Føringatíðindi - 21.07.1898, Blaðsíða 2

tað var rímuligt; men at »Dúgvan« skuldi
filgja somu slóð, tað var harmuligt.
Príðuligari var táð, um »Dúgvan«, kvørja
ferð hon flagsar út, hevði eina lísing við
størstu skrift, í prentsmiðjuni er, um, at
150,000 kr. fara árliga til óhent og skaði-
ligt drekka.
Kvørki fitfuglum edla klófuglum man
tað sterka drekka vera til nakran frama.
Tí mátti ein »Fuglaframi«, sum vil bera
navnið av sonnum, roynt at mála drekkingina
um ikki verri, so tó ivaleyst so ringa sum
hon er.
Attaná tað peningaspedl, sum stendst
av tí heilsuspidlandi rúsdrekkanum, eigur
eisini at nevnast imisligt meir edla minni
óhent drekka, sum stundum ger skaða og
sjaldan gagn og ikki hevur peningsvirði
sum føðievni. Kaffi, tevatn og imisligt
brúsvatn volda beinleiðis mikið peninga-
spedl, kannske ikki minni enn rúsdrekka;
tó gera tey lítið gagn ímóti »mjølksopanum«
og »súpanaspóninum«.
í »Fuglafr.« stendur ferðabræv úr Leith.
Harí er roknað út, at Føringar ettir ein-
gilskum prísi eta firi 500.000 kr. av kjøti.
Tí verri, tað er ikki so væl, atkvørtFørja
badn árliga etur 35 krónurs virði av kjøti.
Sum seyða- og neytarøktin nú er, verður
neyvan í meðal árum skorið meir enn
600,000 pd. av kjøti, og sum kjøtið alt er
skikkað, tarvaðist góðar handilsgávur til at
senda alt til Einglands og fáa 25 oy. til
vinning uppá pundið. Tað sanna handils-
virðið av kjøtinum, Føringar hava til matarát,
ætlast harettir at vera u. 150,000 kr.; —
annað slíkt, sum brúkt verður til rúsdrekka.
Og kvat setur meiri treysti i knoturnar?
Kvussu nógv ið verður brúkt av aðrari
føðivaru er ikki greitt at finna skil á.
Inskiligt var tað, um kvørt slagið kundi
roknast út í sínum peningavirða, so at
Føringar kundi haft spegling av, kvussu
teirra húshald ivir høvur er. Hesi seinastu
árini hava ađlar inntøkur í Førjum verið
midlum 2 og 3 milliónur krónur. Harav
eigur at vera ráð til at bruka nøkur hundrað
túsund til kjøt. Betri var tó um vit høvdu
dugnaskap til at ala upp so nógv og góð
nítsludjór av seyði og neytum, attaðkundi
fingist avlopskjøt, sum loysti seg at senda
til útlonđini.
Bróstsjúka kjá neytum.
Til at granska sjúkur kjá aludjórunum
og serskilt bróstsjúku kjá neytum hevur
ríkisstírilsið sent hegar díradoktarin Z.
Djurhuus.
Sum áður er frágreitt her í blaðnum
er funnin vissur máti til at vita, antin neyt
eru fongd við bróstsjúku (tuberkulose).
Ein løgur, sum nevnist »tuberkulin< verður
um kvøldið sprændur inn í neytini ettir tað,
at blóðsvarmin er mettur við gradglasi.
Dagin ettir verða hesi neytini gradað annan
edla triðja kvønn tíma. Er tá nakar titil
í kroppinum fongdur av sjúkuni, verður
blóðið skilliga heitari av tuberkulininum,
meðan tey neyt, sum eru frí, ikki rørast
av tí.
Tuberkelsjúkan er so skaðilig, so
sníkjandi og viðfongin, at ødl áttu at lagt
sær eina við at koma til lcunnskap um,
antin teirra neyt eru fongd edla ikki, helst
sum hetta nú kann fáast í lag uttan
peningaútlegg. Firi fyrst hevur amtmaðurin
útgivið lísing til neytaeigara í Havn og á
Argjum til at melda seg kjá Z. Djurhuus,
um teir vilja hava hann til at undirsøkja
neyt kjá teimum.
Ein »Hans Rossness« hevur i »Dim.«
skrivað eina grein um »Fuglafr.« og tað,
íð har var skrivað um Normannin Tambs
Lyche. »H. R.« sigur. at hevur hann skilt
»Fuglafr.« rætt, so hóskar T. L.’s inski um
í sameining at fremja »nordisk kultur« ikki
væl við tað endamál, »Fuglafr.« hevur
sett sær.
Eg havi eisini lisið »Fuglafr.« og haldi
meg hava evnir til at skilja tað so frætt
sum nakar annar. Eg finni einki í »Fuglafr.«,
sum strevar ímóti sameining av ødlum
greinum av tí fornu norrøna ættini. Tað,
sum »H. R.« helđur vera skilarúmsveggir,
haldi eg vera grundfestar brúgvar millum
tær skildu deildurnar.
Eg inski ikki minni enn »H. R.«, at
tær skildu greinur nærkast attur og grógva
saman; men eg vildi ógvuliga fegin at tað
svenska og tað íslenđska, sum »H. R.«
ikki tekur við, eisini má verða til streingir
í tí fullbúni harpuni.
Havn, 17. Juli 1898.
R. Effersø.
Uppá egna og bátskipans vegnar má
eg frambera tøkk til skiparin Jacob A.
Olsen og mannskap hansara firi at hann
við skipinum »Ternan« legði til okkara
ein ódnardag í vár úti á havi. Ødl vón
um at vinna upp land síntist køvd, av tí
at vegrið var so sterkt og vit høvdu knossað
so leingi, at vit vóru úttiknir.
Vit vóru umborð í »Ternan« næstan
ein heilan dag, og tann blíðskapur og um-