Alþýðublaðið - 03.02.1927, Blaðsíða 4

4
ALEÝÐUBLAÐIÐ
Repfrakkar.
Hinir margeftirspuröu, cnsku
negnfrakkar eru nú komnir aftur
í mörgum litum. Allar stærðir.
Verðiö hefir lækkað mjög mikið.
Komiö sem fyrst!
fluðm. B. Vikar,
klæðskeri. Laugavegi 21.
Vetrarvertíð
á Suðurlandi byrjaði um langt
skerið þenna dag, 3. febrúar. Nú
er petta breytt, og byrjar hún
sums staðar fyrr, t. d. í Sand-
gerði upp úr nýjári, en sums stað-
nr síðar, t. d. í Grlndavil,
Við minningarkvæði
um Jón heitinn Þórðarson,
kénnismið, í blaðinu í gær, átti
að standa: dáinn 25. dezember
1926.
Ritstjóri „Varðar“
hefir komist í óþægilegan
bobba við það að vera staðinn
að því að vera hlyntur hervalds-
byftingu á næturþeli að löglegri
stjórn óvarri. Hann hefir nú eftir
að hafa athugað, hver ráð væru
til að losna úr klípunni, sem Al-
þýðublaðið hnepti hann í með at-
hugasemdunum við frásögn hans
af byltingunni í Lithauen að því,
er virðist, komist að þeirri nið-
uistöðu, sem að vísu er ekkert
óeðlileg, að öðruvísi hefði hann
ekki getað skrifað frásögnina,
nema ixann hefði skrifað eins og
fábjáni, og lætur hann lesendum
(sínum í té sýnishorn af því. Sjón-
armið hlutlauss frásegjanda hittir
hann ekki á, og það sannar enn
betur staðreynsiu Alþýðublaðsins
um byltingarhug hans.
Drjúgnr er
„Mjallara-dropinn.
Ávextir.
Epli,
Appelsisisir,
Bananar,
Perur,
nýkomið í
Verzlnn Heklu.
Laugavegi 6.
Sími 1126. Sími 1126.
Msnnd kg. ság*
firzkifiF
Steifihíts-rikliiipr
selst ódýrt í stærri
og smærri kaupum.
Theodór N. Signrgeirssoii,
Nönnugötu 5.
Símí 951. Sími 951.
Eyjablaðið,
málgagn alþýðu í Vestmanneyjum
fæst við Grundarstíg 17. Útsölu-
maður Meyvant O. Hallgrímsson.
Sími 1384.
be'Stci I
urx/aLtðm
EVAPORATED
danish mii
DANCOWj
CHIágfi beljan).
Fæst all staðar, i heildsölu
hjá
C. Behrens.
Simi 21. Hafnarstr. 21.
Sjómenn! Varðveitið heilsuna
og sparið peninga! Spyrjið um
reynslu á viðgerðum olíufatnaði
frá Sjóklæðagerðinni.
Steinolía, bezta tegund, ódýr.
Hermann Jónsson, Hverfisgötu 88.
Sími 1994.
Solrkar — Sokkar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Hús jafnan til sölu. Hús tekia
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 11—1 og 6—8.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
Alpýduflokksfólk! Athugið, að
auglýsingar eru fréttir! Auglýsið
því í Alþýðublaðinu.
Kaffi nýbrent og malað á 2,25
V2 kg. Hveiti bezta tegund 28 au.
V2 kg. Haframjöl 28 aura Vs kg.
Hrísgrjón 28 aura J,4 kg. Ódýr
sykur. Hermann Jónsson. Hvg. 88.
Sími 1994.
Herbergi fyrir roskinn kven-
mann til leigu. Uppl. í síma 765.
Persil, Flik Flak og Gold Dust.
Kristalssápa á 45 au. % kg. Harð-
sápa á 45 aura stöngin. Hermann
Jónsson, Hverfisg. 88. Sími 1994.
Rjómi fæst í Alþýðubrauðgerð-
inni.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður,
HaUbjöm Halldörs&oa.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
unarhátt og drottnarar þeirra. Þeir gætu
hafið verkfall til þess að koma á þessum og
þessum endurbótum á högum sinum, en svo
færu þeir á kjörstaðinn og gæ'fu fulltrúa
húsbænda sinna atkvæði sitt. En Korwsky
tók dýpra í á'rinni; hann hélt fram allsherjar-
sambandi verkamanna, leit svo á, að nú-
verandi atvinnufélög væru verri en ekkert.
Litlar klíkur af verkalýðshöfðingjum, sem
reyndu sjálíir að græða á kostnað fjöldans,
hinna óskipulagsbundnu verkamanna, er eigi
hefðu lært neina iðn, og þessum sílelda
mannstraumi, er tæki þeirri vinnu, sem að
höndum bæri! Þess vegna var það, að „sleö-
arnir“ í Verkamannamusterinu voru svo lítið
hrifnir af Smiði og kenningu hans 11111
bræðralagið! 1 þessu iandi, þar sem hver
einasti maður var að reyna að klifrast upp
eftir andlitinu á einhverjum öðrum manni!
Við félagarnir vorum komnir út á Breið-
götu. Við vöktum töluverða athygli, og
nokkrir forvitnir náungar voru þegar farnir
að elta okkur. „Nú safnast mannfjöldi aftur
saman, og Smiður heldur ræðu,“ hugsaði
ég með sjálfum mér, 0g, eins og vant var,
átti ég í isTðferðilegri baráttu við sjálfan mig.
Átti ég að standa kyr, eða átti ég að laum-
ast í burtu og varðveita virðingu fjölskyldu
minnar?
Alt í einu barst hljóðfærasláttur að eyr-
’um vorum; pípur voru blásnar og bumbur
barðar. Við heyrðum, að í næsta stræti var
verið að leika hátt og fjörlega „Stúlkan, er
skildi ég eftir“. Smiður, sem var rétt fyrir
framan mig, nam skyndilega staðar og virt-
ist hörfa undan [>ví, sem væri í aðsigi,
þangað til hann var kominn með bakið upp
að búðarglugga og komst'ekki lengra.
Þetta var flokkur fyrr verandi hermanna
í einkennisbúningum, eitt eða tvö hundruð
manna, er báru byssur með áfestum byssu-
stingjum, sem giömpuðu í sólskininu. Tveir
pípublástrarmenn og tveir bumbuslagarar
gengu fyrir framan; þar voru tveir fánar,
fáni Stórskotaliðsdeildarinnar, og hitt var
fáni Skrílslands. Ég mintist þess að hafa
séð það í morgunblöðunum, að æðsti yfir-
maður Stórskotaliðsdeildarinnar myndi koma
til borgarinnar um morguninn, og þessi
sveit var vafalaust send til þess að fagna
honum,
Liðssveitin komst að okkur og fór frarn hjá
okkur, og ég liafði nánar gætur á spámann-
inum. Augu hans voru óeðlilega stór, og
mikill þjáningasvipur var á andliti hans.
„Ó, guð, faðir minn!“ hvíslaði hann og virt-
ist titra við hvert fótatak, er skall á stein-
unum. Eftir að stormurinn var um garð
genginn, stóð hann hreyfingarlaus, en sárs-
aukinn var enn í andlitssvipnum. „Það er
Róm! Það er Róm!“ sagði hann lágt.
„Nei,“ sagði ég; „það er Skrílsland."
Hann'hélt áfram, eins og hann hefði eklú
heyrt til mín: „Róm! Hin eilífa Róm! Róm,
sem aldrei deyr!“ og hann leit á mig bráð-
forviða. „Jafnvel ernirnir!'1
Ég gat ekki áttað mig eitt augnablik, en
svo mundi ég eftir gullna erninum me'ð út-
breidda vængi, er situr hæst á stönginni,
er ber þjóðfána vorn. „Við höfum ekki
nema einn örn,“ sagði ég, en frernur lágt.
Hann svaraði því á þessa leið: „Sál eins
arnar er sama og sál tveggja.“
Ég þóttist alveg viss um, að Stórskota-
Jiðsdeiklin og Smiður myndu ekki eiga vel
skap saman, og var ákveðnari í því en
nokkru sinni áður, að það yrði að koma
honum einhvern veginn í burtu. En fyrst
um sinn var brýnasta nauðsynin að koma
jbonum í burtu frá mannfjöklanum, sem stöð-
ugt fór vaxandi. Hann var þegar kominn
á góða leið með að halda ræðu. „Þessir
beittu broddar! Getið þér ekki séð fyrir