Oyggjarnar - 23.06.1905, Blaðsíða 3

Føroyskar royndir.
Livurpostei av bjørgfugli.
io livrar og hjørtir av lunđa,
lomvia ella ritu reinsast og
skolast væl í køldum vatni,
verða so fínt hakkaði saman
við — um helvtina sum livurin
— av góðari frískari tolg,
nógvum leyki, i roka teskei av
mjøli, og rørt aftaná við pipar,
tvær stórar skeiðir av tjúkkum
róma og i egg, Salt. 2—3
anchiovis smakkar væl at hakka
uppi í.
Smyr innan eitt lítu leyrfat
ella spølkum, og sett posteiðina
í bakarovnin 3 tímar við heldur
linan varma —- døgura ella
náttura eld. Tú kann stinga
træpinn i at síggja nær liðugt er.
Hendan livurposteiðin smak-
kar betur enn nøkur keypt við
»trøfler«.
Røkið kálgarðin,
Kál og aðrar urtur næla
sum vera vil.
Nú ræður um at røkja tað alt.
Ymisligur áburður er væl-
gerandi.
Bert vatn, tá ið turkur er.
Annars eitt syndur úr tí »hent-
asta« ílátinum. Alskyns soð
kemur væl við.
Lokið má fáa ófrið, so skjótt
tað kemur undan, annars verður
tað brátt so rótfrekt, at tvífald-
ur ómakur verður at vinna tað.
Kálið má tíðliga tynnast út
uppá tað at ikki vantrivni skal
koma í. Har sum ov tunt er
av tí, at ójavnt er sáað ella
ódjór hava gjørt skaða, eigur
at potast niður í av tí, ið burtur
er slitið í øðrum støðum. Fyri
at rótin ikki skal verða turr, áðr-
enn hon hevur fest seg aftur,
er best at slíta tey størstu
bløðina av teim plantum, sum
niður skulu potast. Vatn má,
sum vituligt er, berast á alt fyri
eitt sum plantað er.
Urtagarðar prýða nú nógvar
bygdirnar. Flest øll »dríva«
mest blomstur og buskar. Læt
olckum ikki gloyma køksurt-
urnar! Tað loysur seg at dyrka
nógv av teimum. T.ær veksa
ógvuliga villiga, tá tær fáa na-
túrliga røkt og kríatúr ikki
sleppa til; tað er besta og bíl-
igasta heilsubót og hevur stóran
betýdning sum føði bæði fyri
frísk og sjúk, ikki at tala um,
hvussu hentar køksurturnar eru
at taka til í húsinum.
Á koloni-framsýningini.
— Góðan dag! Góðan dag!
Tillukku við bróður tygara, sum
hevur fingju embæti í íslanđi.
— Eg takki tygum, tað var
nú annans í Grønlandi.
— Hettar var tað mær tyk-
tist, at tað var á einari av Før-
oyum.
Tíðliga krøkist.
Nú, lítli 'mín! er tú fegin
við stóra horni, eg senđi tær
til jólar?
Ja, guðpápi! Eg fái 1 oyra
hvønn dag, fyri at eg ikki skal
blása í tað.
Prýðka heimið.
(Helena Patursson.)
Skipari á hvalabáti helt á
sinni røðu í felag tá hann kom
heim til Noreg um, hvussu Før-
oyingar oyddu burtur dagar og
løtur tá ið ikki veðraði til úti-
arbeiði .... ein annar tekur
til — í »Verdensspejlet« -— »teir
ikki fái Føroyingart, sum livað
eitt dolce far niente lív: Teir,
sum eru fegnur við lívið, læta
7 vera líka tal, bara teir hava
inn í munnin, uppi pípina, og
góðar stundur eru til tos og
tíðindir í krambúgvini, við ein
nestaveg ella heimi á beink-
inum.
Llevði' hvør virksamir Før-
oyingur — teir eru í stórstað
lutinum — átt sær verkstað
heima, við almindiligum am-
boðum, so fingu vit mangt
vakurt, bíligt og nyttigt hús-
búnaði: ílæt, ymislig geraldir,
hærtil møplar, sum kvinnunar
kundi stoppa setur til og vovi
yvirtræk á.
Og møplarnir, sum vit fáa
okkum — keyptir ella heima-
gørdur — eiga at vera kosligur,
\ sessinir breiðsetaðir, rættryggj-
aðir; tað sær fornemt út at gott
rúm er millum møplarnar í
stovuni so tú kann ganga uttan
øtta og føla teg væl har tú
kemur í hús. Daniel Bruun
sum hevir so miklan rós til
đugandi Føroyingar, sigir mill-
um annað um kvinnurnar .. »og
i hjemmene ere de ypperlig
dygtige«.
Kvinnutilvirki hevði gingju
j lættliga frá hondum, so raskar
j sum tær eru til vev og seyming,
spinning og binding. Tað eru
tó ikki fá heimini millum Oyggj-
arnar, sum hava heimagjørd
gólvteppir, gardinir, ymislig for-
heng, borðteppir yvirtrek á sofa-
beinkum og stólum, hartil veva
nógvar sera vøkur mynstir í
fíntvevnað — í ull og lín —
eftir húsfrúnni Anna Debess
Liitzen.
Vøkur og hent eru tey
j ljósgrái føroysku gólvteppini
j — einlitaði ella stríbut — tey
hóska til alt slags møpulyvir-
trek og skarn rýnur ikki við
tey. Tá ið.tú hevur góð, virði-
full bilætir á bróstinum hóskar
j tað ikki at papíri (tapeti) er
for sprøglita ella stórmynstrað;
tí bílæti skal prýða veggin, og
papíri má ikki leiða eyga burtur
frá tí — valda disharmoni. Men
seta vit stórmynstra papír í
barnakamari er tað til stórt
uggilsi fyri smáfólki.
Ullgardinur við borda fyri
vindeyga, til forheng og himmal-
song er stílfult at henga upp
rætt og slætt við »kappa«.