Bjarki - 07.03.1902, Blaðsíða 4

til. íau yerða að vera gífurlega hraðskreið
ug svo útbóin, að hsegt sje að sökkva þeim í
sjó hvenær sem verkast vil!, svo að að eins
standi upp frá hafflctinum lítill turn til þess
að skjóta frá maksimit-spreingivjelum. fessi
skip geta orðið miklu ódyrari en herskip nú
gerast.
Leo Toistoi lá hættulega veikur, þegar
síðustu frjettir bárust frá útlöndum. Hann er
nú 73 ára.
SauðaíejúíJíaSur kvað hafa verið framinn í Vopna-
firði og ern tveir menn grunaðir, eftir því sem frjett-
irnar segja. Sýsiumaður er nú íyrir norðan að rann-
saka þetta, var nýkominn á Vopnafjörð þegar póst-
ur fór þaðan, á laugardagskvöld.
ísinn er enn hjer í firðinum, svo að varla
er fært inn fyrir skip. Hjeraðsflói er fullur af
ís, en á suðurfjörðum, Norðfirði og Reyðarfirði
var íslaust er síðast frjettist.
Veður er stöðugt gott, ýmist þíður cða lít-
ill froststirningur.
Á pollinum hjer er nú geingur ís út að Vest-
dalseyri, og kvað það ekki hafa komið fyrir
síðan fyrir 1890.
Ðáinn er22.fi m.áBrekkuí Túngu JónJóns-
son fyrrum bóndiáHóli í Hjaltastaðaþinghá og
sfðar á Torfastöðum í Hlíð, 81 árs að aldri.
Indiánadansinn. Þingkosningar eru núí
nánd og þingrnannaefni þjóta upp hjer allt í
kring eins og fiðrildi á heiturn sumardegi.
Gamli Skafti horfir til veðurs og finnur matar-
lykt úr ölium áttum.
Og innanum hákarlsvonir norðan af Akur-
eyri, saltketsvonir af Vopnafirði, smjördallavon-
ir ur Hjeraði og þorskhausavonir sunnan af
fjörðum stiga nú hans pólitísku hugsanir sinn
gamla Indíánadaiis í hans rúmgóða heilasa!.
Gott ár, hugsar hann, ritstjórinn með há-
karlsmagann og þorskhöfuðið.
»ínga « Ur gufuskipi Tuliníusar, »Ingu ,«
sem strandaði við Melrakkasljettu í haust, náð-
ist af vörunum 130 tn. af síld og 96 tn. af
salti. Skipskrokkurinn bggur nú uppi í fjöru,
svo að gánga má að honurn með útfalii. En
mjög kvað hann vera brotinn.
000000000000000000000000
KVITTANIR. Undir þessari fyrirsögn standa í
byrjun hvers mánaðar nöln þeirra, sem borgað
hafa Bjarka. (-h) merkr vangoldið, (-f) merkir of-
boigað.
Finnbogi Jóhannsson, Bíldudal. J- S, Bergmann,
Garðar, Ðakota, Magnús Bjarnason, Mountain, Sig,
Baldvinsson, Snotrunesi, Arnbjörg Stefánsdóttir, Sf.
Kr. Jónsson, Sf.
VII. ár: Gunnar Gunnarsson, Pembína.
Aðvörun.
Hjermeð tilkynnist öllum þeim er óborgaðar
eiga grunnleigur, hagagaungu. rjúpnagaungu o.
fl. til Guðnýar Tómasdóttir í Fjarðarseli að það
sem ekki verður goldið fyrir 15 mars þ. á.
verður frá þeim degi tafarlaust innkallað með
lögsókn; borgunin greiðist annað hvort í inn-
skrift í reikning Guðnýar við verslun Sig. Jo-
hansen eða í peningum til undirritaðs.
Seyðisfirði 5. mars 1902.
Jónas Stephensen.
Umbú ðapappír,
seliir lágu verði David 0st!und-
eftir
20 bls. í 4-bl. broti,
er út komið og eru um 800 eint. af því send
ókeypis víðsvcgar um land allt, þar á meðal
nokkur eint. til allra þingmanna. FæstáSeyð-
isfirði á 25 au. — Hver, sem 'vill fá 10 eða
fleiri eint. keyft, og sendir mjer (eða bóksöl-
um) peninga með pöntun, fær eintakið á 12
au. (bóksalar fá sölulauu að auk.) Jeg borga
burðargjald.
Reykjavík 4. jan. 1902
Jón ólafsson.
Jón ÓSafsson.,
pánskar nætur,
eftir Börge Jansen, fásí hjá öllum bók-
sökirn á landinu. Verð 1 kr. 50 au.
|Tndirsængurfiður kaupir Arni Jóhann-
son fyrir penínga.
1. G. G. T.
Stúkan »Aidarhvöt nr. 72«
heldií' fundi á hverjum
sunnudegi kl. íl árd. f Bindindishúsinu. Allir
meðlimir mæti. Nýir meðlimir velkomnir.
Hjeraðsmenn
mega borga »Ffækom« við vcrslun
Sig. Johansen eða aðrar verslanir á Seyðis-
firði. Kostaboðin til nýrra I aupenda gitda
enn. D. 0st!und-
JARKI.
Þeir sem feingið hafa Bjarka til útsölu og
ekki ætla að selja eru beðnir að gera aðvart
um það hið fyrsta.
Þeir sem skuida fyrir blaðið eru áminntir um
að borga.
Kaupið Frækorn!
Prentsmiðja
• Seyðisfjarðar
tekur til prentunar bækur, blöð,
ritlinga, eyðiblöð, brjéfhausa,
visitkort, erfiljóó, kransborða
og allt annað, er til prentunar
heyrir.
Verklö ótíýrt, fíjótt osr vel af hendi
leyst.
penna selur
I “ D. 0stlund.
RITSTJÓRIÞORSTEINN QfSLASON.
Prentsmiðja Seyðisfíaröar.
44
maðtir scm menn ætluðH aé jeg væri; jeg væri að-
eins auðttgur maður, en tmjög óhamingjusamur. Jeg
sagði hcnni að það hvíldi bölvun yfir mjer, sem jeg
vildi ekki skýra henni frá, af því jeg vænti hálft
um háift aé gcta von bráðar losnað undan henni;
jeg sagðí henní, að þessi bölvun eitraði líf mitt og
að jcg vildi ekki draga itana með mjer niður í
■ógaxfuna, því hún vxri lífs xníns eina Ijós. Eá grjet
Itún yfir þt^ hve ógæfusamur jeg væri. Hún hefði
unttjð allt til aá frelsa mtg.
Kn fjarri fór því að hún tryði sögu minni. Hún
bjclt, að jeg væri einiiver þjóðhöfðingi í útlcgð,
tinhver háttstandandi tnaéur, sem eins eða annars
•vcgna yrði að layna, hver hann væri.
Einu sinni sagði jeg við hana: >Mína, síðasti
dagur í næsta mánnöi getur tjrðið merkisdagur i
lífi mtnu t— verði þá engin breyting á því, þá vcrð
jeg að dcyja, því jcg vil ekki gera þig óhamingju-
kasatna.*
Hún gnifíi höfuðið gtátandi við barm minn.
»Et vonir þínar raxtast, þá láttu mig vita að þjer
líði vcl; jeg gcri ekki kröfur til annars. En ef þær
45
rætast ekki, þá lofaðu mjer að bera óhamingjuna
með þjer.«
»Taktu.þá ósk aftur«, sagði jeg; »þú þekkir ekki
ógæfu mína og ekki þá bölvun, sem yfir mjer
hvílir. Vcistu hver jeg er, eða hvað jeg er ? Sjer
þú ekki, að jeg dy) fyrir þjer hræðilegt Ieyndarmál?«
En hún kastaði sjer grátandí í fáng mitt og end-
urtók ósk sína.
Skógarvörðurinn kom inn og jeg sagði honum, að
það væri áform mitt að biðja dóttur hans fyrsta
dag í næsta mánuði; jeg sagðíst tiltaka einmitt
þennan dag af því, að áður hann rynni upp vænti
jeg viðburða scm fyrir raig væru mikils virði. Jeg
fullvissaði haun um ást nnína á dóttur hans.
Hinn góði maður varð alveg frá sjer numinn
þegar hann heyrði Pjetur greifa tala svo. Hann
faðmaði mig að sjer, en fyrirvarð sig svo strax á
eftir fyrir að hafa vogað slíkt. Hann fór að hugsa
málið alvarlega og þá risu strax upp efasemdir ,hjá
honum. Hann fór að tala um heimanmund og
framtíð barns síns. Jeg þakkaði honum fyrir, að
hann hafði minnt mig á þetta og sagði að það væri
áform mitt að setjast að þar í hjeraðinu, — að mjer
46
virtist að jeg hefði áunnið mjer hjer vinsældir, og
hjer væri rólegt og skemmtilegt. Jeg bað hann að
kaupa failegustu jarðeignina, sem fáanieg væri í
hjeraðinu, í nafni dóttur sinnar, og ávísa borgun-
inni á mig. Jeg sagði honum, að með því gerði
hann mjer þann besta greiða, sem auðid væri; að
gera mjer Hann hafði nóg að gera næstu dagana
að annast þetta, því. alstaðar hafði nýr kaupandi
verið rjett á undan honum. J’ó keyfti hann jarð-
eign fyrir eina milljón króna.
Ástæðan til þess að jeg hafði feingið honum þetta
verk að vinna var þó eins niikið sú, að jeg vildi
fyrir hvern mun Iosna við hann að heiman, því jeg
verð að játa, að mjer hálft um hálft leiddist
hann. Móðir Mínu var aftur nærri heyrnarlaus, og
þvt var hún ekki. nærri eins áfram um að skemta
greifanum með viðræðum.
Þegar nún heyrði, hvað jcg hafði talað við föður
Mínu, kom hún til okkar og þau margbáðu mig
að vera þar um kvöldið. En jeg þorði ekki að
dvelja einni mínútu leingur, því jeg hafði sjeð, að
túnglið. var að koma upp úti í sjóndeildarhringnum,
i‘á var minn útiverutími á enda.