Alþýðublaðið - 04.03.1920, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
fv
auglýsingarma, nálega ekki flutt
annað en útdrætti úr þingræðum
hans, og vekur lestur þeirra ótrú-
^ega mikla skemtun hér 1 bæ, þó
„ritstjórinn“ yrði líldega ekki
sérlega upp með sér ef hann skildi
hvað hlátursefnið væri. Eru þó
þessir ræðustúfar lítið hjá því að
heyra mannínn sjálfan tala úr
Þingmannssætinu og athuga fram-
komu hans. Ekki er síður skemti-
iegt að taka eftir viðkvæmni
Jakobs fyrir 5 atkvæða þingmanns-
virðingu sinni. Hann tekur mjög
óstint upp allar aðfinslur um sjálfan
sig, eins og slíkar aðfinslur væru
algerlega óþolandi og framkoma
hans kæmi engum við. Á hann
þágtmeð að skiija, að þenna stutta
tíma, sem hann sjálfur verður
þingmaður Beykjavíkur, sé hann
hátur gagnrýni almennings? Það
er ekki hægt að neita því, að
greiniiegur svipur er með Jakobi
^töller og Jeppa á Fjalli. Jakob
vaknar einn morgun í þingmanns-
i'úmi sínu og heldur að hann sé
orðinn mikil persóna og hagar sór
eftir því. En háttalag hans hefir
3lt önnur áhrif en hann ætlast til
sJ41fur. —
Það mun vera til of mikils
haselst af hr. Jakobi Möller, að
hann geti skilið grein mína, „Það
kemur engum við“, og tekið sjálf-
úr afstöðu til efnis hennar fyrir
»Vísi“. Hins vegar er viðurkent,
að það er stórvægilegt mál, hvort
^lmenningur skuli láta sig skifta
stór-atvinnurekstur einstaklinga
jafnt og þjóðarfyrirtækja, eða með
Óðrum orðum, hvort fámennis-
sijórn skuli ráða yfir atvinnuveg-
óm landsins í eiginhagsmunaskyni,
®ða almenningur hafi fult eftirlit
*úeð stjórn atvinnuveganna með
^agsmuni allrar þjóðarinnar fyrir
aOgum. „Morgunblaðið“ hefir þar
lýst sig andstætt almenningsráð-
óin, eins og vænta mátti. „Yísir“
^efir margsinnis siglt í kjölfar
»^lgbl.“ um þetta mál, áður en
^að komst á dagskrá. Aðstand-
endur „Yísis", peningamennirnir,
*fionu sjá það, að fram hjá slíku
stórmáli getur blaðið illa synt.
^eir verða að hleypa í sig kjarki,
^ þess að setja fyrir Jakob ein-
Vem mann, sem fær sé að marka
^fstöðu blaðsins í því máli. Jakob
®etur haft næga atvinnu á meðan
að verja tillögur sínar á þingi
1,1)1 afnám húsaleigulaganna, • og
flytja framhald ræðustúfa eftir
sjálfan sig með nokkrum viðeig-
andi lofsyrðum frá ritstjóra Vísis
um 2. þingmann Beykjavíkur. En
við skulum nú sjá, hvort aðstand-
endur Yisis kinoka sér ekki, þrátt
fyrir alt, við að láta blaðið taka
opinberlega málstað peningamann-
anna gegn málstað almennings.
Héðinn Valdimarsson.
Ahs. Eftir að grein þessi var
rituð, hefir birzt í Vísi ný grein
um hveitiverðið, þar sem Jakob
Möller er sem óðast að draga inn
seglin. „Batnandi manni er bezt
að lifa“. Næst fer hann líklega að
lofa landsverzlunina.
H. V.
í dalnum tljttpa.
Lengst inn í dalnum djúpa
drósin mín hýra býr.
Hún grætur þar löngum í leyni
við lækjarins báru tár.
Af einhverjum huldum hörmum
hljóðlega grætur mær.
Það skilj’ aðeins blómin við bakk-
ann
og bunandi smálækur tær.
Sönghljóm í sál hennar mynda
sönglóu dírrin dí,
og þytur í blómum við bakkann
er bærist þeim vorgolan í.
Ef þokan svo dreyfist um dalinn
°g dögg vætir blóma krans,
þá lfður ’ún hljótt inn í hamar
við huldu-svein stfgur þar dans.
Steindór Sigurðsson.
Sextugur kvenmaður
giftingabrallari.
Við og við er að konuest upp
um karlmenn, sem hafa haft það
fyrir atvinnu að svíkja fé út úr
stúlkum — eldri og yngri — sem
langar til þess að giftast. Vana-
lega eru slíkir menn fremur lag-
legir á velli, og þykjast ætla að
giftast stúlkunni sem þeir eru að
búa sig undir að svíkja fé út úr,
þegar þeir eru orðnir svo kunnug-
ir högum hennar að þeir sjá ráð
til þess, án þess að hana gruni,
íyr en hún situr eftir með sárt
ennið. Oftast eru það nokkuð efn-
aðir kvenmnnn sem verða fyrir
þessu, en sumir giftingabrallarar
leggja fyrir að svíkja sparisjóðsfé
út úr einstæðings-kvenmönnum.
Komst nýlega upp um einn slíkan
fant í Þýzkalandi, og fékk hann
sín makleg málagjöld, sem sé
nokkurra ára fangelsisvist. Lagði
hann einkum fyrir sig einstæðings-
kvenfólk milli þrítugs og fertugs,
sem safnað hafði sér í sparisjóð
dálitla upphæð. Kvenfóik þetta
hafði yfirleitt reynst mjög fast-
heldið á peningunum, og það var'
vanalega komið fast að brúðkaupi
áður en honum tókst undir ein-
hverju yfirskini að ná sparisjóðs-
bókinni, en síðan lét hann ekki
sjá sig framar á þeim stað. Ekki
var hann að öðru leyti áleitinn
við stúlkur þessar.
í miðlum desember síðastliðn-,
um féll dómur í Danmörku í máli.
sem vakið hafði töluverða eftir-
tekt. I júlí í fyrrasumar fékk rétt-?
vísin einkennilegt giftingabralls-
mál til meðferðar. Það var sem sé-
kvenmaður sem var þar giítinga-
brallarinn. Ekki voru það þó karí-
menn sem hún gabbaði, heldur
kvenmenn, sem hún taldi trú um,
að hún ætli líkan bróðir í Ame-
ríku, sem hefði faiið sér að útvega
sér konu Komst hún — frú Bodil
Christophersen er hun nefnd —
á árunum .1911 til 1919 alls £
kunningsskap við 80 kvenmenn
sem vildu giftast (þær voru frá
30 til 60 ára gamlar) og narraði
hún fé út úr þeim undir margs->
konar yfirskini, og var það frá
1000 krónum alt upp í 30 þús.
kr., en hina síðarnefndu upphæð
hafði hún út úr einni þeirra, ec
samtals sveik hún á þennan hátt
á þessum árum sera nefnd voru,
100 þús. krónur úr kvenfólki, sem
vildi giftast þessum ríka bróður
hennar, sem aidrei hafði verið tilí
Þegar hún var handtekin átti húa
alls eftir af þessu fé um 30 þús.
kr. virði, og stóð nokkur hluti afv
því fé í húsi, sem hún átti í Van-
löse. Hún var dæmd til þriggja
ára betrunarhúsvistar.