Føringatíðindi - 15.09.1898, Blaðsíða 2

favnurin), kann festast teggjur edla rimar
til at bera uppi kvønn tann klænara tráðin.
Er turkilagið langt, krevjast fleiri sperrupør
eđla sterkir væl skoraðir stólpar, so at ikki
ov nógv skal standa á tráðinum, tá íð
stormur er. Til at hava tráðin trá at
bogna niður ájørðmidlum høvuðsstólparnar
krevjast klænar rimar, gamlir áraleggir o. tíl.
Sum áður er nevnt og sum Føringar
hava sæð á Bergensferðini í ár, verður
hesin turkingamáti nógv brúktur á Vestur-
' landinum í Nøríki. Vinningurin av lionum
er, at gras í vánaligum terra verður til
gott óspilt hoyggj við einahanda ómak, og
at tað kann ristast og heingjast upp í vát-
vegri og at rúmligari verður á hónum, tá
ið ein partur av tí síða grasinum verður
upphongt.
Tá íð rætt er atborið fíkur tað upp-
hongda hoyggið ikki burtur av stormi.
Tankaskepilsið og verkið.
(Xheori og praksis.)
Tað, íð Jóanes bóndi í ferðabrævi
sínum skrivaði um kjøtátið kjá Føringum,
tók eg tað firi at sifta til viðurskiftir, sum eru
her á jørðini, og eg havi andøvt ímóti, tí
eg sá, tað hóskaði ikki. Av seinasta
»Fuglafr.« síggji eg, at útrokningin, íð
fram var sett í hesum ofta umnevnda ferða-
brævi úr Leith, var ætlað til at vera bert
eitt tankaskepilsi.
Tó at bóndin biður geva uppat við
hesum, skal eg enn framhalda, at tanka-
skepilsir eru óhent, tá íð tey ikki kunnu
útinnast í verki. Tankaskepilsið um kjøt-
virðið hevði glopp í grundalagnum. Bræv-
skrivarin átti at borið fram í hesu gloppini:
i) Førjar ætlast at vera ein partur av
bretska ríkinum. (Eingilskmonnum dámar
ikki útlendskt kjøt.) 2) Okkara fluttnings-
og handilsvónir skipast so, at bøndir fáa
hægsta krambúðsvirði firi kjøtið, og slagt-
arir og aðrir, sum hava tað í hondum, fáa
onga løn. 3) Førja bøndir ætlast at vera
komnir fram bæði í vilja og verki ájavnt
Eingilskmenninar í at hava nógvan seyð
við nógvum og góðum kjøti.
Hesar tveir firstu partarnar rokni eg
til óhent tankaskepilsi, sum eg ikki bjóði
til at seta í verk. Hin triðja lutin havi eg
roynt at starvast firi ettir førumuni; men har
fái eg í mínum tankaskepilsi onnur tøl, enn
tey bóndin bar fram næst seinast hann
mældi um hetta í »Fuglafr.«.
Førjar kunnu við góðum atburði geva
100,000 í avskurði og seyðurin kann við
sama atburð batna so, at meðal vegtin
verður 40 pund; pundatalið verður tá 4
milliónir um árið. At fáa slíkan framburð
í lag, er ikki einsmannsføri, nei, tað tarv-
ast at seta »øksl móti akslurm, og tað
j kemur ikki í lag við »ósemju og útlenđsk-
um keipum«. Tað krevur bindindi og
nógv av verki, áðrenn tað hugnaliga
tankaskepilsi kann standa prógv og føra
til sítt rætta endamál.
»J. P.« gevur mær og øðrum ting-
monnum skilđ firi at hava sagt, at »theori«
hava Føringar ikki brúk firi. Um nakrir
av tingmonnunum eru sekir i hesum, tað
viti teir. íð kvussu er, høskar »J. P.«s
vitnisburður ikki væl saman við tí, løg-
tingið í ár hevur viðtikið, og eg veit meg
frían firi at hava hugsað edla talað, at
okkum nítist ikki »lærdóm um jarðabrúk«.
Jóanes bóndi hevði sagt seg ikki at
vilja taka attur við slíkum treytum, sum
hann hevur haft hesu seinastu 5 árini við
royndarbrúkinum; hann hevði lagt fram
uppskot um »theoretiskan« skúla við tveim-
um lærarum, og tá ið ein tingmannanevnd,
sum samrádđist við honum, framdróg, at
tað enn eru ov fáir Føringar, sum hava
hug til at søkja lærdóm á slíkum skúla
(ikki hava fleir enn 3 verið fudl 2 ár á
skúlanum í Kirkjubø), so helt bóndin tó,
| at hansara meining var »tann einasta og
tann beinasta«. Lærusveinar í »praktisk-
um« jarðabrúki vildi nevndin hava bóndan
at taka til sín, men hann segðist at hava
so miklan ampa og so mikið tap av slíkum
lærusveinum, at har kom einki til sættis.
Tí framkomu frá nevnđini og øðrum ting-
monnum fleirihanda uppskot til at fremja
okkara jarðabrúk.
Harí komu ødl uppskotini á samt, at
biðja rikisstírilsið senda okkum ein mann,
sum er kønur í »theoretiskum« og »prak-
tiskumt jarðabrúki og sum stírilsi og
ríksdagur hava gott álit á, at hann kann
leggja okkum lag á, kvussu vit best kunnu
greiða okkara fløktu viðurskiftir.
Eisini var framsett uppskot um til
bráðfongis hjálp firi jarðabrúkið at søkja
um 750 kr. av rikiskassanum og at lata
250 kr. av »Amtsrepartitiónsfondinum« og
brúka ein part av hesum peningi til løn
firi handahógvslærara, sum bøndir kunnu
inska til at gera seg kunnugan við pløging
og onnur tílík arbeiðir, sum teir ikki firr
hava fingist við, og so- brúka hin partin til
smáar premiur at bíta út til undangongu-
menn í imsum bigdum. Hesu uppskot vóru
júst ein dagin til umrøðu í tinginum, og
tað var frá fleiru síðum framhildið, at tað
var órímuligt, um tingið vildi ráða til at
lata ein ólærdan mann út til at vera læru-
meistari kjá bønđrinum. (Attan á hetta
kom Jóanes bóndi til steðar sum ketta upp
úr høvdatróg og visti einki um, kvat firr
var sagt.) Tá framhelt eg, at ettir firi-
liggjandi uppskoti mátti »konsulenturin«