Alþýðublaðið - 25.10.1935, Blaðsíða 2

'AI3PÝÐ0BEAÐIÐ
FÖSTUDAGINN 25. OKT. 1935.
P*
SÍMI 350 7.
Verslun
SÍMI 3 50 7.
Kiörorð okkar er:
Bestar vðrnr. Lægst verð.
Verzlunin mun kappkosta, a8 selja allar sínar fjölbreyttu
vörur með borgarinnar lægsta verði. — Til dæmis:
Molasykur . 27% eyrir % kg.
Strausykur . 22% eyrir % kg.
Hveiti ..... 22% eyrir % kg.
Rúgmjöl 11% eyrir % kg.
Hrísgrjón . 20 aura % kg.
Kartöflumjöl . 25 aura % kg.
„ EPLI — APPELSlNUR — VÍNBER.
Hreinlætisvörur, snyrtivörur, burstavörur og ýmiskonar
smá-varningur, súkkulaði, sælgæti, vindlar og ýmsar tóbaks-
vörur í smekklegu úrvali.
Alt fyrsta flokks vörur. — Fljót og lipur afgreiðsla.
Sendum um alia borgina.
Verslun
Alpýðubrauðgerðarinnar
Sími 3507.
VERKAMANN ABÚ STQÐIJM.
Sími 3507.
Félag styrkpega í Reykjavlk
Fundur verður haldinn í baðstofu iðnaðarmanna á laug-
ardagskvöld kl. 8. „.STJÓRNIN.
Ósýnilegi maðurinn,
skáldsaga eftir H. G. Wells, er
nýkomin á markaðinn í íslenzkri
þýðingu. Er útgefandi, Bókaút-
gáfan Esja, nýtt forlag.
Allsherjar kolaverk
fall yfirvofandi á
Englandi.
LONDON 23. okt. F.Ú.
Kolanámueigendur tilkyntu
námumálaráðuneytinu í London
í gær bréflega, að þeir gætu
ekki orðið við kröfum námu-
manna, um að semja á alls-
herjargrundvelli við brezka
námumenn. Bréfið var birt í
kvöld.
Námueigendur styðja málstað
sinn á þann hátt, að í hinum
ýmsu námuhéruðum í Bretlandi
séu skilyrði mjög mismunandi,
og verði því, að þeirra áliti, að
haga samningunum í hverju
einstöku héraði samkvæmt þeim
skiiyrðum, sem þar séu fyrir
hendi. Þeir minna á það, að áð-
ur hafa verið gerðar tilraunir
með að reka iðnaðinn á þeim
grundvelli, er námumenn nú
fara fram á, og halda því fram,
að reynsla ársins 1926 hafi ték-
ið af öll tvímæli um að slíkt
fyrirkomulag sé æskilegt. —
Námueigendur taka það fram,
að í gildi séu, milli námumanna
og námueigenda, héraðssamn-
ingar, sem námueigendur séu
fúsir að ræða við námumenn, ef
þeir vilji. En þeir segjast ekki
trúa því, að verkamenn ætli sér
að gerast samningsrofar, með
því að hefja allsherjarverkfall
og stofna iðnaðinum og sinni
eigin atvinnu í hættu á þann
hátt.
Ægilegir skógar-
brunar í Bandaríkj-
unum.
LONDON 23. okt. F.Ú.
Hinar skógivöxnu hlíðar
Mount Wilson í Klettafjöllum
Bandaríkjanna standa í björtu
báli. Einn maður hefir þegar
farist í eldinum, fjöldi manna
hafa orðið meðvitundarlausir,
þrjátíu hús hafa brunnið til
kaldra kola, og járnbrautir
eyðilagst á parti. Slökkviliðs-
menn og slökkvitæki er nú verið
að senda loftleiðis frá San
Francisco. Vindur er all-hvass,
og eykur það mikið á hættuna.
Fólki í nærliggjandi héruðum
hefir verið skipað að hverfa úr
húsum sínum.
Hjtt dilkajðt
Ný litiir og hjörtu.
Sviðin svið.
Nýr mör.
Nýtt grænmeti.
Verzlunin
Herðabreið,
Fríkirkjuvegi 7.
Sími 4565.
ximmsíímzíximm
W.AI|GlYimGAR
Attvausi/.c'iíNs
ViaWIHI'ÍIAIiSINlHl
Skósmíðavinnustofa mín er á
sama stað, Laugaveg 24. Jón
Ragnar.
Reykjaskóli
í Hrútafirði verður settur fyrsta
vetrardag. Nemendur eru 45 og
skólinn fullskipaður. Skólastjóri
og (kennarar, nema hannyrða
kennari, eru hinir sömu og í
fyrra. Húsakynni skólans voru
aulkin í sumar og er því verki
nýloikið. (FU.)
Fljót afgreiðsla. Tek að mér
eins og áður allar raflagnir og
viðgerðir á raftækjum. Einnig
uppsetning loftneta. Verkstæði
Týsgötu 3, sími 1705. — Jón
Ölafsson, löggiltur rafvirki.
Peró í pottinn
gerir blæfagran þvottinn.
Munlð síma 1074, Fiskbúðin
Hverfisgötu 37. Ávalt nýr fisk-
ur. Sólberg Eiríksson.
Soðin svið, ný lifrarpylsa,
nýreykt dilkalæri. — Kjötbúð
Reykjavíkur, Vesturgötu 16.
Sími 4769.
Llfur
®8
svlð.
K]St & Fiskmetisgerðin,
Grettisgötu 64,
Beykhdsið,
Grettisgötu 50 B,
og
Kjötbdiin,
í Verkamannabústöðunum
Verksmlfljan Rún
Selur beztu og ódýrustu
LÍKKISTURNAR.
Fyrirliggjandi af öllum
stærðum og gerðum.
Séð um jarðarfarir.
3W Sími 4094,
Delecious epli - Vínber - Bananar. -W
WSt Drífandi Laugav. 63, simi 2393,
BERTA RUCK:
I stolnu
22
flikn
niður !kinn hennar og leituðu að munni hennar, og Philip Chancery
kysti ungu stúlkuna mjög ástúðlega.
Þetta var töfrandi- augnablik.
Hvað sem sí'ðar kynni að bera við, myndi Júlía aldnei gkiyma
þessu áugnabliki. Júlia geymdi endurminninguna um þennan
kveðjukoss inst í hjarta sínu, þar sem ungar stúlkur geyma æfin-
íega alt það, sem einhvern tima í lífinu hefir verið þeim einhvers
virli.
oúlia náði fljótt valdi á tilfinningum sínum. Hann gekk út úr
herberginu.
Konurnar tvær heyrðu hanin ganga hröðum skrefum niður tröpp-
urriar. Það var lííkt og þessi ungi njósniaraforingi væri að flýja
undan einhverju. Það gat vel verið, að það væri einhver freisting,
sem var að ná töfcum á honum.
Júlia var mj jg æst og heyrði útihurðina falla að stöfum á eftir
honum.
Phil vár farinn. Farinn til unnustu sinrrar í Devonshire. Jú'ía
var nærri þvi sannfærð um, að því vteri þainnig farið. Henni datt
nldrei í hug, að nokkuð annað gæti fengið Phil til þiess að' hverfa
fiá Landon og fara ú)í í svieit. Það valr þessi ungástulka, Bietty.
Daly, sem krafðist hans. Og hún, Júlía Acroyd, varð að láta sér
nægja að lifa í endurmiimingunni um hann.
Hún hafði um þessar mundir vanið sig á að „gleyma“ ýmsu^
' sem fyrir hana bar. Mieð frábærum viljastyrk hafði hún rekið úr
huga sínum minninguna um fátækt sína og einstæðingsskap, þegar
hún var afgreiðslustúlka í (búð.
Hún bannlýsti fcniplingadeíldina hjá Pink & Voyie; hún bannlýsti
Harrison og hina andstyggilegu ástleitni hans. Hú:a bannlýsti frfj
Darch og. hina tryggu vinkonu stoa, Sally, dóttur Eric Travers.
Og eins og hún hafði bannlýst Sally, svo mundi hún einnig
rífa rnynd Phils úr huga sínium. Hún átti að geta það.
Þegar ungfrii Isobel Travers lét í Ijós um kvöldið hrygð sína
yfir fjarveru Phils, setti Júlía upp sólSkinsandlit og skellihló.
— En er ég ekki hjá þér, kæra frærika? Eða ertu þegar orðin
leið á mér? Ég gæti nærri því trúað að svo væri. En nú iskulum!
við ráðgast um það, hvað við eigum iað gera af ákkur í næstu
viku. Þý manst eftir síðdegisveizlunni hjá Láru frænku á laugar-
daginn. Og þú varst eitthvað að tala um, að þig langaði til að,
sjá málverkasýningu Coupils. Og hvenær æt'arðu að bjóða sir
Charles Miniver hingað til kvöldverðar, eins og hainn var að mæl-
ast til? v
— Þegar þér sýnist, Júlía mín.
— Jæja, sagði Júlía 'ákveðin. Þá skulum við bjóða honum hingað
á fimtudag.
Síðan settist hún við skrifbDrðið og reit boðsbréfið.
Meðan hún skrifaði varð andlit hennar mótað skörpum, ákveðn-
um dráttum. t
Hún varð að gleyma.
XVII. KAPÍTULI
T rúlofnn.
Margt hafði drifið á daga Júlíu síðan 'kvöldið góða, snemma um
vorið, þegar hún kom að húsi frænku Sallys í fyrsta skifti. Og1
það allra dásamlegasta eða að mirista kosti það allra dásam’ieg-
asta að dómi heimsins, vaxð opinbert fallegan sumarmorgun í
byrjun júnímánaðar.
Jafnvjel í London voru trén enn þá hvanngræn. Smáblöð þeirra
titruðiu í giáu vatni Thamesárinnar, sem rariri fram hjá Ernbank-
ment. Sólargeislarnir léku sár í messingplötum hurðariinnar á húsi
Isobel Travers, sólskinið rann inn um gluggana í hinni fallegri
borðstofu, þar sem húsfreyjan sat vlð morgunverðarborðið í
mjúkum svörtum musselinskjól, en við hlið hennar sat hin svart-
hærða Júlía Aokroyd í hvítum léreftskjól.
1 raun og veru hefði Júl'a átt að v-ena í svörtum lastingskjól
og standa. f yrir innan afgreiðsluborÖið hjá Pink & Voyle, — en
hvers vcgna að vera að rifja upp þess ahorfnu daga?
Júlia var nýbúin að tæmia kaffibollann sinn, og nú var ’nún etn-
mitt að s'.anda upp til að fylla bolia Isobel frænku, og um leið og'
hún gerði það, beygði hún sig yfir hið gráa höfuð eldri konunnaD
og leilt í blaðið, sem hún var að lesa.
Blaðið var „Morning Post”, og klausan, sem Isobel Travers
las af augsýnilegum áhuga, eins og hún flytti henni mjög nrerk
tíðindi, var svohljóðandi: J
„Trúlofun þeirra Sir Charles Minivér af Miniver Háll, Essex,
og Júlíu Travers, dóttur hins látna Eric Travers fcapteiris, frænku
Bourneville iávarðar.”
Já, Júlía var trúlofuð. Á baugfingri bar hún fallegan hring með
stórum ópal, sem var í urngerð af skínandi deniöntum, sem í
sólskininu virtust varpa frá sér grænum, rauðum og bláum neistum.
Hringurinn fanst henni enn vera þungur á hendinni og hún
kunni ekki við hann, því að það var ekki lengra síðan en í þær,
að Charles Miniver hafði látið hann á fingur hennar.
— Ég skil það varla enn, hvernig þetta hefir orðið, sagði Isobel
Travers og lagði blaðið frá sér. Hin vingj-arnlegu augg he-nnar
fengu dreymandi útlit um 1-eið og hún sagði þ-etta. — En ég er
v-iss um, að þetta ier í riajun og veru þiað bezta, s-em gat orðið. Að
vísu — Sir Gharl-es Miniver virðist í fljótu bragði v-era nokkuð
gamall fyrir þig. Við skulum nú sjá. Þú ert enn ekki orðin
fullra 20 ára, Júlía, og b-ann er ...
— 45, svaraði hin unga h-eitmiey Charl-es Miniv-ers með tölu-
v-erðri tilgerðar-kátfnu, sem hún gat þó -ekki gert fullkomna.
— Nú, jæja, það -er alls ekki of hár aldur fyrir hann til aið
f-esta sér maka, að minsta kosti ekki fyrir karímenn, sagði Isobel
Travers, s-em -einnig var á lífcum aldri og Sir Miniv-er. Og auk
þ-ess mun hann, ikæra bamið mitt, hugsa rriiklu m-eira um þig og
el$ka þig beitar, h-eldur -en einhv-er og einhver ungur strákurinn.
Ég h-eld, að ég muni aldrei hafa v-erið hrifin af ungum manni.
— Ég -ekki heldur, lýsti Júlía yfir.
— Eini maðurinn, sem ég hefi nokkru sinni þekt, s-em var þegar
á unglingsárunum ákafl-ega mym-darlegur og elsklu-egur, v-ar Philip
Chanoery, minn ágæti Phil.
— Já, já, það g-et ég vel hugsað mér að hann hafi v-erið. Og
— ég h-efi fengið mjög Vingjarnl-egar hamiingjúóskir f;á Seymour
frænda og Lauru fræriku, bætti litla svikakv-endið við í flýti.
Hún vildi sízt af öllu, að hún væri mint á Phil.
— Það virðist svo, s-em þau séu bæði ákaflega hrifin af þ-essari
trúlofun, bætti hún enn fremur við.
— O-já; þau eiga Ifka ekki von á að missa þig.
— N-ei, þú munt efcki missa mig, Isobel frænka. Ég sagði þér
frá því, hverju Charles lofaði mér. Hann ætliar að fcaupa húsið