Freyja - 01.02.1898, Blaðsíða 8

8
FREYJA. FEBRÚAR, 1898.
SELKIRK
í Selkirk eru mn 600 Islendinjjar.
Félöjí ern héJ nú 7 að tölu:
I. O. G. T. ið fjöltnennas'a, tala medlima
nokkuð á annað Itundrað. Mattías Þórð
arson núverandi œðsti templar.
Lúth. safnaðar félag; heytst heör að þtð
sé að ráða séra J. A. Sigurðsson fyrir
prest sinn. Forseti Clemenz Jónasson.
Únítara söfnuður; forseti, Baldvin
Helgason.
Lúth. safnaðar kv. félav; forseti mrs
H. Sígtryggsson. Stefna þess er að
hlynna »ð kyrkjn malum.
iwf. Vonin; forseti, mrs. S. Hertnanns-
son. Stefna þess er j ð styðja að bindlndi
sg menningu kvenna og öllntn nytsöm-
nm fratnförnm Meðlima tala 27.
Kappræðnfélag; forseti Sigurgeir Stef-
ánseon. Stefna þ ss er að æfa meðlimina
í að hugsa og tala skipnlega, og lilynna
að inaunúð og menningn eftir megui.
Söngfélag; formaður mr. ,Tón Gíslason.
ÞAKKARÁVARP.
Við álitnm það .-iðferðisleva -kyldugt að
votta mrs. Marjrétu G. Norðdal, þakk-
|æti fyrij hennar faamúrskarandí veg'
lyud". lijálpokknr til handa með lækn-
inga að erð sii ni (nvininai).—sem heflr
bætt okkur að stórum inun heilsu okk-
ar þrátt fyrir haan aldur, t« þvratieið
andi eðlilegt slit og taugaveiKlnu—áu
Þess að taka nokkuð fyrir fyrirhöfn sína.
Vio voiium að þessi opinbera víður
kenning geti orðið t 1 þess ,að aðrir, seiu
betur geta sýnt þakklæi titt í verkliiu
veiti ht-nni verðuva eftirte-t.
Hlíf Guðmuod-dóttir.
Geirlög Guðinundsdóttir.
NÝR LÆKNINGA MÁTI meðal í-il.
helir oss opinberasi af mrs. M. Nu ðdaj
Hún kvað lækna eingöiiL’u með núuingí
og takast vel. Hún hefir þugar bætt
Ijölda fólks liér í Selkirk; suiniiin, sem
læiðir lækuar liafá verið gengnir frá. þó
vér höfum ekki talaö við inrs- 'Norðdal.
þá fullyiðuin vér pessa f egn að vera
sanna, þar eð vér höfum það eftir tiú-
verðugu tólki. Mrs. Norðdal iiiiin vera
Jyrsta Isl, kom-, sem lært hefir þess i
lækiiisgreiu.
Sma vegis.
HENNAR SÖK.
’Það er svo sem uuðsjáanle.t sjá nlegt
segi ég að ég hef i-l- ki frið með nokknru
skapaðan hlnt í þessu húsi’s.gði Jak-
obsen við konu síiri, ’sem náttúrlega
s afar af þessari sífeldu óreglu sem hér
er á öllu innan húss. leggj >-g einhver«i
hlut frá mér er liann óð ira fariun.
’Hvað i r nú vinr iniiin?’
’Se ðu ekki vinr minn,— væri ég 'inr
þinn, hefðirðu betrl reglu inuanhúss
en þú gjörirsvo égfindi fötin . Hvar
skyldi nú hattrinn miun vera? ég heingdi
hann þarna á snagan, þegar ég kom
heim, og nú sést hmn livergi. Ég hefði
éins vel mátt heingja liann á horn vind-
anna, eius og reyna að láta hann, á vís
an stað hér.
’En vóði—
’Góði, enginn góði; livar er hattriun
minn? geturðu ékki hjálpað mér til að
finnn hann?
’En Himik —
’Þú stendr og starir á inig eins og flón
fiimdii heldr liattin minn; ég hefðí átt «ð
vera komiiin á skrif-ti fun i fyrir kl kkn
tíma síðan, o: nú verð ég að fara með
stráhatt.iu ininn út í rigningiina og láta
svo fólkið narr'i mig; ó að ég hetði reglu
legt heimili eins og annað tólk.
’Hinri k!’—
’Ég gjöri eitthvað íllt af mér áðr, ef
ég finn e.ki hattin, því leitarðu ekki að
honum? því lætrðu ekki krakkun leita
að h-> ■ iini? Eu til hve^s skyldi vera sð
leit •, þad er uáttúrlegn búið að lát’ann
ofan yfir salt krukkuna eða vnskafitið-
’Viltu gjöra svo vel að þeigju eitt
augmbhk?’
’Nei; ég vilekki þ -i ja, ég vil fá hatt-
in ininii.’
,Þú hefur liami á höfðinu inaðr.’
’Hvað! hvað þó ekki; er ég tneð luinn;
Jæja það er þér að kenna samt, ég lia'ð-
i liaun ekki áðan; þú— þú hefur latið
h iiiii þar.’
O; Bio <ór Jakobseu a -krifstoluna.
Komið með Ur yðar
—o—
’Hvnð hafið þér í þessu eski. hr ívar-
sen?’
’Hárlokk. til endrminningar nm knn-
una míua sálugu.’
’Einmitt það, en húu var þó ekki Ijós-
1 æið.’
’Nei; en ég er ljós'nærðr.’
Klukkur og gullstáz til
1«. H- WAEKEK.
—o—
Hún'— Elsk rðu mig sjálf ar iriinnar
vegi a?’
Hann:— ’Svo sem anðvitað, heldurðu
kaunske að ég kæri mig um hana móð-
ur þína altaf í kringum mig?'
SELKIRK. Man.
Hami gjörir verkið fljótt og vel.allt við
lægsta verði og ábyrgíst verkið
'Vesaligur, kouau tians jagað’ anu til
d i uða.’
’Dó ann virkilega?— h-ósköp!
’Hu auðvitið.
’En hvað varð þi af ekkjnnni?’
’O, hún fór rétt á ettir onum, því húu
var so hrædd iim ann '
—o—
Mamma:—Etbel, hvað á það uð þýða
að hrópa í pessum vitlausa óh -mju róm
sjiíðu hvað Villi er stiltur.
Eiliel:— Anðvitað; fiami er stiltur, þið
er okkar leikur, banu er pabbi að koma
heim seint, en éir er þú.
Nytsöm Þekking.
Það, sem hver hússmóðir ætti að vita er;
Að salt á að ^eimast á þurrum stað.
Að úr btræddu sinjöri býr hún ekki til
eott brauð.
Að því kaldari sem egain eru þess bet-
ra er að slá þiu.
Að góðfýririivggja er betri en innlekt.
Að i ema alifnglar lia.fi þétt hold og aul
a fætur, eru þeir ekki ætir.
Að ein skeið »f ediki í vatni se-u fugla
kjöter soðið i, gjörir kjötið nijúkt og
brarðgott.
Að sápa og krít brært saiiian. te >ur
miglubletti úr fötum.
Að með því að láta edik sjóða á stóuiii,
er liúu matreiðir lauk og káiliöfuð kem-
ur liúii í v-j fyrir liina óþægilegu lykt
af því.
Heilræði.
Sofið allrei með skó á fótam.
Takið börnin oft út og mun þeiiu síður
liætt við kvefi.
Mæðnr—látið það ekki skerða rósemi
yðar, þó börnin yðar gjöri föti i sín ó-
lirein. reynið iieldur að koma í veg fyi-
ir að á þuim sé siðferðisblett r, er öd yð-
ar tár get i ekki þvegið »f. Efti’ W. H C.
KAPPRÆÐU DÁLKUR FREYJU.
Spurning No. 1.
Hvort er nauðsynlegri eudiileiki fyrir
stjórnandan; siðgæöi eöa vitsniunii?
Olhini er velkomið nð reyu i sig á aö
svara Þessari spuriiiugu, svörin sHu ljós
oj stutt, úr öliuin þ-iui svörnin sem iun
kuunai.ð kom i, verða fjögur tekm. tvö
iieftandi, oj tvö jítandi;S. niui'ia nef d
verður kosin úr kapprædHfélaainu í Sel
kirk til að velja 4 þau bestu af báðum
liliðum og þoi svo byití nœsta r.úmeri
Freyju með nöfnnm h ifundanna.
C 011n(ii þeim sem tuka þátt í kappræð-
nnuni er heimilt »ð senda oss spurning.
ar; t-f fleiri en eiu keinr, mæia þ i-r söuiu
forlögum og svöriu, vei ða nfl. feugin áðr
nefndri nefnd í liendur, tili.ð velj > liið
b -staúr, ou það svo byrt sem Rappræðu
efni í næstu úmeri.
Tilgangrinn ineð ressari k ppræðu-
stofnun er, aðfá fólk ti! að skrifa, einkun-
lega iinghnga,og þi erekki li ifa skrif-
að í biöð áður; kappræðufél 'ig eru stofn-
uðí þ-iiii tilgangi, að venja sig á að tala
og hugsa skipulera. og meun kaiinastal
ment við að það sé naiiðsynlegt. því
skyldi þið þiekki vera nauðsynlegt «ð
venja sig við að iiuvHa og rita skipule,-
a? Vér álftuin það einmitt injö: nauð-
synleat, og þess ve.-na efum vér með
þessu fyrirkomnlagi öilum tækifæri að
reyna sig, m-ð því einu skilyrði j-.ð
þeir sén áskrifendur að Frevjii. riöfnnm
hlufaðeitranda verðu'- haldið levudum
ef óskað er eftir, og þær greinar endur-
sendar sem ekki verða teknar í bfaðið
ef B c. fylgja til að borga burðargjald
v,tgefandinn.