Alþýðublaðið - 11.01.1927, Síða 3

aLEÝÐUBLAÐIÐ
3
Prentsmiðja
Guðjónsbræðra
mw tll slllii aiú pegar.
Prentsmiðjunni fylgir 1 Phönixvél, Götunarvél,
Heftivél, Teljari, Járnborð og yfir lOOletur-
tegundir. Enn fremur rammar og strik.
Prentsmiðjan er keypt seint á árinu 1926 og því lítiðnotuð.
Greiðsluskilmálar svo góðir að hver og einn einasti
prentari getur keypt.
Kaupin verða að gerast fyrir 25. janúar. 1927
Frekari upplýsingar gefur
finðjðn Ó. finðjðnsson,
Vestmaimaeyjiiiii.
,9Stai*fsrgeIs:t4t
ii.
Þa'ð er að sjálfsögðu ekki unt
að rekja efni jressarar bókar í
stuttri grein. Svo er hún marg-
pætt og au'ðug að hugmyndum.
Sumar kenningar herinar munu og
virðast Vesturiandabúum, sem lít-
ið pekkja austrænan hugsuuarhátt,
harla nýstárlegar. Get ég ekki stilt
mig um að nefna eitt eða tvö
dæmi pess.
Þekkingin er metin mikils. Hún
er leiðarljós mannsins og dýr-
asta hnoss. En hennar verður
ekki aflað með skólagöngum
og bókfræðalestri. Það eru fá-
ráðlingar einir, sem sitja keng-
bognir yfir þykkum doðröntum
og stara sig nærsýna niður í
moldviðri svartra bókstafa í ryk-
föllnum, gömlum skræðum. Leið-
in til þekkingar er að sökkva sér
ftiður í hugardjúp sjálfs sín. „Eng-
in þekking kemur utan að. Hún er
öll inni fyrir.“ Sál mannsins er
„náma þrotlausrar þekkingar“.
Enginn getur kent öðrum. Allir
verða að. kenna sjálfum sér.
„Þekkingin leynist í huganum eins
og eldur í tinnu.“ Og viðburðir
lífsins eru hugvekjurnar, — högg-
in, sem Ijósta fram eldinum.
Annað dæmi skal nefnt: Óeigin-
girni og fórnarlund eru hinar
æðstu dygðir. Að gleyma sjálf-
um sér, að vinna fyrir aðra, að
efla hag ættjarðar sinnar eða
starfa að heill alls mannkyns, —
það er skylda vor. Æðsta viö-
leitni mannsins er að reyna að
gera eitthvert gagn og hjálpa
heiminum.
En — við skulurn ekki vera alt
of stærilát yfir fórnfýsi okkar og
mannúð. Hjálpa heiminum! Þarfn-
ast heimurinn hjálpar okkar? Get-
um við hjálpað honum ? Nei,
svarar karma-yoginn. Þegar betur
er aö gáð, getum við að eins
hjálpað oss sjálfum. Heimúrinn
þarfnast ekki hjálpar okkar, og
það er oflæti og heimska að
halda, að við geturn hjálpað hon-
um. Það. er miklu fremur hann,
sem hjálpar oss. Hann veitir oss
tækifærin til að hjálpa öðrum, en
það er ekkert annað en tækifæri
til að þroska sjálfa oss og göfga.
Það er einmitt leiðin til fullkomn-
unar að afneita sjálfum sér og
gera öðrum gott. „Enginn bein-
ingamaður skuldar oss skildings-
virði. Vér skuldum honum aít,
af því að hann hefir veitt oss
tækifæri til aÖ þroska meðaumkun
vora og mannúð.“
„Vér hijálpum sjálfum oss,
heiminum eigi.“ Enginn getur í
raun og veru hjálpað öðrum en
sjálfúm sér. Það er kenning kar-
ma-yoga. Á bak við liggur sú
hin þróttmikla manndómshugsun,
sem Búddha lagði svo ríka á-
herzlu á og hvað mest skilur á
milli kirkjukristni vorrar og Búd-
dha-dýrkenda: Enginn getur frels-
ast fyrir annars tilverknað. Ef
maðurinn frelsar sig ekki sjálfur,
á hann engrar frelsunar von. Sjálf-
ur hefir hann gert það, sem rangt
er; sjálfur verður hann að bæta
fyrir það. Hvort maður er hreinn
eða óhreinn, á hann alveg undir
sjálfum sér. Enginn getur gert
annan hreinan. (Nl.)
Á. H.
Bifreiðastððvnnin enn
Smáklausa birtist í „Mgbl.“ 7.
þ. m. Virðist hún samin með það
fyrir auguin að geta sneitt hjá
því að rökræða málið.
Andmælagreinar þær, sem birt-
ust í Alþýðublaðinu þann 5. og
„Vísi“ þann 4. þ. m., segir blað-
ið ekki svara verðar vegna þess,
að efni þeirra komi málinu ekk-
ert við, og svo reki þar líka hver
mótsögnin aðra.
Þessum ummælum blaðsins visa
ég beint til föðurhúsanna, hvað
við kemur grein minni í Alþbl.,
vegna þess, að hver heilvita mað-
ur, sem les hana, hlýtur að sjá,
um hvað hún fjallar. Ekki hefir
blaðið heldur treyst sér til að
benda á eina einustu mótsögn í
henni, heldur kastar þessu fram,
að mér virðist út í bláinn, og
finst mér slíkt ekki bera vott
um sérstaklega mikla rökfiml.
Enda þótt blaðið segist hafa
talað við flesta stjórnendur bif-
reiðastöðvanna hér, trúi ég því
ekki, að þeir hafi allir verið því
sammála um þetta umrædda fyr-
irkomulag, vegna þess, að þeir
hljóta að vita það ofurvel, að
samkeppnin er orðin svo mikil
á milli stöðvanna hér, að ef þær
afgreiða nokkurn akstur á jóla-
daginn, þá munu þær, hver um
sig, afgreiða alt, sem hægt er að
komast yfir jafnt og aðra daga,
enda mun reynslan leiða það í
Ijós, að aldrei mun komast hér
á neitt fyrirkomulag i líkingu við
þetta.
Ég gæti trúað því, ab að eins
einn af þessurn mönnum gæti
verið „Mgbl.“ samþykkur i þessu
máli. Ég hefi átt tal við hann
um það, og virðist mér þar brydda
á nokkuð líkri skoðun.
Annars er það mitt álit á þess-
ari uppástungu blaðsins, að hún
sé það allra vitlausasta, sem ég
hefi séö á prlenti í langan tíma.
Ef dæma á eftir klausunni, þá
virðist mér blaðiö hafa orðið sér
þess fljótt meðvitandi eftir lest-
ur greinanna, að það væri komið
út á hálan ís í þessu máli og ætti
ekki gott með að fóta sig, og virð-
ast mér tilburðir þess á svellinu
einkar-stirðbusalegir, einna líkast-
ir eins og hjá einu algengasta
húsdýri okkar íslendinga.
Ég er mjög vondaufur um það,
að blaðið taki mál þetta til með-
ferðar um næstu jól, eins og það
gefur í skyn, en vona þó að geta
einhvern tíma á næstunni fengið
að leggja orð í belg viðvíkjandi
lokun bifreiðastöðva á stórhátíð-
um ásamt frí- og vinnu-tíma bif-
reiðarstjóra yfirleitt.
Bifreidcirstjóri.
Uan dagiiaia o$g vegian.
Næturlæknir
er í nótt Magnús Pétursson,
Grundarstíg 10, sími 1185.
Skipafréttir,
„Lyra“ kom í nótt frá Noregi.
Hún er i sóttkví á ytri höfninni
og verður svo til annars kvölds.
Ef enginn hefir þá veikst á henni,
fær hún afgreiðslu eftjr það og
kemur við í Vestmannaeyjum í
útleiðinni. Línuveiðarinn „Hafþór“
frá Ísafirði kom hingað í nótt.
Veðrið.
Hiti mestur 2 stig, minstur 4
stiga frost. Átt suðlæg og vest-
læg. Snarpur vindur á Raufar-
höfn. Annars staðar lygnara.
Mikið regn í Vestmannaeyjum.
Annars staðar þurt veður. Loft-
vægislægð fyrir norðaustan Iand
og önnur suður af Grænlandi og
er sennilega á leið hingað. Otlit:
Víðast vestlæg átt, víða hæg.
Hér hvessir þó á suðaustan, þeg-
ar líður á næstu nótt. Lítil snjó-
él hér á Suðvesturlandi í dag.
Lög íslands.
Útgefandi hefir beðið að geta
þess, að ráðgert sé, aÖ ritinu verði
fulllokið á þessu ári.
Kauptaxti
verkakvennafélagsins „Framtíð-
arinnar“ í Hafnarfirði var á fjöl-
mennum fundi þess í gær akveð-
inn 80 aurar um klst. þar til samn-
ingar nást.
Togararnir.
„Gylfi“ kom úr Englandsför á
sunnudagskvöldið og fór á veiðar
í nótt. Var hann kominn hingað'
áður en samgöngubannið við skip-
in var sett, en það gildir jafnt
urn íslenzku togarana, þegar þeir
koma frá útlöndum, sem önnur
skip, er þaðan koma, — í sex
sólarhringa eftir að þau fóru það-
an. „Apríl“ kom í gærkveldi úr
Englandsför, en „Egill Skalla-
grímsson" í morgun. Hafa þeir
fiskað á leiðinni til þess að út-
enda banntímann. „Hannes ráð-
herra“ kom af veiðum í nótt með
1200 kassa ísfiskjar og 50 smá-
lestir af saltfislá og „Baldur“
með 1100 kassa ísfiskjar og 22
smálestir af saltfiski. Fara þeir
báðir í dag áleiðis til Englands.
Lik
Helga heitins Helgasonar, for-
rnanns á vélarbátnum „Baldri“,
sem fórst í haust, hefir fundist í
Knarrarnesi á Mýrum. (Samkvæmt
frásögn í skeyti í gær.)
Ein vitleysan enn.
„Mgbl." segir, að á fundi sótt-
varnamefndar Reykjavíkur í gær
hafi bæjarlæknirinn spurst fyrir
um það, hvort lögreglan myndi
treysta sér til að varna samgöng-
um við skip, ef því væri lagt
upp að hafnargarði, og hafi svarið
verið neitandi. Væntanlega ber að
skilja þetta svo, að lögreglustjór-
inn, sem er einn nefndannanna,
hafi svarað þannig. Alþýðublaðið
hefir átt tal við lögreglustjórann,
og reyndist þessi frásögn „Mgbl.“
vera algerlega röng, — eins og
margt annað í frásögnum þess
blaðs.
Kvölávökurnar.
í gærkveldi: Séra Árni Sigurðs-
son las upp kvæðin „Ögmundur
biskup á Brimara-Samson" eftir
Fornólf og „Jón Arason á af-
tökustaðnum“ eltir séra Matthias.
Baldur Sveinsson las kaflann í
Jörundarsögu hundadagakonungs