Bjarki - 22.01.1898, Blaðsíða 4

12
m
5'
OQ
si
p
p 3
Of g
O
sf C
is
— p
-h QJ(
% s
Jö
Z
P'
LIFSABYRGÐARFJELAGIÐ »STAR«.
»STAR» gefur ábyrgðareigendum sínum kost á að hætta
við ábyrgðirnar eftir 3 ár, þeim að skaðlausu.
»STAR« borgar ábyrgðareigendum 90 prósent af ágóðanum.
»STAR« borgar ábyrgðina þó ábyrgðareigandi fyrirfari sjer.
»STAR« tekur ekki hærra iðgjáld þó menn ferðist eða
flytji búferlum í aðrar heimsálfur.
»STAR« hefur hagkvæmari iífsábyrgðir fyrir b5rn, en nokk-
urt annað lífsábyrgðarfjelag.
»STAR« er útbreiddasta lífsábyrgðarfjelag á Norðurlondum.
Umboðsmaður á Seyðisfirði er verslunarmaður
Rolf Johansen
0)
ÍO'
cr
<<
3 3
o 0?
7T Q*
7T 0
5 «
3 ?
í“ ®
Qjf 03
C rf
-1 P
^ (JQ
p
0)
0
3
A Kolableíkseyri i Mjóa-
ir að biðja hann um leyfi áður, þá gat
staðið svo í bælið hans að ekkert gat
forðað manni frá kirkjugaungu nema
magaverkur; hann var altaf órækur.
Fetta vissu piltar og var því maga-
verkur fremur tíður í skólanum á
Sunnudögum, þegar kirkjugánga var. f
Jón vissi þetta líka svo sem ofur vel
og gat stundum gefið manni óþægileg
svör bæði í gamni og alvöru, því mað-
urinn var fyndinn vel og oft mein-
hnyttinn.
Einn Sunnudag kemur piltur inn til
hans, sem Jón hjelt, og hefur upp
gamla formálann:
»Jeg ætlaði að biðja yður að gefa
mjer leyfi frá kirkjugaungu«.
Jón Árnason: »Hvað geingur nú að
þ j e r Jón minn ?«
En Jón var til allrar ógæfu ekki
búinn að hugsa sig um, og komu því
einhverjar vöflur á hann. Fá sagði
J. Á.
»Tað cr víst niðurgángur Jón minn«?
Jón Já, það cr niðurgángur.
Jón Á. Ja, þ a r n a hjálpaði jeg
þjer vel.
Einu sinni mættust þeir á götu í
Rvík Guðmundur? kóngur og Jón prent-
ari. Jón hafði lært prentiðn, en starf-
aði víst aldrei að henni og vann að
ýmsu öðru og var margt vel gefið. í
þetta sinn var Jón vinnulaus.
Guðm.: »Hvað ertu nú að prenta
núna Jón minn ?
• Fessa dagana hef jeg verið að eiga
við k ó n g a sögurnar« svaraði Jón.
12 til 18 ær
verða til sölu á næstkomandi vori
hjá Guðmundi Bjarnasyni á Bónda-
stöðum.
firði fæst þurrabúð leigð á næsta
vori með góðu sjóhúsi, vænum
fiskireit og dálitlum túnbletti.
Semja má við undirskrifaðan.
Asknesi 9. Jan. 1898.
Sveínn Olafsson.
Andarnefjulýsi
gufubrætt, — og sem er reynsla
fyrir að ágætt sje við bráðafári í
fje — fæst hjá Vigfúsi Ólafs-
s y n i í Fjarðarseli.
Samkvæmt mjer gefnu umboði
er hjer með s k o r a ð á alla þá
er skulduðu herra bakara A. Schiöth
við burtför hans hjeðan af Seyðis-
firði, að borga til mín skuldirnar
hið allra fyrsta eða semja um
| borgun á þeim. Að öðrum kosti
I hlýt jeg að innkalla þær með mál-
sókn á kostnað skuldunauts.
Seyðisfirði 20. Des. '97.
St Th Jónsson
Skjöktbátur nýr er til sölu.
Ritstjóri vísar á.
Hjer með er skorað á alla, er
skulda dánarbúi Finnboga veitíngam.
Sigmundssonar að borga skuldirnar
tafarlaust til undirskrifaðs, eða semja
um borgun á þeim. Að öðrum
kosti verða þær allar innkallaðar
með málsókn á kostnað hlutaðeig'-
anda.
Seyðisfirði 20. Des, 1897.
St Th. Jónsson.
FI j e r m e ð gef jeg herra kaup-
manni St. Th. Jónssyni á Seyðis-
firði fullt og ótakmarkað umboð
til þess mín vegna að innheimta
útistandandi skuldir sem jeg á á
Seyðisfirði og í nærliggjandi hjer-
uðum, og til að scmja við menn
um greiðslu þeirra, og skal allt
sem velnefndur kaupmaður gerir
í þessu efni í alla staði eins gott
°g gilt og jeg hefði það sjálfur
gert.
Bæ í Króksfirði 23. Júlf 1897.
G. B. S c h e v i n g.
(hjeraðslæknir.)
(L. S.)
Samkvæmt framanskrifuðu um-
boði er hjermeð skorað á alla þá
cr nokkuð skulda herra hjeraðs-
[ækni G. B. Schevíng að greiði
upphæðina sem allra fyrst til mín
eða semja um hana, þar allt verð-
ur að öðrum kosii innheimt með
lögsókn.
Seyðisfirði 20. Des. '97
St. Th. Jónsson,
Brunaábyrgðarfjelagið
»Nye danske Brandforsikr-
i n g S e 1 s ka b «
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, innanhúsmunum o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjiil (þolice)
eða stimjiilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmanfis
fjelagsins á Seyðisfirði.
ST. TH. JÓNSSONAR.
riiii—ammamim 1
Eigandi: Prentfjel. Austfirðínga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
horsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
34
það í rauninni aldrei Ijóst. Hann mundi raunar vei eftir gömlu
fjvildinni út úr skógarhögginu; og gamla húsið beint á móti
skrifstotuglugganum sá um það, að hann gleymdi því ekk'. En
hann hafði þó svo ótal sinnum látið þá finna til yfirburða sinna
á fundum, bæði í ræðunum og samtalinu, hrakið þá og
rekið þeirra hreppapólitíkusa svo hraksmánarlega í vörðurnar
og það höfðu þeir margsinnis játað sjálfir, hver um sig, af fyrir-
mönnum sveitarinnar. Hvernig í ósköpunum gat þá farið
svona, að þegar á átti að herða, hafði hann eina þrjá með
sjer?
Hann tók þessi þrjú atkvæði og flutti þau af einum á annan
af þeim sem hann taldi sjer vísasta í sókninni, og var allt-
af flytja þau til, þegar honum datt cinhvcr nýr í hug, sem
hann gat ómögulega ætlað það, að hafa ekki gefið sjer at-
kvæði.
En atkvæðin vorn ekki ncma þrjú, og þau varð hann að
hafa handa fógetanum, Ijensmanninum og meðhjálparanum; og
þá var ekkert handa öllum hinum.
Fógetinn hló og fór í grængolandi upp á það, að bændurnir
væri sá falskasti þorparalýður scm guð hefði skapað. En sjera
Daníel fann hvernig það sauð í sjer; og skyldurækni hans braust
fram i brennheitum straumum. Nú var í sannleika timi til
kominn fyrir liðsmenn drottins að vera á vcrði; og upp frá
þessu skrifaði hann statt og stöðugt í dagblaðið úr höfuð-
borginni.
Að meðhjálparinn var einn af þessum þremur, á því gat
einginn efi verið; því hann var eins og meðhjálparar eru vanir
að vera —• auðmjúkur og sleikjulegur, í slitnum klæðisfrakka
af prestinum, með fullan munninn af útþvældum prestaorðum
og útþyntum sjergæðíngi og presta kækjum; og úr munnvik-
unum hjeingu útslitin prcstabros, sem höfðu hrotið að honum í
lángri þjónustu.
Allt vafasamara gat það verið um Olsen ljensmann; það var
crfiðara oð botna í honum; — gamall refur, sem fógetinn haföi
oftar en cinusinnl farið í grængolandi fyrir til cnýtis.
Ljensmaðurinn var í óþæginda klípu, hann var nábúi prests-
35
ins og ekki annað en áin milli hans og fógetans, og svo á hina
hliðina í ætt við helstu menn í hjeraðinu og átti sjálfur stóra
jörð og svo skógarítök híngað og þángað. Hallaðist hann að
almúganum rifu embættismennirnir hann í sig, fylgdi hann em-
bættismönnunum varð alþýðan önug og ættíngjar hans jusu
þá skömmunum ^yfir hann. 1
En nú unni Olsen gamli ljcnsmajur friði og samlyndi manna
á milli fremur öllu öðru. Hann haii'öi, — eins og hann sagði
sjálfur, — jetið út svo mikið af ur.iburðarlyndi bæði hjú konu
sinni og öðrum; því til víns, skemtana, stúlkna, spila og ymis-
legs af því tægi hafði hann jafnan rent hýru auga. Og hin
stöðuga umgeingni hans með lífsnautninni og öllum fylgifiskuru
hennar hafi hncigt skapsmuni hans lil umburðarlyndis og gert
hann elskan að íaunvegum og samkomulagi í bróðerni.
Ólscn Ijensmaður hafði alt sitt lánga líf hángið eins og i
lausu lofii milli himins og jarðar og sveiflast fram og aftur
milli ráðríkra fógeta og ósveigjanlegra presta á aðra hhðina og
sveitúnga sinna á hina, sem allir höfðu Sömu breyskleikana við
að stríða og hann. En á endanum hafði hann líka öðlast frá-
bæran fimleik, sem nú varð honum elliunun, eftir að hinum
skemtununum var farið að hnyggna. Presturinn hjelt áreiðan-
lega að þriðja atkvæðið væri frá Ijensmanninum, og hjeraðsmenn
voru alveg vissir um að hann hafði greitt atkvæði með þeim.
En ljensmaðurinn sjálfur sat heima og mildaði sjer fótagiktina
við hugsunina um það, að hann gat enn þá goskað þá alla.
Milli prestsctursins og ljensmansins var eþki lángur vegur,
bara fram hjá kirkjunni og svo sem stekkjarga a gegn um
skóginn. En reglulegur kunníngsska[iur varð þar aldrei á niR'-
Sjera Daníel fanst ljensmaðurinn alt of rustalegur og lítið í
hann varið, og maddama Olscn og dætur hennar hæfðu ekkí
staðarfrökenunum.
Prestskonan hafði líka meira að gera innan bæar en svo, að
hún gæti gcfið sig við heimsóknum; og það hafói hún haft
fi á þcim fyrsta dcgi scm hún var í hjónabandinu. Alt til þess
tfma hí.fði hún cingaungu lifað í músikinni; en eftir að hún i"t