Plógur - 01.01.1906, Side 11

PLÓGUR.
11
forðast óhóf í mat og drykk, en
sér þó um að alt sé nóg. Ekk-
ert má fara til ónýtis. Hvert
Verk vill hann vinna vel og á
réttum tíma. Og hann segir:
^hvern hlut á réttan stað«..
Svona þurfa sem flestir menn
1 hverju landi að vera. Svona
ern of fáir íslendingar. En hvern-
*§ einstaklingar annara þjóða
em kemur þessu ekki við. —
Það er þjóðin mín, sem eg er
að hugsa um, hvernig hún nú
er og hvernig hún gæti og ætti
að vera svo framtíðarbraut henn-
ar yrði sem glæsilegust.
Gunnar: Þetta er nú reyndar
Satt. En eg er hálfhræddur um,
að það verði lengsl um eins og
^eflr verið í þessum heimi, að
hiennirnir verði ávalt misjafnir,
sumir góðir, aðrir vondir, sum-
lr hagsvnir, aðrir eyðslusamir,
huglegir eða óduglegir, vitrir eða
^iinskir o. s. frv.
Sigurður: Þótt mennirnir hali
Verið svona, þá þarf ekki þó, að
alykta svo, að þeir verði það
a'ii allar ókoinnar aldir. Öllu
fer fram.
A Norðurlöndum þektu menn
Jarn eða eir fyrir hér um bil
d50()—5000 árum. Þá höl’ðu
^nn öll verkfæri og vopn úr
hnnu, bjuggu í hellrum og jarð-
^hsuin, lifðu á veiðum mest-
^gnis. Seinna lærðu þeir að
SlHiða áhöld sín úr eir 100—
höOO f. Kr„ rækta jörðina, lifa
af kvikfjárrækt og akuryrkju o.
s. frv. Um 400 f. Ki. fóru þeir
að gera sér vopn og verjur úr
járni og lifðu upp frá því stjórn-
skipulegu félagslífi. — Svo kem-
ur vikingaöldin um 800 e. Kr.
Þá kynnast forfeður okkar ment-
un annara þjóða. Nýtt menta-
og framkvæmdalíf hefst hjá
þeim. Goðatrúin þroskast og
er þeirra andlega leiðarstjarna,
ver þjóðlííið fyrir andlegum
dauða. Seinna verða þeir kristn-
ir, fyrir og eftir árið 1000. Þá
breytist lífið mjög mikið til hatn-
aðar. Og ef Norðurlandabúum
— þar á meðal ísl. — er fylgt
til vorra tíma, þá er anðsætt að
þeim hefir stöðugt verið að fara
fram, andlega og líkamlega.
Þeir hafa smátt og sinátt orðið
kærleiksríkari, félagslyndari, um-
burðarlyndari, göfuglvndari, það
er að segja: þjóðirnar í heild
sinni.
Nú eru tímamót hjá hjá flest-
um meniuðum þjóðum. Þjóð-
irnar hafa á 14. öldinni staðið
á vegamótum. Hið gamla er að
hverfa en annað nýtt að koma
í þess stað. En það hafa fyr
verið tímamót í sögu mann-
kynsins, en þau hafa aldrei boð-
að eins fagran og sólbjarlan dag
eins og þessi.
Gunnar: Þú heiir satt fyrir
þér, að nýir tímar séu í nánd.
En er nú víst að nýi tíminn
færi mannkyninu nokkra sanna