Bjarki - 02.03.1901, Blaðsíða 4

32
missi verð sitt alit að því að háifu, og það,
hvort sem skinnin eru ætluð til sölu eða notk-
unar heinia. En besta og ódýrasta aðferðin
til þess að geyrna skinn er, að breiða þau á
gólf undir eins og þau hafa verið fiegin af
skepnunum, snúa ullinni eða hárinu niður og
slá svo salti yfir holdrosann; láta þau liggja
þar til næsta dags, strá þá salti á þau að
nýu og leggja svo skinnin eða huðiruar saman.
'A þennan hátt halda þau sjer óskemd svo
leingi sem vera vill. Að því er sauðskinn
snertir, er þessi aðferð hin besta, en þau má
einnig geyma svo, að heingja þau á rá í út-
hýsi eða á lofti og snúi þá uliin upp en hold-
rosinn niður. En við þá aðferð, að spíta skinn-
in á vegg eða þi! ættu allir að hætta.
Seyðisfirði i. mars 1901.
A. E. Berg.
Útsölumenn og kaupendur
Bjarka.
Þeir sem enn eiga að meira eða minna leyti
ógreitt andvirði Bjarka frá fyrri árum (I.—V.
árg., 1896—1900), eru hjer með ítarlega á-
miruitir um að láta nú eigi leingur dragast að
gjöra mjer skil á því. Andvirðið má greiða
við allar þær verslanir hjer á landi, er síðan
viija gjöra skil á því til mín eða verslunar Sig.
johansens kaupmanns hjer á Seyðisfirði, eða
geía ávísanir fyrir hinu innborgaða á dönsk
eða norsk verslunarhús. Borgun má einnig
senda rnjer í öllum algeingum íslenskum versl-
unarvörnm, með sanngjörnu verði,
Peir Islendíngar í Ameríku, er skuida fyrir
j tjeða árgánga blaðsins, mega — ef þeim þykir
| það hægra — borga á þann hátt, að senda
■ mjer neðanmálssögur Lögbergs og Heims-
j krínglu (samstæðar að svo miklu ieyti sem
! unnt er) eða tímaritin »Öldina« frá 1893—•
j 1896 og »Svövu«.
A. Jóhannsson.
Seyðisfirði.
| Orgelharmonia
hljömfögur, vönduð og ódýr
frá 100 kr. írá hinni víðfrægu verksmiðju
Östlind & Aímquist í Svíþjóð,yer hlotið hefur
æðstu verðlaun á fjöldamörgum sýníngum víðs-
vegar út um heim, og ýms önnur hljóðfæri
útvegar L. S. Tómasson á Seyðisfirði.
Pnr'HÍ) er fi®stur °g he-ilnæmastur drykkur.
UULUd p-æst hjá L s> Tómassyni.
Sjúkrahús
Seyðisfjarðar
tekur móti sjúklíngum aiia daga á árinu. Um-
sækjendur snúi sjer til læknis og gjaldkera
(Arna jóhannssonar) og verða að gefa næga
tryggíng fyrir kostnaðinum. Verð á dag
fyrirsjúkl.úrN.-Múlas.ogSeyðfj.kaupst. kr. 1,20
•— aðra Austuramtsbúa .... — 1,40
— aðra íslendt'nga.........— 1,60
— útlendínga, sem eigi eru ráðnir
ársmenn hjá innlendum borgurum — 2,00
Fyrir þetta gjald fær sjúklíngurinn alla
hjúkrun, íæði og þjónustu en verður sjerstak-
lega að borga læknishjálp, meðöl og nætur-
vöku ef með þarf.
Brunaábyrgðarfjelagið
»Nye danske Braudforsikr ings
Selskab«
Stormgade 2 Kjöbenhavn
Stofnað 1864 (Aktiekapital
4,000,000 og Jieservefond 800,000).
Tekur að sjer brunaáhyrgð á Iiúsum, bæj-
um, gripum, verslunarvörurii, innanhúsmunum
o. fl. fyrir fastákveðna litla borgun (premie),
án þess að reikna nokkra borgunfyrir bruna-
ábyrgðarskjöl (police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sjer tn umboösmans fjelagsins
á Seyðisfirði
ST. TH. JÓNSSONAR.
Strokkar
Seyðisfirði 12. jan. 1901.
Spítalanefndin.
Bað,
frá hinni nafnfrœgu Sænsku strokka fabriku
á 35 kr.
eru hjá St. Th. Jónssyni
Seyðisfirði.
Heit kerlaug, (með köldu steypibaði) fæst á
spítalanum hvern miðvikudag og laugardag
frá kl. 9 — 9.
Verð 50 aurar.
Spftalanefndin.
Ritstjóri:
Þorsteinn Gisiason.
Prentsmiðja Bjarka.
anvini heilsar brosandi tii beggja hliða, hinir eru allir fölir og
aivarlegir.
Þeir halda eftir hinum inn á torgið frammi fyrir nauta-
atsleikhúsinu. Þar blakta fánar á ótal staungum. Tómir vagn-
ar standa í laungum röðum á torginu, alstaðar er fullt af fólki
sem þyrpist að inngaungunum, einkum þeim sem yfir ,er mál-
að »Sól«. Þar hafa lögreglumennirnir nóg að gera. Hestar
þeirra dansa á afturfótunum innanum mannþraungina, svo að
fólk flýr hljóðandi nndan. Avaxtasalar, betlarar og blaðasalar
hrópa hver í kapp við annan Þar eru boðnar myndir af hetj-
um dagsins og kvæði til þeirra. Hinurnegin leikhússiris stend-
ur stór vagn með fjórum múldýrum fyrir; hann er ætlaður til
að aka burtu dauðum nautum og hestum frá leiksyiðinu.
Fjöldi fólks hefur safnast saman' utanum vagninn. Ailt í einu
klofnar hópurinn, því flokkur manna á fallegum, andalúsiskum
búníngum riður sjer braut og riður inn í leikhúsið. En þessi
siviautbúni flokkur ríður gömlum, gtindhoruðum hestum. Það
eru hestaruir sem nautunum er ætlað að rífa í sundur. Þetta
eru íðustu laun þeirra fyrir lífsstritið.
Dyrunum inn á plaza de toros er lokað, því nú er tíminn
korninn og hinn hræðilegi leikur á að byrja.
Tíu þúsundir manna aru saman komnar í leikhúsinu. Bún-
íagaruir cru fjölbreyttir, glcðin almcnn; þar er talað, hvíslað,
hk-gið og bent. Þjónar gánga milli bekkjanna með limónaðe
og vindlínga. En allt í einu verður dauðaþögn, allra augu
>íta til dyranna inn á ieiksviðið. Margraddaður hljóðfærasláttur
iar um lei3 og dyrr.ar opnast c; inn hoppa tvcir taliegir,
163
andalúsíufolar með riddara í dökkum kápum. Efiir þeim koma
fylgdaisveinar Mansanvini ríðandi í tveim röðum. Þeir sem í
fremri röðiuni eru bera rauðar kápur á öxlunum og hafa spjót
í höndum. Þeir sem eru í síðari röðinni ríða hinum gömlu,
dauðadæmdu bestum og bera lángar lensur, sem þeir snúa
upp í loftið. Þá kemur hópur af aðstoðarmönnum og loks
vagninn með fjórurn múldýrunum fyrir Mansanvini kemur einn
sjer og gángandi inn á leiksviðið. Hann er fallega bygður,
með brúnleitt andlit, skegglaust með skörpum dráttum, —•
svart hár og stóran toreadorahatt á höfði, í rauðri treyju gull-
saumaðri og hvítum siikisokkurn. I hægri hönd heldur hann
á mjóum, blikandi korða, liðlegum eins og Mansanvini sjálfur er.
Mansanvini nemur staðar á leiksviðinu Og allt fylgdarlið
hans. Hann lætur korðann síga og veifar hattinum, hinir
gera allir eins. Frá áhorfendabekkjunum er þeim heilsað með
dynjandi lófaklappi; höttum og blævængjum er veifað til þeirra.
Mansanvini brosir en hreifir sig eklci. Harin stendur á miðju
leiksviðinu eins og myndastytta.
Þá ríður annar svartklæddi riddarinn fram fyrir sæ.ti for-
setans, tekur hattinn ofan og biður um leyfi til þess að nautaatið
byrji. Forsetinn svarar kveðjunni og kastar til hans stórum lykli,
prýddum.alla vega litum böndum. Riddarinn grípur hann á
lofti og riður að dyrum hinumegin á leiksviðinu og hvcrfur
þar inn. Rjett á eftir kemur stórt og fallegt andalúsfunaut
hlaupandi inn á leiksviðið, nemur þar staðar og horfir undr-
andi á allan mannfjöldann og viðbúnaðinn. Það hefur ekkert
illt í hug fyr cn það er ert til reiði, en nú byrjar leikurinn.
Sveinar Mansanvini hlaupa fram einn eftir annan og hrista
rauðu kápurnar framan í það; r.autið Iítur í kríngúm sig og