Freyja - 01.02.1901, Blaðsíða 9

FliKYJA
!l
KARMEL NJOSXARL
[Framhald.]
Washington fagnaði vel manninum sem f\rir skömmu síðan
hertök og sendi honum brezka vöruskipið, og er þeir höfðu rætt það
um stund, sagði Robert honum frá sjálfboðaliðs herdeildinni, og að
hann þvrfti nokkra hermeun til að taka hana fasta.
„Ó, konunglegir sjálfboðar" sa«ði AVashington, og lét stga brún,
,,þú skalt fá eins marga menn og þú vilt. Við getum átt við Breta sem
ærlega fjandmenn, en þessir innlendu sjálfboðar eru föðurlandssvikarar
sem læðast og felast í krókum og kimum og eitra andrúmsloftið, þú
sagðir að þeir væru 50?“
„Já, herra. Eg veit hvar og hvenær þeir liafa fundi, og ef ög fæ
30 — 40 röska menn, þá skulu þeir verða komnir í þínar höndur
innan tveggja vikna.“
Washington þótti vænt um þessa frogn, því imdendir óvinir voru
honum hættulegastir allra manna, því þeir voru oft á meðal hans
vildustu vina og ráðanauta, og gátu þannig komist að launmálum
þeirra, enn fremur var það fullreynt að þessir amerfkönsku fjendur
voru grimmari yfirleitt en Bretar sjálfir.
Washington var ætíð önnum kafinn svo Robert fór strax sem hann
hafði lokið erindum sfnum. beir höfðu komist að þeirri niðurstöðu að
hermennina skyldi senda & tiltekinn stað, og skyldu þeir fara þangað
sína leiðina hver, einn og einn, til þess að koma í veg fyrir grunsemd.
0g þar eð nokkrar herdeildir voru innan fjögra mtlna frá Newark, var
auðvelt að koma þessu f verk.
Robert fór til Elizabethtown og beið þar nokkra daga eftir Andrew
Van Ruter, sem liann vonaði myndi færa ser fréttir frá unnustu sinni.
En er vikan leið, tók hann að óróast.
Með sunnudeginum kom Karmel.og sagði Robert honuin málalokin.
Karmel var hijóður.og lét lítið vfir sér.Þeir voru við kyrkju um daginn.
Mánudagurinn kom og leið án þess Robert fengi nokkra fregnaf liósalíu.
Á þriðjudagskvöidið áttu þeir að taka sjálfboðalið konungsins, en
nálægt miðjum degi, kom maður þangað sem gjörði lx>ð fyrir Robert.
I^ét Robert segja honum að koma inn til sín, efcir fáar mínútur opnuð-
ust dvrnar og Andrew Van Ruter gekk inn Robert stökk á fætur til að
fagna honum, bað hann taka sér sæti og sagði svo:
„Þú færir mér fiéttir frá Rósalíu? og Andrew“ bætti hann við
„segðu mér það tijótt, ef að þæreru ekki góðar.“
„Ég skal segja þér allt, og það í fám orðum. Ros hefði koinið með
mér hefði hún getað. Allt var undir búið þegar ég sá hana í gær. Og
faðir hennar var búinn að sverja að hún skyldi giftast Elrov á fimmtu-
daginn kemur, og þess vegna ætlaði hún að strjúka með mér. Hún bjó
sig i brezkan hermannabúning, og var rétt að segja komin heim til mín