Bjarki - 26.03.1898, Blaðsíða 3

47
um þær við sig, en bað þá að koma
þá fram með þær þar á fundinum. Um
kirkjusiðina gat hann þess að nu væri
verið að endurskoða handbók presta
og gætu menn vafalaust haft áhrif á
þá endurskoðun, ef menn vildu, svo
það yrði ckki í vegi.
Hinir fyrri rxðumenn töluðu en nokk-
uð í sömu átt, og skoruðu á bæjar-
l>úa að lýsa sinni skoðun á málinu.
Kn til þess varð einginn. Skoruðu
þeir þá á ritstjórana og gat þá f>or-
steinn Erlíngsson þess, að sjer væri
ómögulegt að lofa að vera með frí-
kirkju, meðan hann vissi ekkert að
hverju hún stefndi. Hann kvað hjer
gott tækifæri fyrir menn til að segja
álit sitt á presti og kirkju og drcingi-
legra að segja það hjer en að flymta með
það í krókunum. — 5 eða 6 menn
aðrir tóku til máls, þar á meðal Sveinn
útvegsbóndi á Brimnesi, sem er sókn-
arleysíngi og kvaðst óánægður með
kærleiksleysi prestsins.
Við atkvæðagreiðslu voru 22 atkv.
mcð fríkirkju, 8 á móti. Valin 7
manna nefnd til að hakla málinu vak-
andi.
Fundurinn var fremur dauflegur.
N ý f u n d i ð t ú n g 1.
Eins og við vitum hefur öllum kom-
ið saman um það híngað til að okkar
jörð fylgdi aðeins einn máni. Þessi
gamli góðkunníngi hefur hríngsólað
kríngum okkur með trygð og trú-
mensku ýmist hálfur eða fullur. Við
höfum aldreí sjeð á himninum nema
þennan eina og almanakið gat ekki
um fleiri, og við höfum verið svo á-
nægðir með hann að við höfum ekki
gert neina gángskör að því að leita að
fleirum. Og með því þeir hafa heldur
ekki komið af sjálfum sjer, þá höfum
við híngað til haft aðeins þennan eina.
En nú hefur maður í Hamborg, sem
kallaður er Dr. Walthemath sjeá annan
mánann til. Það er auðvitað ekki eins
gerðarlegur máni og sá gamli. En svo
mjög lítiil er hann þó heldur ekki,
því hann er 700 kílómetrar að gegn-
máli (okkar gamli er 3480) og hálfu
þriðja sinni leingra burtu (meðalfjar-
lægð þess gamla frá okkur er 384,420
kíl.) og fjarlægð þess nýa er eftir því
961,030 kíl. En af því að sá nýi á svo
lánga leið og er svo miklu utar en
hinn, þá er hann 119 daga á ferðalag-
inu í stað þess að okkar gamli skopp-
ar þetta á rúmum 29 dögum.
Alt þetta getur nú litið mikið senni-
lega út, en aftur er það dálítið skrítið
að einginn maður skuli hafa sjeð þetta
eða hitt á þetta túngl með öllum þeim
þúsundum af sjónpípum sem horft er
með út í himingeiminn á hverju heið-
riku kvöldi, en orsökin til þess er sú,
segir W. að þetta túngl er fyrir okk-
ar augum ekki stærra en meðalstór
stjarna þegar það skín sem skærast og
auk þess snýr það oftast að okkur
dimmu hliðinni, en nú segir hann að
við eigum bráðum að sjá það og má
nú reyna hvernig það geingur.
En sje þessi Iitli máni í raun og
veru til þá var það fallega gert af
honum að lofa Walthemath að sjá sig,
því það er leiðinlegt, ef jörðin skyldi
vera tvílemd, að þekkja ekki nema
annað lambtetrið.
Nú verða auðvitað allir stjörnufræð-
íngar í mánaleit fyrst um sinn.
Hiti sólarinnar. Það er bundið
' mjög miklum erfiðleikum að reikna sjer
! til hvaða hitastig sje á yfirborði sólar-
j innar, enda hafa tveir vísindamenn
I komist þar ofan á mjög mismunandi
talstærðir. Saint-Clarie Deville
og Barthelot fundu t. d. að yfir-
borð sólarinnar mundi vera 2500—3000
stiga heitt, en hinn nafnfrægi ítalski
stjörnufræðíngur S e c c h i (f 1878)
taldi hita sólarinnar að minsta kosti
2—3 milljónir stiga.
C e r a z k y, stjörnufræðíngur í Moskva
hefur nú gert ýmsar rannsóknir um
sólarhita og rciknast svo til, að á yfir-
borði sólar muni að minsta kosti 3500
stig. En ýmislegt virðist þó benda á
að sú tala sje alt of lág.
ÚR HJERAÐI.
Kvefpestin víst lítið í rjenun enn þá.
Tekur sig upp hvað eftir annað.
Sjera Magnús Jónsson í Vallanesi
hefur legið í lúngnabólgu um tíma en
ei nú í afturbata.
Mannalát.
Sunnudaginn 6. Mars, andaðist að
Birnufelli í Fellum, húsfrú Sigríður
Oddsdóttir, kona Gísla bónda Sigfús-
sonar. Hún var dóttir Odds bónda
Jónssonar frá Hreiðarsstöðum.
Sigríður var myndarkona, ástrík
manni sínum og umhyggjusöm móðir
barna sinna, og að öllu sómi stjettar
sinnar- (Aðsent)
Tveir menn dóu hjer í firðinum í
nótt.
í órunn Björnsdóttir, móðir
Björns Hermanssonar útvegsbónda á
Landamóti. Hún varð 86 ára gömul
og hafði verið mesta heiðurskona.
Þorsteinn Sveinsson, bróðir
Jóhans hreppstjóra á Gnýstað og þeirra
bræðra. Hann var á fertugsaldri, vel
greindur maður en heilsulítill alla ævi.
G a m 1 i M ii 11 e r sýslumaðiir
á Færeyum er dauður. Hann var
leingi þíngmaður þeirra Færeyíng-
, f
anna og munu margir Islendíngar
kannast við hann frá Höfn.
Eimreiðin IV. i. heftf, i kr.
er nýkomin í bókverslan
L. S. Tómassonar,
Takið eftirl
Þið sem hafið látið hesta ykkar
gánga í Rimalandi yfir sumartím-
ann, þrátt fyrir það þótt um hafi
verið kvartað, aðvarist hjermeð, að
hjereftir verða þeir tafarlaust sett-
ir inn upp á eigandanna kostnað.
Haga ( Mjóafirði, 19. Mars '98
Forsteinn Olafsson.
Ferðakápur
ýmiskonar handa karlmönnum eru
til söiu hjá Eyjólfi Jónssyni
fyrir mjög lágt verð.
Lesi ð!
Undirskrifaður fjekk nú með
,,VESTU“ 10. Mars, margar teg-
undir ai ÚRUM, KLUKKUM og
ÚRFESTUM, m. m.
Alt er selt mjög vægu verði.
Úr og klukkur með
tveggja ára ábyrgð.
Notfð tækifærið. — Kom-
ið og kaupið.
Eskifirði 13. Mars 1898.
Jón Hermansson.
68
65
Fn hún sá að alt fór vel, og að þar var friður og gæða sam-
lyndi; og hún fór nú nokkurn veginn róleg að virða Gabríelu sjálfa
fyrir sjer í krók og kríng. Ilenni fanst úngar stúlkur ættu að
vera oðruvisi; báðar hennar dætur voru kmske ekki eins lagleg-
di, en samt lángt um — lángt um — að minsta kosti eitthvað
ánægjulegri. Var það nokkru lagi líkt hvernig hún hafði hárið!
— uppfest með tveim stórum nálum, en ekki svo mikið sem
í einni ærlegri fljettu; frú Jlirges klæjaði gómana eftir að greiða
þctta mikla, svarta, úfna hár, sem hún bjóst við á liverri stundu
að mundi falla úr stellíngunum. En þó undarlegt þætti, sat
það nú samt graf.<yrt, og haggaðist hvergi þó Gabríela
hallaðist aftur á bak f ruggustólnum og bældi Imakkann inn í
bakkoddann og sneri sjer hvatlega ýmist að Daníel eða Jó-
hannesi þegar þeir töluðu. Og þCgar frú Júrges var farin að
átta sig ögn á hinu óvanalega sniði á fötunum, og búin að
renna augunum með hverjum saum á kjóltreyunni spor fyrir
spor, þá tór hún fyrst að skilja þetta glæsilega, lýtalausa sjálf-
stæði sem fylgdi henni, og það gcrði þcssa nýu dóttur cnn
ókunnugri og tjarlægði hana cnn þá meir.
A miðju borðinu stóð lampinn; og presturinn reif upp póst-
bógglnna sem nykomnir voru með blöðum og brjefum; hann
braut blöðin sundur, raðaði þeim, las híngað og þángað eina
og eina Iínu, en hjelt samt samtalinu altaf við.
Jóhanncs sat reykjandi f sófanum hjá móður sinni. Og hin
innilega ánægja )fh því að vera kominn heim og með þessu
uuneyti, Ivsti sjer bæði í smá gælulátum við móður hans og
astaraugunum scm hann skotraði til Gabríelu, þar sem hún
hallaði sjer aftur á bak í i'uggustólnum.
Hun var farin að finna til ferðalui dagsins. Og sjálft sam-
;al,ð — 1><> það vxri nógu liðugt — þreytti hana líka. ]>ví
pæ bar ekkert á góma, svo að sjera Daníel væri þar ckki heima;
j'** 1 lvert skifti scm hún ætlaði að andæfa honum 0g spcki
rans var altaf svo löguð að hún hlaut að andæfa, þá varð
),ac ,a ta cn<krinn samt að h a n n vissi alt bcst. Að minsta
.osti 'omst hún í bobba og gat ckki bjargað sjer, [>egar hann
smábrosandi vitnaði í, og spurði hvort hún hefði lcsið [>ú og
líka fyrir utan dagblaðið, þá ætlaði hún eins vcl að scgja af-
dráttarlaust af sjer og sínum skoðunum, heldur fyr cn síðar.
Það var því ekki laust við, að hun feingi dálítinn hjartslátt,
þegar Jóhannes benti henni á háan hvítan vegg, framhliðina á
aðalhúsinu, sem hún eygði fram undan sjcr milli trjánna.
»En hver þremillinn er þetta scm er hrugað upp þarna á
hlaðinu sagði Gabrfela þegar þau voru að beygja af póst-
veginum; »það er eins og sligaður fíll og snjór á.«
O — það er gamalt hús, sem faðir minn getur ekki feingið
sóknarmenn til að gera við,« sagði Jóhannes nokkuð stuttur
í spuna; því hann heyrði að það tísti í strúkhnokkanum aftan
á, þegar hún nefndi fílinn.
»Jeg held jeg vildi þá heldur gera við það sjálf* sagði Ga-
bríela þegar þau brunuðu um hornið á gamla tjargaða húsinu,
.sem kiknaði undir snjókápunni með skældum veggjum.
jóhannes flýtti sjer að hvísla að henni: »Um þetta ættir þú
helst ekki að tala neitt við pabba; hann hefur haft svo miklirr
skapraUnir af þessu húsi. ■— En líttu nú á,« — og í gleðiniji
yfir því að vera kominn hcirn, reis hannn upp í sleðanum, ______
»sjáðu, hvað rúmgott er á hlaðinu og sko, — ljós í stofunni og
Ijós uppi — á biskupsherberginu, — þar átt þú að vera; _________
líst þjer ekki notalega á stofuna? — sko, þarna er faðir
minn!«
I sama bili kom út í dyrnar hávaxinn maður, og þegar jó-
hanncs hafði í fluginu hjálpað Gabríelu úr fótpokanum og los-
að hana við feldinn, leiddi hann hana upp tröppurnar og kall-
aði glaður: »Hjerna er hún, pabbi!«
Presturinn faðmaði hana að sjer og sagði með sinni fögru
rödd — og það beit hana strax, hvað líkt það var málrómi
Jóhannesar:
»Guð blessi þinn inngáng og þinn útgáng.«
Síðan var hún leidd inn í forstofuna. l>ar logaði Ijós. ]>ar
heilsaði Jóhanncs móður sinni og sy’ndi henni himinlifandi Ga-
bríclu, og múðir hans kysti hana svolitlum, feimnislegum kossi
einhvcrsstaðar á munninn og fór svo í óða önn að tína af
Iicnni feiðafötin. Af þvi að hjcr var hvað öðru svo ókunnugt