Freyja - 01.08.1900, Qupperneq 7

FREYJA
131
Nokkuð af hinu heldra fólki á C.
er farið að liafa Ameríkana í veizl-
um sínum, og eru það hin skemmti-
legustu samkvæmi sem ég hef setið.
Þar eru æfinlega einhverjir sem far-
ið hafa til Amerlkuogannara landa
og tala ensku, spánsku og frönsku,
og kunna frá mörgu að segja.
En þetta er samt það fólk sem lltur
tortryggnis augum hin mörgu og
ólíku efni sem mynda amerlkanskt
félagslíf, og vakta dætur slnar fyrir
áhrifum þess og hafa sln á milli
strengt þess heit, að þeim skuli ald-
rei líðast það sjálfræði, sem ávinnur
ameríkönskum stúlkum undrun og
aðdáun annara þjóða.
En stúlkurnar eru sár-óánægðar,
sérstaklega þær sem ferðast hafa til
Ameriku. Á mörgum heimilum
hins ættgöfga fólks er um þessar
mundir háð biturt innbyrðis strið.
Hinar yngri konur heimta frelsi, en
mæðurnar og hið eldra kvennfólk
standa á vegi þeirra og vilja steypa
allt I gamla mótinu. Þetta gengur
svo langt, að kona ein af þessari stótt
sem dvaldi I New York meðan strlð-
ið stóð yfir, leið dóttur sinni aldrei
að sjá eða tala við unnusta sinn,
nema I sinni viðurvist. Á Cuba fer
trúlofuð stúlka aldrei út, allir ætt-
ingjar hennar gjöra sér að skylduað
vakta hana eins og fanga.
Þetta eru leyfar af siðvenjum
Moorsmannsins, slðan á miðöldum,
þegar konan var skoðuð sem brot-
hættur hlutur er þyrfti að geymast
svo vandlega. Og þessar venjur
halda ungu stúlkunum er þrá
frelsi þessara tíma, enn þá I jám-
greipum sínum, rétt við hliðina á
frjálslyndustu þjóð heimsins—Band-
arlkjanum.
KJÖR GIFTRA KVENNA UNDIR
SPÁNSKU SIÐALÖGMÁLI.
í engu siðuðu landi sjást hjón eins
sjaldan saman utan heimils síns eins
og á Cuba. En fari þau á samkomu
bæði saman, má konan ekki dansa
við annann en bónda sinn, og má
þá oft sjá skrftna skemmtun þar sem
heimilslffið er svo að segja leikið og
endurtekið I danssalnum.
Þegar bóndinn er að heiman, skal
konan vera heima og skemmta sér
sem bezt hún getur við kvennfólkið
því út má hún ekki fara, og ekki sjá
eða tala við nokkurn karlmann
heima eða annarstaðar nemaþásem
tilheyra fjölskyldunni. Ekki má hún
heldur heimsækja vini og vanda-
menn, né sækja með þeim almennar
skemmtanir. Aldrei ekur hún út svo
að ekki sé eitthvað af heimilisfólk-
inu með til að gæta hennar. Þá
máttu heldri konur ekki heldur fara
neitt fótgangandi, þvl slíkt ferðalag
var samboðið almúganum aðeins.
En er auðurinn tók að þverra við
striðið, varð það þó óumflýjanlegt.
Og nú mætir maður þeim oft á gangí,
en ætið verða eldri konur að vera I
för með þeim yngri til að vernda
þær.
Það er ómögulegt að fá þessar konur
til að tala um almenn málefni, þvl
þær vita ekkert um þau. Öll þeirra
menntun er, dálítil þekking á söng,
útsaum og öðru gagnslitlu og óvirki-
legu fltli. Þess vegna fyrir margra
alda sálarlegan æfingarskort, hefur