Alþýðublaðið - 21.02.1927, Blaðsíða 4

4
ALEÝÐUBLAÐIÐ
Lifláí við áfeEgissnijiIun.
Frá Kabul er símað, að stjórnin
í Afghanistan hafi lögleitt aðfiutn-
ingsbann á áfengi. Framvegis
Uggur par fangelsisvist við áfeng-
Issölu, en sektir við áfengisnautn,
og við ítrekaðri smyglun liggur
iíflát. Sú hegning myndi oss vest-
mönnum pykja of hörð, en hvern-
ig færi ef hún væri lögleidd hér?
Innlend fíðlndi.
Seyðisfirði, FB., 17. febr.
Akbraut yfir Fjarðarheiði.
Borgarafundur var haldinn hér
:síðasta Laugardag að tilhlutan
Verzlunarmannafélagsins. Um-
ræðuefni: Akbraut yfir Fjarðar-
heiði. Samþykti fundurinn áskor-
un til þingsins um fjárveit-
Ingu til brautargerðarinnar og á-
skorun til Austfjarðaþingmanna
um fylgi við málið. Bæjarstjórn-
arfundur á mánudaginn samþykti
eindregið meðmæli með áskorun-
inni til þingsins.
Heilsufar, veður, róðrar.
Stöðugt þíðviðri. Snjólaust á lág-
lendi. — Farandkvillar, „inflú-
enza“ og „rauðir hundar", ganga
enn.
Hornafjarðarbátar fóru í fyrsta
Iróður í morgun. Urðu loðnuvarir
par í firðinum.
„Hœnir.“
Vestmannaeyjar, FB., 17. febr.
Sjósókn og lieilsufar.
Bátar hafa ekki farið á sjó nú
um skeið vegna ógæfta, þangað
tii í dag að róið var. Aflaðist
heldur vel. Heilsufar dágott. Eng-
Drjúgur er
„Mjallar“-dropinn.
in greinileg „kikhósta“-tilfelli, en
nokkur grunsamleg.
fsafirði, FB„ 19. febr.
D ómsmálahneyksli.
Dómur féll í gær í undirrétti
hér í máli því, sem hið opin-
bera höfðaði gegn læknunum
Kjerulf og Halldóri Stefánssyni
og Juul lyfsala. Voru þeir allir
sýknaðir.
/
Tíðarfar
rosasamt. Sjógæftir stopular. Afli
nokkur, þegar á * sjó gefur. —
Flutningaskipið „Nordland" Jiggur
hér. Komst ekki að bryggju í idag
fyrir stormi. V.
Regnfrakkar
og
Regnhllfar
lýkomlð a
VerzL Alfa.
Hæ! Hæ!
Frú Sigmunda! Allar Kryddvör-
ur og Hveiti, og þá blessað Kaffið
frá honum Theodór, líkar mér
langbezt. — E>að er svo, Jóna
mín! Hvaða síma hefir hann? —
951. — Já. Ég skal muna
9 51.
(Máa feeljiaia).
Fæst all staðar, í heildsölu
hjá
G. Behrens.
Simi 21. S3afnas*str. 21.
Sjomenn! Verkamenn!
Vinnuvetifoganir
margeftirspurðu með skinni
á gómum og blárri fit, eru
nú komnir aftur og kosta
að eins 1.25 parið.
Vðruhilsið*
Konar!
Biðjlð ism Sfflára*
smjðrllkið, pví að
pað er efaishefra en
alt aímað smjorliki.
Frá Alpýðubrauðgerðinni. Ot-
sala á brauðum og kökum er
opnuð á Framnesvegi 23.
Islenzk frímerki kaupir hæzta
verði Bjarni Þóroddsson, Urðar-
stíg 12. Heima 6—8 síðd.
Sokkar — Sokkar — Sokkar
frá- prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Ritstjórl og ábyrgðarmaður
Hallbjöra HalIdórsso».
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
purfti T—S að láta taka noklrrar nætur-
inyndir, og bæði hann og María purftu að
líta eftir því. Að lokum kvaddi Smiður alla
með þeim ummælum, að hann ætlaði að fara
inn á einkaskrifstofu Abells til þess að biðj-
ast fyrir. Og Abeli og vinur hans Lynch og
ungi Mexíkómaðurinn sögðust ætla að vaka
og bíða eftir honum. Við hin kvöddum öll
með óróa í huga og sorg í hjarta.
LIII.
Menn eiga ef til vill örðugt með, að triiá
því, sem 'ég 'hefi hingað til frestað að skýra
frá, — að ég var trúiofaður um þetta leyti.
Ég hafði gefið sérstakri persónu úr þeim
hópi, er nefndur er „yngra, heldra fólk',
ástæðu til þéss að ætla, að ég myndi hugsa
til hennar að minsta kosti öðru hvoru. En
nú hafði ég hangið í pilsunum á spúinanni,
nýkomnum frá guði, i nákvæmlega prjá
daga, komið nafni mínu í blöðin á hneyksl-
anlegan hátt og ekki einu sinni þorað að
sírna til ungfrúarinnar og biðja afsökunar.
Þetta kvöid átti að vera danzleikur heima
hjá henni, og ég gerði ráð fyrir, að búist
væri við, að ég léti sjá mig þar. En eng-
inn hafði haft svo mikið við að bjóöa mér,
og sannieikurjnn var sá, að ég hefði ekki
haft hugboð um, hvað til stæði, ef ég hefði
ekki séð getjð um það i blöðunum. Ég var
orðinn of seinn til pess að ná í matinn,
en ég tók bifreið, ók heim til mín og skifti
um föt og flýtti mér svo í minni eigin
bifreið á danzleikinn.
Ef til vill stendur öllum á sama um, þótt
peir heyri, að niér var lítt fágnað, pegar ég
kom, og ungfrú Betty rninti mig jafnvel á
það, að mér hefði ekki verið boðið. En eftir
að ég hafði beðið fýrirgefningar, félst hún
á að danza vjð mig. Og nú reyndi ég að
gleyma því í eina eða tvær klukkustundir,
a'ð til væri nokkiyt fólk, er öðru hefði aöi
sinna en að skemta sér. En rétt um það
• leyti, ér mér var að takast þetta, þá kom
yfirþjónninn og bað mig að koma í símann,
og þá var það enginn annar, sem við mig
viidi taia, heldur en garnli Jói!
Ég varð sem steini lostinn við fyrstu orð-
in: „BiJlý! Vinur ]>inn Smiður er í hættu?!“
„Við hvað áttu?“
„Þeir ætla að taka hann fastan í kvöld.“
„Guð minn góður! Hvernig veiztu þetta?“
„Það er iöng saga að segja frá því. Fregn-
inni var laumað að mér. Hvar get ég hitt
þig? Hver mínúta er dýrmæt."
„Hvar ertu?“ spurði ég og fékk að vita,
að hann væri heima hjá sér, ekki langt I
burtu. Ég sagðist skyldu koma þangað, flýtti
mér til Betty; hún varð aftur reið, og ég
skildi við hana grátandi, og hún hét þvi,
að hún skyldi aldrei taia við mig framar.
Ég hijóp út, stökk upp í bifreiðina og ætia
ekkert að segja frá pví, hvernig ég hlýðn-
aðist ökulögum Vesturborgar. Það nægir,
að ég geti pess, að nokkrum mínútum síðar
var ég kominn heim til Jóa gamla og hann
tekinn að segja mér sögu sina.
Sumt fékk ég að heyra nú og sumt síðar,
en ég get alveg eins lokið við að segja
frá því öllu strax. Svo hafði viljað til, að
í veitingahúsinu, þar sem Jói og ég höfðum
snætt saman áður en við fórum á fundinn,
hafði hann hitt stúlku, sem hann þekti vel
að hætti ungra, heldri manna. Hann heilsaði
henni, þegar hann var að fara út, og sagði
um leið, að hann væri að fara til þess að
hlusta á nýja spámafinjnn, og bætti því við,
að hún myndi geta komist inn endurgjalds-
laust iíka. Stúlkan kom með af einskærri
forvitni, og hinn líkamlegi yndisþokki Smiðs
hafði fengið mikið á hana, hvað sem var um
hinn siðferðilega. . En nú vildi svo til, að
stúlka þessi átti vingott við mann, er var