Bjarki - 02.03.1901, Blaðsíða 3

31
Skrykkjótt kvað gánga aksturinn á brúarefninu
eftir Fagradalnum. i>ó er nú mest af því komið
upp á miðjan dalinn. En hann er nú alveg snjó-
laus og kemur þar að öllum líkindum aldrei akfæri
á gaddi það sem eftir er vetrarins. 18 manns er
þar nú við aksturinn. Það segja Hjeraðsmenn, að
hvort sem brúarefnið hefði í sumar verið flutt á
Hjeraðssanda eða híngað á Seyðisfjörð hefði það
getað verið komið allt saman alla leið upp að brú-
arstæðinu og að kostnaðurinn við flutnínginn frá
öðrumhvorum þessum stað hefði hlotið að verða
miklu minni en hann nú verður. En ef ómögulegt
skyldi nú reynast að koma efninu til brúarstæðis-
ins í tæka tíð, svo að brúin komist ekki þess
vegna á fljótið í sumar kemur, þá er tjónið sem
stafar af þessu Fagradalsfargani ekki lítið.
Hvammur í Laxárdal er veittur síra Birni Blöndal
á Hofi á Skagaströnd.
Síðastliðið sunnudagskvöld var haldin 2ja ára af-
mælissamkoma Goodtemplarast. Fjólan nr. 63 á
J’órarinsstaðaeyri.
Meðlimir st., sem eru um 70 að tölu, höfðu efnt
til þessarar samkomu og buðu til sín nokkrum
Reglumönnum sem ekki voru í st. og einnig nokkr-
um utan-Reglumönnum, svo alls hafa þeir verið á 2.
hundrað sem tóku þátt í skemtaninni.
Veitíngar, sem voru mjög rausnarlegar, voru all-
ar kostaðar af st. og meðl. hennar.
Fyrst voru sýndir sjónleikir.
Hinn fyrri heitir »Aldamót«.
Gamla öldin kom fram á leiksviðið í svartri skikkju
með lángt hvítt hár, með stuðníngsprik í hendi og
ávarpaði nýu öldina með nokkrum vel völdum skiln-
aðar og áminníngarorðum. Nýa öldin, sem var úng
stúlka klædd- í ljósan kjól með blómsturhnapp á
hrjóstinu, mælti nokkur orð viðvíkjandi því hvort
væri hlutverk sitt, sem hún nú hefði tekið að sjer að
inna af hendi.
Næst komu svo 3 dísir að heilsa upp á nýu öld-
ma, Sorgin, Gleðin og Vonin, er allar voru í til-
hlýðilegum búníngum og skýrðu frá hvort væri þeirra
hlutverk. Síðast á leiksviðinu voru nýa öldin og
vonin í faðmlögum og báðu til Guðs, og er auðsjeð
að höf. hefur viljað láta vonína vera í leingstu lög
fylgikonu þessarar nýbyrjuðu aldar.
Hjer skal ekki dæmt um hvernig leikið var, en
þó held jeg sje óhætt að segja að það hafi verið
vel gert, eftir öllum ástæðum. Útbúníng á leik-
sviðinu hefði maður kosið að hafa betri.
Hinn leikurinn var danskur, samtal (Dialog) og
þótti það góð skemtun.
Súngið var á milli þátta og á eftir ræðuhöld og
kvæði var flutt til stúkunnar, og stóð það yfir á
2. kl.tíma.
Dansað var svo og spilað fram á morgun eftir.
Jeg þakka svo Eyrarbúum fyrir skemtunina og
minnist þess jafnan aðjegsje að þeir fremur öðrum
kunna að rncta fjelagsskap.
Einn af boðsgestunum.
Fyrirspurn: Er ekki sóknarpresturinn skyld-
ur að taka þátt í greiðslu saungeyris með sókn-
armönnum ? Svar: Lögin segja »að söfnuðurinn
skuli kosta hljóðfæraslátt við guðsþjónustu og skuli
kostnaðinum jafnað niður á sóknarmenn.« Hjer er
þá um það að ræða, hvort presturinn eigi að telj-
ast með »söfnuði« og »sóknarmönnum« og er lík
Iegast að Iögin ætlist ekki til þess.
Búfræðingafundur. Samkvæmt tillögu og i
umboði 1. búfræðíngafundarins í Rvík 29. og 30.
júni 1899, leyfi jeg mjer hjermeð að boða 2. al-
mennan búfræðíngafund í Rvík hinn 29. júní næst-
komandi til að koma fram með tillögur um og ræða
mál, er landbúnað sjerstaklega varða.
Gröf í Mosfellssveit, 12. Jan. 1901.
Björn Bjarnarson.
Ðuglegur og reglusamur vinnu-
m a ð u r óskast. Gott kaup.
Ritstj. vísar á.
HÚS til leigu í Seyðisfjarðarhreppi frá
næsta vori; útræði fylgir og grasnyt ef vill.
Ritstj. vísar á.
Sútunarverkstofan á Seyðísfirði.
Sem svar upp á fyrirspurnir úr ýmsum átt-
um um verð á sútun skinna Og húða set jeg
hjer eftirfarandi upplýsíngar:
Jeg veiti móttöku til sútunar allskonar húð-
um og skinnum og leyfi mjer jafnframt að
fullvíssa væntanlega viðskiftamenn mína um,
að verkið verði svo vel af hendi leyst sem
frekast má verða.
Sútun á húðum kostar: >
í Futlæder (í sjóstígvjel)..........70 aur. pd.
- Bensaalelæder.....................55 — —
- Platlæder (söðlasmiðaleður) . . 80 — —
A kálfskinnum í skó og stígvj. 2—3 kr. pr. skinn
- gulum kálfskinnum handa
söðlasmiðum. . . . 1,50 — 2 — — —
Að álúnsbera sauðsk. með ull 2— 3 — — —
— — ullariaus 60 aur. — —
barka sauðsk. gul , . 70 — — —
— — svört . . 90 — — —
Smá lambsk. með ull . . . 40 — — —
Kattarskinn og fuglaskinn . 40 — — —
Selhundask. börkuð með hári 2 kr. — —
— — hárlaus (í
stígvjel) . . . . . 2—2,50 — — —
Borgun tek jeg á móti í skinnum, húðum
og ull.
3?á hafa menn leitað hjá mjer upplýsínga
um meðferð á húðum og skinnum. Fyrst og
fremst er þá þess að gæta, að skinnin og
húðirnar sjeu ekki skorin til skemmda þegar
skepnurnar eru flegnar. Einkum hef jeg orð-
ið var við að mjóg illa er oft farið hjer með
káifskinn um Ieið og Jegið er. Verð á ó-
verkuðu kálfskinni er um 2 kr. En þegar á
þau eru skorín tvö, þrjú og oft mikiu fleiri
göt þegar flegið er, þá er skiljanlegt að þau
164
nú er auðsjeð að það reiðist. I’á kemur inn einn af þeim
riddurum sem afsláttarhcstunum ríða; Spánverjar kalia þá menn
píkadóra. Hann heggur sporunum í síður hestsins, en klárinn
er gamall og horaður og nötrar af hræðslu þcgar hann sjer
nautið; hann riðar á fótum, flennir út nasirnar og reynir að
flýa. En píkadórinn heggur sporunum enn fastar í síður hans
og aðstoðarmennirnir koma með svipur og lemja hann áfram.
Loks æðir nautið fram. Píkadórinn er svo drukkinn að hana
sjer allt eins og í þoku; hann bcr lensuna lyrir sig og með
oddinum ristir hún djúpan skurð f hrygg nautsins, en í sama
bili standa horníþess á kafi f kviði hestsins; píkadórinn liggur
failinn á leiksviðinu, hesturinn byltist í fjörbrotunum með sumt
af inníflunum útbyrðis. Fjöldi af aborfendunum snýr andlitun-
um undan, þolir ekki að horfa á leikinn. Svo er nautið narr-
að burt af ieiksviðinu með rauðu kápunum, píkadorinn borinn
út og hesturinn barinn, því hann á að n'sa á fætur og kom-
ast út og í hendur dýralæknis, scm á að sauma saman sárin
svo að sama hestinn megi nota aftur í næsta leik, En hann
getur ekki risið; hann stynur og frísar og lítur í kríng, stór-
bm, óttaslegnum augum og sumir af áhorfendum kalla niður
og heimta að hann sje drepinn, en aðrir hrópa í sífellu:
»bravó, toró! bravó, toró!«* Aðrir kalla: »Hesta, fleiri hesta!«
Og eftir iitla stund hefur nautið fellt fimm hesta á leiksviðinu,
einn eftir annan,
I’á koma bandarillcróarnir fram, en svo kalia Spánverjar
hina rauðldæddu menn sem erta nautin til reiði; þeir bera
stutt spjot, bandarillos. I’eir ncma staðar frarnmi fyrir naut-
inu, hoppa svo tiI hliðar og stínga spjótnnum f hrygginn á
*) Toró =■ naut.
161
tíðaskrúða og með skrautlega blævængi í höndum. í glugg-
unum og á götunum er talað um hver þessi og þessi sje,
hverri hann sje giftur, eða hverjum h.ún sje gift, hverjar hafi
verið kærustur hans eða kærastar hennar, hverjir sjeír það nú
og hverjir muni verða það. En mest var þó talað þegar
Castilia de Cariilo, greifafrú, ók framhjá. Stúlkurnar teygðu
sig fram yfir svalirnar og út úr gluggunum: Sjáið þið hvar hún
fer; er hún ekki falleg? — En að sjá hvernig hún málar sig
í framan! — Og hún hvað eiga tvo kærastana. — Tvo, segðu
heldur tíu. — En hún er falleg. — Já falleg er hún, því get-
ur einginn neitað,
Greifafrúin var fegurri en nokkur Marfumynd; augun voru
góðleg, dökk og dreymandi, hárið hrafnsvart; hún var í rauð-
um atlaskkjól og hjelt á skrautlegum blævæng. En hann var
hálfur svartur; hún hafði á síðasta nautaati kastað honum nið-
ur á leiksviðið, blóðbunan úr einu nautinu hafði hitt hann og
litað hann hálfan og sfðan var liann uppáhald greifafrúarinnar.
Við hlið hennar í vagninum sat maður hennar, greifinn af
Carillo, lítill maður, grannleitur og gulur f andliti.^ Útlit hans
mælti fullkomlega með sögunni um tíu kærastana. En vagn
þeirra hvarf nú framhjá og aðrir komu í staðinn.
Síðustu vagnarnir komu á fleygiferð, því klukkan var
nærri orðin fjögur. Og stundu á eftir öllum hinum komu
tveir vagnar; svipur vagnstjóranna voru alitaf á lofti og stein-
brúin drundi undir þar sem þcir fóru um. þeir vöktu nærri
cins mikla eftirtekt og vagn greifafrúarinnar. 3?ví í þeim eru
menn þeirra Mansanvini og Guerrita. í fremri vagninum sitja
toreadorarnir tvcir cinir, fylgdarsveinarnir ( hinum síðari; Mans-