Alþýðublaðið - 18.04.1935, Blaðsíða 2

FIMTUDAGINN 18. APRIL 1935.
ALPÝÐUBLAÐIÐ
VORFÖTIN
Fmkkinn er síöur, meÖ stórum
kraga og börmum og beltislaus.
I Liiaval. Pilsið og frakkinn eiga
að vera úr sama efni, með t. d.
djúpum rafgulum grunnlit með
ljósari köflum. Á blúsunni þyrfti
þá að vera litur líkur ljósari litn-
um og á jakkanum litur líkur
peim dekkri. Einnig mætti nota
j saman bláan og gráan lit, eða
! einhverja 2 liti, sem vel fara
j saman, alt eftir jwí, sem hverri
hæfir bezt.
Til leiðbeiningar þeim, sem
sauma sjálfar, er rétt ;að eyða
fáeinum orðum að pilsinu. Hvað
eftir annað rekur maður augun
í hvað konur eru kærulausar i
vali sniða á , pilsin.
Hér eru nokkur atriði, sem vert
er að athuga, hegar þetta pils
er saumað:
Pilsið er sniöiA i 7 íhlutum, sem
eru: 4 hliðarstykki, 1 framstykki
og tvískift afturstykki. Stykkin
eru sniðin þannig, að þau mjókki
upp. Bakstykkið er klipt út í eitt
og síðan lagt saman, þannig, að
hiiðarsaumarnir mætist, því næst
er það klipt í sundur eftir brot-
inu, sem þá myndast í miðjunni,
HÉR á
landi,
þar sem allra
veðra er von,
ættu sem
f'estar stúlkur
að vera svo
hegsýnar, að
fá sér klæðn-
að líkan þeim,
sem sýndurer
á mynd. A.
Hann er sett-
ur saman af
mörgum hlut-
um, með sam-
svarandi lit
og gerð, þann-
ig að þeir
mynda eina
samstæða
heild, en má
þó nota þá
hvern út af
fyrir sig, eftir
því sem veð-
ur leyfir. Efn-
i'ð er „tweed“,
sem hægt er
að fá í rnörg-
um Jitum og
ger'ðum, og
sem reynst
hefir mjög
tieppilegt í
slík föt.
Bliussan á
að vera úr
silki. Hún er með einkar látlausu
sniði. Framstykkið er hnept út á
aðra hliðina, ermarnar eru
alveg sléttar, i hálsinn er
nokkurs konar flibbi, sem
er breiðari til endanna, sem
síðan eru hnýttir og haldið sam-
an með einni af þessum nælum
með upphafsstöfum, sem nú tíðk-
ast svo mjög.
Pilsið er með sportsniði, slétt
að ofan með mörgum saumum.
Jakkinn er alveg sléttur og
kr,agalaus til þess að blúsan geti
no'.ið sín. Hann er skneyttur
hnöþpum og beltisspennum.
Páska*
blússur
úr nýtízku efni.
„Charmeasette“
sem má pvo og
haldast alt af jafn-
falleg.
PEYSUR og
SUMARPILS.
Kjóiar með slá o,
i). nýiungar.
ItlNON,
Austurstr. 122. Opið 11—121 s
2-7.
og alt slðan sniðið til eftir vext-
inum. Til þess að pils geti farið
Vel í mittið, verða saumarnir að
liggja beint upp á a. m. k. 5 cm.
bili í mittisstað, þar fyrir neðan
má sníða þá á ská.
Með því að fara eftir þessum
ráðum ætti hver handlagin kona
að geta saumað pils, svo vel
fari.
B. KJÓLL MEÐ SLÁI.
C. KJÓLL MEÐ BOLERO-
J A K K A.
Að endingu eru nokkur orð um
hina svonefndu „bolero“-treyju,
sem nú er að verða algeng, enda;
þykir mörgum hún kvenlegri en
hinn alkunni aðskorni, hneptí
sportjakld, og er þannig nokkur
Á þessum útikjól, — sem er
marineblár — er slá, sem nú
tíðkast mikið, og er haft með
öllum lengdum, jafnvel stundum
svo sítt, að lítið vantar á að
það sé jafnsítt pilsinu. Kraginn
í hálsinn er búinn til úr langri
„piqué“-ræmu, sem er hnept að
aftan. Langi slaufuendinn að
framan er hneptur við kjólinn,
eins og sést á myndinni. Nú er
aigengast að ermarnar séu hálf-
langar, en það hefir í för með
sér, að nota verður háa hanzka.
tilbreyting í því, að nota slíka
treyju. Henni er haldið saman í i
hálsmálið með gríðarstórri slaufu, j
sem hægt er að láta leggjast nið- i
ur á axlirnar eða láta standa '
beint út í loftið — eftir vild.
Regnhlífar" teknar til viðgerðará
Luafásvegi 4.
Góðar og ódýrar sportbuxur sel-
ur Gefjun, Laugavegi 10. — Sími
2838.
i
Húsmæður! Munið fisksimann
1689.
Laugavegs-Automat selur 3
rétti matar fyrir 1 krónu.
Stórt steinhús í Austurbænum
tii sölu. Tvær íbúðir lausar. Lítil
útborgun. Skifti á minni eign
gætþkomið til greinr. A. v. á.
Höfum selt i umboðssölu þessi
númer: Nr. 2, nr 3, nr. 5,’"nr. 12,
nr. 15. Sækið andvirðið og hafið
seði'inn með. Opið frá kl. 1 til 5
e. m. Hitt og Þetta, Laugavegi 47.
Höfum kaupanda að notuðu
orgeli. Framboð þurfa að vera
komin fyrir kl. 5 á jaugardag.
Opið 1--5 e. m. Hitt og Þetta
Laugavegi 47.
TIWVNNINGAR

Spegillinn kemur út á laugard.
Sölubörn afgreidd ailan daginin
í bókaverzl. Þór. B. Þ'orlákssonar,
Bankastræti 11.
Til leigu 14. maí 3 stofur og
eldlnis með þægmdum á góðum
stað i Austurbænum. Upplýsingar
i síma 2937.
Kennara vantar litla íbúð. Fyr-
irframgreiðsla. Sími 2265.
14. maí óskast til leigu 2 her-
b :rgi og eldhús í Austurbænum.
Skilvís greiðsla. Tilboð merkt „14“
sendist Alþyðublaðinu.
Hangikjðtlð góða af Hólsfjðllum kaupa allir f Drffanda, Laugav. 63, simi 2393.
' 1 ! 1 j
W. Somerset Maugham.
Litaða blæjan.
30 ' ;
„Ó, þetta er svo hræðilegt!"
„Hvað — dauðinn?“
„Já. Þegar hann er annars vegar, fölnar alt og verður svo fá-
hýtt og lííilförlegt. Horfi maður á beiningamanninn, er varla unt
að gera sér það í hugarlund, að hann hafi nokkurn tíma verið
lifandi. Ög það er 'svo þungbært og undarlegt, að hann, sem IííiLi
drengur, skuli. ekki alls fyrir löngu hafa hlaupið hér upp og niður
hæðina og leikið sér að flugdreka sínum — en nú liggja kaidur
nár.“ Hún gat ekki stilt ekkann, sem nú var að brjótast fram.
Nokkrum dögum síðar sat Waddington hjá Kitty og var með
whiskyglas fyrir framan sig. Þá fór hann að tala um klaustrið.
„Priorinnan er mjög eftirtektarverð kona,“ sagði hann. „Syst-
urnar segja mér, að hún tilheyri háttsettri og göfugri fjölskyldu í
Frakklandi, en þær vilja ekki nafngreina hana, segja, að prlor-
innan vilja ekki að um það sé rætt.“
„Því spyrjið þér hana ekki að því, ef yður langar til að vita um
það?“ spurði Kitty.
„Ef þér þektuð hana, mynduð þér sannfærast um, að frekju-
lega spurningu er ekki unt að bera upp fyrir henni.“
„t sannleika hlýtur hún að vera mjög eftirtekíarverð, fyrst hún
vekur slíka lotningu hjá yður.“
„Ég er með skilaboð frá henni til yðar. Hún bað mig um að
segja yður, að ef þér árædduð að fara gegnum drepsótt borgar-
innar, þá myndi henni verða það mikið ánægjuefni oð sýna yður
klaustrið."
Það er mjög fallega gert af henni; ég hélt að hún.hefði ekki
einu sinni hugmynd um að ég væri til.“
„Ég hefi talað við hana um yður, því að ég fer þangað tvisvar
eða þrisvar í viku til þess að grenslast eftir, hvort ég geti nokkuð
gert. Svo þykist ég vita, að maðurinn yðar hafi minst á yður. Þér
skuluð ekki láta það koma yður á óvart, þótt þér finnið þar tak-
markalausa aðdáun á honum."
„Eruð þér katólskur?"
Kesknisfull augu hans glömpuðu og í andliti hans voru hlátur-
kippir.
„Hví glottið þér framan í mig?“ spurði Kitty.
„Getur nokkuð gott komið frá Galileu? Nei, ég er ekki katólsk-
ur. Ég segist vera meðlimur ensku kirkjunnar og með því gef
ég meinleysislega í skyn, að ég sé heldur trúlítiM. Þegar prior-
innan kom hingað fyrir tíu árum, voru sjö nunnur með henni og
'af þeirn lifa nú aðeins þrjár. Af því getið þér ráðið, að Nei-tan-fu
er engin heilsuverndarstöð, jafnvel þegar be,zt lætur. Þær eiiga
heima í miðri borginni, í fátækrahvierfinu, og vinna mjög mikið
og eiga aldrei frídag.“
„En eru þær þá þrjár núna, fyrir utan priorinnuna?“
„Nei, nei. Aðrar hafa komið í þeirra stað. Nú sem stendur eru
þær sex. 1 byrjun drepsóttarinnar dó ein þeirra úr kóleru, en þá
komu tvær frá Kanton.“
Það fór hrollur um Kitty.
„Er yður kalt?“
„Nei.“
„Þegar þær yfirgefa Frakkland, þá gera þær það fyrir fult og
alt. Þær eru ekki eins og protentantisku kristniboðarnir, sem hafa,
heils árs orlof alt af öðru hvoru. Ég er þeirrar skoðunar, að ein-
mitt það sé hið allra þungbærasta. Við Englendingar eruin ekki
neítt sérstaklega fast tengdir við móðurmold fósturjarðarinnar.
Vér getum náð að festa ræíur hvar sem e(r í heiminum, en böndin,
sem tengj'a Frakkann við heimalandið, eru svo sterk, að hann
festir naumast yndi annars staðar. Og mér finst átakanleg fórnin,
sem þessar konur hafa fært, en ég held, að væri ég katólskur, þá
liti ég á slíkt sem sjálfsagðan hlut.“
Kitty feit fálega á hann. Hún fékk eigi skilið þá geðshræringu,
sem þessi litli maður virtist vera kominn í og henni datt í hug,
hvort það væri uppgerð. Svo hafði hann drukkið talsvert mikið
og var víst orðinn kendur.
„Komið, sjáið og sannfærist,“ sagði hann með breiðu brosi, vit-
andi um hvað hún var að hugsa. „Það er ekki nálægt því eins
mikil áhætta og að borða tómata."
„Ef þér eruð ekki hræddur, þá er ekki frekar ástæða fyrir mig
að vera það.“
„Ég held, að þér hafið ánægju af förinni. Þá gefst yður að líta
ofurlítið franskt sýnishorn."
Þau fóru yfir ána í ísmábát. Stó'll beið Kitty á b'ry|ggjusporðinum
og hún var borin upp hæðina og að vatnshliðinu, en í gegnum það
fóru burðarmennirnir, sem sóttu vatn; í ána. Þeir flýítu sár fram
og tjj baka með fötur, er héngu á okum á öxlum þeirra, og skvettu
svo á veginn, að hann var blautur eins og eftir hellirigningu.
Mennirnir, sem báru Kitty, skipuðu þeim að víkja úr vegi.
,.Eins og gefur að skilja, stendur öll vinna í stað,“ sag'ði Wad-
dington, sem gekk við hlið hennar. „Undir venjulegum kringum-
stæðum er hér þröng mikil af burðarmönnum, sem bera byr'ðar
til og frá skútunum."
Gatan var mjó og krókótt, svo að Kitty varð áttavilt og vissi
ekki hvert hún var að fara. Mjög margar búðir voru lokaðar. Á
ferðalagi sínu hafði hún vanist að sjá óþrifnaðinn á kínverskum
götum, en hér var margra vikna rusl, úrgangur og alls konar
óhroði, og ódaunninn var svo mikill, að hún varð að halda klút
fyrir vitum sér. Þegar hún áður hafði farið gegnum kínverskar
borgir var það venjan að allir gláptu á hana, en hér var það að-
eins einn og einn á stangli, sem virti hana viðlits. Vegfarendurnir,
voru mjög dreifðir og virtust hafa mikinn áhuga fyrir sinum eigin
málum. Þeir voru kúgaðir og niðurbeygðir á svipinn. Við og við
heyrðu þau, um leið og þau fóru framhjá húsunum, borðklukku
hringja og skerandi kvein í einhverju óþektu hljóÖfæri. Á bak við
hinar lokuðu dyr lá einhver og beið dauða síns.
„Jæja, þá erum við kornin," sagði Waddington loks.
Stóllinn var látinn síga niður við litlar dyr með krossmarki uppi
yfir hurðinni. Kitty steig út, en hann hringdi bjöllu.
„Þér megið ekki búast við neinu stórfenglegu. Þær eru hörmu-
lega fátækar."
Kínversk stúlka lauk upp, og eftir að Waddington hafði talað
við hana nokkur orð, fór hún með þau inn í litla stofu inn af
ganginum. 1 stofunni var stórt borð með blettóttum olíudúk og
upp við veggina voru nokkrir harðir stólar. 1 öðrum enda her-
bergisins var gipsmynd af Maríu mey. Eftir dálitla stund kom
nunna inn, lágvaxin og holdug, með ófrítt andlit, rauðar kinnah
og glaðleg augu. Waddington kynti hana fyrir Kitty og nefndi
hana systur Jósefínu. ■, | : j 1
„C’est la dame du docteur? (er þetta kona læknisins)“ spurði
hún^ með geislandi svip og bætti því við, að priorinnan myndi
koma von bráðar. * ' í í