Bjarki - 16.12.1898, Blaðsíða 3

199
i stíkum vandræða umhleypíngí sem nú
er.
Snjóþýngsli mestu og hörkur
eru sagðar hjer víðsvegar að, svo að
hver skepna hefur víða verið á gjöf
síðan fyrir jólaföstu, hross og hvað
annað. Vonandi samt að menn sje nú
svo heybirgir að ekki verði þrot í vet-
ur. Eftir slíkt sumar, þegar gras var
víðast með besta móti og nýtíng svo
ágæt, þá væri hörmúng að heyra um
heyleysi i vor. Það kemur nú að lík-
jndum ekki til þess, enda væri það
óþægileg [tilhugsun, bæði fyrir okkur
alla seni skynsemi gæddar verur, og
sem þjóð.
Stórskaðar hafa orðið hjer
víða um firðina fyrir norðan, nú í
ofviðrinu um miðjan fyrra mánuð.
Þeir Baldvin hreppstjóri í Stakka-
hlíð og Jón realstud. Irá Ulfstöð-
um komu bíngað á þriðjudaginn
Og sögðu ýms ótfðindi af slcöðum
þar fyrir norðan: Þeir höfðu hcyrt
að Egill Árnason á Bakka í Borg-
arfirði hafi mist í veðrinu þrjú hey
niður að tótt og alt að helmíngi
af hinu fjórða. Járnþak hafði og
tekið þar af hlöðu. A Dallandi í
Húsavík fauk á milli 40 og 50
hesta af heyi, og þök og hús
skemdust víða stórkostlega; þannig
er sagt að þök tæki af nær öllum
bæarhúsum í Alftavík.
I Breiðuvík er sagt að nokkur
lömb hrekti fram af klettum í veðr-
ínu.
Víðar urðu skaðar, minni og
meiri og það sögðu þeir almælt
að þetta hafi þar nyrðra verið af-
taka veður hið voðalegasta, öld-
úngis óstætt í byljunum, og hellur,
fullkomið manstak, tók burt af heyj-
um eins og ekkert væri og aðeins
stórir hnullúngar urðu þar að
nokkru liði.
Manntjön hefur þó ekki heyrst
enn neinstaðar að og ekki á skepn-
um nema þetta í Breiðuvík.
D á n a r b ú Otto Wathnes á að
standa óhaggað næsta ár. Það
varð ekki af að eignir búsins hjer
yrðu seídar eins og talað hafði
verlð um. Bæði útvegur búsins og
flutníngaskip verða látin halda á-
fram í sama sporinu eins og verið
hefur síðustu árin. Friðrik kaup-
maður Wathne af Reyðarfirði verð-
ur hjer á Seyðisfirði fyrst um sinn
í sumar eð kemur og veitir búinu
forstöðu, en Carl kaupmaður bróðir
hans er sagt að verði með skipunum
til umsjónar.
Von er nú híngað bráðlega á
Hjálmari, gufuskipi Þór. Tuliniusar.
Það hafði feingið póststyrk
frá póststjórninni dönsku til að
flytja póst híngað og átti að leggja
af stað fyrst í þessum mánuði.
Með því er von á Kristjáni Iækni
og Hansen konsúl. Kristján hafði
ekki getað orðið tilbúinn að fara
með Agli.
E g i 11 kom híngað á Laugar-
dagskvöldið var kl 12. Hafði farið
frá Höfn þ. 27. f. m. Hann færði
útlend (norsk) blöð til 2. þ. m.
Með skipinu komu þeir Friðrik
Wathne, Þorsteinn kaupm. Jónsson,
Guðmundur Hávarðsson og I. K.
Grude kaupmaður, sem hjer var
fyr á Seyðisfirði og Stefán veit-
íngam. í Steinholti. Egill fór norður
á Þriðjudaginn til Sauðárkróks og
Eyafjarðar.
Alt saman lýgi- Lýgi fra
rótum var alt saman það sem sagt
var híngað um bið Egiis á Norð-
firði. Sagan var altaf grunsöm,
eins og tekið var fram hjer í blað-
inu, en að ætla fólki svona til-
gángslausan ósanninda uppspuna,
það er maður einhvern veg-in svo
ófús á, þrátt fyrir ítrekaða og á-
þreifanlega reynslu, og þvi' klínir
maður sig og aðra á þessháttar ó-
þverra, kannske möigum manni til
baga eða tjóns.
Pöntunarfjelagsfundurinn
síðast er sagt að færist fyrir, sakir
óveðurs. Komu aðeins 4 menn.
Pjesínn hans Boga.
»Og greyið hann Bogi var barinn
og brotinn sem annar leir.
Nú er hans fríðleikur farinn
hann fór með hann hann Geir«.
I fyrra þegar það kom til orða í
Stúdentafjelaginu islensflt í Höfn að
herra cand. mag. Bogi Th. J. Melsted
skriíaði pjesa um stjórnarskrármálið, er
ætlast var til að yrði svo úr garði
gerður, að stúdentafjelagið þyrfti ekki
að skammast sín fyrir hann, lýsti Bogi
því ótvírætt yfir, að hann vildi einn
bera allan kostnað af honum. Aum-
íngja maðurinn ætlaði auðvitað að bók-
in mundi fljúga út og hann græða stór-
fje á henni, en þessar vonir hafa mjög
svo brugðist. Eins og þeir fáu vita,
sem lesið hafa pjesann, er hann — auk
þess að vera politiskt axarskaft — svo
leiðinlegur, að meina þart en Iítið sál-
arþrek tii þess að lesa hann til enda,
enda hafa aungvir orðið til þess að
mæ’la honum bót nema ritstjórar
Austra og Stefnis. Það er því svo
lángt frá því, að Bogi hafi grætt á út-
gáfu pjesans, að hann hefur lítið senj
ekkert feingið upp í kostnaðinn. Það
er því sagt að Bogi hafi nú farið þess
á leit við stjórn Stúdentafjelagsins að
hún kæmi fram með uppástúngu um
það, að fjelagið.hiypi undir bagga með
honum og kostaði útgáfu pjesans, en
það vildi stjórnin auðvitað ekki, en var
ekki alveg ótilleiðanleg til þess að
leggja það til, að fjelagið keyfti 150
eintök af pjesanum fyrir niðursett verð
og útbýtti honum svo ókeypis á ís-
landi. Þetta fjekk þó eigi framgáng;
hins vegar hefur frjetst úr brjefum frá
Höfn að það hafi verið samþykt með
io atkvæðum gegn 5 á stúdentafjelags-
fundi að stofna skyldi til frjálsra sam-
skota meðal fjelagsmanna og reyna að
fá svo mikla upphæð, að hún meá
vöxtnm og vaxtavöxtum eftir 20 ár
verði orðin svo mikil að hægt sje að
kaupa 150 eintök af pjesannm, er menn
þá búast við að verði orðinn mjög ó-
dýr, og þau svo send heim til gefins
útbýtíngar meðal þeirra manna, sem
Konan skal vera manni
Sfnum undirgefin,
E f t i t
KriStófer Janson,
Hún Vat af »heldfa fblkL komiti. Móðir hbnnaf var ckkjá
bftir embættísmann og íór búferlum upp í sveits af því þaif
rnætti komast af kostnaðarminha. Börhin votu þá enn í æsku.
Móðfr þeirra hafði ekkí efni á að launa sjerstakan kcnnara
handa þeim, og þeim varð því að nægja sá snefill af mentuil
sem alþýðuskólihn .gat í tje látið, og svo það sem móðir þeirra
gat miðlað þeim frá sjalfri sjer. Þar í sveitinní var líka lýðhá*
skóli sem þaú gerðu sjer gagn að. En höfuðin á allri þeirri
tett voru fuli af mentunarláungun, svo Emma gleyfti í sig alb
&r þær bækur, Sem hún gat klófest Einkum var hún sólgin f
að lesa um ókunn lönd og hcyra frá þeim sagt, mest af því
hún hafði aunga von um að fá fiokkurn tíma að sjá þau Svo
varð hún ástfángin ( vikadreinghum á bænum. Hann var kot«
úngs son og var afbragðsfríður, tn gjfrsamlcga mencunarlaus,
83
frtðinn, og hann hjet sjer því með sjálfum sjcr að hann skyldi
ckki láta sitt eftir liggja til þess að siga prcstunum sem dug-
íegast saman.
Svo kom sættada^ui inn. Prcstarnir kornu í öllum messu-
skrúoa á fundirm svo hann yrði scm virðulcgastur. Veður var
kyrt og loft skýað svo sólin brendi meníi ekki — alt saman
eins og það hefði verið pantað fyrirfram. Alt fólfcið kom í
sparifötum sínum á mótið og hafði safnast saman Í höpa
á kirkjuvellinum. Guðlaugur frá Stöð var kosinn fundarstjóri.
Þegar búið var að sýngja sálma eins og g.ert var á öilum L nd-
um, og synóðupresturinn búinn að lesa upp úr bibJiunni og
konlerenspresturinn búinn að biðja inngaungubænina, þá flutti
Guðlaugur ljósa og skynsarclega tölu, og lýsti þar sorg sinni og
allra veiviljaðra manna yfir ófriði þeim, sem væri í bygðariag-
inu, og skoraði á prestana að vera ekki alt of þráir hvor á
sína hlið, en reyna að siaka svo til iivor við annan sem þeir
gteti. Hann bað menn að minnast þess að hjer væru þó alt
kristnir menn á báðar síður. Eftír þessa tölu bað Lars sjcr
hljóðs. »Friður«, sagðt lrann, »friður, þið eruð að tala um að
við skulum bafa hjer frið, en hver cr það, sem kemur með öll
ólætinf cr það ekk-i Sýnóðan su arna, scm viil ríkja yfir okkur
og gcra okkur að krakkahokkum öli saman, er það kannskc
ckki hún? Efu þeir kannskc ckki með nefið á sjer í hverjum
ikopp og kirnu hjá -oklrur hinum, og rcyna að draga okkur inn
undir kirkjuaga sinn? kirkju.gal Jeg held þcir ættu að agast,
hcld jeg. Jeg hef ekki frclsi til svo mildis scm að setja pen-
i'nga mína á vöxtu eða gánga í skikkanlegt fjelag svo scm frí-
múrara og oddfjelaga án þess þcir komi ramb.ndi mcð þcnnam
kirkjuaga. Hvernig gekk það mcð hann Sigurð Tallang? ibon-