Plógur - 01.03.1907, Blaðsíða 4
20
PLÓGUR.
er sá eiturstraumur, sem allir
góðir drengir ættu að bægja frá
jijóðinni. —
Prestar og kennarar þurfa
allir að vera jafnaðarmenn.
F*eir eiga að plægja akurinn og
sá hinum fyrstu frækornum í
hjörtu æskulýðsins, sem geti af
sér sannan, göfugan jafnaðar-
anda, er svo siðar, þegar tím-
inn er hentugur verði góður
grundvöllur undir viðtæka,
skynsama jafnaðarmannahreyt-
ingu hjá þjóðinni. Á kristileg-
um grundvelli á að byggja slíka
hreyfmg, annars er hún fölsk og
versta illgresi. »Alþýðublaðið«
getur haft sína skoðun á þessu
máli og þýðingu kristindómsins
í sambandi við það, og
»Plógur« hefir sína skoðun.
Margir munu líta svo á, sem
eitthvað annað þurfi fremur
en ný blöð, sem beri hatur til
kristindómsins og þess, sem
öllum mönnum með óspiltum
lífsskoðunum er helgast allra
mála. — Og þeir sem ráðast á
kristindóminn, á jafnhættu-
legan hátt, og Alþýðublaðið
hefir nýlega gert, geta ekki barist
fyrir sönnum jöfnuði né
heldur vænst blessunar starfi
sínu. — Starf þeirra verður
einungis Sýsífusar erfiði. —
Meira um þetta síðar ef þörf
gerist. ____________
Fróðleiks-molar.
III
Frumagnir og frumvægi.
Blásteinn, sem látinn er í
vatn, leysist sundur og litar það.
Þetta stafar af því, að blásteins-
frumvægin missa samloðunar-
aíl sitt í vatninu og dreifast
því um alt vatnið. Það hefir
verið sannað, að rúmtak vatns
vex ekki þött blásteinn leysist
sundur í þvi, t. d. ef látin er 4.
mm.8 [4teningsmillimetrarj í á-
kveðinn mæli vatns, þá vex
ekki rúmtak vatnsins um 4.
mm.3. Hvað varð af blásleín-
inum? Hann rann í sundur
og litaði vatnið blátt. Blá-
steins frumvægin leituðu sér
hælis í rúminu milli vatns
frumvæg janna. En þegar ekki
komast fleiri frumvægi þar
fyrir — því að vatns frumvægin
láta ekki að sér þrengja — þá
leysist ekki meira sundurafblá-
steininum. »Vatnið er mettað«.
Eins og þessu er farið með
blásteininn í vatninu, svo er
og um öll efni, sem leysast
sundur í vökvum.
Vel fágaðir steinar og málmar
eru oft litaðir ýmsum skraut-
litum. Frumvægi litarefnanna
setjast að í rúminu milli frum-
vægjanna i steininum eða
málminum, sem lilaður er.
Margt íleira, þessu lílct, mætti
benda á, sem sýnir, að allir