Freyja - 01.02.1901, Blaðsíða 2

tliKIJA
hann leggur ei árar í skaut;
þá sver þú, að fljóðið hið (ríða
skuli fylgja þér Mfsinsá braut.
0g mærin, sem fífsglöð sör leikur„
svo lundhýr með óspilta sál„
liún veit ekki hvað er að hræðast„
því heimsins hún þekkir ei tál;
ei neistann sér hún þá inn hulda
fyr en hún er öll komin í búl.
Þá hvíslar þú hljóðíega að henni;
,,nú hef ég á vald mitt þðr náð..
Og aldrei þör sleppi eg aftur.
þeim örlögum verðurðu Uáð,
að fylgja mfer altuf í öilu
og aðhyllast vald mitt og ráð.u
En þá með ögir þýðsrri wðonv
í þrekleysis uppgerðar róm
þú segir að ást þín söeinlseg
og eih'f, — en bakvið slíkt hjóm
þar les hún, að fám vikum liðnum
svo látanöi skelflngard'óm;
„Þinn kongur. þinn keisari er ég„
í hvívetna heimtr ég af þer,
þú virðir og elskir minn vilja,
en verðirðu óhlýðin njér
þá vit, að það verður þinn bani,.
því voðaleg harðstjórn mln er.“
Hún þegjandi höfuð sitt hivegir,
svo huglítil viðkvæm og sár,
þú ber hana stundum í bræði,
hún bleik er af ótta sem nár;
öll gleðin og frelsið er farið,
og fár veit um öll hennar tár.
KauóUxa Dalman:.