Bjarki - 01.10.1898, Blaðsíða 4

„Aalgaards ullarverksmiðjur“.
Allir sem á þessu ári ætla að senda ull til tóskapar erlendis
ættu að senda hana til mín eða umboðsmanna minna hið bráðasta svo
tauin geti komið aftur sem fyrst.
Jeg vil biðja menn að athuga að „AALGAARDS ULDVARE-
FABRIKKER“ er hin lángstærsta og tilkomumesta ullarverksmiðja í
Noregi, og það sem m e s t u varðar einnig hin Ódýrasta.
Verðlistar og allar upplýsíngar fást hjá mjer eða umboðsmönnum
mínum sem eru:
á Sauðárkrók hr. verslunarmaður Pjetur Pjetursson.
á Akureyri — — — M. B 1 ö n d a 1.
- Eskifirði — úrsmiður Jón Hermansson.
- Fáskrúðsf. — ljósmyndari Asgr. Vigfússon Búðum.
Hornafirði — hreppstjóri Þorl. Jónsson Hólum.
Eyj. Jónsson, Seyðisfirði.
Sandness ullarverksmiðja.
Eins og allir vita vinnur Sandness ullarverksmiðja best alla ullar-
vöru svo sem alskonar fataefni, vaðmál og kambgarn; þau tau eru feg-
urst s^rn frá henni koma og hún afgieioir fljótar en allar aðrar. Því
ættu allir þeir, sem í ár ætla að senda ull til útlanda og vilja fá falleg
tau og fljótt afgreidd, að senda ull sína til Sandness ullarverksmiðju.
Vcrksmiðjan hefur getið sjer lofsorð um alt ísland.
Ullina bið jeg menn að senda til mín eða umboðsmanna minna
svo fljótt sem auðið er.
Umboðsmenn:
Herra kaupmaður Stefán Stefánsson Norðfirði.
— H e n r i k D a 1 h Pórshöfn,
-— JónasSigurðsson Húsavík.
•— söðlasmiður Jón Jónsson Oddeyri.
Pálmi Pjetursson Sjávarborg pr. Sauðárkr.
— Björn Arnason þvcrá pr. Skagaströnd.
Seyðisfirði 7. Júní 1898
L J. I m s 1 a n d.
8SL- Hillevaag ullarverksmiðjur;
við STAVANGER í NOREGI -^g
hafa hinar nýustu Og bestu vjelar, vinna láng- best,
fallegast og Ó-d-ý-r-a-S-t; ættu því allir sem ull
ætla að senda til tóskapar að snúa sjer til umboðsmanna þeirra, sem eru:
í Reykjavík hr. bókhaldari Olafur Runólfsson,
- Stykkishólrni — verslunarstjóri Armann Bjarnason,
- Eyafirði — verslunarm. Jón Stefánsson á Svalbarðscyri.
Seyðisfirði 24. Júni' 1898.
Sig. Johansen.
_<§. »STAR
C 3
P 3
P> | »STAR
o £
_ §*»STAR
Q."’. »STAR
op cn
SS. %
»STAR
^»1 Ox
»STAR
r p
y
p'
1
LÍFSÁBYRGÐARFJELAGIÐ »STAR.
» gefur ábyrgðareigendum sínum kost á að hætta við
ábyrgðirnar eftir 3 ár, þeim að skaðlausu.
< borgar ábyrgðareigendum 90 prósent af ágóðanum.
« borgar ábyrgðina þó ábyrgðareigandi fyrirfari sjer.
« tekur ekki hærra iðgjald þó menn ferðist eða flytji
búferlum í aðrar heimsálfur.
« hefur hankvæmari lífsábyrgðir fyrir börn, en nokkuð
annað lífsábyrgðafjelag.
« er útbreiddasta lífsábyrgðafjefag á Norðurlöndum,
Umboðsmaðui á Seyðisfirði er verslunarmaður
Rolf Johansen.
0)
P-
cr
ú
77 Ox
77®
C -
3 C0
3?
ls
C r-t*
■ óq'
3
C/5
©
3
Brunaábyrgðarfjelagið
»Nye danske Brandforsikr-
ings Selskab*
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Reservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaábyrgð á
húsum, bæjum, gripum, verslunar-
vörum, innanhúsmuiium o. fl. fyrir
fastákveðna litla borgun (premie)
án þess að reikna nokkra borgun
fyrir brunaábyrgðarskjöl (police)
eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer til umboðsmans
fjelagsins á Seyðisfirði
ST TH. JÓNSSONAR.
Eigandi: Prentfjel. Austfi r ðín ga.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
borsteinn Erlingsson.
Prentsmiðja Bjarka.
40
dugði að hrópa til þeírra. Hjer var þörf á snjöllu og skjótu
ráði, og Hamaguchi varð ekkj örþrifráða; hann kallaði til sveins-
ins: »Kveiktu á augabragði á kindlinum og lærðu mjer hann«.
Kindiar eru í hverju húsi Japansmanna, svo það skifti eingum
togum, og gamli maðurinn hljóp út á akurinn, þar sem 100
hrísgrjónastakkar stóðu þurrir og albúnir þess að þeim væri
ekið til sölu niður í kaúptúnið. Þar stóð nálega aliur auður
Hamaguchi; en hann kveikti í hverjum stakknum eftir
annan. Reykur og logi gaus upp hvervetna.
Eins víst og segullinn dregur nál áttavítans tíl sín, eins
skjót voru áhrif þau cr eldurinn hafðí á þorpsbúana, Karlar
og konur, úngbörn og gamalmenni þustu upp eftir. Skyldan
hvíldi á öllum; hinir vngri menn og frárri komu skjótt upp að
logandi hrísgrjónastökkunum, og ætluðu sti'ax að kæfa eldinn;
en öldúngurinn stöðvaði þá með þessum orðum: »Látið brenna.
Slökkvið ekki eldinn. Allir úr þorpinu þurfa að komahíngað.«
Mennírnir hjeldu Hamaguchi ærann orðinn, hann starði bara út
yfir hafið og niður ettír brekkunum, sem fólkið þusti upp eftir.
Eldurinn óx; konur börn og gamalmenni keptu áfram af öllnm
kiöftum. Iiamaguchi ljet telja fólktð, og það vantaði eingan
af þorpsbúunum.
»Hamíngjunni sje lof,« sagði Hamaguchi. »Lítið þíð nú
niður að sjónum. Jeg var ekki ær eins og þið hugsuðuð.*
Og það var líka voðasjón. Sjórinn æddi með drynjandi tors-
falli upp að ströndinni, huldi þorpið með brimfallinu og reif
stórar spildur neðst úr brekkunni. En öllum mönnunum var
borgið. Allt huldist um stundarsakir í svartnætti og sælöðrí;
jörðin titraði, hafrótið hvítfreyddi og leif.raði í myrkrinu, hræ-
vareldar þutu upp eftir Kjöllunum.
41
I’egar mesti óttinn rjenaðí, fjellu hinir vitrustu og bestu
menn þorpsins á knje fyrir Hamaguchi, og þar eftir allur lýð-
urinn. í’á táraðist öldúngurinn, taugar hans höfðu ofreynst í
erviðínu; þrekraunín var gamla manninnm um megn — og svo
þessi framúrskarandi hamlngja, að hafa bjargað hverjum manni
úr þorpinu; alt þetta knúði Hamaguchi til grátsins. Svo rjetti
hann úr sjer, og mælti stillilega, þó röddin titraði lítið eitt við:
»Húsið mitt stendur ennþá, og það getur veitt mörgum yðar
skjól og athvarf. Eins og rúmið framast leyfir er öllum það
vel komið.«
Betri dagar runnu brátt upp. Þorpíð reis aftur á legg,
og fólkið mundi frclsara sinn. Þorpsbúar voru ekki auðugir og
fjárgjafir mundu ekki hafa táknað til fulls þakklæti þeirra; enda
naumast glatt öldúnginn sjerlega míkið. En allir játuðu hann
guð vera; Han.aguchi var byggt musteri, sem standa skyldi um
aldur og ævi. I’orpsmenn gáfu hinum nýa guði nafnið Hama-
guchi Daimoyojin; musterið stóð í miðju þorpinu og nafn guðs-
ins ritað gullnu lstri yfir dyrunum. I’ar voru anda Hamaguchi
færðar fórnir: hrtsgrjónakökur og ilmandi aldini; þar var h nn
nýi guð beðinn fulltíngis gegn ofviðrum og hverskyns ógæfu.
Og enn lifði hinn gamli maður sínu eðlilega mannlífi mitt á
meðal þcirra; að visu fátækari en áður; en að öðru leiti eins
og fyrrum. Fróðlegt hefði verið að vita hvcrjar tilfinníngar
hefðu hrcyft sjer í brjósti Hamaguchi þegar hann vissi anda
sinn dýrkaðan í musterinu rjett við hlið sjer. En slíkar hugs-
anir öðlaðist eingum að þekkja-
Síðan þessi atburður varð, er nú liðin full öld, og ennþá
stendur musterið í þorpinu; cnn btður folkið i bænum sínum