Fram - 04.09.1917, Blaðsíða 3

Nr. 42
FRAM
153
Betra er að vita rétt, en
hyggja rangt.
Að gefnu tilefni skal þess hér
opinberlega getið, að sagan um
tunnuþjófnaðinn frá þeim hr. Runólfi
Stefánssyni og hr. O. Grönvold,
sem borin var út morgunin 28. ág.
virðist algjörlega tilhæfulaus. Eig-
endur og umsjónarmenn tunnanna
gátu ekki séð að við þeim hefði
verið hreyft umrædda nótt, og vöku-
mennirnir sem komu fótum undir
söguna, hafa nú í votta viðurvist
lýst því yfir, að þeir sáu enga tunnu
tekna né flutta burtu frá þeim
Runólfi, aðeins héldu, ímynduðu sér,
og voru hræddir um, að báturinn,
sem lenti í nánd við tunnurnarhefði
flutt eitthvað af þeim burt með sér
og þ a ð hafa þeir sjálfsagt sagt satt.
Rað þarf ekki fyrirferðar mikið
vit til að sjá, hver munur er á því
að ímynda sér og staðhæfa, eða hinu,
að standa við orð sín og sanna þau.
Vissum vökumönnum mætti gefa
þá bendingu, að betur færi á því,
að þeir litu samviskusamlega eftir
sínu svæði, áður en þeir reyna að
gjöra aðra vökumenn tortryggilega.
Siglufirði 29. ágúst ’17.
ísl. Gíslason
(vökumaður.)
Nýja sprautuhúsið.
Eftir Hindevig Winther.
»F*að er stórkostlegt, það má guð
vita, stórkostlegt,« drundi Wang að-
alsmaður, um leið og hann settist í
mjúkan hægindastól við ofninn, sem
var uppáhaldssæti hans, og stofu-
kattarins.
»Hefir nokkuð ilt komiðfyrir þig
elskan mín?« spurði frú Wang, um
leið og hún tók upp lykkju á sokk-
num, sem hún var að prjóna, sem
hún hafði mist niður um leið og
maður hennar kom inn.
»IIIt, já eg held það sé slærnt að
sjá greindann mann alt í einu verða
bandvitlausann.«
»Æ guð hjálpi mér hver er orð-
inn vitlaus?« frú Wang misti aftur
niður lykkju, tók af sér gleraugun
til þess að geta betur séð framaní
mann sinn.
»Presturinn nátturlega, hver gæti
það svo sem annar verið?«
»Séra Adler?« tók dóttir aðals-
mannsins framí, ung og fögur
dökkeygð stúlka, sem sat við borð-
ið með sauma sína.
»Góði Wang, það getur þó ekki
verið meining þín,« sagði kona hans.
»Eftir hreppsnefndarfundinn í dag,
efast eg als ekki um að hann sé
orðinn vitlaus,« sagði Wang og barði
ofaní stólarmana; »hve mikið sem
eg talaði á móti því, og færði á-
stæður fyrir að það væri óðs manns
æði að byggja nýa sprautuhúsið á
gérðinu, heldur bak vió kirkjuna,
þið vitiða þessum eina litla bletti
sem er hér óræktaður, en hann lét
sig ekki og fékk meirihluta atkvæða
með sér. HUgSið þið ykkur, hann
vill taka af mér gérðið sem eg mjólka
kvíærnar mínar á, þennan litla part,
sem frá alda öðli hefir verið álitinn
tilheyrandi jörðinni.«
»Sagðir þú þá ekki að það væri
þín eign?«
»Hvort eg sagði það! Ert þú vit-
laus kona, jú nátturlega sagði eg
það,« þrumaði Wang, en hann kom
meðskjöl semhann sagðiað sönnuðu
nægilega að þessi skiki væri eign
hreppsins.«
»En séra Adler er þó besti vinur
þinn, pabbi,« tók Rut framí, »þeg-
ar þú talar alvarlega um þetta við
hann, mun hann fljótlega skifta um
skoðun.«
»Hann vinur minn! Nei hann er
bara sjálfs síns vinur — og svo
bændanna, það er hann; hann smjaðr-
ar fyrir þeim, því hann heldur þá
kanske að offrið verði ríflegra. Já,
þessir góðu prestar vita hvernig
þeir eiga að hafa það.« Aðalsmað-
urinn talaði alt af með meiri og
meiri ákafa og var orðinn þrútinn
af reiði.
»Pað er ómögulegt pabbi, séra
Adler hugsar ekki um það, þú veist
það sjálfur ofur vel. Hann hefir ver-
ið aiveg viss um að hann hefði
rétt.«
»Hvað ert þú að þvaðra kjáninn
þinn, hvað veist þú um það! Það
færi þér alveg eins vei að læra eitt-
hvert ærlegt verk, eins og tala um
hluti sem þú hefir ekkert vit á. En
það skal eg segja þér, að eg vil
ekki hafa að þú hafir nokkur mök
við prestsfólkið um þessi jól, eng-
ar heimssóknir skilur þú það?«
»En kæri Wang, það eru þó henn-
ar einustu vinir. — Pú ætlar þó ekki
að banna henni að finnadætur Adlers
það á líka að vera þar ball á nýárs-
dag.« Frú Wang prjónaði af kappi.
»Pá get eg sjálfur haft ball ef
Rut þarf endilega að dansa. Að
hugsa sér það, að þeir vilja setja
sprautuhúsið á gérðið, hérna fast
við bæinn. — Pað má guð vita að
eg læt það fara fyrir rétt! Rut kveiktu
á lampanum á litla borðinu, eg ætla
að gæta að hvort eg á ekki einhver
gömul skjöl sem sanna eignarrétt
minn á gérðinu. Eg fer til lögfræð-
ings á morgun til að vita hvort ekki
er hægt að stöðva hann, þennan
góða prest.«
Aðalsmaðurinn stóð upp, og stóri
kötturinn, sem hafði setið þolin-
móður og beðið eftir þeirri stundu,
stökk uppí stólinn.
Frú Wang prjónaði af kappi og
brosti til dóttur sinnar, þegar Wang
skellti eftir sér hurðinni.
Pað var eins og vindbylur hefði
hvinið í stofunni meðan Wang var
þar inni, en nú var.loftið aftur milt
og alt kyrt.
»Rut, þegar faðir þinn er í iliu
skapi ættir þú aldrei að hafa neitt á
móti því sem hann segir þú veist
að hann þolir það ekki.«
Pað er óttalegt að lifa í sambúð
við niann, sein er eins óréttlátur eins
og pabbi.«
»SvoIeiðis á maður ekki að tala
um föður sinn,« sagði frúin ávítandi.
Pað er ekki vanalegt að segja mað-
ur um föður sinn.«
»Er pabbi ekki maður?« spurði
Rut hlæjandi. »En þú hefir líka spilt
honum óttalega. Pegar eg giftist skal
eg sjá um að maðurinn minn verði
ekki svona vondur í skapinu.*
»Rut!«
»Kanske þér finnist það elsku
merki að banna mér að skemta mér
um jólin. Og ef eg fæ ekki að
finna Theu og Emmu, þá hefi eg
enga skemtun.«
»Pú veist að eins fljótt og faðir
þinn verður reiður eins fljótt er það
úr honum aftur, ef ekki er haft á
móti honum. Við látum sem ekkert
sé, og svo ferð þú til prestsins eins
og þú ert vön.«
Rut stóð upp og kysti móður
sína.
»EIsku mamma, hvernig ætli heim-
ilislífið væri án þinna bætandi áhrifa.«
Eg er vissum að við pabbi mynd-
um slást.«
»Af því þú á þinn hátt, ert eins
skapstór og hann, legðu það niður
í tíma barnið mitt, ef þú einhvern-
tíma elskar og bindst manni, þá mun
það oft verða þér örðugt.«
Og þegar eg elska jafnast það
alt, því alveg eins uppstökkur og
pabbi, verður sá ekki sem eg vel
mér.«
Rut beigði sig yfir vinnu sína og
brosið sem iék um varir hennar, var
besta sönnunin um að hún kveið
ekki framtíðinni.
Reiði Wangs var ekki eins fljótt
áenda og frúin hugsaði.
Adler hitti ha'ns veikustu hlið, því
gérðið bak við bæinn þótti honum
sérlega vænt um, máske einmitt
vegna þess eð eignarréttur hans á
því var svo miklum vafa bundinn,
og af því að áður hafði verið reynt
að ná því frá honum.
Hann hataði þessa hreppsnefnd-
armenn sem höfðu nefið alstaðar;
fyrir stuttu hafði verið aukinn á hon-
um skattur, þrátt fyrir það þó þeir
vissu hvað hart var í ári.
Hann fór í kaupstaðinn að finna
málaflutningsmanninn, sem lofaði
honum hjálp sinni.
»Eg kæri mig ekki um að eiga
jörðina ef gérðið verður tekið frá
mér,« sagði Wang.
Rut notaði fjærveru föðurs síns
til þess að finna prestinn, sonur
hans var nýkominn heim í jóla-
leyfinu.
Pað var öllum kunnugt að Karl
Adler hafði verið að draga sig eftir
Rut, en það var heimuglegt milli
þeirra að Rut hafði nýlega fengið
bréf frá honum þar sem hann bað
hennar,
Hverju Rut svaraði ’opinberaðist
við fund þeirra á prestsetrinu, og
þar var mikil gleði, því öllum þótti
vænt um Rut. En hvernig áttu þau
nú eins og ástóð, að láta föður
hennar vita þessi tíðindi, hann sem
hafði bannað henni að heimsækja
vini sína á prestssetrinu. Karl fylgdi
henni heim á leið og reyndi að hug-
hreysta hana.
»Eg og faðir þinn höfum æfin-
lega verið bestu vinir,« sagði hann
»og þetta sprautuhús verður þó ekki
til að gjöra alla gamla vini ræka úr
huga hans.«
»Pú þekkir pabba ekki, hann er
alveg eins þrjóskur eins — eins og
hún dóttir hans.«
' Framh.
Samur og jafn.
Pó að festi heimur hönd í hári mínu
og jafnvel þó eg þiggi skeinu.
Pað ei virði eg að neinu.
í æsku lærði eg að hata alt hið ranga.
Góð hyað kendi móðir megi,
mér hefir fylgt á æfi vegi.
Pví hef eg stundum hrópað hátt og
harkalega.
Er ýmsir valdi illa beittu,
öðrum svo að skaða veittu.
En það hið illa á sér vini altof víða;
laut eg oft í lægra haldi
lýðurinn ei sannleik valdi.
Nú eg gamall orðinn er og ætti að vita.
Að ekki er holt að uppúr sjóði
ólga þó að vaxi í blóoi.
En eg er hræddur um á meðan æfin
treynist.
Pó elli köld mig örmum spenni,
að orð ei breytist mín né penni.
s. m.
Purkaðar Aprecots
besta tegund fæst í
verzlun
Sig. Kristjánssonar.
Gullstáss
mikið úrval komið aftur
Pál! S. Dalmar.
Sætsaft
útlend 5 teg. og
Syltetau
í lausri vigt fæst hjá
Páli S. Dalmar.
Vinnulaun
yðar munu endast lengur en vana-
lega, ef þér gerið innkaup í hinni
alþektu ullarvöru- og karlmannafata-
verzlun. — Vöruhúsinu. — Margar
vörur. Gamalt verð.
Vöruhúsið Siglufirði.