Bjarki - 25.02.1902, Blaðsíða 4

4
í Frækornum 18 þ. m. stýrir einn
bannlagamaðurinn, A. Jóhannsson, móti grein
H. Cawlings í síðasta blaði um bannlögin í
Ameríku og þykir honum grein sú harla lítils ;
virði. Hann segir: »Það eitt gefur Cawling j
í skyn í umræddum sögukafla, að áíeingisbann- !
lög sjeu í gildi þar vestra og, að þau *jeu ;
litilsvírt. Þetta vissum við áður« o. s. frv. j
En einmitt þetta e ina er allt annað en lítils i
virði. Bannlögin hafa hvergi verið reynd annar-
staðar en í nokkrum ríkjum Bandaríkjanna. Og
þar eru lögin »lítisvirt«, fótum troðin af
þjóðinni og fyririitin af löggjöfum og stjórn.
Er nú rjett að taka sjer lög, sem þannig hafa
reynst annarstaðar, til fyrirmyndar? Síður en
svo, að því er mjer virðist. Það væri allt
annað en æskilegt að þing og stjórn færu að
sníða, löggjöf okkar eftir því í lögum annara
þjóða sem reynst hefur eins og afeingisbann-
lögin hafa reynst í Bandaríkjunum.
Ellevsen. Eitt af skipum hans kom til
Hjóafjarðar um miðja síðastl. viku með efni
t 1 húsa. sem þar á að reisa. Skipið fer aft-
ar eftir miðja þ.essa viku og þá tii Finnmerk-
ur, ef nokkrir menn, sem hjeðan viija taka sjer
far með því til útlanda, fá það ekki tii að
hieypa inn einhverstaðar að vesturströnd Nor-
egs.
Egill. Þær fregnir flutti norðanpóstur af
honum í gær, að hann komst til Akureyrar og
lagði þaðan út aftur eins og til stóð, en komst
þá ekki leingra en að Lánganesi vegna íss.
Hann hjeit þá vestur með ísbrúninni og ætiaði
vesturfyrir land. Þá voru stöðug dimmviðri,
svo að hvergi var hægt að þckkja land. Úti-
fyrir Skagafirði hitti hann fyrir svo mikinn ís,
að ekki var fært í gegnum og komst hann við
iilan leik undan ísnum og inn á Siglufjörð og
Já þar þegar póstur fór af Akureyri. En síð-
an hefur skift um veðurátt og má vel vera að
E.hll hafi komist vestur um land og svo út.
f SÍðasta Austra segir: Vjer álitum
vel hæía að setja hjer dóm Þorsteins Gíslasonar
á dr. Valtý Guðmundssyni og stjórnarfrumvarpi
hans 1896.« Og neðan við grein eftir mig,
sem Austri prentar upp, stendur, að hún sje;
tekin úr Sunnanfara f júlí 1896.
En dr. Valtýr hefur með ekkert frumvarp
komið um stjórnarskrármálið fyr en á alþingi
1897, eða fullu ári síðar en grein þessi er
skrifuð. Af þessari einföldu ástæðu getur
greinin í Sunnanfara 1696 ekki verið um ftum-
, varp dr. Valtýs. Þetta mun ritstj. Austra
! skilja, þogar honum er sagt það í Bjarka, þó
t hann skiija það ekki í Austra, fremur en ræðu-
l ágripin af Khafnarfundinum.
í En þótt jeg hafi haft aðra skoðnn á dr.Valtý
s sem stjörnmálamanni 1896 en nú, þá tel jeg
það naumast undrunarvert nokkrum mann:.
Hann var þá nýfarinn að gefa sig við stjórn-
málum og því enn lítt þekktur í því tilliti.
í Veðtír hefur þessa viku verið eíns og á sumri; síðan
| á tnánudag þítt bæði daga .og nætur, hiti 5 —10 st.
I R. á daginn, qg hægir suðvestanvindar. Snió hefur
j mikið leyst. Á Hjeraði hafði snjór verið nfljög mikill
I fyrir hlákuna. ísnum hetur þokað frá í sunnanátt-
inni. Hann var áður landfastur í Hjeraðsfióa og
Borgarfirði.
yersianarrnannafjelajr hefur verið stofnað hjer
í bænum nýlega og eru í því flestir þeir menn hjer
sem við verslunarstörf fást. .i stjórn þess eru Jón
í Múla, Sigurjón Jóhannsson og Lárus Tómasson.
Fjelagið heldur fundi einu sinni í mánuði.
ApóiekiÖ, hús Ernst lyfsala, hefur nú E. Eriksen
iyfsali keyft af Sig kaupm. Johansen.
Bælarklukku með stórri skífu hefur St. Th.Jóns-
son kaupmaður sett upp framan á búð sinni, við
höfuðgötu bæjarins. j
Góö kona
— Það er sannarlega góð kona, konan hans
Pjeturs. I hvert sinn sem hann fer að heimar,
fylgir hún honum á leið og horfir á eftir honum,
þángað til hann er kominn úr sýn.
— Já, en ætli hún geri það ekki ti! þess
að vera viss um, ^ð hann sje kominn burtu.
Jólagjöf.
— Hvað gefið þjer konunni yðar ijólagjöf?
— Það skal jeg segja yður: jeg er vanur
að gefa henni 10) krhún getur svo brúkað
þær eins og hún sjálf vill.
— En hvað gefur» hún yður?
— Hún segir alltaf, áð hún getur ekki fundið
I upp á neinu til að gefa mjer; þessvegna geíur
hún mjer 100 kr., til þess að kaupa fyrir eitthvað
sem mig lángar þá til að eignast.
nskar húfur fást nú mjög ódyrar
Eyjólfi Jónssyni
hjá
Handa sjómönnum,
sem nú cru að leggja út, fást mjög hentugar
og hlýjar vetrartreyjur hjá mjer, enn frerour sjer-
stakar buxur og alklæðnaðir. Allt mjög ódýrt.
Eyjólfur Jónsson.
pánskar nætur,
eftir Börgc Jansen, fást hjá öllum bók-
sölurn á landinu. Verð 1 kr. 50 au.
1. O. G. T.
Stúkan »Aldarhvöt nr. 72«
heldur fundi á hverjum
sunnudegi kl. lí árd. f Bindindishúsinu. Allir
meðlimir mæti. Nýir meðlimir velkomnir.
Þeir sem feingið hafa Bjarka til útsölu og
ekki ætla að selja eru beðnir að gera aðvart
um það hið fyrsta.
Þeir sem skulda fyrir blaðið eru áminntir um
að borga.
i—V. árg. Bjarka borgi menn til Sig.
Johansenu kaupmanns, VI. og VII. árg til
Þorst. Gíslasonar ritstj.
AidamóL
Eftir Matth. Jochumsson. 50
au. Fæst hjá bóksölunum.

RlTSTJÓRí: UORSIEINN QÍSLASON.
PrentsmiÖia Seyðisfiarðar.
37
vttrá. Nú lít ieg undrandi aftur á bak til þessara
liðnu tíma. Þarna víð baðið átti það fyrir mjer
að liggja að koma fram sem hetja í sorgarleik; en
untíir þann leik var jeg lítt búinn «g skildíst líka
við, hlutverk mitt sem viðvaningur, frá mjer numinn
af tveimur bláum augum. Nú orðið skil jeg ekki
í því hve býðingarlaust mjer virðist allt það vera,
vem liá fyllti sál mína. Eins og jeg grjet þá,
Mína, af því að missa þig, svo græt jeg nú vfir því að
tilfinnangarnar frá þeim tíma eru dauðar í sál minni.
Er það aldursins sök? — Ó þú sorglegi virkileiki!
jeg bið um eitt æðaslag frá fyrri tímum, eina
stutta stund fulla af þeirra draumum. En það er
til einskis. Alfanna heimur er fyrir laungu horfinn
írjer.
Jeg hafði sert Bendel á undan mjer til bæjarins
með nokkra poka af gulli til að útbúa mjer þar
verustað. Hann hafði stráð peningum á báðar hend-
ur, en aðeins gefið mjög óákveðin svör um það,
hver hinn ókunni herramaður væri, sem hann þjón-
aði. Þctta vakti alskanar getgátur hjá batjarbúum
En trodír eins og allt var til þess búið að taka á
38
móti mjer, kom Bendel og sótti mig. Við hjeldum
á leið til batjarins.
Hjer um bil mílu frá baðstaðnum itomo bæjar-
búar nióti okkur í hátíðabúningum. Vagninn varð
að nema staðar. Þetta var á sljettum, sólbjörtum
velli. Hljóðfærasláttur, klukknahljómur og fallbyssu-
skot /yllti loftið, cn að vagndyrunum gekk hópur
af hvítklæddum meyjum. Ein af þeim bar þó af
öllum hinu'm svo sem sólin af stjörnum næturinnar-
Hún gekk fram úr hópnum, fjell á hnje frammi fyrir
vagndyrunum og rjetti mjer skrautlegan sveig,
fljettaðan af lárberjagreinum, olíuviði og rósum og
sagði um leið eitthvað um hatign, virðing og ást,
sem jeg skildi, ekki, en þó ljet, sagt með málrómí
hennar, nijög vel í eyrum mínum. Síðan saung
allur hópuriun lofsaung um einhvern góðan konúng
og hamingju þegna hans.
Og, kæri vinur, allt þetta fór fram í glaða sól-
skini! Stúlkan lá enn á hnjánum ekki meir en tvö
skref frá vagndyrunum; en þó var eins og hyldjúo
gjá á milli okkar, sem jeg ekki nat stokkið yfir t.il
bes* að kssta rojcr fyrír fætur henni vegna bess
að ieg h?fði eingan skvgga. Á þeirri s.tund hefðj
39
jeg gefið alheímsins auðæfi fyrir skugga. En jeg
húkti í cinu horninu af vagni mínum til þess að
dylja skömm mína, ángist og örvilnun. Loks áttaði
Bendel sig og stökk út úr vagninum, en jeg kall-
aði til hans, opnaði kassa, sem hjá mjer stóð, tók
upp úr honum dýrindis demantasveig, sem jeg
upphaflega hafði Iátið smíða handa Fanný, og
rjetti honum. Hann ávarpaði síðan fólkið í rnínu
nafni og sagði, að jeg hvorki gæti nje vildi taka á
móti þeirri virðingu, sem mjer hjer væri sýnd; hjer
hlyti einhver misskilningur að ráða; þó skyldu hinir
heiðruðu bæjarbúar hafa þökk fyrir góðvild sína.
Hann tók við blómsveignum, en ljet skrautgripinn
frá mjer í hans stað. Síðan rjetti hann stúlkunni
höndina og reisti hana á tætar en benti prestunum,
yfirvöldunum og sendinefndunum að fjarlægja sig.
Einginn fjekk framar að nálgast vagninn. Hann
klauf hópinn í tvennt til þess að fá rúm fyrir
hestana, stökk svo aftur upp í vagninn og við ók-
um á fleygiferð inn í bæinn undir bogum úr
blómstrum og laufi, sem reistir hófðu verið vepna
komu minnar. Vagninn nam staðar vií búífað
minn. Jeg skaust strax út, tróð roier gegnuro