Alþýðublaðið - 20.03.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
(Bafé éíjalŒonan
tekur á móti stórum og smáum pöntunum á
BIJFFI og öðrum heitum og köldum mat, eins
og áður. — Allir velkomnir. — Og bráðum
byrja hljómleikarnir aftur. Virðingarfylst
Qqfé <3yatifionan.
Auglýsin
Reir forráðamenn skóla (almennra og einstakra
manna) hér í bænum, sem kynnu að æskja að fá
undandágu frá samkomubanninu til þess að taka upp
aftur kenslu í skólanum, sendi um það skriflegt er-
indi til sóttvarnarnefndar Reykjavíkur. Reim erindum
er veitt viðtaka á lögregluvarðstöðinni í barnaskóla-
húsi bæjarins.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 19. marz 1920.
Jón Hermannsson.
(Bafé ÆaíŒonan
hefir hú látið bæta „Resturationen", og er nu búið að breyta henni
í tvo snótra sali, og er nú rúm fyrir langtum fleiri en áður.
Virðingarfylst
Qafé cIjalŒonan.
Xoli kononpr.
Iftir Upton Sinclair.
Önnur bók:
Prœlar Kola konungs.
(Frh.).
Þegar Hallur gengdi engu,
lækkaði hinn röddina enn meira.
hEg skil vel, að þú sért í klípu.
Gefðu mér bara bendingu, þá
kemst alt f lag. Segðu verka-
mönnunum, að þú hafir séð vog-
irnar, og að þær séu eins og þær
eigi að vera. Þá er þeim fullnægt,
og við getum alt af á eftir komið
okkur saman“.
„Herra Stone“, sagði Hallur
alvarlega, »er það ætlun yðar,
að reyna að múta mér?"
Nú þoldi Stone ekki mátið.
Viti sínu fjær af reiði skók hann
hnefana rétt fyrir framan vitin á
Halli og bölvaði og ragnaði aga-
íega. En Hallur hörfaði ekki um
hænufet og reiðuieg dökkmórauð
augu tindruðu gengt verkstjóran-
um ofan við hnefa hans.
„Herra Stone, þér ættuð held-
ur að lita á kringumstæðurnar
eins og þær eru. Eg er hér til
þess að krefjast lagalegs réttar
míns, en mér er neitað um hann.
Eg held varla, að þér kærið yður
uih, að það spyrjist, að þér not-
uðuð ofbeldi gegn mér af þeirri
ástæðu“.
Stone stóð eitt andartak steini
lostinn og glápti á Hall. En svo
var að sjá, sem hann hefði fengið
ákveðnar skipanir, engu síður en
Bud Adams. Hann snéri sér á hæl
og skundaði inn á skrifstofuna.
Hallur beið ofurlitla stund og
áttaði sig, svo labbaði hann aftur
að vogunum. Alt í einu datt
honum í hug, að hann þekki ekki
hið allra minsta til kolavoga. En
honum var ekki gefinn tími til
þess að átta sig á þeim. Vogar-
maðurinn kom aftur: „Reyndu að
hipja þig héðan", sagði hann.
„Þú bauðst mér hingað inn
sjálfur*, sagði Hallur stillilega.
„Þá býð eg þér hér með út
aftur".
Svo settist vogareftirlitsmaður-
inn aftur að úti fyrir, á sínum stað.
XII.
Þegar vinnu var hætt um kvöld-
ið fiýtti Mike gamli sér til Halls,
til þess að vita hvað skeð hefði.
Hann var hughraustur, því all-
margir nýjir höfðu bæzt í hópinn.
Karlinn vissi ekki vel, hvort það
var að þakka mælsku hans sjálfs,
eða hinum snotra, unga amerí-
kana, sem var hleðslusveinn hans;
en hann var alla götu hreykinn,
hverjum sem það var að þakka.
Hann fékk Halli bréfmiða, sem
einhver hafði stungið í lófa hans,
undirritað með dulnafninu, sem
Tom Olson hafði talað um við þá
Skipulagsmaðurinn sagði frá, að í
öllu héraðinu væri ekki um annað
talað, en vogareftirlitsmanninn.
Þeir gætu þegar í stað skoðað
það svo, sem hreyfingin hefði
hepnast, alveg stæði á sama hvað
verkstjórarnir gripu til. Olson réði
til þess, að nokkrir af verka-
rnönnunurn yrðu hjá Halli um
nóttina, svo að vitni yrðu við, ef
félagið reyndi til þess, að viðhafa
brögð. „Og varaðu þig á þeim
nýju", bætti hann við, „einn eða
tveir af þeim eru eflaust njósn-
arar".
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.