Alþýðublaðið - 12.09.1936, Blaðsíða 2

LAUGARDAGINN 12. sept. 1936.
.ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fallion félagi.
I ' ' .. ;■
I
HOGNIHANSSON STEPHENSEN
O OGNI HANSSON STEPHEN-
§EN vérður jarðaður á þriðju
dag. — Hann andaðist 6. pessa
mánaðar í sjúkrahúsi Hvíta-
bandsins.
Högni var fæddur 9. júlí 1875
að Hlemmiskeiði á Skeiðum.
Barn að aldri flutti hann paðan
með foreldrum sínum að Hurðar-
baki í Kjós. Þar dvaldi hann
fram að tvítugu. Hann stundaði
fyrst framan af sjómensku af
Seltjarnamesi og fylgdi þróun
fi§kiskipaútgerðarinnar; vann á
skútum og síðast á togurum.
Jafnframt sjómenskunni notaði
hann hvem tíma, er hann ekki
var á sjónum, til að læra tré-
smíði, og tókst honum það með
ágætum, og vann hann sem tré-
smiður lengst af hin síðustu ár.
Fyrir 16 árum fékk Högni að-
kenningu af slagi, sem sá á hon-
tún síðan, og i júlimánuðí í Búm-
ar fékk hann aftur slag, sem varð
honum loks að bana.
Hér hefir ekki verið rakin merk
æfisaga, áð eins stiklað á stærstu
steinunum.
En Högni Hansson Stephensen
vár merkilegur — og að mörgu
leyti óvenjulegur maður.
Ég kyntist honum á Alþýðu-
flokksfundi skömmu eftir að ég
'körn til bæjarins, 1919, og síðan
vörum við alla tíð góðir kunn-
ingjar. Ég fann í honum alt það
bezta, sem hægt er að finna hjá
þroskuðum alþýðumanni. Stéttar-
tilfinning hans var örugg. Trygð
hans við alþýðusamtökin órjúf-
andi og stefna hans í þjóðmálum
mótaðist af því, sem hann hafði
sjálfur reynt í lífsbaráttunni á
sjónum og .í landi. Hann var á-
kveðinn Alþýðuflokksmaður, lieit-
ur og sístarfandi meðal kunrn
ingjanna fyrir stefnu sína og lif-
andi af áhuga fyrir hverju ein-
asta máli, sem bar á góma.
Högni Hansson var maður
mikill vexti og mikilúðlegur í
sýn. Þannig var og skap hans
stórbrotið, Hann var hvorttveggja
í senn, harðuir í sókn og ljúfur í
viðmóti.
„Ég, hefi sjálfur gengið í gegn
um það alt saman, blessaður
vertu,“ sagði hann við mig í
sumar, er við ræddum um þá
stefnu, sem fælist í Alþýðutrygg-
ingunum. Hann átti við hið ægi-
lega öryggisleysi þeirra manna,
sem ekkert eiga nema sitt eigið
vinnuþrek og ekkert má bera út
af fyrir svo að þeir ekki hrjóti
á vonarvöl.
Það var líka satt. Hann hafði
„gengið i gegn um það alt sam-
an“. Hann hafði þolað með stétt-
arsystkinum sínum réttleysið og
ofurvald þeirra, sem þykjast upp
yfir alþýðuna hafnir, og hann
kunni að móta sér lífsskoðun af
þeirri reynslu.
Högni Hansson var einn af því
fólki, sem alt af er trútt sinni
stefnu, sem alt af kom, er eitt-
hvað var að gera, og alt af lagði
fram sitt lið. Það er lærdóms-
ríkt að tala við þetta fólk. Það
hefir lífsreynsluna og lífsskoðun
þess er ekki mótuð af tilviljunum.
Skoðanir Högna heitins voru
allar spiottnar úr lífsreynslu
hans og mótaðar af henni og nú-
Hin nýjn karfamið
fjrrir Anstnriandi ern
eins rik og Halamiðin
Brýn nauðssrn að mæla
naiðln mikln nákvæmar
Sýrland íær
sjálfstjöro.
Samniagnr við Frakkland.
LONDON, 9. siept. FÚ.
1 dag var lögð síðasía hönd á
nýjan sáttmála milli Sýrlands og
Frakklands. Fæ.r Sýrland fullkom-
ið stjórnmálalegt sjálfstæði, en
samningur um hernaöarlega sam-
vinmu og landvarnir v'ierður gerð-
ur sfðan.
Hinn nýi samningur á að ganga
í gildi árið 1939, og gilda í 25
ár.
Bjfðgiagafélag Aigýðn.
UIBOÐ.
Byggingafélag Alfiýðu óskar eftir tilboðum
á eftirfarandi;
Vírnet, rúðugler, skrár, lamir og húna ofl.
Þ>eir, sem vilja' gera tilboð geta fengið skrár
yfir ofantalið hjá Kornelíusi Sigmundssyni.
HIN NÝJU karfamið fyrir
Austurlandi virðast vera
mjög rík af karfa og að þar sé
eins mikið af þessum fiski og á
Halamiðum, sagði Þórarinn
Björnsson stýrimaðúr á varðskip-
inu „Þór“ í viðtali við Alþýðu-
Iblaðið í gærkveldi.
Þórarinn Björnsson var með í
rannsóknarleiðangri „Þórs“, er
hin nýju karfamið fundust í sum-
ar, og eftir að togarinn Brim-
ir hafði farið á iuiðin án þess að
það bæri góðan árangur, var
Þórarinn Björnsson ásamt báts-
manninum af „Þór“ Þorsteini ;
Jónssyni, sendur austur, og j
; fylgdu þeir Brimi á miðin, og j
fékst af því góður árangur eins
og kunnugt er.
„Straumur er þarna allharður,
j og fiskurinn er á tiltölulega rnjó-
i um hrygg,'" hélt Þórariun Björns-
, son áfram, „um 170 til 180 faðma
j dýpi, en minkar strax og komið
! er á 190—200 faðma dýpi, eða
; út af hryggnum.
; Það er því mjög erfitt fyrir
eitt skip að halda sig á miÖun-
um. Væru 2—3 skip að fiska
þama, væri aðstaðan mun betri. j
Eftir rúmlega þriggja sólar-
hringa veiðar höfðum við fengið ;
175 tonn, þar af 135 tonn af karfa
og 40 tonn af upsa. Við tókum
35 köst, og eru því til jafnaðar
5 tonn í kasti, sem er mjög gott.
Mest fengum við í einu kasti
9—10 tonn.
Upsi var mestur, þegar togað
var með straum og skipið fór
hraðar; en þegar togað var á
móti stráum fékst að mestu leyti
karfi.
Hér um bil í hverju togi feng-
ust ein og tvær og jafnvel þrjár
lúður, 10—80 kg. hver, meira
fengum við þó af stærri lúðu.
Ágætur togbotn er alls staðar
á þessu svæði, þar sem kastað
hefir verið. Má telja það einstakt
hvað botninn er góður á þessu
svæði, sem aldrei hefir verið tog-
að á, og er botninn miklu betri
en á Halamiðum.
Karfinn er mjög svipaður og á
Halamiðum og sízt smærri. Með-
al sjávarhiti er þama 9 gráður."
— Þér teljið miðin lítil um sig?
„Nei, engan veginn. Við vorum
að vísu svo að segja alt af á
sama stað, en ég tel mjög líklegt,
að miðin séu stór. Hins vegar
er það órannsakað. Og tel ég
nú brýna nauðsyn til þess, að
svæðið sé rannsakað miklu ná-
kvæmar og mælt upp að nýju,
og að það sé gert sem allra
fyrst.“
tímanum. Hann trúði ekki eins
og venjulegir trúaðir, sem biðj-
ast fyrir opinberlega. Hann trúði
á sína stétt, á alþýðufólkið, á
samtök þess og mátt þeirra til að
skapa meiri fegurð og meira rétt-
læti en við eigum að venjast.
V. S. V.
Seljum gott og ódýrt fæði.
Einnig krónumáltíðir. Buff með
lauk og eggjum. Matstofan Ægir,
Tryggvagötu 6, sími 4274.
Góð ódýr matamkaup: Laxapyls-
ur 75 amia y2 kg. Laxafars 50
aura ý2 'kg. Fiskfains 45 aura V2
kg. Fiskpylsugierðin, sími 3827.
Myndarleg gjöf.
Landsnefnd Hallgrimskirkju í
Saurbæ hefir nýlega borist eitt
þúsund króna veðdeildarbréf að
gjöf, sem á sínum tíma skal varið
til þess að kaupa fyrir altaris-
töflu handa kirkjunni. Gefandinn,
sem er valinkunnur sæmdarmað-
ur, vill ekki láta nafns síns getið,
en með því að nefndin hefir fyr-
ir löngu tekið þá ákvörðun, og
vikur ógjarna frá henni, að grip-
ir gefnir kirkjunni skuli áletraðir
með nafni gefandans, hefir hon-
um verið tjáð að nafn hans muni
verða greypt á töfluna að hon-
um látnum. — Innilegustu þakkir
fyrir þessa stórmyndarlegu gjöf.
Öl. B. Björnsson.
Tilkynning.
Ég fór til Sandgierðis á dögun-
tun leins og ég hiefi áður getið
juim- í pis'.lum mínum um hunda
og menn. Þar hitti ég gamlan for-
mann mlnn Guðjón i Hhsakoti,
ég réri hjá honum tvær vertíðir,
og sagði hann mér, að öll þau
ár, sem hanin var formaður, hafi
hann aldrei hart jafn þræl-helvíti
röskan ræðara og dugaaðarvarg
eins og mig. Guðjón er nú 75
ára að aldri og 50 ár er hann bú-
inin að dvelja þarna í haieppnum’.
Hann hefir kerhngu sína enn hjá
sér og er forkur hinn mesti, enda
ættuð undan Eyjafjcllum. Þau
tóku mér prýðisvel.
Guðsíriði.
Oddur SigUiigeirssion,
Oddhöfða við Flughöfn. ,
Farsóttir og manndauði
í Reykjavík vikuna 23.—29. ág.
(í svigum tölar næstu viku á und-
Dömur!
Sauma Frakka, Kápuir, Dragtir úr til-lögðu efni; komið
með efni ykkar til mín. Aðielns fyrsta floldks vinrna.
Knnd Jensen,
dömuklæðskieri.
Hafnarstræti 11, 2. hæð.
NYIK
KAUPENDUR
FA
ALDYBUBlABIÐ
ÖKEYPIS
til næstu
mánaðamóta.
♦
Kaupið bezta
fréttablaðið.
an): Hálsbóiga 18 (3). Kvefsótt
13 (22). Iðrakvef 2 (3). Mislingar
0 (1). Kveflungnabólga 2(2). Munn
languh 1 (2). Kossageit 0(2). Hnúta
rós 1(0). Mannslát 7 (4). Land-
læknisslkrifstofan. (FB.)
Munið 1 krónu máltíðirnar.
Heitt & Kalt.
Rabarbaraplöntur stórar og ó-
dýrar fást á Suðurgötu 10, sími
4881.
Veggmyndir, rammar og mál-
verk, fjölbreytt úrval, Freyju-
götu 11.
Skutuil
I Biöö Alþíðaflokhslns á
Isafiröi
| er niuðsynlent öllum, sem
vilja fylgjar'. með
á Vestfjðrðmn
* •.
, Gerist áskrifendur í afgre'ðslu
Alþýðublaðsins.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
Biggers: 42
Charlie Gtaan hemur aftur.
Maxy Minchin tók upp stóran vindil, horfði í fering
um sig og stakfe svo vindlinumi í vasamn aftur. — Það
var lítill dmenghniokki, sem ók uxakerru á ítaliu, sagði
hann svo. Ég vildi óska, að Maxy litli hefði fengið að
sjá það. Þá hiefði hann sk.Lð hvers vdirði bíllxnn var, sem
ég gaf honum, áður en ég fóir af stað.
— Man nokfeur ykkair eftir trjánum í Fontenieblsan-
skóginum? spurði Ross. Ég hiefi áfeailega- gaman af
trjám. Það kiemu/r af því að ég er timbuxsali.
— Ungfrú Pamiela! Þár hafið ekkert sagt, sagði
Chan með vaiið.
— Ég befi svio margs að minnast. Hún vair í bláum
kjól, sem hún hafði ekki verið í áðuir, í ferðinni. Það
gat vel hafa verið sá kjó 11, sem gékfe aftuir í jdraumum
frú Spiceirs. Allar konumar höfðu tekið eftir þessum
kjól og sumir kairilmannanna líka. Það er ekki svo auð-
velt að segja um það, hvað mér hefýr þótt skemtú-
legast í ferðinnd, hélt ungörú Bamela áfram, — en ég
held, að það hafi verið flugfiskuir, sem flaug inn á
þilfarið hjá okkuír í Rauða hafinu. Hainn hafði svo róm-
antísk og falleg augu. Ég giet aldrei gleymt þvd. Húu
snéri s éir að unga manninum, sem sat við hlið hiennar'.
Manstu það, að ég kallaði hann John Eartryraiore. Mér
fanst hanm nú öllu líkari Eddie Cantoir, sagði Kenna-
way og brasti. 1 '
— Öll ferðin hefijr verið dásamleg, sagði frú Ben-
bow, — og ég þurfti fcinmitt tilbireytingu. Ég gleymii
aldrei kvöldinu, þegair ég féfek mjír skemtigönguna í
Delhi og maharajahinn ók fram hjá ofekur í Rolls-
Roce-bíl. Hann var í dásamlega fallegum fötum, þau
voru öli gulli sett. Hún horfði alvar'ega á mann sinn,
sem var að fást við myndavéliina. Þú verður að fara
til klæðskierans um Iieið og þú kemuir heim, Elmer, sagði
hún.
— Það er afapnargt, sem hefir vakið athygli mína á
þessu ferðalagi, hóf Keane máls. Eins kvölds minnist
ég þó sérstaklega. Það vay síðasta kvöldið, sem við
Vorurar í Yokohama. Ég gékk um boirgina og lenti inn
á simastöð. Þiar stóð dp Loftan og litli þjónninn, Wel-
by. Ég spurði dioktairinn hvort hann æ.laði um horð
aftur, en hann snqri mig af sér; hann vildi ber-
sýnilega vera einsaimall. Svo hélt ég áflnam, eins,amal].
Ég gékfe ofan að vatninu, myrku og leyndairdómsfullu.
Þar vap skemtilegt fólk, sem hljóp meðíxam ströndinni.
Það var alveg eins og í Austuirlöndum. Hann stein-
þagði og horfði í kiningum sig ,og horfði á Lofton. Það
var þair, sem Welby fanst myrtur.
— Alt er tilbúið, hirópaði Eenbow. Hierra Kerainaway
viljið þér sIökfeva ljósið? Þakka yðuir fyrir. Fyrstu
imyndirnair ieru, elns og þér sjáið, teknar á þilfahnu'
um leið og við yfirgáfum New Yoirk. Þá þekstumst
við ekfeert. Ég held, að þetta sé finelsisstyttjan, jú, það
er vist hún. Takið ofan, piltair. Nú feomurn við að mynd-
unum, sem ég tók á Atlantshafinu.
Það eru ekfei mairgar myndir. Þarna er mynd af
hiema Duff. Það vax gott, að hann vi&si ekki, hvað hann
átti í 'vændum.
Hann hélt áfram að þvaðina urn myradirnar. Ferðafé-
lagarnin sáu aftur Lundúnaboiig og Broomés-hótel. Svo
var mynd af Fienwicks; Eenbow hafði mætt honum á
götuhorni iog helmtað að fá að taka myrnd. Þessi litli
sérvitiringur var ekikiert sérstaklega hrifinn af uppá-
tækinu. Svo fcoin myind af Duff, leynilögneglramanni,
þar siem hanin ©n að aka í þil frá Bnoomes-bóteli. Svo
komu myndir finá Dover, Paris og Nizza. 1
Áhorfenduirnir höfðu mikinn áhuga fyrir sýningu
Bienbows. Þiegar myndiinnar frá Nizza voru sýndar teygði
Charlie finam fæturna og hallaði sér áfram. Herra;
Tait kallaði Chan aftur til viinkileikaras. Lögfræðinguri’nn
sagði lágt:
— Ég fer mína leið, hernra Chara, sagði haran, — ég
er að fá kast. j I ' : '
Charlie gat séð, þó að biinta væri ekiki góð, að hann.
var náföluir.
— Ég segi Kennaway ekki frá því. Þetta er sfíðasta
kvöldið hans, og ég vil ©fcki truflia hann. Ég næ mém
vonandi aftur, þegair ég er búiinn að fá mér ofusrHtimr
dúr. Svo læddist hann út.
Benbow tók fram aðira rúllu. Myndabófe hans virtist ó-
þrjótandi, og nú voirtu áhorfendur farnir að giefa meiri!
gaum að myndunum. Myndirnair v,oru frá Egyptalandi,
Indlandi, Singapore og Kína. Það vam biersýnilegt, aö
Benhow var mesti smeklkmaðuir á myndir.
Loksins var sýningunni lokið og gestjrrair tíndusn
burtu, þaif til Cban og Bierabow vjoru tvie,r eftir. Leymi-
lögreglumaðuirinn athragaði spólurnar, siem filmurnar
voru undraar upp á. — Þett-a hiefir verjð allra skemti-
legasta kvöld, sagði hann.
— Þafcka yður fyirir, sagði Benbow.
— Ég beld að fólkið hafi sfcemt sér ágætlega, haldið
þér það ekfci? \
— Það er ég sannfæirður um, sagði Chan. Frú Een-
bow! Það er ekfci veint að þér séuð að reyna mikið á
yður. Ég skal hjálpa manninum yðair til að bera þiet.a í
klefann yikkar. Þieiir gengu ofan.
Um leið og þeir komu inn í klefann, fleygði Chan
fiimunum í rúmið, smétri sér að Benbow og sagði:
— Má ég spyrja. Hv-örjir búa í klefunum hér, sitt
hvoru megin? ,
Benbow varð skelkaðuir. Frú Luce og ungfrú Pamela
hafa annan klefann, en hinn er auðuir.
Bíðið augnabLk, sagði Chan og brá sár út, ©n
kom strax aftuir.
— Sem. stendur eiru báðir klefaiinir tómir og enginn
sést á ganginum.
Benb;W' Jét sýningarvélina ofan í feasisiann og difo upp
stóra irieim. Hvað á þietta alit að þýða, herra Chan?
sagði Bienbow.
— Þiessi filma er yðuir vafalaust mikils virði, sagði
Chan vingjarnlega.
•— Já, vist er svo.
— Hafið þér koffoirt með stierkara loki? —
— Já, Benbiow benti á nýja ferðatösku, senr vair úti i
homi.