Alþýðublaðið - 20.02.1936, Qupperneq 2

FIMTUDAGINN 20. febr. 1936.
Ávarp til reyli-
yískrar alpýðu-
æsku frá F. D. J.
I kvöld heldur F. U. J. fund á
Hótel Skjaldbreið. Þar eiga allir
félagar í F. U. J. að mæta og
koma roeð nýja félaga og auka
þannig og éfla það unga áhugalið,
Kiem berst fyrir jafnaðarstefnu og
frelsi fólksins úr þeirri ánauð,
sem meiri hluti þess er í vegna
ranglátrar og úrieltrar þjóðfélags-
skipunar.
I dag standa hin afturhalds-
sömu félagsöfl hölium fæti. Aldnei
hefir gremja fólksins, hins vinn-
andi mannkyns, verið meiri en
einmitt nú í garð afturhaldsiins,
,sem í vörn sinni gegn fullkomnu
hruni verður að afhjúpa sig
frammi fyrir þjóðunum og svifta
af sér hræsnisgrímunni og heita
fjandsamlegri pólitík gagnvart al-
þýðunni í skjóli hervemdaðs ein-
ræðis.
En í íasistalöndunum, svo siem
Þýzkalandi, ítalíu og víðar lifir í
glóðúm pieirra elda, sem áður
voru kyntir af frelsisvinum og
húgsjónamönnum, sem í svip
hafa verið sigraðir af böðlum
harðstjórnarinnar.
0g upp úr þeim glóðum munu
áxéiðanlega loga fyr en varir mýir
eldar, sem vísa munu fólkinu
veginn heim til hins örugga frels-
is, sem pað sjálft er borið til að
skapa.
Og alda sósíalismans, kraftur
hins nýja tima, rís hærra ög
hærra í ýmsum löndum, hin ó-
sættanlega stéttabarátta geisar
alls staðar um auðvaldsheiminD
og verkalýðsstéttin sameinar bar-
átturaðir sínar og treystir þær,
tog í stað pess að sýna auðvald-
inu miskun i hinni pólitísku
krieppu pess, ræðst hún harðar
að pví. Því að neynslan hefir
kent henni að óvinurinn — auð-
valdið — launar miskun hennar
með ofbeldi og lofsóknum, ef pað
.fær að styrkja krafta sína.
Á Spáni sigra vinstri öflin i
-nýafstöðnum kosningum og
hrekja hægri flokkana úr vígjum
sínum, Sami sigur er væntanlegur
i Frakklandi við kosningarnar í
apríl. Þetta gefur sterkar vonir
um að sókn fasismans sé stöðv-
uð og vald fólksins sé aftur að
njóta sín í baráttunni fyrir fnelsi
og sósíalisma.
Ungir jafnaðarmenn! Einnig hér
á íslandi geisar. stéttabarátta, bar-
áttan milli hins gamla og nýja
tíma. Fyrir æskuna er auðvelt að
velja á jrdlli þess, hvort hún vill
fýlgja hinum feigu félagsöflum,
sem eiga rætur sínar í úreltu
skipulagi, sem' táknar fjötur á
fránísókn pjóðanna til betra, feg-
urra og sannara lífs, eða sösíal-
ismanum, ,sem táknar márkstein
í framsókn mannkynsins, lífið
sjálft I allri peirri fegurð óg
mýridugleik, sem barn 20. aldar-
innar getur hugsað sér. Valið ef
auðvell. Þess vegna allur æsku-
lýðuf: Inn í félag uingfa jafnaðar-
manna til pess að gera það að
sterku vígi í frelsisbaráttu sjálfs
pín og þjóðar pininar, og örva til
vaxtar í félagslegu starfi alt pað
bezta og göfugasta, sem með pér
og felögum þinum býr.
Æskumaður og stúlka! Komdu
á fund í Féi. ungra jafnaðarm.
í kvöld á Skjaidbreið og vígðu
pig í æfilanga pjónustu við sósí-
alismann, málstað sannleika, rétí-
lætis og frelsis. Vertu roeð í pví
að skapa sjálfum pér og pjóðinni
pinni nýtt land. Stjórn F. U. J.
Leikfélag Keykjavíkur
hefir frumsýningu í kvöld á
leiknum: Eruð þér frímúrari?
eftir Arnold & Bach.
ALÞTÐUBLAÐIÐ
Dér höfðuð ekki búizt við pví, að hægt vœri að framleiða hér
pvottaduft, sem jafnaðist í öllu á við pað bezta erlenda, en reynslan
hefir sannað yður, að ótti yðar við landann var ástæðulaus.
15ooo pakkar af Fix hafa selst á 5 vikum
er að verða ómissandi á
hveriu prifnaðarheimili.
NÝIR
KAUPENDUR
ÖKEYPIS
til næstu
mánaðamóta
Kaupið bezta
fréttablaðið.
FASTEIGNASALA
JÓSEFS M. THORLACIUS
er í Austurstræti 17. Sími 4825.
Sparið peninga! Forðist ó-
þægindi! Vanti yður rúður í
glugga, þá hringið í síma 1736,
og verða þær fljótt látnar í.
Bállarafélag Islands.
InnEitun nýrra félaga í Bókaverziun
Snæbjarnar Jónssonar. Árgjald kr. S.00
Æfitillag kr. 25,00. Gerist féiagar.
Saumastofan Grundarstíg 8,
sími 4399. Saumum kjóla, káp-
ur, dragtir, drengjaföt, frakka,
og allan léreftasaum. Vönduð
vinna. Fljót afgreiðsla. Helga
Jónsdóttir.
Takið eftir:
,,Freia“, Laugaveg 22 B,
er flutt á Laufásveg 2.
100
Grímubúningar
eru til leigu.
Herrahattar
litaðirogbreytt
í móðins dömu-
hatta.
Laugaveg 19. Sími 1904.
SMÁAUGLÝSINGAR
ALPÝÐUBLAÐSINS Í
EDGAR WALLACE:
H|átrú og glæpir.
25
Hún réði þögn hans rétt og bætti við; — En þá
vitið þér, herra Correlly, að ég er algerlega í hönd-
unum á þessum mönnum. Hún huldi andlitið í hönd-
um sér.
— Þeir geta gert hann meðsekan um morðmálið,
ef það er það, sem þér eigið við, sagði Peter, og hún
kínkaði kolli. -— Og þér álítið, að ef þér giftist ein-
um af glæpamönnunum, þá fái faðir yðar að vera
í friði ? En það er alger misskilningur. Þér þekkið
ekki þessa glæpanaenn. Málið er ekki lengur undir
glæpamönnunum komið. Það eru yfirvöldin, sem
ákveða það, hvernig farið verður með þetta mál.
Það skiftir engu máli hér, að hve miklu leyti þeir
vilja koma upp hver um annan. Við höfum nægar
sannanir.
Hún hristi höfuðið, og í fyrsta skifti horfði hún
beint í augu hans.
— Þér hafið á röngu að standa, herra Correlly,
sagði hún rólega. — Þér hafið engar sannanir. Það
I er aðeriis faðir minn, sem getur sannað, að þeir hafi
J svikið fé af honum. Hún hætti skyndilega' og greip
| vasaklútinn.
Hugsunarlaust tók Peter vindil upp úr vasa sín-
um, beít af endanum og kveikti í, án þess að hann
vissi, hvað hann var að gera. Hann var að því kom-
inn að fleygja honum í eldinn , þegar hún stöðvaði
hann.
— Nei, reykið bara. Ég hefði átt að bjóða yður
vindil þegar þér komuð. Þau virtust bæði mjög ógæfu-
söm, þar sem þau sátu þama, Peter ál'útur og nið-
urbeygður og hún með hendur fyrir ándlitinu:
Að lokum rauf Peter þögnina. — Það ©r mikið til
í því, sem þér segið, ungfrú Bertram, og það er ein-
mitt þettá, sem hefir tafið okkur i rannsókn þessa
máls. Það er nefnilega undravert, að við skulum ekki
hafa eitt einasta vitni eða sönnunargagn. Þar er
engirin, sem hefir séð manninn eða mennina, sem
myrtu frú Láste, misþyrmdu Wilbur Smith og rændu
Frank Alwin. Við höfum sterkar líltur, en ekki samt
svo sterkar, að byggja megi dóm á þeim.
1 fimm mínútur tottaði hann vindilinn og púaði
stórum reykjarstrókum út í herbergið. Ekkert hljóð
heyrðist, utan tifið í frönsku klukkunni, sem stóð
á arinhillunni.
— Já, það er mikið rétt í því, sem þú segir, Jose.
Unga stúlkan hrökk saman og starði á hann, en
hann hafði bersýnilega ekki hugmynd um, hvað
hann hafði sagt, og hann hélt áfram:
— Okkur hafa erfiðleikarnir verið ljósir frá upp-
hafi, eða að minsta kosti frá því að við vissum
i hverjir mennirnir voru. Við höfum vonað, að við
fengjum öruggar sannanir, -en, fram að. þessu höfum
við aðeins haft eina manneskju grunaða — og það
eruð þér!
— Ég? sagði hún skelfingu lostin.
— Ég hefi nægar sannanir til þess að geta látið
taka yður fasta, en hins vegar veit ég, að þér hafið
einungis verið verkfæri í höndum -þessara banditta.
Auk þess veit ég það, að ef til úrslita dregur, hika
þeir ekki við, að gera föður yðar -ábyrgan að morð-
inu, og það á þann hátt, að ómögulegt er að sanna
sakleysi hans.
Aftur varð löng þögn. Svo stóð unga stúlkan á
fætur.
— Þama getið þér-sjálfur séð — vegna föður infns
verð ég að- ganga að tilboði glæpamannanna, jafn-
vel þótt um hjónaband sé að ræða.
Það kostaði hana míkla-sjálfstjórn,-að- nefna þetta
orð. Peter- stóð hægt á fætur. Bros lék um varir
hans,- en augun skutu -eldingum. : ; -i: j-
— Jæja, ungfrú Bartram, þá verðum við víst að
vera sammála um, að dálítill harmleikur verði að
ske.
—- Hvað eigið þér við?
— Ég á aðeins > við það, ungfrú Bertram, sagði
hann hægt, — að í hópnum eru þrír menn, Rosie
Cavan eða prófessorinn, Tom Scatwell og Sam
Featherstone. Þeir eru allir Englendingar. Það get-
ur vel verið, að þeir hafi haft eitthvert gagn af
árásinni á Wilbur Smith, því að hann er ekki bein-
línis vinsæll meðal glæpamanna, en annars eru þeir
sem sagt þrír, og ef ekkert óvænt kemur fyrir, sem
gerir útlitið skárra, þá er ég ákveðinn í því, að
veita þessum þremur mönnum hægt andlát.
I fyrstu skildi hún ekki fulikomlega þýðingu þess-
ara orða, en þegar hún áttaði sig, steig hún eitt
skref fram, lagði báðar hendur á arm hans og horfði
framan í hann, náföl.
— Þér látið vera að gera nokkuð þess háttar,
sagði hún æst. — Heyrið þér það! Ég vil heldur
fara sjálf fyrir dómstólana og faðir minn líka, en
að þér lendið í einhverjum vandræðum.
En þegar hún sá stálhörð augu hans, skildi hún,
að honum var fullkornin alvara.
— Þér megið ekki gera þetta bað hún. — Lofið
mér því, að gera þetta ekki! Heyrið þér það, þér
verðið að lofa því.
Ilann greip um hendur hennar og sagði brosandi:
— Alt legg ég á þitt vald.
Hún Iosaði aðra hönd sína og lagði hana fyrir
munninn á honum.
-— Peter! Þér verðið að lofa mér því, að leggja
ekki líf yðar í hættu. Ég gæti ekki afborið það, ef
eitthvað kæmi fyrir yður mín vegna. Takið heldur
þessa menn fasta og látið þá fá sinn dóm.
Honum varð orðfall, og þegar hún misskildi þögn
hans, ýtti hún við honum.
. Þao hlýtur að vera til einhver önnur leið, sagði
hún. Þér g©rið það mín v«gna. Þér kölluðuð mig