Alþýðublaðið - 04.03.1936, Síða 2

MIÐVIKUDAGINN 4. MARZ 1936
Hvímleiðir
verzlnnarhættir.
I 13. gr. lögreglusamþyktar
Reykjavíkur stendur meðal ann-
ars, að án leyfis húsráðanda megi
enginn fara inn í híbýli hans í
söluerindum. Parna virðist lög-
gjafann eitthvað hafa órað fyrir
því ónæði, sem af slíkum erind-
um Ieiðir. Er þó eins og þetta
hafi böglast fyrir honum, eða ekki
getað valdið þvi, er vænta mátti.
Pað' er ekki meining mín með
[nessum línum, að ávíta stjórn-
arvöld þessa bæjar fyrir þá ó-
reglu, er þeir verxlunarhættir
skapa, seni í einu orði inætti
nefna söiuflakk. Þó er þessi ó-
vöxtur, sem yfirvöldunmn hefir
skotist svo yfir að skera burt.
íarinn að yaxa slíkt um sig, að
til vandræða horfir. Ekki mun
það valda miklum vanda, ef við
það vajri Játið sitja, þóít blöð
séu boðin í húsum eða bækur.
enda menn getað hrundið þeim
vanda af höndum sér eftir hend-
inni, þótt margur verði að greiða
þar fyrir góðmensku sína og
mannkærleika. En ef það á iað
líðast niönnum, að ganga í hús
og selja ýmsar vörutegundir, er
svo að segja fást á hverju strái,
getur það valdið hinum mestu
óþarfindum og glundroða. Enda
enginin endir á þeim ógnum, sem
af slíku mætti leiða, ef það er
látið átölulaust mieð öllu. Er það
sannast mála, að nú er svo kom-
(ið í Heykjavík, sem tæplega get-
ur talist vansalaust, að fólk hefir
engan frið í híbýlum sínum fyrir
ágangi sölumanna. Kveður svo
ramt að þessu, að rnenn eru í
stök'ustu vandræðum með að
hrinda þessum ósóma árásum af
sér. Menn ganga um og selja
(hafa til þess söluleyfi?) ýmsa
skranvöru: Rakblöð, sápur, tann-
krem, tannbursta, hnífa, speglai,
Imd^dur, veski og margt fieira,
seiflif S'VO má segja að fáist í
hverri verzlunarkompu. Menn
jroma í hús og bjóða: Egg, kjöt,
smjör, . smjörlíki, fisk. Maður
gengur um í húsum og býður
húsmæðrum, heitar vöfflur, er
hann hampar millum handa sinna.
Menn — margir rnenn — ganga
hús úr húsi, berja upp á og bjóða
fólki: Kringlur, tvíbökur, skon-
rok ög ýmsa aðra brauðvöru, sem
tæpliega getur talist boðleg á
þennan hátt. Sumir þessara sölu-
nianna ■ gera bemlínis boð fyrir
húsmæður til þess að geta þvælt
við þær um þessa vöru sína, eða
ímynduð vörugæði, og stendur
mörgum af þessu hinn rnesti
stuggur, sem vonlegt er.
£g sný mér heldur tii yfir-
valdá þiessa bæjar með bón um
þáð, að þau létti af mönnum
þieim óþægindum, er slíkur á-
troðningur hefir í för með sér.
Ég veit að ég tala hér í nafni
fjölda fólks, sem -er innilega illa
við þann ófrið, er húsfriði manna
stafar a fþessum hvimleiðu verzl-
únarháttum.
K. B.
Borprafandir i Hðfn op
viðsvegar i Daomörku
■ út af verkbannins.
KALUNDBOR, 3. marz.FÚ.
I dag voru haldnir borgara-
fundir yíðsvegar í Kaupmanna-
höfn, og var rsestt um vinnudeil-
una.
Skiftust ráðherrarnir, og
ýmsir af þekktustu stjórnmála-
mönnum jafnaðarmanna um, að
vera á fundiunum.
Svipáðir fundir voru haldnir
víðsvegar um landið.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
íslenzkúr skipstjóri hæstur í
sölu á enskum markaði.
Islienzki skipstjórinn Ágúst Ebe-
nezersson var hæstur i fisksölu
á enskum markaði síðast liðið ár.
Seldi hann fyrir 24 þúsund ster-
lingspund eða fyrir rúma hálfa
milljóri. krona. Ágúst er skipstjóri
á togaranum „Drangey“, sem er
nýtt .skip. Næstur honum í sölu
kvað hafa verið Mogg skipstjóri
á „City of Lanoester“, sem ný-
lega var dæmdur hér fyrir lan^
helgisbrot.
Happdrætti
Háskóla islands.
Flntninpaskipið
Colnmbus
er til sölu. Tilboð sendist undirrituðum fyrir 10. marz
næstkomandi.
Garðar Þorsteinsson Einar B. Guðmundsson
hæstaréttarmálafl.m. hæstaréttarmálafl.m.
5900 vinninpr - 1 miljén og 50 gásnnd fcrönnr.
FIMTI HVER HLUTUR FÆR VINNING.
Vinningarnir eru útsvars- og tekjnskattsfrjálsir.
Leitið upplýsinga hjá umboðsmönnum happdrættisins:
Anna Ásmundsdóttir og Guðrún Björnsdóttir, Tún-
götu 3, sími 4380.
Dagbjartur Sigurðsson, Vesturgötu 45, sími 2414.
Einar Eyjólfsson, Týsgötu 1, sími 3586.
Eiís Jónsson, Reykjavíkurveg 5, sími 4970.
Helgi Sívertsen, Austurstræti 12, sími 3582.
Jörgen Hansen, Laufásveg 61, sími 3484.
Maren Pétursdóttir, Laugaveg 66, sími 4010.
Stefán A. Pálsson & Sigbjörn Ármann, Varðarhúsinu,
sími 3244.
I Hafntarfirlll:
Valdimar Long, sími 9288.
Verzlun Þorvaldar Bjarnasonar, sími 9310.
Kaupið miða i dag.
SJaldan hiýtur hikandi happ.
Starhemberg
fer á fnnd
Hussolinis.
LONDON, 3. raarz. (FB.)
Frá Vínarborg er simað, að
Starhemberg fursti muni bráðlega
fara til Rómabargar til viðtals við
Mussolini. Hefir verið birt ópin-
ber tilkynning þess efnis.
Talið er, að Mussolini hafi ósk-
að eftir því, að Starhemberg kæmi
til viðtals við sig til þess að ræða
ýms má), er vaíða Ítaíiu og Aust-
urríki, og þó einkum Austurríki.
Viðræður þær, sem fóru fram í
Florens (Firenze) eigi alls fyrir
löngu milli italskra og austur-
rískra stjórnmálamanna, eru talin
hafa verið til undirbúnings þess-
um viðræðum Starhenibérgs og
Mussolini. (United Press.)
Vinstri flokk-
arnir í Madrid
heinita höfuð
Gil Robles.
LONDON, 2. marz. FÚ.
Stjórnarsinnar í Madrid gengu
í gær fylktu liði um götur borg-
arinnar með rauða f'ána og
kröfðust liöfuðs spánska fas-
istaleiðtogans. Ekki lenti í nein-
um ryskingum.
í Katalóníu voru í gær mikil
Í„ ' ! J
SMÁAUGLÝSINGAR j
j ALÞÝÐUBL AÖSIN S j
Dívanar, dýnur og dívanvið-
gerðir á Freyjugötu 8.
Geri við alskonar heimilisvél-
ar og skrár. H. Sandholt, Þórs-
götu 17. Sími 2635.
2307 er símanúmerið hjá
Ódýru fiskbúðinni, Klapparstíg
8. —
Hef úrval af nýtízku dömu-
frökkum, mismunandi stærðir.
Eirmig vetrarkápur. Guðmund-
ur Guðinundsson, Bankastræti
7, annari hæð.
Húsgagna-viðgerðir. Geri við
alls konar húsgögn. Pólera upp
gamla muni. Fljótt! Vel unnið!
Ódýrt! Grundarstíg 10, niðri.
Lítið og gott sumarhús til
sölu. Ódýrt. A. v. á.
Katalónía hefir á ný verið gerð að
sjáifstæðu ríiki. Fyrri forsieti Ka-
talóníu, sem setið hefir í fangelsi
var leystur þaðan i gær ásamt
fleiri pólitískum föngum, og var
fögnuður manna í höfuðborginni
svo mikill, að slíks eru vart dæmi,
Sjálfur var fofsetinn svo hrærður,
að hann gat e'kki tára bundist,
og varð að styðja hann fram á
svalirnár á forsetabústaðnum,
þaðan sem hann ávarpaði mann-
fjöldann fáeinum orðum.
Þrjár 2ja herbergja íbúðir í húsum Býggingar-
félags alþýðu eru falar til kaups fyrir félagsmenn.
Umsóknir verða að vera komnar fyrir 15. þ. m.
Nánari upplýsingar á skrifstofu félagsins á
Bræðraborgarstíg 47 kl.. 6—7 e. h.
Félagsstjórnin.
E. PIIILIPS OPPEMIEIM:
fi spilavítinu.
6
Hargrave borðaði á tilsettum tíma morgunverð með
Marston í klúbbnum. Þeir töluðu um daginn og veginn
þangað til 'komið var með kaffið og vindlana. Þá
horfði Hargrave vandlega í kringum sig. Að því búnu
hallaði hann sár fram á stólnum.
„John,“ sagði hann, „ég vildi kaupa O. P. verðbréf."
Víxlakaupmaðurinn kin'kaði kolli.
„Þú þekkir manninn, sem hefir þau á hendi?“
„Já,“ sagði Hargrave, „Andrea Trentino, það er sá.
sem eyðilagði Ned Penlow.“
„Það gengur alls ,ekki vel fyrir félaginu," sagði Mer-
ston, „og væri því ráðlegra að fara gætilega.“
„Einmitt af þeirri ástæðu,“ mælti Hargrave,“ mun
Trentino ákafur að selja.“
„En Trenti.no er hygginn náungi, og vel gæti farið
svo, að þú stórtapaðir,“ sagði Marston.
„Ég er reiðubúinn, þó svo að það kosti mig hálfa
miíljón," sagci Hargrave.
Marston leizt e'kki á blikuna. „Nú eriu að veröa nokk-
uð kærulaus," sagði hann. [ / {
„Þau tímabil kom fyrir í lifi manna, er þeir verða
það.“
„Hvað tal þitt í garkveldi snertir . . byrjaði Mar-
ston.
Félagi hans greip fram’ í fyrir honum. „Ég vil að þú
farir að gera þessi kaup fyrir mig og lát r mig stööugt
beyra frá þér,“ sagði Hargrave. „Efiir einn eða tvo
daga verð ég kominn til Monte Cario. Þar mun verða
rúm til taks fyrir þig í húsi mínu eða herhergi á hót-
eli, ef þig skyldi fýsa að heimsækja i£ig.“
„Það væri nú svei mér gaman,“ svaraði hinn og horfði
gegnum gluggann út í dimmuna, „ég vildi helzt taka
þig á orðinu."
Hargrave stóð upp. „Þú munt alt af vera velkom-
inn,“ sagði hann um leið og þeir gengu fram að dyr-
unum.
Á horninu á Bond Street rakst Hargrave á ungfrú
VioLet Martin. Þrátt fyrir nývaknaðan áhuga fyrir þess-
ari ungu stúlku, var það á takmörkunum að hann
þekti hana aftur. Hún var í tötralegri regnkápu, með
gamlan hatt, ier að vísu eitt sinn hafði verið fallegur
og nú var afsakamlegt að noiila í ótugtar veðri; það sem
verra var: regnhlífin hennar var eiiinig gauðrif.n. Hún
starði undrandi á hann þegar hann ávarpaði hana.
„Það hefir hent mig slys',“ sagði hann með hátíðíegri
röddu, „ég hefi brotið nögl á einum fingrmum, fyrlr-
gefið að ég stoppa yður.“
Hún fór alt í leinu að hlæja, hann sagði þetta eitthvað
svo skringilega alvarlega.
„Ef þér viljið fcoma með mér, skal ég reyna að hjálpa
yður,“ stakk hún upp á.
Hann snéri við í því sfcyni að fylgjast með henni.
Hún hristi höfuðið.
„Eftir tíu mínútur," sagði hún í bænarrómi, „ég
þarf að koma inn hérna snöggvast."
„Já, eftir tíu mínútur," sagði hann kurteislega.
IV. KAPÍTULI.
Á meðan fór Hargrave til þess að eyða timanum inn
í þekta hattaverzlun og gerði þar óþcrf ka.up. Að fjórð-
ungi stundar liðnum gekk hann inn í snyrtistofuna,
þar sem forstöðukonan heilsaði honum með ástnð og
n'O'kkurri undrun.
„Það var um talað millum okkar ungfrú Mar.iti, að
hún lagaði nögl, sem hefir farið illa á mér.“
Hún leiddi hann í hertergið, það sem snyrdstúlltan
beið þegar eftir honum. Hann tók hanzkana ofan mðð
hægð.“
„Hver þeirra er það?“ spurði hún og laut áfram.
„Jæja, sannleikurinn er nú sá, að mér hefir skjátlast
í þesSu,“ sagði hann. „Það sem ég ætlaði að segja var
það, að mér fanst naglafágun yðar ekki nógu full-
'komin. Ég kýs heldur — hm — að hafa þær eins og
spegil — og mér þætti vænt um, ef þér vilduð helga
þeim næstu 10 mínútur. Á meðan þarf ég að tala ofur-
lítið við yður!“
Hún leit á hann áhyggjufull — leiftrið, sem áður var
í fallegu, brúnu aúgunum hennar, hvarf, nú lýstu þau
innri kvíða.
„Það er e'kki þannig, að þér þurfið að styggjast af
því,“ flýtti hann sér að segja.
„Ég veit það,“ sagði hún.
„Ég hefi í hyggju," sagði hann, „að rita bók, og vil
þess vegna kynna mér hinar ýmsu hliðar Iífsins. Við
mætum aragrúa fólks á degi hverjum, en höfum íá
tækifæri til að komast eftir högum þess, óskum þess
og smiékk, því að sjálfsögðu vill enginn gerast nær-
göngull um o'f. Víljið þér nú gera mér þann greiða að
svara spurningu minni, sem ég get fullvissað yður um
að er á engan hátt ósfcammfeilin?“
„Auðvitað,“ sagði hún hálf ráðþrota, „en hvers vegna
komið þér til mín, en ekki einhvers annars?"
„Hver maður hefir sín, séreinkenni, og þeir eru að-
eins fáir, sem maður 'kemst ,í samband við,“ sagði
hann þolinmóður, „og það vill svo til, að þér eruð ein
hinna fáu, er vakið hafa áhuga minn. Þér hafið gerst
aékar og látið í ljcs óbeit á. lífinu. Á þeim grundvelli
mun ég byggja spurningar mínar. í fyrsta lagi: Getið
þér sagt mér, hvað öánægjn yðar veldur? öðru lagi:
Vilduð jrár segja mér, hvað fært gæti yður hina mestu
ánægju eins og nú standa sakir, hvað annað en pen-
ingagjöf, sem við skulum halda fyrir utan alt þetta?“
Sem snöggvast virtist fegurð vara hennar. hverfa.
Hún beit saman vörunum, d'júp hrukka gerði hana
næstum önuglynda á svip.
„Ég geri ráð fyrir að ég sé. niðurbeygð af því ég er
full öfundar og illgirni," sagði hún. Hún tók upp
myndablað, sem hún hafði verið að lesa þegar hann
kom inn, og drap fingri niður á eina síðuna. Það var