Ungu Föroyar - 01.06.1915, Blaðsíða 5

— 45 —
Men nú er tað gloymt, vit minnast
ti betur ikki so leingi; tí gjørdu vit tað,
tá var hvør dagur okkum ein knógvandi
byrði, ein sorgar sekt.
Tó, ein er, sum ikki gloymir, tað er
Karin: Hon varð verandi á garðinum
hjá teim gomlu, og nú gongur hon nær-
um hvønn dag oman á grøvina, stendur
har og hyggur at krossinum; tí hon
hugsar um nakað, hon ikki kann fata.
Hvi fór Haraldur frá henni?
Tey høvdu jú hildið saman líka til
hitt sunnukvøldið, tá hann so tíðliga fór
úr dansinum.
Og hvar hevði hann verið um náttina.
Hann kom ikki heim fyrr enn í sólar-
renning; tá høvdu fólk sæð hann koma
innan úr dalinum, og siðani tá hevði
hann gingið sum burtur i øðrum heimi.
Nei, hon fatar tað ikki. Fet fyri
fet gongur hon heim i garðin, har sita
tey gomlu og hugsa um sama spurningin,
hann er teimum ein ógitilig gáta.
Tey vita ikki, at Haraldur hevði
sæð eina gulhærda gentu, sum ein bjartan
sumarmorgun sat við áarbakkan og
kembdi sær við gullkambi; ti tey trúgva
ikki, at huldufólk eru til.
Og hvør trýr ti?
Nýtt og vakurt lag,
Eitt nýtt føroyskt lag er útkomið
hjá Wilhelm Hansen, Keypmannahavn,
og tað er til kvæðið: »Situr tú seggur í
oyðini helU, sum Jens Djurhuus hevur
yrkt, og lagið hevur Hans Arvesen gjørt.
Hesin Hans Arvesen er gitin fyri dugna-
skap í tónalist; hann hevur longu gjørt
mong løg, sum út eru komin hjá Wil-
helm Hansen. Mamma hansara er føroysk.
Hetta lagið, sum kannað er Før-
oyingaýelag í Keypmannahavn eitur „TÍ1
Føroya“, og tað er frálíka væl og
prýðiliga úr hondum greitt. A tittil-
blaðinum er ein sjaldsama vøkur tekning
av tarabløðum og krossfiskum.
011 tey, ið hava hug til at fáast við
tónalist, og sum eigað annaðhvørt fiól ella
urgan ella okkurt annað ljóðamboð, mugu
fáa sær hetta vakra lagið, sum er í so
fríðum og tekkiligum búna.
Víggja-6lúms søga.
(Framhald.)
XXVII.
Um Risoyar Narva.
Narvi æt maður. Hann búði í Rísoy
og hevði verið giftur við Úlveið, ið var
dóttir Ingjalds Helgasonar hins magra.
Synir teirra vóru: Oyólvur, Klængur,
Torbrandur og Torvaldur. Allir vóru
teir rætt reystmenni og frændur Glúms.
Teir Klængur og Oyólvur búðu eftir
faðir sín í Rísoy.
Máður búði í Haga; hann æt Torv-
aldur, kallaður menni; hann var giftur við
Helgu, sum var dóttir Tórðar Ravnssonar
frá Stokkaløðu.
Eitt várið kom Torvaldur úr Haga
og at Risoy við skútu síni; hann ætlaði
sær til útróðrar, og tá Klængur varð
varur við hann, fór hann 1 ferðina við
honum. Tá teir komu út úr firðinum
funnu teir eina nýdeyða reiður. Teir
gjørdu línur fastar í hana og sigldu við