Bergmálið - 07.02.1898, Blaðsíða 1

Bergmalid is pnb-
lished three times
per month hy
G. M. Thompson,
Gimli, Man.
feðranna dáðleysi' er barnanna bbl og bölvun í núííð er framtíSarkvöi.
I, 4.
GIMLI, MANITOBA, MÁNUDAGINN 7. FEBBUAK.
í seiuasta tðlubl. misprentaðist í
100 eintökum af blaðinu:
Á 9. bls. (1. bls. þess tölubl.)
jNafnið undir kvæðinu: ’Til Berg-
málsins.1 Á að vera:
Vigfús\ J. Guttormsson
Á sönin bls. í 4. dálki, í byrjun
jaunarar málsgreinar, á að vera:
Menn borja hér við íákunnáttu og
fátæk t,
I>rj ú kvæði.
Eftir JÖN IVJÆBNESTED.
I. EFASEMI.
íui efar annað líf,
Þú ætlar sovg' og kíf
Að endi.þegar gröfm dimm þig geymir.
En varla viss ert þú. —
í veikri barnatrú
l>ig enn um belga Iiiininsælu dreymii.
II. MEIKA TJÓN EN BÓT.
Um trúna þú vilt þrasa
Og þreyta orðin Ijót.
Að standa og móður masa
Er meira tjón en bót.
En temdu tungu þina
Og trúan innri mann.
I>að braut þór bezt inun sýna
í bjartan himin rann.
I
III. VANMÁTTUR.
Þeir segja mér að trúa og treysta
Og tigna drottinn sinn.
’Geymdu kvistinn kærleiksneista/
Kennir presturinn.
En ég með kristinn kærleiksnoistíij
Ivraft oi hjá mér iiiin.
En reyni saint að trúa og treysta
Og tigna drottinn minn.
Tilbúningur ásméri.
C. P. Goodrich, kennari við „Farm-
er’s Institute Corps“, University of
Wisconsin, gefur eftirfylgjandi bend-
ingar í „Farmer’s Bulletin No. 47“ :
! „Það er eitt, sem menn ættu ávalt aö
bera í liuga sem búa til smér, að það
er ætlað öðrum til matar. Það er því
þinn eiginn hagur að búa smérið
svo vel til að kaupandanum líki það
j vel, livort sem það er gagnstætt þíu-
um smekk eða ekki. Vaninn gerir
ætíð mikið að verkum á hvora hlið-
ina sem hann er. Þér máske falli
betnr smér úr ósýrðum rjóma, eða þú
sért vanur að neyta þess smórs, som
búið er til úr inikið sýrðum rjóma,
eða að þér líki betur það smér, sem
áirnar eru ekki alveg þveguar úr svo
það liafi mjög dkveðinn keim; eða þú
viljir lioldur það smér, sem liafinæm-
an ilm en or bragðdauft; eða að þú
viljir lítið saltað, eða alls elckert salt-
að smér; eða þá litað eða ekki litað.
En allt þetta • er nú einskis vert.
Það kemur ekki þessu máli við livað
þér líkar sjálfum. Aðal skilyrðið
fyi'ir því að smór þitt soljist vel, er
að viðskiftamönnum þínum líki það,
og það sé eftir þeirra smekk. Þú
þarft að hafa þá skiftavini, sem bæði
eru megnugir og jafn framt viljugir
til, að borga þér hæsta verð fyrir
það sinér sem er við þeirra liæfi. Ef
viðskiftamaður þinn vill fá smór, sem
búið er t.il úr ósýrðum rjóma, þá
gerðu að ósk lians; ef lítið saltað
þá cins; of hann vill það ákafiega
salt, þá gerðu það, o. s. frv. Hafðu
ávalt srnérið eins tilbúi'ð fyrir sama
viðskiftainanninn. Það er ekki á
þess faeri sem býr til smérið, að æíla
sér að venja svo smekk þeirra sem
kaupa það, að þcir geti gert sig’ á-
nægða með smórið, hvernig sem það
er tilbúið; heldur einmitUað fram-
leiða þá vöru, sem er viS þeirra hæfi.
Ef þú ætlar þér að senda smér þitt
til aðal-markaðar, þá þyrftir þú fyrst
j að kotnast eftir því, hvaða kröfur
markaðufinn gerir með tilbúning á
góðu sm'éri, til þess að þú getir von-
nst eftir að fá hæsta verð fyrir það.
Bezti vegurinn til að læra að þekkja
kröfui' markaðsins, er að láta æfðan
mann, sem liefir þekkingu í þoirri
grein skoða smérið. Boiddu liann
að dæma um það og segja þér sitt
álit á því, en reiðstu ekki því som
hann situr út á,heldur færðu þér það í
nyt. Tilgangiirinn með línur þessar
or, að hjálpa bænduni til að búa
svo til smór sitt, að þuð sé snmkvæmt
kröfum markaðsins“.
(Nor’-West Earmer.)
Klondike.
Mörgum nf lesendum vorum mun
þykja ganuan að fá fréttir frá gull-
landinu mikla og lieyra ögn af við-
skiftalíiinu þar.
Ekkert er keypt eða seit þar fyrir
minni upplueð en 50 cents. Éitt
staup, kostar 50 cents, að láta raka
sig 50 cents. Ilundur sem cr alvanui'
við að draga sleða, er seldur á $250.
Leiga eftir ómerkilega kofa til að búa
í, köstar frá $50 til $100 uiu mánuð-
inn. liinn alþekkti gullnemi, Bowie
mátti horga $1000f'yrir einn kofaræfil,
og svo kostaði hann $500 að gera við
hanu, svo lifandi væri í honiiin. Fyr-
ir hálmdýnu borgaði hanu $75 og
yardið af óvöaduðu gólfteppi kostaði
$3.
Yinnulaunin eru þar há. Tvær
sölubúðir eru í Daivsou City, vcrzl-
unarþjónarnir fá $100 í kaup um
mánuðinn, frítt fæði og húsnæði.
Mælikvarði kostar þar $5. 1000
fetin af borðvið ög plönkum eru seld
á $300. Jack Daltou LáJunoau fór
til Dawson City með uxakót sem hann
flutti á flota þangað. Hann fékk
$1 fyi'ir pundið, og græddi um $50-
000 á 100 nautgripuin er hann kom
með þangíið. Kostuaðurinn við að
koma gripunum frá Moutana til Dow-
son Cifcy var $10,000, en í alit fékk
Subscription price:
v 1,00 per y v '.r
Kates o( ndvertiae-
nient-s sent on
application.
! 1898.
hann útborgað $70,000. Fyrsta mat-
reiðsluhúsið þar, er nýkomið á lagg-
iruar, og kostar hver máltíð á því
$3,50, eg er þó maturinn ekkert fyr-
irtak, sem þar er framhoðinn.
VerzluuarféLögin selja allar vörur
sínar með afur verði, t. d. mélsekkur-
inn kostar $6, sekkurinn af reyktu
eða söltuðu svínakjöti $24, 50 pund
af sykri á $12,60, cina gallÓDu af
’Mapel-Sirup' á $3,50, af hunangi
$3,50, halfkassi af niðursoðni mjólk
$12, 14 pund af osti á $7.
Helstu liúsin í bænum eru vín-
söluhús og sölubúðir, og þangeð
flýja gullmemarnii’ að stytta stund-
irnar, enda eru vínsöluhúsiu nllt af
jull. Þar er spilað, dmkkið og dans-
að uppihaldsláust, en hver daus kost-
ar $1.
Hundasleðar eru mikið notaðir þar
til að draga föng að frá Dyea og
Skaguay. Degar hundasleðarnir eru
sendir aftur til baka til Dyea og Skag-
uay með lausa sleðana, gota menn
fengið að vera með, en það kostar
ekki nema $1000.
ÞAÐ ER SiEMILEG FRAMKOMA
Að liugsa vel áður en talað er.
Að leyfa öðrum líkaað taka til máls.
Að muna eftir að illgirnisleg fyndni
hittir þann sem talar hana.
Að hlusta með þolinmæði á það sem
aðrir tala um, án þess að taka fram í.
Að tala aldrei illa um þá sem ekki
eru viðstaddir.
Að íá þá sem feiinnir eru og uppburð-
arlitiir, eða hafðir eru á einhvern hátt
útundan, til að taka þátt í samræðum.
Að grennslast ekki eftir ’prívat' hög-
um annara.
Að lofa ekki eða smjaðra fyrir nokkr-
11111 inanni — þó hann eigi það skilið—
svo hann heyri sjálfur.
Sá sem ekki getur fyrirgefið öðrum,
er að rífa niðurbrúna, sem hann sjálf-
ur þarf að ganga á, því allirþurfa
fyrirgefningar með.