Helgarpósturinn - 23.05.1985, Blaðsíða 13

ent. Hér eru allir skrifandi og malandi. Fólk á að
þegja meira í þessu þjóðfélagi. Það þarf að
hugsa meira áður en það talar. Það er mesti mis-
skilningur að maður þurfi alltaf að vera að tjá
sig.“
— Hvað viltu að leki úr penna þínum? heldur
gesturinn áfram.
„Sviti og tár.“
— Hvað þýða tárin? Eru tár karla öðruvísi en
tár kvenna? spyr karlmaðurinn enn.
„Ég veit það ekki og hef ekki áhuga á að stúd-
era það.
— Hversu miklu máli skiptir þig náið sam-
band við aðra manneskju; er það í fyrsta, öðru
eða þriðja sœti? spyr „karlmaðurinn".
„Til að geta vegið það og metið verð ég að vita
hverjir hinir valmöguleikarnir eru. Samband við
annað fólk skiptir mig máli. Það var mér afar
mikilvægt að alast upp í sex systkina hópi. Við
höfum verið sjálfum okkur nóg að mörgu leyti.
Við höfum alltaf einhvern til að leita til og þess
vegna höfum við leitað meira inn á við en út á
við.“
Nú er orðið tímabært fyrir „karlmanninn" að
leita út á við að öðru fólki og hann kveður blaða-
mann og svarta blómið og hverfur á vit nætur-
ævintýranna. Og við höldum áfram að tala um
fjölskylduna.
Enginn er hafinn yfir
gagnrýni
— Hvað viltu segja meira um systkinahópinn
þinn stóra?
„Við erum sex, ég er sú fjórða í röðinni. Við er-
um afskaplega samrýmd. Það hefur áreiðanlega
þjappað okkur saman að pabbi gegnir þessari
áhrifastöðu. Fyrir mann eins og hann skiptir fjöl-
skyldan mjög miklu máli. Hann þarf á góðum
stuðningi að halda. Mamma hefur ævinlega
staðið við hlið hans."
— Og þú hefur vœntanlega oft verið spurð að
því hvernig sé að vera dóttir Jóhannesar Nor-
dals. . .
„Milljón sinnum. Hvernig er hægt að svara
þessari spurningu? Þú gætir alveg eins spurt mig
hvernig sé að vera ekki dóttir Jóhannesar
Nordals; ég hef náttúrulega ekki samanburðinn
og því get ég ekki svarað. Ég er alltaf jafn blönk
þegar ég fæ þessa spurningu framan í mig, ég
veit það býr svo margt á bak við hana. Ég reyni
oftast að snúa mig út úr því að svara. Annars hef-
ur pabbi verið áhrifamaður svo lengi að ég er
hætt að kippa mér upp við þetta.
Ég kynni mig alltaf sem Salvöru. Ef ég segi
Salvör Nordal, þá er alltaf spurt: Hvaða Nordal
er það? Og síðan fylgir eitthvert leiðinda kjaft-
æði um ættina."
— En er ekki þreytandi að búa við að nœrfellt
hvert einasta mannsbarn skuli hafa ákveðnar
skoðanir á störfum föður þíns?
„Jú, en þær skoðanir eru oft illa grundaðar.
Maður finnur fljótlega af hvaða rótum gagnrýn-
in er sprottin. Umræðan hér er oft svo hrokafull
og ómálefnaleg, það er svo algengt að menn
reyni að slá sér upp á kostnað annarra. En auð-
vitað hlusta ég á málefnalega umræðu, enginn
er hafinn yfir gagnrýni."
— Ertu pabbastelpa?
„Ætli það ekki. Á milli okkar hefur alltaf verið
mjög gott samband. Hann hefur alltaf gefið sér
tíma til að ræða mál okkar systkinanna. Við höf-
um alltaf getað leitað til hans. Hann er oft af-
skaplega upptekinn, en gefur sér alltaf tíma fyrir
okkur. Og það þarf talsvert til að gefa okkur öll-
um sinn skamrnt."
Ritskoða flesta
texta pabba!!!
— Aœtlanir fyrir nánustu framtíð?
„Ef ég hef pælt í sjálfri mér í framtíðinni er ég
alltaf ein. Ég geri ekki áætlanir langt fram í tím-
ann, hef slæma reynslu af því. Það kemur ævin-
lega eitthvað nýtt upp. Lífið er svo ofsalega fjöl-
breytilegt," segir Salvör brosandi og baðar út
höndunum, „og da, da, da...“ bætir hún við
sjálfsgagnrýnin og hlær.
„Ég hef haft það að leiðarljósi að lífið er
spennandi og ögranái. Ég spyr þess stöðugt
hvað ég geti gert við sjálfa mig, og reyni að gera
mitt besta. Ég hef að vísu fengið góð tækifæri.
Fyrsta stóra tækifærið er Listahátíð. En þrátt
fyrir það er ég samt gjörsamlega óskrifað blað.
Svona í allra nánustu framtíð mun ég náttúru-
lega klára Listahátíð og taka síðan BA-próf í
heimspeki."
— Hefurðu aldrei lent í öngstrœti í lífinu?
„Nei ég held ég geti ekki sagt það, en auðvitað
hafa skipst á hjá mér hæðir og lægðir. Þegar
maður lendir í erfiðleikum má maður ekki flýja
af hólmi. Flótti er svo auðveldur, að stinga af úr
landi og því um líkt. Hafi maður komið sér í
ákveðnar aðstæður verður maður að leysa úr
þeim. Það stappar í mig stálinu að vita að flótt-
inn er auðveldasta leiðin."
— Er hœð yfir Salvöru Nordal þessa stundina?
„Það held ég bara,“ segir Salvör og hlýtt og
bjart bros skín úr augum hennar. Ekki svart. „En
nú skulum við fara að slá botninn í þetta. Þessar
vikurnar er ég nefnilega titluð svefnþurfi! Svo
þarf ég að fá góðan tíma til að lesa yfir viðtalið.
Og pabbi líka!!! Ég les alltaf yfir viðtöl við pabba,
þó að ég segi nú kannski ekki að ég ritskoði alla
hans texta."
svar og rýkur í símann. Blaðamaður notar tæki-
færið og spyr:
— Geturðu útlistað nánar gagnrýni þína á
kvennapólitíkina eins og hún hefur verið rekin
hér á landi?
„Kvennalisti og Kvennaframboð hafa barist
fyrir ákveðnum málaflokkum á borð við
menntamál og heilbrigðismál. Það er engin til-
viljun að Ragnhildur Helgadóttir varð mennta-
málaráðherra. Að öðrum kosti hefði hún orðið
heilbrigðismálaráðherra. Það er komin upp
ákveðin kynskipting á þingi, og eins í þeim mál-
um sem konur almennt berjast fyrir á þingi.“
Nú er Salvör orðin rjóð í kinnum. „Mér finnst
tillögur Kvennalistans í efnahagsmálum fárán-
legar. Aðalatriðið er: Erum við efnahagslega
sjálfstæð þjóð eða ekki? Hvernig ætla konur að
bregðast við því? Það er ekki hægt að breyta
efnahagskerfinu með því að einblína á mála-
flokka eins og mennta- og menningarmál."
— Hefurðu mikinn áhuga á pólitík?
„Hann er kannski dálítið sveiflukenndur. Ég
var tólf ára þegar áhugi minn vaknaði fyrst á
pólitík og þá fór ég t.d. að fylgjast með umræðu-
þáttum í sjónvarpinu. Ég er talsvert opin í póli-
tískum efnum. Ánnars fer allur flokkadráttur í
taugarnar á mér, mér leiðist hópamenning, að
skilgreina fólk út frá hópum fremur en sem ein-
staklinga. Mér finnst gaman að umgangast fólk,
sama hvar í flokki það stendur. Ég hata klíkur.
Það er líka svo erfitt að lifa í klíku. Að þurfa að
hringja í tuttugu manns áður en maður fer í bíó.
Ég er frekar einræn og vil fá að vera í friði.
— Finnst þér stéttaskipting á íslandi vera mik-
H?
„Já. Ég tel alltof stóran mun á lífskjörum fólks
hér á landi. En það virðist jafnframt vera að
skapast stéttaskipting í öðru tilliti. Menntamenn
eru um of farnir að greina sig frá öðru fólki, til
dæmis í málnotkun.
Stundum skil ég til dæmis ekki fræðinga, þá
finnst mér að þeir séu hættir að fræða, kynna og
leiðbeina sem á þó að vera stór hluti af þeirra
starfi. Þá hugsar almenningur með sér: Vísindi
og menning er bara fyrir menntafólk. Og eins er
það með listina og umræðu um hana. Ef til vill
hef ég ekki nægilegt vit á þessu til að geta gefið
út einhverjar stórar yfirlýsingar. En ég veit þó
hvað mér finnst fallegt og hvað mér finnst ljótt.“
Vildi gjarnan vera
skriffær
— Pú hefur þá ekki hugsað þér að taka sjálf
þátt í opinberri umrœðu um listir, pólitík og
annað?
„Ekki í svipinn, að minnsta kosti. Hér er svo
sem nóg af hæfileikafólki til að taka þátt í opinni
umræðu. En svo virðist sem það fáist sjaldnast
í umræðuna. Það eru oftast sömu dauðþreyttu
gæjaVnir sem rjúka upp.“
— Hvað viltu helst verða? spyr krítíkerinn sem
er aftur mættur til leiks.
„Ég vildi gjarnan vilja vera skriffær. Þá á ég
ekki við að ég gangi með skáldsögu í maganum,
heldur felst skriffærni í því að geta komið hugs-
unum sínum skýrt frá sér, að geta formað hugs-
anir sínar fallega. Nei, ég geng ekki með rithöf-
und í maganum né heldur kjallaragreinaskríb-
HELGARPÓSTURINN 13