sagðist ekki
þola lengur við, fylgdi Mike hon-
um á hálfa leið til lyftisins og
ráðlagði honum heita og kalda
bakstra.
til sölu. Uppl. gefur Niku-
lás Steingrímsson Kára-
stíg 11 niðri.
Hallur fékk nú hinn ákjósan-
legasta frídag, en Mike gamli
varð að bjarga sér einn, sem bezt
hann gat.
Hann fór fyrst heim I herbergi
sitt hjá Reminitsky og batt léreft-
pjötlu úr gamalli skyrtu um úlf-
liðinn og hreinan vasaklút utan
yfir; svo lagði hann af stað, með
réttinn til frelsis og meðaumkvun
allra í vegarnesti.
Við númer eitt hitti hann magr-
an, fölleitan, litinn mann með
kvikul, svört augu og skarpleitt,
greindarlegt andlít. Hann var í
venjulegri verkamannatreyju, en
samt mundi enginn hafa álitið
hann námuverkamann. Alt yfir-
bragð hans bar vott um stór-
mensku. „Góðan daginn, herra
Cartwright", sagði Hallur.
„Góðan daginn“, svaraði eftir-
litsmaðurinn og bætti við um leið
og hann leit á umbúðir Halls:
„Meiðsli?"
„Já, ofurlítil tognun, en eg hélt
Þakkarávarp.
Hjartans þakklæti til allra hinna
mörgu, sem hafa styrkt mig með
fégjöfum í veikindum mínum. Sér-
staklega þakka eg mínutn góðu
félögum í „Dagsbrún" tyrir þá
rausnarlegu gjöf er mér var færð
frá þeim.
Öllum mínum góðu velgerða-
mönnum bið eg Guð að iauna
fyrir veglyndi þeirra og samúð
mér til handa.
Blessun fylgi starfi ykkar ‘
þágu smælingjanna. Kær kveðja
til ykkar allra, ef til vill hinsta
kveðjan.
Rvfk, Spítalastíg 10.
Ari Andrésson.
nú samt, að betra væri að vinna
ekki um stund“.
„Hefurðu verið hjá lækninum?"
„Ónei, eg held þetta sé ekki
svo alvarlegt“.
„Farðu nú samt þangað. Það
er aldrei að vita, hvað orðið get-
ur úr þessum meiðslum*.
Ritstjóri og ábyrgöarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.