Bjarki - 16.12.1898, Blaðsíða 1

Eitt blað á viku minst. Árg. 3 kr.
borgist fyrir r. Júlí, (erlendis 4 kr.
borgist fyrirfram).
Auglýsíngar 8 aura línan; mikill af-
slátttur ef oft er auglýst. Uppsögn
skrifleg fyrir 1. Október.
III. ár. 50
Seyðisfirði, Föstudaginn 16. Desember
18-98.
Var.skil á biöðum.
—o:o —
Með sunnanpóstinum sem kotn
híngað g. þ. m. bárust mjer til
baka 5 pakkar af Bjarka þ. á. nr.
33- 34 og 35. 1 einum pakkanum
voru 2 eintök af hverju tölublaði,
í einum voru 4 af hverju, í einum
vöru 5 af hverju og í tveimur af
pöKkunum vora 6 eintök af hverju
tölubl. Pakkar þessir voru þannig
útlítandi, a=ð hver einasti stafur af
utanáskrift var afmáður og umbúð-
ir.ner svo núnar og rifnar, að ekki
var annað en druslur eftir af þeirn
og flcst öll bliTÚin meira og niinna
slWtug og eyðilögð. Blöð þessi
sendí jeg hjeðan með pósti í vik-
unni 4.—10. Seftember í góðum
umbúðum og mcð greinilegri árit-
an; bafa þau þannig verið á hrakn-
íngi aftur og frani um landið (
heilan ársfjórðúng og af iilri með-
ferð póstþjóna verið orðin óþékki-
leg áður en þau komust til útsölu-
manna. Virðist slík meðferð vera
vítaverð og ættu póstatgrciðslu-
menn og aðrir póstþjónar að vanda
betur frágáng sinn á póstflutníng-
um, svo að sendíngar misfarist
eigi fyrir handvömm þeirra. Af-
greiðslumenn blaða fá vanalega
allharðar ákúrur og aðfinníngar
fyrir vanskil á blöðunum, en á
þessu eina dæmi, sem hjer ræðir
um, má sjá það, að drjúgur hluti
af slíkum átölum ætti mcð rjettu
a-ð tilfærast í syndaregistri póst-
stjórnarinnar eða póstþjónanna.
Þeir útsölumenn Bjarka, sem
samkvæmt framanrituðu hafa ekki
feingið 33., 34. og 35. lölublað
Bjarka þ. á. eru hjer með beðnir
að gefa sig fram sem fyrst, svo að
jeg geti sent þeim þessi tölublöð.
Seyðisfirði 17. Desember 1898.
Arni J ó h a n n s s o n.
*
* *
Pað er leiðinlegt að Iáta það
sjást og vitnast að póstscndíngar
hjer um land skuli vera í svo
slæmum höndum að menn hafi
aunga tryggíngu fyrir að þær kom-
ist til viðtakanda og því síður ó-
skemdar. En af því þetta er í
þriðja eða fjórða sinn senj af-
greiðsluménn Bjarka hafa fcingið
blöggla cnidursenda, rifna og upp-
slitna, svo að bæði sterkar um-
búðir og 3_‘~5 blöð innan í e%u
nudduð í sundur tif því alt hdfwr
verið látið hríngla laust í póst-
skrínunum, þá neyðist maður til að
benda á ólagið. Auk þess hafa
bögglarnir borið ófögur merki af
ýmsum óþverra.
Þetta er svo ótækt að maður
neyðist til að leita skaðabóta hjá
póststjórninni ef þessu fer svona
fram, því það er öllum, og sjer-
staklega blöðum, óútreikn^nlegur
skaði að ma*ta slíkum vanskilum
og væri bráðnauðsynlegt að póst-
stjórnin reyndi að komast fyrir, hvar
þctta er leikið svona ár eftir ár.
Hjer má gcfa þá bendíngu að flcstir
af skemdu bögglunum munu hafa
verið sendíngar tif Isafjarðar norð-
an um Iand. £n hvar þeir hafa
verið eyðilagðir á þeirri leið er
auðvitað ómögulegt að sjá á þeim.
Hvert þessar síðustu sendíngar
áttu að’ fara skal verða birt þegar
það vitnast hvcrja vantar þær.
I’að er satt, að gamanleysa cr
að fara með póst á vetrum hjcr
um land, en ókleift sýnist ekki vera
að stöðva scndíngarnar svo í póst-
skrínum, t. d. með heyi, að alt
hossist ekki og nuddist, og auk
þess hefur þctta líka borið að í
sumarferðum.
Við bcrum það traust til póst-
stjói narinnar að hún sjái við þcss-
um leka og setji undir hann. Fyrir
hana, scm getur krafist upplýsínga
aföllum póstafgreiðslumönnum, ætti
slíkt að vera lítill galdur.
Ritstj.
Presthólamálið.
Eins og kunnugt cr var sjera
Haldór Bjarnarson á Presthólum,
jrrófastur í Norður-Ih'ngeyarprófasts-
dæmi, með aukarjettardómi Þíng-
eyarsýslu uppkveðnum 14. Des-.
1896 dæmdur til þess að sæta 5
daga fángelsi við vatn og brauð
fyrir gripdeild og til þess að
greiða 39 kr. í skaðabætur og
5 króna sekt fyrir ósæmilegan rit-
hátt (aðdróttun að hjcraðsdómarau-
um B. Sv. um, að hafa þegið mút-
ur) í varnarskjali sfnu og allan
málskostnað. Var sjera Haldóri
síðan vikið frá embætti um stund-
arsakir en málinu skotið til Lands-
yfirrjettarins eftir kröfu hans. Með
dómi yfirrjettarins uppkveðnum 2.
Agúst í. á var sjera llaldór sýkn-
aður og málskostnaður lagður á
’aidssjóð en sektin fyrir ósæmi-
legan rithátt færð upp í 10 kr.
Málinu var síðan af hálfu rjettvfs-
innar skotið til hæstarjettar og
gekk þar dómur í því 10. f. m.;
var yfirrjettardómurinn staðfestur
að því leiti, að sjera Haldór var
sýknaður og málskostnaður lagður
á landssjóð, en breytt að því
leiti, að sektin fyrir ósæmilegan
■ rithátt var feld niður og segir svo
í dómsástæðunum að hin ósæmilcgu
ummæli hafi eigi verið ástæðulaus
og sakamálsrannsóknin hafi verið
hafin gegn sjera Haldóri án nægi-
legra ástæðna og haldið áfram meira
en 21/2 ár.
Svo -fór um sjóferð þá.
Útlendar frjettir
(ná til 2. þ. m.)
Stórtíðindi eru eingin. f’að sem
heimurinn hefur einkum talað' um
í Nóvembermán. er Dreyfusmálið
og viðareign Frakkaog Breta út úr
Fashóda og svo ýmisLegt sinávegis
eins og til uppfylda.
Dreyfus situr ennþá á Púkey
og Picquart er ennþá í fángelsi, og
Zola ennþá landflótta, en fremur
vænkast nú ráðið fyrir ölium, og
sjerstaklega mun liggja vel á Drey-
fusi, því öll líkindi eru nú til að
hann komi heim til Frakklands um
síðir þó það sje ekki alveg víst og
eigi kannske ekki svo skamt í land
ennþá.
Það, sem gerst hefur í máli
Dreyfusar síðan seinast er í stuttu
máli þctta:
Þegar Brisson og ráðaneyti hans
voru búin að sýna, að þe-im væri
alvara með að taka málið upp aft-
ur og fá vjefángsdóminum það,
þá ætlaði allur flokkurinn sem hern-
um fylgir að vcrða ennþá vitlaus-
ari og ólmari en áður og sú fregn
flaug út um veröldina að Foríngj-
arnir hefðu haldið fund og ætluðu
að gera upirreist, steypa stjórninni
og setja kannske einhverja kon-
úngsættina til valda. Aðrir sögðu
að þeir ætluðu að halda lýðveldinu
en setjast sjálfir í stólinn.
Að öllum líkindum er þetta til-
hæfulaust; að minsta kosti hefur
það ekki sannast, og varla kom-
ið fram líkindi fyrir þvú Þetta var
skömmu eftir miðjan Október. Auð-
vitað fylgdi það fregnitini að allir
vinir Dreyfusar ættu að fara í
sVartholið.
Það cr þó ekki óhugsandi að
eitthvað hafi verið í bruggi, en þá
hefur það staðnæmst á miðri leið, af
því foríngjarnir hafa sjálfir ekki
þorað að reiða sig á herinn.
Um þetta bil mændu allra augu
á vjcfángbdóminn. Hann hafði
nú alt málið í hendi sinni. Mundi
hann nú þora eða vilja rífa málið
alt upp aftur eða ónjfta dóminn
yfir Dreyfusi og á hverju msndi
hann þá byggja úrskurð sinn?
Myndi stjórnin þora fyrir hernum
að styðja það atferli ? Um þctta
spuröu menn og biðu . svarsins á
glóðum. Svik Henrys, scm skar
sig á háls, voru ekki nóg, j^ví cfóm-
urinn yfir Dreyfusi var feldur áður
eins og menn munap og það var
fyrst tveim árura síðar að Henry
falsar brjefið til þess að koma í
veg fyrir að málið yrði tekið upp
aftur. Dómurinn varð því að fínna
eitthvað betra.
Um þe(,ta var n*i taléð og rffisí
fram og aftur og þegar njenn fara
að rcnna grun { að vjefángsdém-
urinn muni ætla að standa sig og
Brisson gamli að fylgja honum ó-
deigur, þá fer að koma kurr í for-
íngjavinina á þínginu og þeir fi.ra
þar að.gera ýmsar árásir á ráða-
neytið; það hafði Verið talað um að
Brisson væri óhraustur og ætlaði
að segja af sjer og láta gamla
frelsisberserkinn, Bourgois, taka við
forsetasætinu í ráðaneytinu, en ein-
mitt meðan á þessu umtali stóð þá
var sú fyrirspurn gerð í þínginu
hvað Brisson ætlaði að gcra, til
þess að stöðva þessar árásir á her-
inn. Foríngi hervinanna var þá
orðinn Cavaignac, sem áður var
hermálaráðherra hjá Brisson, en nú
var alvcg kominn yfir { hinn hcr-
inn og var nú hinn versti. En
Brisson hopaði hvergi og sagðist
ekki ætla sjcr að geta neitt. Her-
inn væri óskabarn þjóðarinnar og að-
eins nokkur fúlmenni meðal foríngj-
anna ættu hjer hlut að máli og
þeir gætu varið sig við dómstólana
ef þeir vildu. Það væri leiðin.
En hermálaráðhcrrann hefði ekki
viljað höfða mál á móti meiðyrðmtum
fyrir hersins hönd, þrátt fyrir