Bjarki - 02.11.1898, Blaðsíða 2

170
Síðast í sumar þjáðist hann oft-
ar en einu sinni af því meini en af
því það hafði nú líðið hjá eins og
vant var, og hann kvaddi oss hjer
alla hress og glaðlegur áður hann
færi burt, þá hafði einginn búist
við að lát hans bæri svo skjótt að.
Morguninn eftir að Egill flutti
lík hans híngað sendi Bjarki út svo-
hljóðandi skyndifregn um lát hans:
»Otto Wathne er dáinn.
Hann andaðist í hafi Laugardag-
inn 15. þessa mánaðar klukkan 11
um kvöldið, 18 tfmum áður en
Vaagen náði Faereyum. Hann kendi
litlu áður andardráttar þrautar,
sem hann átti vanda til, reis upp
og bað skipstjóra að núa sig dá- •
lítið betur en hnje þá útaf í þeim
svifum og var þegar liðinn.
Vaagen hjelt svo inn til Færeya
og kom þángað kl. 5 e. h. á Sunnu-
daginn; ljet frú Wathne þar færa
lík manns sfns yfir á »Egil« á
Fimtudaginn næstan eftir og flytja
síðan híngað til Seyðisfjarðar.
Egill kom hfngað í gærkvöld í
ljósaskiftunum og flaug fregnin þeg-
ar um bæinn um leið og skipið
lagði að bryggjunni seint og hljóð-
lega, og með fána á miðri staung.
Það má segja að allur bærinn
yrði sem höggdofa; alt samtal varð
kyrt og dapurlegt. Allir finna miss-
inn fyrir Seyðisfjörð — og alt
landið.
I dag eru allir fánar á miðri
staung.
Wathne verður lagður í múr-
hvelfíngu í garðinum hjá húsi sínu,
upp á væntanlegt samþykki kirkju-
stjórnarinnar.
Jarðarförin á að fara fram á
Fimtudaginn 27. þ m.
Otto Watane er fæddur í Man-
dal 13. Ágúst 1843 og varð því
aðeins rúmra 55 ára gamali.«
Sem breytfnga og viðbótar við
það sem hjer er sagt, má geta
þessa:
Eftir þessa litlu töf, sem Vaagen
hafði orðið fyrir á Suðurfjörðunum
hjelt skipið á leið til Færeya.
Wathne var þá vel hress og kendi
sjer einskis. Og á Laugardags-
kvöldið borðaði hann kvöldverð og
var síðan nokkra stund á þilfari
og við stýrið áður hann gekk að
sofa. En litlu eftir að hann var
lagstur niður, kendi hann sfns gamla
meins og bað skipstjóra að núa
sig dálítið, sem bann ljet þá oft gera,
og var sem heldur ljetti við það.
En litlu síðar stóð hann upp af
sófanum og bað skipstjóra að núa
sig dálítið bctur, en hnje þá niður
í þeim svifum, að líkindurn af hjarta-
slagi.
Má nærri geta hversu þessi svíp-
legí sorgaratburður fjekk á konu
hans og skipshöfnina.
Vaagen beið Egils í Færeyjum
til Fimtudags og fór alt fram sem
á undan cr sagt nema hvað þeirri
ákvörðun var breytt að grafa llk
Wathnes í garðinum hjá húsi hans.
Það fjekst einmitt samþykki prests
og prófasts upp á væntanlegt sam-
þykki biskups að Wathne mætti
jarða í hinum nýa kirkjugarði sem
bæjarmenn hafa feingið rrældan
sjer út hjer norðan ár, skamt fyrir
innan bæinn, og seinkaði sú breyt-
íng jarðarförinni um cinn dag.
Jarðarförin
fór því fram Föstudaginn þ. 28.
Okt. Veðrið var hið ágætasta,
svo að vandi hcfði verið að kjósa
á fegurri dag um þennan tíma árs,
sólskinog blæalogn og aðeins stirðn-
andi af frosti.
Kl. 12 mátti segja að öll hin
stóru íbúðarherbergi heima í hús-
inu væru fullskipuð af fólki en
fjöldi stóð fyrir utan. Kistan var
alsett blómsveigum, og mátti kynja
hvaðan það lýng og þau blóm
urðu tekin á svo nauðabefu landi.
Ofan á kistunni var silfurkross frá
ættíngjum og rjett áður en hús-
kveðjan byrjaði lagði ba-arfógeti
(sem formaður bæarstjórnarjnnar)
silfurkrans á kistuna, sem virðíng-
ar og þakklætisteikn bæarbúa.
Sjera Björn flutti svo húskveðju
á Dönsku, en saungflokkur saung
sálm norskan og danskan sjerprent-
aða úr sál.nabókunum.
Lýngi var stráð á veginn á Búð-
areyrinni og lángan veg út frá
brúnni yfir Fjarðará báðumegin en
yfirbyggfng brúarinnar klædd svörtu
klæði við báða enda, en á miðri
brúnni var stórt skrauthlið prýði-
lega fyrirkomið, tjaldað svi'.rtu alt
umhverfis, en fánar bluktu yfir.
Bæði hinn svarti búfiíngur og
brúin öll var vafin grænum blómst-
urlindum.
l’ar við brúarsporðinn stansaði
lí.<fylgdin og saung þetta kvreði,
sem í’orstcinn Erlíngsson hafði ort.
Þökk fyrir, Wathne, að þú komst
til lands,
þökk fyrir austræna blæinn;
þjer fylgdi hamíngja’ ins þrekvarða
manns,
þú áttir fegurstan daginn.
Leingi muri bjarminn af brúninni
hans
útvið sæinn.
Fallið er merki þitt fullhuginnmær—
fræknastur okkar í stríði.
Einn vanstu sigur, sem einginn vor
fær —
ættjarðar framtíð og prýði —
Þess vegna ljóma’ yfir leiði þitt slær
upp frá víði.
Sárt er nú hjartað — og sólin
hans er
sígin í hafdjúpið alda.
Þar var að leita ef þjer eða vjer
þurftum á dreinglund að halda;
því hneigir lotníng vor Ifkinu’ hans
hjer,
hinu kalda.
Sjaldan svo frækinn,svo fágætan
mann
færðan til grafar vjei sáum.
Fár var hjer sárara syrgður en hann,
syrgður, af háum og lágum.
Hvíldu þá, ættjörð, höfðfngja þann
— einn aff fáum.
Gröf hans er á þeim stað í hin-
um nýa kirkjugarði, scm fríðastur
er og hæðst bcr og hjelt sjcra
Björn þar líkræðu á Islensku, ein-
arðari og rjettari fiestum sem jeg
hef heyrt, og sjerstaklega þeim sem
jeg hef lesið á prenti.
í lok ræðunnar hjelt hann vígslu-
tölu kirkjugarðsins, lýsti helgi og
friði yfir honum og öllum þeim sem
þángað yrðu færðir, en á undan
var súnginn einhver »kirkjugarðs-
vígslu sálmur«, sem stakk mjög í
stúf við »Alt eins og blómstrið
eina«. sem súngin var á eftir.
Þessi jarðarför hefur hjer verið
fjölmennust, hátt á 5. hundrað.
Mörgum mun finnast sem Seyð-
isfjörður hafi sett ofan við lát
Otto Wathne og því er ekki að
leyna að sv<> er. Að vísu munu
erfíngjar hans gera alt sem þeir
mcga til þess að eignir hans tvístr-
ist ekki og starfi hans verði haldið
hjer áfram óklundruðu, og að því
leiti má segja að öllu sje hjer
borgið.
En hitt láir einginn að hinir
rnörgu hjer, sem áttu hann að,
geti ekki vænst þess að fá sinn
skaða bættan, og sjerstaklega ef
trú Guðtún fer hjeðan alfarin, sem
búist er við, því meðal þeirra, sem
liðsinnis þurítu og bágstaddir voru
mun hún ekki ciga færri vini en
hann.
Það er maklegt að minnast
þessa, því jeg þekki nokkra, sem
vildu, en fáa, sem bæði höfðu vilja
og mátt t.l að vera eins og þau
bæði hafa verið.
Sá mun og margur, sem finnur
með sjálfum sjer að sá er nú far-
inn sem líklegaslur hefði verið til
dreingskapar í raun — jafnvel við
fleiri en vini og kunníngja.
Seyóisfirði.
Vsður var óstiit og vætusamt
framan at fyrri vikunni, en síðari
dagana brá til þurks og Fimtu-
dag og Föstudag einmuna bliða,
logn og sólskin og rjett að fraus.
Laugard. þykt veður þurt.
Fiskur góður altaf, en láng-
sóttur.
Klemens Jó n sson sýslumaður
kom hjer með konu sinni á Vestu
frá Höfn heim á leið til Akureyr-
ar. Frúin hafði farið utan til að
leita sjer læknínga, og hafði feing-
ið bata fremur öllum vonum á svo
skömmum tíma. Hún sýndist nú
hress og hafði góða von um bata
sinn.
Einar Benediktsson, skáldið,
kom hjer og við með Vestu. Hann
hafði brugðið sjer snöggva
ferð til Englands í erindagjörðum.
Hann er málafærslumaður við yfir-
rjettinn og fór nú heim aftur til
starfa sínS. Hann hefur og prent-
smiðjuna eftir, þó hann ljeti af
ritstjórn Dagskrár.
Einar kvaðst hafa feingið nægju
sína á að skrifa og gefa út dag-
blöð á Islandi, og hefur Einar sagt
sumt torskildara en það.
Þórarinn gamli Hálfdánar-
s o n, óðalsbóndi frá Bakka á Strönd-
um, fyrv. hreppstjóri, dvaldi hjer
nokkra daga á Seyðisfirði og fór
norður með Agli til Vopnafjarðar.
Það er greindur maður og vel
fróður um margt hjer eystra
fornt og nýtt og fjörugur enn þá,
þó um sjötugt sje.
1 niðurjöfnunarnefnd voru hjer
valdir í fyrradag þeir bókhaldari
N. Nielsen og Stefán úrsmiður
Sveinsson.
SKIP.
Moss, skip Fór. Tuliniusar kom
híngað 23. f. m. og fór hjeðan afturþ. 2S-
til Borgarfjarðar.
Vesta kom þann 26., hafði legið í
Leith'4 daga sakir ofviðris og seink-
að af því.
Egill fór þegar fyrra Þriðjudag
suður á firði til að rekja vjðkomustaði
sína, því hann hafði komið híngað beint
frá Færeyum. Með honum komu að
sunnan Randúlf kaupmaður, og kona
Friðriks Wathne með dóttur þeirra, til
að vera hjer við jarðarförina. Egill
beið hjer meðan jarðarförin fór fram
og hjelt svo norður um kvöldið. Með
honum fóru norður Pjetur verslunar-
maður Jónsson til Akureyrar og Carl
Liljendal með unnustu.
Inga kom að norðan 26. og fór
hjeðan á leið til Hafnar þ. 28. mcð
vörur frá Gránufjelaginu. Með íngu
tók sjer far til Hafnar Kristján Iæknir
Kristjánsson.
Smátt og stórt.
— »:o:« —
Bjarna lækni Jenssyni hetu
26. Seftember verið veitt 15. læknis-
hjerað, Eskifjörður,