Bjarki - 08.10.1898, Blaðsíða 3

159
á land við Horn 22. Ag. Allir mcnn
björguðust. (ísaf.)
Dagskrá, blað Einars Benedikts-
sor.ar, segir ísafold að nú sje komið
í hendur nýrra eigenda og ritstjóra,
þeirra Sig. Júl. Jóhannessonar, og Sig.
Þórólfssonar búfræðíngs.
Botnverpingar vaða núuppisyðra
eins og illhveli eftir að Heimdallur er
farinn, »hálfu verri heldur en áður«
segir ísaf.
Tiðarfar á Suður og Vesturlandi
hefur verið ervitt allan' Ágústmánuð,
rigníngasamt syðra og kalt og þurka-
lítið vestra og nyrðra; hefur það þurka-
leysi gert stórskaða, því brjef nálega
hvaðanæva að, sögðu gott gras og víða
ágætt. Á Austurlandi má þetta heita
júbilár til landsins, gras víðast afbrigð-
isgott og á flestum stöðum hirt eftir
hendinni.
JÓn i MÚla kom híngað um
helgina síðustu og hefur verið hjer
þessa viku í pöntunarfjelags erind-
um. IJað er álit Jóns, að þetta ó-
lag með vörukyrsetnínguna hafi að-
eins verið offljótráðnar aðfarir
þeirra Zöllners, en stafi als ekki
af hinu, eins og menn höfðu getið
s^er til, að þeir Vídalín ætluðu sjer
að snúa fótunum upp á fjelaginu.
Bæði þeir Jón í Múla og Jón Jak-
obsson hafa lalað hjer hreint og
beint eins og þeirra var von, og
komið í veg fyrir ýmsan misskiln-
íng og orðasveim sem tvíræð orð
og launpukur fjelagsmanna hjer
hatði komið af stað. Að vísu áttu
þeir óhæga aðstöðu cn undir slík-
um kríngumstæðum var pukurhjal
það mesta rottueitur sem mögulegt
var að gefa fjelaginu inn.
Um pólitík kom þeim Jóni og
ritstj. Bjarka prýðilega saman eins
og vant er. Um hana varð talið
mest »svona milli kunníngja* sem
maður segir, en svo mikið er víst,
að Jón væntir sjcr fremur litils af
næsta þfngi, eins og fieiri. <Hann
hjelt enn þá sörau trygð við frumv.
frá 89 eins og áður, og kvað þann
eina agnúa á því frumvarpi, eins
og tekið hefur verið fram í Bjarka,
ef það kynni að komast á og verða
leitt í framkvæmd af hsegri manna
stjórn, en lánið væri að við því
væri ekki hætt. Yflr höfuð talaði
Jón með stillíngu og sanngirni um
pólitík og pólitiska andstæðínga og
kvað þessa rimmu hafa komið helst
til miklu illu af stað milli manna
sem gætu unnið landi og þjóð mik-
ið til gagns ef þeir væru í sam-
vinnu.
Efasamt þykir Jóni hvort ráðlegt
sje að herða kröfurnar í garð Dana
þó vinstri menn komi til valda.
Jón kom hfngað landveg alla leið
og fer aftur landveg norður.
Dansk- islandsk Fiskeri-
seiskab41 sem þeir eru fyrir hjer
kaupmennirnir Carl Tulinius og
Þorsteinn Jónsson, hefur nú feing-
ið hingað fyrsta fiskigufuskip sitt
»Leif«. Það er stórt skip, 103
srnálestir og fer 9—ro mílur á vöku.
Skipið er þegar tekið til veiða
og á að vera að fiski fram eftir
haustinu svo leingi sem veður vill
og fiskur fæst.
Af Vestfjörðum segirÞjóðv.
úngi, að þilskip hafi verið flest
hætt veiðum 31. Ágúst og hafi
aflað með Iakara móti. Bátaveiði,
segir blaðið, sje lítil um Isafjarð-
ardjúp að sumrinu meðan mcnn
sje að heyum, en þeir ssm reynt
hafi segi vel um fisk; aðalmeinið
hafi verið síldarleysi til beitu.
Sakir hins rýrv afla í vetur og vor
og hærra kornverðs í sumar, segir
blaðið að »mörg heimili muni byrja
næsta vetur bjargarlaus eða bjarg-
arlítil og eingaungu verða að
byggja UPP á björgina sem fást
kann úr sjónum.
Bergsveinn Long sem híngað
kom í fyrra frá Canada og fór vestur
aftur, gifti sig i Winnipeg á Jóladaginn
síðastliðinn ýngismey Þuríði Ind-
riðadóttur.
Rjúpur Óskast. Ritstj. vísar á.
Undirskrifaður bindur bækur í
vetur hjer á staðnum, eins og áð-
ur. Allir gamlir skiftavinir vel-
komnir, og nýir sömuleiðis, og
vona jeg að leysa verkið af hendi
ekki lakar en áður. Bókum til
mfn vcitir ,hr. Lárus S. Tómas-
son móttöku, fyrir mína hönd, og
eins er gert á skrifstofu Bjarka.
Seyðisfirði 7. Okt. 1898.
Virðíngarfylst
Pjetur Jóhansson.
Þrjú hlutabrjef í Prentfjelagi
Austfirðínga fást til kaups hjá Carli
Tulinius á Fáskrúðsfirði.
N ý k o m i ð er til Antons
Sigurðssonar nokkuð af als
konar skótaui: Barnaskótau, kvenn-
skótau og karlmansskór.
Alt með besta verði.
Sömuleiðis fást yfirleður af ýms-
um gerðum og margt fleira handa
skósmiðum.
Seyðisfirði 29 Seft. 1898.
ANTON SIGURDSSON.
Lestrar- og kenslubxkur, forskrift-
arbækur handa börnum, skriibækur
og skrifbókapappír, strikaður skrif-
pappír, umslög, pcnnar, blek, blý-
antar, lakk, skrifspjöld, grifflar og
m. fl. fæst f bókaverslan
L. S- Tómassonar.
LJm allar pantanir, uppsagnir og
alt sem að útsendíngu Bjarka lýtur
eru menn fjær og nær vinsamlega
beðnir að snúa sjer til sýsluskrif-
ara Árna Jóhanssonar en ekki til
ritstjórans, sömuleiðis um alla borg-
un fyrir blaðið.
49
»Af ávöxtunum skuluð þjer þekkja þá«.
Og hvað fast grundvallað er þetta boðorð þeirra Japans-
manna hjer hjá þjóð vorri:
»A 1 1 i r fyrir cinn, og einn fyrir alla.<
»Margir munu koma frá austri og vcstri Og sitja til borðs
með Abraham Isak og Jakob«.
»Ekki munu allir þeir sem segja herra, herra, koma í
himnaríki.«
W
43
njc annari. Fjelags-mannúð cyarskegga dofnar við áhrif hinna
kristnu, siðuðu manna frá Evrópu, en eigingirni og fjárdrættir
vaxa.
Þessi sannindi bera ekki vott um yfirburði og sigurhrós
kirkjunnar. Vjer þurfurn eflaust að forðast að fyrirlíta trú þá
scm ber slika ávexti.
Oss væri sannarlega bæði holt og fróðlegt, að kynnast
betur trú þjóðanna út um heiminn en verið hcfur að undan-
fórnu. Vjer höfum þörf til að kynna oss 'glöggar menníng og
háttu þeirra; og vjcr höfum um Ieið skýiaus rjettindi til þess.
þó nu íslenskar bókmentir hafi afar litla köiiun fundið til
að bæta úr þeirri fáfræði, er það eingin sönnun þess, að svo
skuli verða framvegis. Erlend rit hafa vakið huga manna til
að kynnast heiminum; líta leingra en yfir hólmann sem vjer
búum á. Þau hafa sýnt mörg dæmi frá »heiðnum« þjóðum
sem cru tögur og göfugleg. Augu margrar manna hafa opnast
og feingið sjón, til að sjá, hve skaðvæúlegt er að fyrirlíta
átrúnað þjóða eða þjóðfiokka, án þéss að þekkja trú þeirra,
siðgæði nje menníng. Að óiastaðri hinni »einu sáluhjálpsgu
trú Luthers* eiga »heiðíngjarnir« iíka göfugar hugmyndir urn
Guð, og boðorð, sem eingu síður virðast sprottin af guðlegri
speki og gasku, cn boðorð þau er Jcsús frá Nazaret kendi læ. i-
svtinnm sínum.
Voðalegt dramb og blind fáfræði er það, að dæma Zóró-
asltr, Buddha, Ivon-fu-tse, Múhamed o. fl. án þess að þckkja
kenníng þeirra; nje átrúnað þann er þeir boðuðu, hið minsta;
og dæma þi falsara, svikara og siðspillendur, án þess að hafa
hugmynd um, hver áhrif trú þeirra hefur haft á þjóðir þær er
þcir kendu, eða hvað mikil sannindi og gæði í henni sjeu fólgin.