Plógur - 01.01.1905, Side 6

6
2. Að sumrinu, þégar grasið er
búið að ná sínum fulla vexti, og
lítið er til af smáu grængresi.
3. Að haustinu, þá grasið er
farið að falla og veðurátta að kólna.
Sá tími ársins virðist hættulegast-
ur hvað þetta snertir; það væri
því gott, að gefa kúnum með
haustbeitinni smáhey, er slegið
hefði verið snemma að sumrinu,
eða þá korn
En vér skulum nú engu sleppa.
Það er margt annað en fóðrið,
sem hér getur komið til greina og
áhrif hefur á kýrnar, hvað mjólk-
urgagn þeirra snertir. en sem í
fljótu bragði virðist þýðingarlítið
og ekki hafa nein sérstök áhrif.
En mér virðist. að tjón það, er
leitt getur af ekki algerlega hent-
ugu fóðri, séu smámunir í sam-
bandi við það, er hlotizt getur af
óreglu og hirðuleysi bæði hvað
gjöf og mjaltir snertir, ef ekki
beinlínis þá óbeinlínis. Einkum
stafar mikil hætta af allri óreglu
á mjöltum, og skal eg því til
stuðnings koma með dæmi, er
sýna ljóslega, hvað slíkt getur
haft í för með sér. Dæmið er af
búi, er hafði 7 velfóðraðar og
góðar mjólkurkýr, þær gáfu af sér
daglega til samans 156 pd mjólk-
ur og 7,6 pd smjörs, það er að
meðaltali 22,20 pd. af mjólk, o;88
pd. af smjöri á hverja kú. Nú
urðu snögg umskipti á mjöltum
og mjaltalagi. Áður hafði allt
gengið reglulega í því tilliti, en
nú varð það þvert á móti. Af-
leiðingarnar urðu þessar: að 23
dögum liðnum mjólkuðu þær all-
ar til samans 101,00 pd. mjólk
daglega og smjörið var 30 pd.
Mismunurinn var þá orðinn 55
pd. af mjólk og 2,06 pd. smjörs
daglega, eða til jafnaðar 8 pd.
mjólkur á hverja kú daglega.
Setjum nú svo, að 3 pd. at
tapi þessu, er varð á hverri kú,
hafi verið náttúrlegar, afleiðingar
þess, nð þær voru með fangi; en
eftir \erður þá til samans 35 pd.
mjólkur og 1,42 pd. smjörs. Telst
þá svo tll, að sá er átti hafi tap-
að 22 kr. 70 aur. daglega á þeim
öllum, við óreglu þá, sem komst
a mjaltalagið Fóðrið var gott
og hirðingin að öðru leyti. Þetta
dæmi er tekið úr daglegu lífi, og
á það því miður marga sína líka.
Það virðist jafnvel erfiðara að fá
kýr vel mjólkaðar—svo gott geti
heitið -— en vel fóðraðar. Mjalt-
irnar eru sú vinna, er þarf bæði
vandvirkni og dugnaó við, því sé
illa mjólkað, kemur góð hirðing
og góð gjöf aldrei að tullu gagni-
Aðalskilyrðið fyrir því, að gera
nautgriparæktina að arðsamri og
ánægjulegri atvinnu. er það, að
við hana sé haft fólk, er eitthvert
vit hafi á slíku og hafi lagt sér-
staka stund á að kynna sér þá
atvinnugrein, en ekki þeir, er fyrst
og fremst kunna ekkert til þess
háttar, og hafa þar á ofan megn-
asta viðbjóð á þvt', eins og marg-
ir hafa, þótt ekki sé hin minnsta
ástæða til að hafa viðbjóð á þeirri