Alþýðublaðið - 06.11.1937, Qupperneq 2

IK12!>?9ÐBUAS!S
LAUGARDAGINN 6. NÓV. 1937.
HEYRT OG SEÐ
Fastflagsail
illi
Islaids og Noregs?
Viðkomustaðir á Hjaltlandi og Faereyjum
Nýtizku flugbátur getur fiogið
leiðina með 30 farþega á 5 klst.
Klnuerski múrínn.
IGÆR voru birtar hér í blað-
inu undir „Heyrt og séð“ —
nokkrar siglingavísur. Eftirfar-
andi vísa, sem ort er um háska-
lega siglingu, er talin . vera
draumvísa frá Vesturheimi:
Bítur og icrjar bo'ði grunn,
bani er í hverjum spölnum.
Brýtur á skerjum ísköld unn
undir ferjukjölnum.
í iUi i ■
Eftirfarandi saga mun vera ein-
hvier fynsta Skotaaaga, sem birst
hefir á íslenzku. Kom hún i
Austra árið 1885 og er tekin orð-
rétt þaðan:
Fyrir fjarska mörgum árum —
það er svo langt síða,n, að sagan
nefnir iekkert ártal, átti konungur-
inn á Skotlandi í stórkostlegu
striði. Skotar unnu. sigur, og kon-
.ungurinn, sem fylltist ofurdrambi
sakir hyili hamingjunnar, gjörði
qrð eftir ráðgjafa sínum, Alex-
ander.
— Jæja, Alexander, mælti kon-
ungur. Geturðu ekki nefnt mér
neinn konung, sem vér getum nú
herjað á?
— Með lieyfi yðar hátignar, —
svaraði Alexander, þekki ég kon-
ung, sem yðar hátign getur herj-
að á,
— Og hver er hann, ALexander?
— ALexander svaiaði og leit um
leið lotniingarfullur til himins :
Konungurinn í himnaríki.
— Hver þá?
Konungurinn í himnariki, yðar
hátign!
Konungurinn þekti ekki þetta
riki, ien hann var of vel vitibor-
inn til að láta á því bera.
— Farðu þá strax, Alexander,
til konungsins í himnaríki, og
bjóð honum frá oss aö gefast
undir eins á vald vort, ef hann
vill ekki að vér komum sjálfir og
rekum hann úr landi. Og taktu
eftir því, ALexander, að fyr
máttu ekki-koma aftur fyrir augu
vör, <en þessu boði voru er full-
nægt.
ALexander fór af stað forviða
af þessari skipun.
Til allrar hamingju hitti hann
piest einn, (ig sagði honum frá
öllum atvikum. Pnestur hughreysti
bann og Alexander gékk noikkru
seinna fyrir konung.
— Komdu sæll, Alexander, —
sagði hann. Hefirðu hitt konung-
inin í himnaríki, og hvernig svar-
aði hann kröfu vorri?
— Með Leyfi yðar hátígnar,
svaraði Alexander, hefi ég talað
við einn af ráðgjöfum hans.
— Og hvað sagði hann þá?
— Hann siegir, að yðar hátign
geti fengið ríkið, þér þurfið ekki
annað en aö biðja um það.
— Var hann svona kurteis,
sagði konungur, sem komst við af
slíkri eftírlátssemi Farðu nú strax
Alexander til konungsins í himna-
riki og seg þú hoinum frá oss,
að sakir hans kurteisa svars
skuli framvegis lengiun Skoti vera
svo djarfur, að stíga fæti sínum
inn á hans land.
Gvendi barón var stefnt fyrir
rétt sem vitni. Lögrieglufulltrúinn
\fldi koma Gvendi í skilning um
að mikiði riðá á þvi, að hann
segði satt, og mælti:
— Þér megið búast við því að
verða að staðfesta framburð yð-
ar mteö leiöií. Hafið þér gert yður
glögga grein fyrir pýðingu eiðs-
ins?
Gvendur: Já, ég er nú hræddur
um það! i
— Fulltrúinn: Hafið þér unnið
eáð áður?
Gvendur: L>að vántaði nú bara.
Fg sem hefi setið inni fyrir það.
Snnnndagsblað
Alpýðnblaðsíns
1936
Nokkar eintðk fást
keypt f Afgr. blaðsnis
mnxKutmnzi'zimz
FRÉTTARITARI útvarpsins í
KaUpmannahöfn heflir sám-
kvæmt tilmælum fréttastofunnar
'og í tilefni af ummælum, sem
norsk blöð flytja eftir Agnar
Kofoed-Hansen fiugmálaráðunaut
ríkis stjórnarinnar, snúið sér til
norska flugfélagsins og spurjst
fyrir um það, hverjir möguleikar
séu á því, að koma upp fastri
flugleið fra Stafangri yfir Ler-
wiok og Pórshöfn til Reykjavík-
ur.
Hefirnorska flugfélagið í þessu
sambandi verið beðið a!ð svara
ákveðmtm spumingum, og eru.
þær á þessa leið:
Hvaða möguleikar eru á því að
fljúga þessa leið?
Hvað kostar það, að gera flug-
leiðina trygga?
Hvaða, geirð af flugvélum
mundi vera hentugust?
Hvað langan tíma mundi flugið
taka?
Hvað langan tima á árinu er
hug.sanlegt að unt væri að fljúga
þessa leið?
Áð hve miklu leyti hefir norska j
flugfélagið áhuga fyrir því, að
koma upp flugferðum á þessari
leið í samvinnu við ísland eða
aðra aðila? og loks: hvað annað,
kynni flugfélagið að vilja' segja í
þessu sambandi?
filit Bernt Balchen.
Norska flugféla,gið hefir falið
ráðunaut sínum, hinum fræga
flugmanni 'Bernt Balchen, að
svara þessum spurningum, og fer
bréf hans hér á eftir. Er það ?t
þeissa leið:
„Flugieiðin frá Stavanger ,yfir
Lerwick og Þórshöfn til Reykja-
vikur er mjög vel fær án nokk-
urrar sérstakrar áhættu. V-ega-
lengdirnar yfir sjó eru tiltölulega
stuttar, og s,v>o þ-éttar, sem veður-
stöðvar eru á þessum slóðum,
ætti það að vera auðvelt, aði
fá fullnægjandi veðurfregnir á
allri Íeiðinni.
Viðvíkjandi kostnaði við flug-
leiðina, þá ætti hann aö verðia
mjög viðráðanlegur. Hér er aö-
allega, um að ræða sendistöðvar
fyrir veðurfregnir og hjálpar-
'stöðvar til þess að leiðbeina flug-
manninum um, hvar hanm er
þtaddur. Það er ekki auðvelt að
gefa upp ákveðnar tölur um það,
hve mikið þetta myndi veröa,,
en mér er nær að haldu, að tneð
þeirn tækjum, sem fyrir hen,di
eru, þurfi ekki að leggja meira
í kostnað en 150 þúsund krónur.
Viðvíkjandi gerð flugvéla er ég
ekki i neinum vafa um það, að
hentugast er að nota flugbáta
með ekki minna en þremur vél-
um. Flugbáturinn ætti að hafa
burðarmagn til að flytja 23—30
farþega og eina og hálfa til tvær
smálestir af vörum og pósti.
Nýtízku flugbátur af þessari
gerð fer að jafnaði 250—300 kíió-
metra á klukkustund, og á að
öllum jafnaði að geta farið þessa
leið á 4Vs—5 tímum. Méð tilliti
tíl þess, hvað fargjald með slíkri
flugvél kostaði, er ómögulegt að
segja að svo stöddu; þar vefður
reynslan að skera úr, en hlýtur
auðvitáð að fara mjög eftír því,
hvað yfirstjórnir samgöngumála
í þeim löndum, sem hlut eiga að
máli, vilja leggja til styriktar
slikri starfsemi, ineðan hún er á
tilraunastigi.
Viðvíkjandi þvi, 'hve lengi sé
HINN beimsfrægi kínverski ,
múr, á lanidamærum Mon- ;
góiíu og hins eiginlega Norður-
Kína, var upprunalega byggður á
3. öld f. Kr. sem vamarveggur
gegn mongólskum árásarþjóðum.
En hann hefir oft verið ©ndur-
bættur, og er, í þeirri mynd, sem
Unt að fljúga á hverju ári, ætti
það að vera giidandi regla frá
upphafi, að fljúga aðieins um há-
sumarið fyn&t í stað, en lengja
tímann eftir þvi, sém .meiri
reynsla fæst um flugleiðina.
Viðvíkjandi norska fiugfélaginu
og áhuga þess fyrir því, að
kanna þessa leið, get ég _ skýrt
yöur frá því, að vér höfum þegar
flugvélar, sem nothæfar eru til
En þó að hann þætti mikið
varnarvjrki tál forna, er hann
Kínverjum að litlu gagni nú á
rnótj nútímaher og nútímavopn-
um Japana. Þeir hafa laindið
bæð’i norðán og suninan við múr-
'inn á sínu valdi, og nota múrinn
sem flutningaleið fyrir hermenn
þes.s, að gera slíkar tilraunir, Og
höfum áhuga á því, að gera þær,
en samningar þar að. lútandi hafa
ennþá engir farið fram. Hinis
vegar er mér kunnugt um það,
að norska flugfélagið kysi ekkert
annað fnemur, en að geta tekið
upp samvinnu við ísland um tii-
raunir á þessari flugleið, ef þáð
af fjárhagsástæðum og öðrum á-
stæðuni teidist mögulegt.“ (FO.)
hann er í nú, frá 14. öld.
sína, eins og sýnt er á myndinni.
Pavfd Hnmet
Dartmoor bfiðnr.
saman, þegar síminn hringdi,
Mick stökk á fætur.
— Það er til mín, sagði hann
við gestgjafann.
Faðir hans stóð líika á fætur
og gekk með honum að sirna-
klefanum.
Mick var dálítið fölur, þegar
hann tók heyrnartólið. Hann var
að hugsa um hvað nú inundi
ske, og reyndi að vera mjög blátt
áfram, þegar. hann sagði: —
Halló! Hver er það?
— Ég vildi gjaman fá að tala
við hr. Michael Cardby, sagði
röddin í símanum.
Mick þekti strax röddina. Það
Þcvar Milsom Cr-osby.
— Það er ég, hr. Crosby.
i Hinn hló stuttum hlátri.
— Mér datt í hug að þér.þekt-
uð rödd mína. Fyr í kvöld lét
ég yður vita, að þaö væri hyggi-
legra fyrir yður að hætta við að
hnýsast í einkamál mín. Þér hafið
haft tíma til þess að hugsa málið,
nú bíð ég eftir svari yðar.
— Þér þurfið ekki að biða mjög
lengi, Milsom Crosby. Ég hefi
ekki í hyggju að láta þetta mái
niður falla, og ég hætti ekki við
það, fyr en hurð fangelsisins bef-
ir lokast að baki yðar.
— Skiljið þér mig?
— Þér emð heimskingi Cardby,
ef þér haldið, að þér getíð tekið
mig fastan.
— FLeiri hafa siagt mér það
samá, en ég hefi ekki látið það á
mjg fá, og ég mun áreiðanlega
klófesta yður, Milsom Crosby.
— Það þykir mér mjög skemtí-
legt að heyra. Ég hefi gefið yð-
ur öll hugsanLeg tækifæri til að
draga yðulr í j-jlé í tima, og það
sem skeður er alveg á yðar á-
byrgð.
— Þeir, sem ætla sér að standa
í vegi fyrir mér, hverfa jafnan
á sviplegan hátt. Og þannig mig
ein;nig fara um yðnr. En gagn-
vart yður verður að grípa tii
beittari vopna. En áður en sá
dagur keumr, að ég sendi yður
yfir í eilífðina, hefi ég í hyggju
að svifta yður öllu, sem yður ier
kært og hefir nokkra þýðingu fyr-
ir yður.
Þiegar þér á þennan hátt emð
orðinn eymdinni undirorpinn, —
mun ég þurka yður út, en ekki
fyr.
Bara að ég trufli nú ekki
fyrir yður dagskrána. Hvar eruð
þér núna?
— Ég er ermþá í Englandi. Ég
vil gefa yður og föður yðar síð-
asta tækifærið, og ef þér hafnilð
því, þá . . .
Crosby fékk ekki að ljúka við
setninguna, því Mick greip fram
í fyrir honum. — Sparið yður all-
ar vífilengjur,. þér hafið fengið
svar mitt. Þér getið máske falið
yður ennþá í nokkxa daga, en
þér munuð finnast að. lokum.
— Þvi trúi ég ekki, Cardby. Ég
er ekki vanur að segja pass, þó
ég sé með léleg spil á hendinni,
og í þettá skifti hefi ég öll
trompin og ég segi yður nú, að
þér skuluð láta málið niður falla.
Ég hefi nú gripið tii þeirra ráða,
sem duga gagnvart yður.
— Ég er ekki af baki dottinni
ennþá og mun ekki gefast upp.
— Ekki það! Og þér ætlið
heldur ekki að gefast upp þó
ég segi yður það', að móðir yðar
murii verða gestur minn fyrst um
sinn. Hún er hjá mér núna.
Mick fölnaði og hallaði sér upp
að veggnuni.
SEXTÁNDI KAFLI.
VEIÐINNI HALDIÐ ÁFRAM.
Faðir hans greip óttasleginn í
handLegg hans og ætlaði að segja
eitthvað, en Mick hristi höfuðið.
— Eigið þér við það, spurði
hann með hægð, — að þér hafið
rænt móður minmi?
Cardby eldri stundi og horfði
vantrúaraugum á son sinm.
— "Ja, það má kannske orða
það svo, svaraði Crosby rólegur.
— Hafið þér nú skift um. skoð-
un? Ef þér leggið við drengskap
yðar, að þér látið þetta mál nið-
ur falla, skal ég senda móður
yðar heim til yðar aftur. En ef
þér rneitið að ganga að þessum
skilyrðum, munuð þér ekki sjá
hana framar. Hvað segið þér við
þessu?
— Ég segi fynst og fremst það,
að ef þér skerðið eitt hár á höfðd
móður minnar, þá ikomist-.þér
aldrei -til Dartmoor, þann dag
undirskrifið þér sjálfur yðar eig-
in dauðadóm.
— Það veldur mér engrar á-
hyggju. Þér eruð ekki þannig
staddur núna, að þér getið sett
mér nenia skilmála, og þér vitið
það vel. En ég ætla samt sem
áður að gefa yður ennþá tólf
klukkutíma umhugsumarfrest. Um
hádegið á morgun mun ég
hringja aftur til yðar á skrifstof-
una. Fram að þeim tíma mun
móður yðar ekkert mein veröa
gert. En hvað sem svo skéður
mun verða undir yöur sjálfum
komið. 1 yðar sporum, Cardby,
myndi ég hugsa mig tvisvar um,
áður en ég myrti móður mína, en
það er það, sem þér gerið, ef
þér hafnið tilboði mínu. Meira
hefi ég ekki að segja.
— En ég þarf dálítið að segja
yður. Að vísu vissi ég, að þér
vorað svívirðilegur þorpani’, en
ég hélt samt ekki, að þér mynd-
Uð falla svona djúpt. Ég endur-
tek það, sem ég sagði áður. Ef
þér skerðið eitt hár á Jiöfði móð-
Atvinnelansir nnglingar,
sem haía látið skrásetja sig eiga að mæta
á morgun (sunnudag) kl. 2 stundvíslega
í fpróttahúsi Jóns Þorsteinssonar víð
Lindargötu.
Kennararnir eiga þá einnig að mæta.
Vilhjálmnr S. Vilhjálmsson
Bjðrn Snæbjðrnsson.