Føringatíðindi - 03.11.1898, Blaðsíða 3

Føringafelag.
»Kvussu er nú við Førjamáli vorið«,
soleiðis beginnir irkjarin eina av okkara
bestu føroysku rímun. Eg vil broyta hetta
beginnilsið til: »kvussu er nú við Føringa-
felag vorið«.
Vit fáa felagsblaðið at lesa tvær reisur
um mánaðin, og vit, sum eru eldri, minnast,
at Føringafelag eigur »Føringatíðindi«. So
leingi sum »Føringatíðinđi« kemur út, ætla
vit, at Føringafelag er á lívi, annað merki
havi eg ikki sætt nú í næstum.
Er tað ikki skomm, at felagið so skuldi
nærum sjálvđoyggja; eitt felag, sum var
sett saman av teimum frægastu Førjasinum,
av teimum, sum rokna seg í ætt við teir
đjarvu, áhaldandi norsku garparnar, íð festu
fót her. Doyr felagið burt, kvar eru so
adlar tær góðu vónir, sum vit kníttu atturat
tí, kvar er so tann kraftin, sum vit funnu
kjá okkara viðgitnu fornfedrum?
Er nú ikki stundin komin til at lata
fólk vita, lata fólk hoyra og síggja (ikki
bara ætla), at eitt Føringafelag er til. A,
eg minnist, tá íð Føringafelag birtist í á
firsta sinni, tá íð menn bjoðaðu inn til
fundar, tosaðu og kvóðu so, at ein og kvør
Føringur, sum nakar eitil var í, vaknaði og
føldi hjartað banka firi Førjum, fosturland-
inum.
Menn siga, at Føringafelag líkist einum
deyðum kroppi. Er tað so, so er ikki bøtt
firi tí. Men nei! deytt er tað ikki, tað
svevur, nær skal tað vakna? Er nú ikki
tíð at taka sjógv á bakið sum first á sinni?
Um tveir mánaðir, so er tann tið í
honđum, tá íð vit eru vanir at halda árs-
gildi; skulu vit ikki áðrenn tann tíð kemur
gera klárt, at Føringafelag livir, skulu vit
ikki nakað skjótt avgera, um vit skulu
halda Føringafelags ársgildi firstu trettandi,
edla vit skulu drekka »gravøl«?
Eg sendi hesa grein til »Føringefelags-
núverandi og firrveranđi oddarmenn first
og fremst, og til felagsmenn ivir høvur.
Ein halakleppur.
Eina merkta flundru hevur ein skips-
maður á slup »Cyclone«, sonur Sámal Jákup
í Sevlendi, veitt í summar sunnanvert við
Breiðafjørð í íslandi. Tað var hálvstórur
kalvi. Á kvítu síðu stóð stavirnir J. L. Th.
Niður úr luftini tóktist eitt veðurlamb
at vera komið, sum ein dagin í heyst fannst
í bønum á Húsum í Kalsoy. Tað stóð har
og vísti seg at hava máttloysi. Tá íð ettir
var hugt, sást ein skora í øðrum hodninum.
Hon var komin djúpt inn í slóðina og
bløddi idla.
Ettir ødlum at døma má lambið vera
komið o. u. 200 favnar gjøgnum luftina ettir
einum tráði, sum er uppsettur til at lata
torv renna ettir úr haganum heim til hús.
Tráðurin var slakaður so mikið, at seyður
rakk at honum uppi á brekkuni, og so
hevur hetta lambið fanglast við hann og
runnið oman ettir við hodninum uppi á
honum inntil tað var á lofti.
Nitt verk.
Ikki bert siglingamenn og aðrir skips-
menn, nei so at siga kvørt móðursbadn í
Førjum, hevur lært at kenna tann sokadlaða
dósamatin, sum er at selja í krambúðum i
vikum og á útnesum. Mangur hevur
smakkað av hesum imisliga góðgætinum,
sum er kókað í langt fráliggjandi londum
og verður goymt í mánaðir og ár óspilt;
— men fáur hevur hugsað um, at slíkt
kundi gerast i Førjum. Tó hevur so vorðin
dósamatur verið gjørdur her i mong ár,
men altíð í smáum, tá íð nakrar stak at-
løgur í Østrøms tíð verða frároknaðar.
Nú starvast Havnarkeypmaðurin J.
I.iitzen við at fáa đósakóking í lag í fabriks-
húsunum i Rættará (sum hann eigur), og
sonur hansara Valdemar er atturkomin úr
Nøríki, har hann hevur lært at dríva hetta
verkið í stórum.
Vatnsveitingin.
Vatnsveitingin í Havn er nú so langt
komin á veg, at fólk fær vatn runt um í
Havnini. Tá íð vatnið fekk lop i rørini,
seinasta leygardag, s'kræđnaði eitt eđla
tvey, men annars gekk alt sum tað skuldi.
Vatnsveiting sum henđan hevði neyvan
verið havd uppá mál aðra staðnis enn i
Førjum, men her verður hon við røttum
gjørd til eitt stórverk. Hópur av peningi
er innkomin við gávum frá imsum Havnar-
fólki. Tað harmiligasta er, at kommunan,
sum hevur latið verkið gjørt og skal gjalda
restina, noyðist at krevja peningin inn í
skatti, kannske mest frá teimum, sum mest
góvu. Tey hava soleiðis givið nógvar pe-
ningar firi at fáa nógv hægri skatt. Tey,
sum einki hava givið frívilliga, smílast nú,
vatnsveitingin er komin, og tey so væl sum
hini kunnu fara til lækjurnar at taka vatn,
tey meina at hava spælt síni kort væl, og
tey hava tað eisini uppá ein máta. Tó er
hopandi, at kommunustírið hevur tey í
minni og letur tey skatta av tí peningi, tey
soleiðis hava spart.