Bjarki - 04.12.1897, Blaðsíða 4

I q6
Lífsábyrgðarfjelagið
IJgjp'*- »s K A N D I A“
í Stokkhólmi,
stofnað 1855.
Innstœða fjclags þessa, sem cr
hið elsta og auðugasta lífsábyrgðarfjeiag á
Norðurlöndum,
er yfir 38 miiljónír króna.
Fjelagið tekur að sjer lífsábyrgð á Islandi fyrir Iágt og fastá-
kveðíð ábyrgðargjald; tekur aunga sjerstaka borgun fyrir lífsábyrgðar-
skjöl, nje nokkurt stimpilgjald. í’eir, er tryggja líf sitt í fjelaginu, fá
1 uppbót (Bónus) 75 prct. af árshagnaðinum. Hinn líftryggði fær upp-
bótina borgaða 5ta bvert ár, eða hvert ár, hvort sem hann heldur viil kjósa.
Hjer á landi hafa menn þegar á fám árum tckið svo alment lífsá-
byrgð í fjelaginu að það nemur nú meir en þrem fj rðu hlutum milljónar.
Fjelagið er háð umsjón og eftirliti hinnar sænsku ríkisstjórnar, og er
hinn sænski ráðherra formaður fjelagsins. Sje mál hafið gegn fjelaginu,
skuldbindur það sig til að hafa varnarþíng sitt á Islandi, og að hli'ta
úrslitum hinna íslensku dómstóla, og skal þá aðalumboðsmanni fjelags-
ins stefnt fyrir hiind þess.
Aðalumboðsmaður á ísiandi er, lyfsali á Seyðisfirði, vice-
konsúl H. I. Ernst.
Umboðsmaður á Sayðisfirði er : kaupm. S t. T h. J ó n s s o n.
í Hjaltastaðaþínghá: sjera Gejr Sæmundsson.
---- á Vopnafirði: verslunarstjóri O. D a v í ð s s o n.
- Fórsh: verslunarstj. Snæbjörn Arnljótsson.
---- - Húsavík: kaupm. Jón A. Jakobsson.
- Akureyri: verslunarstjóri II. Gunnlaugsson.
•--- - Sauðárkrók: kaupmaður P o p p.
- Reyðar- og Eskif.: bókhaldari J. F i n n b o g a s o n.
- Fáskrúðsf.: vcrslunarstj. Olgeir Friðgeirss.
---- - Alftafirði: sjcra J ó n Finnsson.
— — - Papós: cand. phil. Knúdsen
og gefa þeir lysthafendum allar nauðsynlegar upplýsíngar um h'fsábyrgð og
afhcnda hverjum sem vill ókeypis prentaðar skýrslur og áætlanir fjelagsins.
Hjerumbil 1500 pd. af góðri tólg eru til sölu í
verslsn Sig. JÓhansens á móti peníngum fyrir
— 30 aura pundið —
Gagnlegastar og bestar
jólagjafir, sem piltar geta gefið
unnustunum sínum og menn kon-
um sínum er skófatnaðurinn sem fæst
hjá Anton Sigurðssyní einnig
eru til gullsaumaðir kvennsk'r
scm eru mesta j ó 1 a p r ý ð i.
Bókband.
Undirskrifaður tekur að sjcr að
binda bækur fyrir fólkið í vetur.
Bókbandsverkstofan er í húsi
Jóns Kristjánssonar á Fjarðaröldu.
Seyðisfirði 2. Nóv. 1897.
Jóhannes Sigurðsson.
Hjá Anton Sígurðssyni
f æ s t:
Agætur s t í gvj ela ábur ð u r,
skó- og stígvjela-reimar mjög
sterkar, sömuleiðis skósverta,
skóhorn og hnepparar handa
kvcnnfólki, ljómandi fínir, með
fílab e i n sskafti.
KAFFI
selst hvergi eíns ódýrt
og í vcrslun M. Einarssonar
á Vestdalseyri.
! Eimreiðin III. 3. h. . . 1,00
I Gretisljóð eftir M. Joch. . 1,75
Draupnir 4. án. T. Holm. . 0,75
Biblfuljóð sjera V. Br. II. b. 4,00
Búnaðarrit XI. ár . . . 1,50
V ís nah ver Páls lögm. Vídalíns 4,00
fást í bókvcrslan
L. S. Tómassonar.
Brunaábyrgðarfjelagið
i »Nye danske Brandforsikr-
! ing Selskab«
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapítal
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
i vörum, innanhúsmunum o. fl. fyrir
| fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl ( olice)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmanns
fjelagsins á Seyðisfirði.
ST. TII. JÓNSSONAR.
Eigandi: Prentfjel. A u s t f i r ð í n ga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
6
Gluggarnir sem scinast renndu augunum hvor til annars yfir um
ána í dalnum, voru hjá prestinum og fógetanum; þar var enn
verið á fótum — lesið, hugsað og vakað fyrir fólkíð.
En í býtið voru bændurnir komnir út með snjóplóginn, og
ruddu braut fyrir póstinn; því þó að hann því miður flytti með
sjer bæði gott og ílt út um sveitina, þá dugði samt ekki að
láta hann teppast. Það varð ekki hjá því komist, að ýmisleg
citurefni leyndust með dagblaðinu úr höfuðborginni og læstu
sig inn í og ætu sig út eftir óllu landinu.
Spillíngartímar og spiltir menn; óeirð í hjörtanum og upp-
reisn móti guði; þessi eitraði hugsunarháttur, hann færðist nær
og nær frá siðleysinu crlendis - hann barst í loftinu eins og
aðsteðjandi drepsótt inn í landið.
Ennþá var þj friður og kirkjukyrð í diilunum; og þar haföi
verið lángur friður.
Bændabýiin lágu hálfköfnuð undir snjókýnginu, lág og luraleg,
niðurbæld og hvert öðru lík, mcð litlum varfærnum gluggum,
scm gættu aö sínu og ljetust ekkert sjá. Vegirnir bæa á milli
voru krókóttir og niöurgrafnir og gcingu ýmist upp eða ofan,
stórgrýttir og holóttir á sumrin, en á veturna var alt sljett,
svo mcnn óku og riðu beint af augum.
Prestsetrið stóð glaðlcgt og hnarreist, opið og iindvert við
þjóðveginum, með vindhana og skemtiskála. A miðju túninu
stóðu trönurr.ar, þar sem únga fólkið rólaði sjer á sumrin, og
jafnvægisstaungi.i hálffent. Eáðar stóru gluggaraöirnar á hús-
fleminj bróstu með bló.n im og gluggatjöld j.u át í loftið. Trað-
irnar voru mokaðar alla leið út að vegi, og snjókakkahrúgurnar
tók.1 hátt upp ú stofnana á úngu grenitrjánum, sem sett höfóu
wrið niður báðam megin við traðirnar í gerðis stað.
En í árbugnum í miöjum dalnum stóð kirkjan, og akrarnir
p stsins alt í kríng. Hún v; r raunar turnlaus og kölkuð utan,
í 1 s.imt rammbyg'l m :ð þ/kkum veggju n. l’arna st>ð 'iún,
1,1 ð og harölæst; því ckki var veriö að hreyfa við hurðinni
!„ma j>.i sjaldan að presturinn sendi mcðhjálparann með lykil-
inn. En í döL.nurn í kríng, inn cftir ásunum og uppi á heiða-
bæúnuni, alstaðar vissi fólkið, að í dag s~ndir 1 rcsturinn mcð-
/
hjálparann með lykilinn; í dag er guðs hús opið, og þjónn
drottins hleypir öllum inn.
Komið híngað allir þjer, sem ángist og áhyggjum eruð hlaðnir
og fenntir inni í sjálfum yður í örvæntíngu eða efasemdum,.
þjer, sem í vonlausu víngli eða með hálfti'mdum holdsins fýsn-
um eruð sriuðrandi kríng um syndanna svívirðíngu, þjer úngu
stúlkur, sem eigið í stríði við æskufreistíngarnar, þjer gi mlu
syndarar með iðrunarekkann kominn upp'í háls, — komið híng-
að allir þjer, sem sjúkir og sorgmæddir eruð, — í dag er
messudagur.
Fólkið á bæunum skreiddist út í birtínguna, batt á sig skíðin,
cða spenti eldishestinn fyrir slcðann; og á leiðinni tók hver um
sig saman í huga sínum það, sem hann ætlaði að gcra út um
við guð.
í kirkjunni sat fólkið eins og brúður, og beið — karlmenn-
irni/ i'.ðru megin og kvennfólkið hinu megin. Og þeir hcyrðu
prestinn þruma yfir sjer á pryðilegu postillu máli.
Hann útlistaði fyrir þeim heilaga ritníngu afdráttarlaust, en
án þcss, að fara út í neinn þúngskilinn lærdóm. Skýrt og skil-
rr.erkilcga vitnað-' hann á móti spillíngarijldinni, móti byltíngar-
andanum og þverúð hjartnanna í stóru og smáu og móti fals-
spámönnunum, sem afvegalciða fulkið. Með eigin orðum ritn-
ínganna refsaði hann sjálfcirgingsskapnum og mótþróanum. Iíann
prjccikaði hlýðni og auðsvði/ni uadir aga og lögmál drottinc og
og hina li'glegu yfiirboðara, sem settir eru af guði. Ilann út-
málaði hina kristilegu auðmýkt, sem litillækkar sjálfa sig, og
hina kristilegu þolinmæði, sem ber eingar áhyggjur.
l’að var guðs urð, hreint og ómeingað, sama ósvikna kristi-
kga kvnníngin sem v; r í dagblaðinu úr höfuðborginni.
Og kirkjufólkið skreiddist hcim aftur, drúngalegt og eitthvað
svo undarlcga tómcygt, og hver um sig hugsaðí með sjálfum
sjtr: »í næsta skifti talar hann til mín, — í næsta skifti.«
En mcðfiam alfennta landinu velti hafið ísköldum vetrarOd-
unum, og beið vorsins,. er senda skyldi allan þennan dauða
snjó í facmiklum straumbylgjum til sjávar, fylla clalina fuglasaung
ng laufángtn, og viðra hina fúlu ofnkróka.