Alþýðublaðið - 19.02.1938, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið - 19.02.1938, Blaðsíða 2
LAUGARDAG 19. FEBR. 1938 ALÞÝÐUBLAÐIÐ HEYRT OG SEÐ Ú AB ER SÖGN, aö Þorvaldur á S .uðanesi hafi or'öáð blind- ar o? veriið það um nokfcur síð- aistu ár ævi si.nnar. Bendir til |vessa 59. erindi í hinu Janga i'.v.æ'ði hans: Æviraxin. Erdindi'ð er svona: Má svo skvaldur skorta, skil (ég) ei fyrir laU;n. Út af augnaso.rta ekki akrifast b-aun. Vísan illa orta eimir harma kaiun. Skal því kvæðið toorta kallast Æviraun. Aðrir álíta, að með oróinu ,,au,gnasorta" eig hanin við fjöl- kyngi sína 'Og vlji ekkert um hana tala. * Á efstu árum Þorvalds er sagt, að óvenjuliega stórt skip kærni inn á Eyjafjörð, vestanvert vi,ð Hrísey, tneð svörtuim eða bikuð- uim segiium. Það héldu menn vera ræningja frá Alzír, og var mikil hræðsla í mönnuim við þá í þái daga, sí&aoi þeir rændu Vest- inannaeyjar. Ræningjar skutu báti fyrir borð og gékk þar á fjöldi manns. Þeir héldu til vest- urstrandarinnar uindir Sauð.anes. Þorvaidur gamli var þá orðinn blindur og hafði litla fótaferð. Menn sögðu honum, til og báðjuí htnn góðra .ráða. Þorvaldur skréiddist út og bað leiöá sig of- á:t á sjávarbakkanm, þangaö, sem vikingarnir héldu að lanidi. Hann settfet niöur og bað að s,núa sér rétt á móti skipsbátnum; vorui þá víkingarnir korríinir' svo nærri, að þeir voru kontmr a'fí þriöjU' báriu. Þá hóf Þorvaldur kvæði sín og er þetta uipphafið: Sunnain og vestan semdi viind sjálfur heiiagur andi, svo strjúki þesisi strauimahiiftd strax frá voru landi. Brast þá strax á veður ntildö sunnan og vesta|n og gekk svo iengi, að víkingar streittust öiluatf áruim að komast í la,n ci, en gátu stökk á fætur. — Nú skulum við vona, að eitt- hvað hafi gerst, sem gietur orðið okkur að liði í þessu vandræða- máli, sagði hann um leið og hann gékk í áttina tii simatólsins. — Halló, hrópaði rödd í sím- anum. Er j>etta Gribble leyniiög- regluumsjónarmaðiur. Jæja, það er ágætt. Þetta er Wakeling giæpamálasérfræðingur. Ég hefi fengið dálitlar upplýsingar um dr. Crosbie. Ég náði í frænda; hans í Ealing — það er víst eini ættinginn, sem hainn á hér. Hahn sagði. að' hann hefði séð Crosbie fyrir nokkrum mánuðum síðan og sagði læknirinn honum við þetta tækifæri, að hann væri nýbúinn að setja á laggirnar hressingar- hli í Warwicshire. Læknirinn hafði hitt einn eða annan möinn, sern ætlaði að iáta hann fiá hið nauðsynlega fjármagn. Upp frá því hefir þessi frændi ekkert frétt af lækninum. — Haldið þér, að þetta verði mér að mokkru liði? spurði Gribble argur. — Ég hefi ekki gietað útvegað betrj upplýsingar, en ég hefi fengið lýsingu á manninum og læt útvarpa henni. — Það var þó bót í máli. Ef aldrei komist nær. en á þriðju báru. Þá herti veðrið svo mjög, að stórskjpð hélzt eigi lengiir við. Létu þeir á bátnum þá síga frá landi og náðu roeð naiumimdumi stórskipinu. Enu það munnmæli, að skipið hafi farist með rá og' reiða í Eyjafjarðarmynsni, og er. það haft til sannintlamerkis, að; á 18. öid hafi komið upp á lín- um fis'kimanna: fúnir kaðaistiúfar o,g anmatð því líkt, aeni væri úr skipsreiða náiægt þeim sta(ð, sem skipið hvarf. Aðrir segja svo frá, að eldur hafi kviknað í skipinu og menn séð rjúka ógurlegai úr því, og hafi sést bregða u:pp loga í reyknum, áður en skip'ð hvarf miéð öllu. * Vermenn fundu eitt sinin dátoðá kerlingu úti á yiðaval'igi. Höfðiu þeir hana í bieitu á vertíiðmni. Þeir réru frá bæ þeim er Hlað- ir heita. Einn þeirra vildi þó aldrei beita hræi kerliinga'r. Sá vair á Vist í k'Oti einu skamt frá bæimum. Eina nótt dreymir hainin, að kerl- iing kæmi á gluiggann yfir hon|um og kvséði vísu jresisa: Faröu ei til Hiaöa heim, ég lrirði ei meira að skrafai. Rugga ég uindir rekkum þeim, semi rúið bein min hafa,. Dagiinn eftir þöttist hamm vera veikur og réri ekki, en himir ré'ru og fórust allir. íslenzk list eríer.dis. Um miðjar. janúarmánuð síð- astliðinn var opnuð í Stuttgart í Þýzkalandi málverkasýning sú, sem Guðmundur Einarsson hafði haldið í Berlín í desem- , bermánuði. Var sýningin svo vel sótt í Berlín, að hún var framlengd um nokkurt skeið eftir að ráðgert hafði verið að loka henni og stóð fram undir hátíðar. Fyrir sýningunni í Stuttgart hefir gengist norræna félagsheildin þar og listvinafé- lagið í Wúrtenberg. (F.Ú.). ég get náð í þann manm, þá skal ég áreiðanlega sjá ,um það semi eftir er. Haidið áfrarn: — Hann er fimm fet og eilefu þumlungar á hæð, dálítið sköll- óttur, gmnnvaxinn, falskar tenn- (ur í neðra gómi, hioluifylltar, — vinstri handleggur máttlítill, vant ar litlu' tána á vinstra fæti. Méira veit ég ekki. Getur þetta orðið að nokki'u liði. — Hamingjan góða, andvarpaði Gribble. — Hvort þetta geti orðið að liði. Ég skai segja yð,ur nákvæm- legai að hvie mikiu iiði þetta gietur orðið. Látið yður d-etta í hug aið útvarpa þessum þvættingi. Legg- ið það til hliðar o-g g-eymið það, jrangað tii ég spyr eftir því — faríð að- hátta o-g sofið áf'ram. — Hvað er að? Eru einkennin ekki. nógu glöigg og ákveðin? — Þau- eru á-gæt, en ég veit hvar ég á að fi-n;na þann rnann, án yðar hjálpar. Þ-etta er'u ágæt -einken-ni. En það 1-eiðiiniega-sta viö þa*u -er það, að þau ei-ga nákvæ-m- 1-ega við þes-sar leyfar af jlíki, sem við höfum hér fyrir okkuir. Líkið, s-em- iiggur hér úti í JÍJílnis- inu og fannst hér í kjallaranum, er af dr. Cnosbi-e og engum- öðr- um. Ég verð g-engiun af vitinu, Bergsveini Arnason jðrnsniðaneistari. 1 —•—> | j ] ! [|| ■ BERGSVEINN ARNASON. „Ég h-ef nægam tím-a til að soífa, þegar'ég er dauöur." Þ-egar útvarpið birti anidiáts- fregn Bergsveins Árna'soniar járn- smíðam-eistara á isafirði, fla-ug í hug méi’ lítið atvik, s-em gjörðist fyrir tæpum- 16 árum. É,g hafði þá niokkur afskifti af r-ekstri vél- smiðjui þ-eirrar,, sem hann þá, pg síðan allt tii dauðadags,, stjórnáði m-eð dugnaði og skörungsisk-ap. Þ-etta var um vetur„ fno-st vor.i hörð o-g niokkrir útl-endir togarar kiomu til Isafjarðar m-eð* brotnar dráttarvin-duT, slíka-r viðgerðir vorui okkar arðbæ-rasta atvinna og því allt annað látið víkja til hliðar m-eðan á þei-m stóð, og. unnið daga og nætur sv-o tafir skipannai yrðu sem minstar. í þ-etta umrædda skifti tók það næstum- 3 sólarhringa að fra-m- kvæ-rna aðg-erðirnar emda v-o.ru m-enn -okkar þá að þrotuim toomnir vegna jireytu og svefnleiysis. En í þ-éi'm svifum toortr ein-n togari í viðbót. Vakti ég þá m-áls á því við Bergsv-ein., áð . við muntíum ekki geta framkvæmt aðgierð á honum, e-n hann svaraði: „Vist tökum- við hanm; n-ú sendum við m-enn okkar hieim til að sofa 2—3 tíma., tv-eir af mönnum okkar eru búnir að sofa nokkra .slund, :þá v-ek ég nú -og við byrjum 3.“ „Já, en þú hefir ekkert sofið í 3. sólarhringa,“ m-al-datði ég í mó- inn. „Ég hefi nægan tím-a til a.ð siotfa, þegar ég er dauður." Þar áður -en dagur rennur! Góða nótti — Hvað er nú að? sp'urði Mapl-e. — R-eykið einn vindiling enn- þá, væni minn. Gribble gekk fram -og afíur u-m góifið stundarkorn,- og þáð liðu þrjár mínútur áðu-r en hann opn- aði munninn atft'ur. — Það er aðein-s eitt að gera, saigði hann við Maipl-e. — Við veröum áð rannsaka nákvæm- i-ega alt, sem dr. Crio-sibie tók sér fyrir hendur, þa-ngað til ha-nn dó. Etf við g-etum- toomist fyrir það, hvar hann var og hvað a-nn tók sér fyrir hendur, áður en hann toom að þ-ess-u sorgarhúsi, þá get- u-m við sen'nilega ley.st þess-a gátu. Náið í lögregluþjón og byrjið þegar í stáð rannsókn hér á staðnum. Ég skái sjá um hitt. Ég, verð áð ná í þennan mamn; skyldi -ekki vera . neins staðar til niynd af homum? R-eynið nú að hafa yður af stáð, Map'le. Utvarpshlustendur, sem- voru að hlustai á danzlög urn kvöldið, urðu- heldur en ekki truflaðir við það, alð lögreglan lýsti eftir nranni eigi sjaidnar en .fimm sinn- um, áður en útvarpsstöðinni var liokað ki. 12 um kvöMið'. Það þó-tti einkennilegt, að lögreglan skyl-di 1-eggja svona mikla ábierzlu á þ-etta. „Eif einhver, aem hefir átt ætt- ingju eða kunningja á Irressingar- hæli tír. Crosibi-es í Leek Wott-en, með var þáð mál útrætt. Ég minnist hans, þ-egar hann gékk fram bryggjuna glaóu r og reifur ein-s og h'amn gengi ' til 1 1-eiks, og engan, sem- þá mætti hionum, mundi hafa grunað, að hann kæmi frá 3ja sólarhringa erfiðri vinnui til þiess áð haldá i. hcnni áfram 4 sólarhringinn. m Ég min-nist hans nokkrutn ár- fum fyr, þegar mannskæð drie-p- K*sótt iá -eins og mara yfir ísafirði — allur þorri bæjarbúa var rúm- fastur og þeir siem uppi stóðu, gengu fram atf sér vi.ð áð hjálpa •og hjúkra þeirn vieiku, ein-n af þei-m afkastamestu í jreim fá- men-na hóp var Bergsveinn, í 8 daga sá ég enga-n ann-an en hainn, en það var mér líka nóg, en -oít tók ég eftir því í þá -daga, að þrátt fyrir kalt veður. voru stór- ar svitap-erluir á hin-u drie-n-giilegd en-ni hans, og vakti ég máls á því við han-n, að hann inundi hafa hita. Jú, hann hafði þá liðft liðlega 38 stig. um- morgun- iun, en ég er ektoert veikur, þ-etta er bar-a min-n noirm(al hiti; ‘pg svo hélt han-n áfram- að hj-úkra og hjálpa dag eftir dag, sjálfur lagðist hann aldrei, karlmenska hans og vilja-þróttur varð veik- in-ni yfirsterkairi. Ég min-nist ha-ns, þar sem ha:nn stóð við st-eðjan, - áhuginn og vinnu-gl-eðin sindruðu úr augum hans, eins og gneistarnir af jam- inu s-em- ha-nn rak, þar átii hann enga-n sinn líka, járnið var eiins pg vax undir ha-mri ha-ns. Honum var pað leikur aö iullsmíöa skeifu 1 einni hitu og henda hienini gló- an-di, en sú raun hefir flestum járn-s-miðum örðið örð-ug. Þan-ni-g var Bergsveinn örugg- úr, æðruiaus', sígláður og dug- legri en aðriir menn. Æfiatriði Bergsverns verða efalaust rakin atf öiðrum, s-em betri skilyrði hafa til þ-es-s, Ieiðir okkar lágu ekki saimani -nemai Uim nokkur ár, og hefi ég ekki fyigst -með férli han-s sáðan leiðir skilidu,, þó vil 'ég geta þess„ að hann skipuilagði slökkvilið ísafjarðar og stjóirnaði því m-eð m-eiri prýði nærfelt tvo áratugi. V-erks tjórahæf ileik aj Bergsveins voru fr,ábæd.r„ hann ku'nni sjálfur að vinna o-g m-enn fyligdu honum öruggir,, -han-n sagði ailtatf, k-o-mdu, -en ekki, farðu, þáð var hans styrkur. n-álægt Warwick, þá er hann beð- inn við fyrsta tækifæri áð g-efa! siig tfraim- við Sootland Yard.“ Og undrun m-annia varð ekfci minni miorguininn eftir, þegar það toom- í Ijóis, að ofanri'tu-ð- klausa fvar í ölluim' morgunblöðunum. Lee'k Woiotten var alt í einu orð- inn frægur staður. Einn þeirria, sem- var að 1-esa bkiðið, kastaði því skynidilega frá sér á biorðið. Hann gretti sig umi leið og hann hló iháðslega. Svo tók han,n viin-diiíng Upp úr vasa sínum og kveikti í. Þessi maðu-r var „M'orði,nginu“. H-e-rra Wallace Meakin-s hlust- aði á b-oðskap þann, er Howard Coll, ein-n af æðstu mönnum Sootland Yard, hatfði að flytja, og kinlk-aði k-olli. þ-reytuleg.a. — Þáð verður erfitt fyrir mig að þurfa að f-erðast burtu frá Lonidon eimnitt u-m þessair mun-d- ir, s-a-gði hann. — Get ég ekki o,röið yður að gagni á einhvern annain hátt? — Því miðmr helid ég, að- það ve-rði ómöguilegt, svaraði Coll. — Þér eruð eini maðurinn, sem vér þekkjum, isem hefir nokkra þek-kingu á líffærafræði. Ef þér óiskið þess, þá skál ég gjaman isenda eiinin jatf bílu-m lögneglunin-ar! etft'ir yður. — Fyilst ég þa'rf endil-ega a|cj fara, þá vil ég heizt fa'ra í jmíníuim eigin bíl. Jæja, þetta verður vist isvot að vera; ég skál vera þar Bergsvieinn var kvæntur Ing- v-eldi Benónýsdóttur,, ágæti-skonu, s-em lifir rnan-n sinn ásaimt 3 mann væn 1-eg ufn, u p p toomnufiS bömu-m. Farðu vel yfir á ó-kunna lainidið, 'Bergsvein-n, ég vona að þú fáir þar mörg hæfileg viðfangsiefni, o-g þ-ess vildi ég rnega vænta, þ-egar inig b-er að þeirri strönd, að ég fái að sjá m-eðal þeirra sem v-eita mér þar vi-ðtöku, gla'ð- lega og karlmannlega andlitið þi'tt, -og fin-na anda á m-ó-ti mér sama só-lhlýja -og hresisainidi blæn- rnm, sem ávalt fylgidi þér hér, þá mundi ég öruggur um þaö, áð skip mitt yrði dregjð óbrotið á land. Reykjavik, 15. febr. 1938. Jón Armbjörnsson. Þakkarorð til skípstjóra og skips- hafoar á togarannm Snrgrise i HafnarfirSi. Þáð er l-ofs.aimlegt og fagurt fordæmá, sism skipstjóri -og skips- höfn á togaranuni' Surpráise hefir giefið mieð höfðiinglegum gjöfiim sínuim- tii slysavarniadeiildaninniar ,’,Fiskakl-etiur“ í Hafniarfi-rði1. Af þessu- eina skipi nema, gjafirnar þegar kr. 3055,50, siam skiftast þannig á milla deildari-niniar -og björgunars'kútunnar Sæbjörg: Ár Deildin. Sæbjörg. 1929 kr. 199,50 1930 — 228,00 1931 — 190,00 1932 — 276,00 1933 — 254,00 kr. 253,00 1934 — 211,00 — 232,00 1935 — 244,00 — 250,00 1936 — 164,50 — 191,50 1937 — 253,00 — 107,00 Sarnt. kr. 2020,00 kr. 1035,50 M-éð þesisu hefir viðtooimand: Sik'ip-shöfn sýnt, hv-ers vir'ði hún t-elur slysavarnir hér við ilian-d, o-g imr leið s-ýnt áhuga simn fyrfir þvi, áð sj-ó-mönnum lanídsLns Væri skapað m-eira öryggi méð því áð fá hiftgáð björgumarskiip, til þ-ess áð- slysutm mætti fækka, ef únt væri, og færri ættu um sárt að binda. Það -er o-sis gléð-iefni, að geta ‘skýrt friá því, að björgúnprskipið siem þesisiir rnenn og aðrir hafj lagt svo mikinn sk-erf til, er eilii- mi-tt nú á léiðlinni til landsiinsi til þ-es's að hefja starf sitt. Að liokum þökkum vér sv-o öll- um sjómönnum vorum, sem- borið hafá þ-ettia nauiðsynjiamál fram til siguns m-eð gjöfum sínum og á armaft hátt, og ðskurn þess-, að gmð mætti bless-a störf þeirra á komandi timum — og hv-erja ferö þ-eiirra út á hatfiið. F. h. stj-ómar „Fiskakl-ettuT“. Jónas Sveinsson (formmður). Hvað ei’ að gerast? Svo spyr Þuríður Friðriksdóttir, í grein er hún ritar í olíublaðið í dag, undir dulnefninu Þorl. Otte- sen. Hún fær sig varia til þess að trúa því, að það sé búið að reka Héðinn úr Alþýðuflokknum. Svo er sem þér sýnist, af er höggvin hendin. „Þessi hendi hefir margt ilt unnið", sagði Hrappur forðum. En þó Hrappur væri illur, er óvíst að Þuríður og Sigurhjörtur verði eins hreinskiiin. Og enn ritar Þuríður: „Við verkamennirnir(l) skorum á Jón Baldvinsson að afturkalla tafarlaust brottvikningu Héðins Valdimarssonar“ o. sv. frv. Hún krefst þess að Alþýðuílokkurinn innbyrði Héðinn, áður en hann drukknar, því hún þykist nú sjá fram á, að kommúnistarnir þori ekki að draga hann upp í sinn rauða STALINS pramma. „Þ-eir verða ekki 'l-eitgiur forlngj- ,ar“ heitir grein, er Sigfús. Si,i..- lijartarson jitar í blaðið, si'. .1 vier'kaimanniafélaigið Da|gs'br'ún er Tátið bioijga, en Héð-irm gefur úrtþ (samanber: Þú Bpandérair en ég trakt-éra). I þesis'ari grein tofato Sigtfús, að talka í isátt alla feiið- 'toga Alþýðmtflokksinis, ef þeim Iciomi tafarliaiust í hæmsnalhás Brynjólfs Bjarnáaoniar (er hainn stjórnar fyrir Stalin réttlá-tia), og skríði þar inn- úin-dir hiúa breiiðd vern-dandi vængi Héðjlns, er Siig- fúsi hefir v-ið ojg við liðilð (svo vei undir. Þrír menn eru það þó, scm alls ekki undir neinium kring ■uimstæðium eiga að finma ylinn frá Irinu ástríka hjartia Héðins, -en það eru J-ón Bialdvin;si9oin, Ste- fán Jóh. Stefán-sision og F. R. Valdemarsison. Þesisi grein Siigtfú-s- ar er rftuð áðiur en Héðinn vissi um yl'irlýsinguna, er biirtiist í Al- jjýðublaðinti í gær, svo síðan hafa bæzt við menn í h-óp^in, stem Héðinn hefir fengið óvild á, ég þá auövita-ð Sigfús fenjgið ó- Vild á líka.. En i gær, þegar Sig- fús ritaði greinina, vfesii hann ek-ki 'uim, að sér væri illia við fljeiri en þesisa þrjá, er hjann nefni'r, því Héðinn hafði ekfci nefnt aðr-a. SJíkt má mann dauðsvíkj-a. Leiðréttiug: Ég tek engan virfcain- þáitt í d-eilu þéirri, sem- ná gei'sar í Al- þýðiufliO'kkniuim, en hiniu vil ég éngan miainn leynia, að mér þykir hart, að mánn'iinuim skyldi vera vikið úr fl-okknium, þegar hann satf góðviid sinni er nýbúinn að- sietja olíuna niðlur úr 22 aturum ofajn í 17 aura, -og er þetta um hálfrar inilljónar króna hiagur fyrir ís- i-enzka sjðmienn, og sé ég ekki að þ;að k-o-mi málinu nriiikið við, a-ð búið var að byggja saimvinnu- olíugeymi í Veslm an n.;:ue y j-ura; því aliir Mjóta að sjá, hve nærri hann hlýtur ;aið tiafca sér þ-etta tap. En ég v:il alg-erlliega mót- rnæla því, á’ð gr-einin Algieymi Nirvána, sem- brrtiist í blaðinu „Önýt't Land“, sé eftir mig. Því þó hún kunnii að miinnai eitllhva'ð iá, hvernijg ég talaði á áranunr,, þegar ég drakk, þá hefi éjg ekki hjálpaö h-erra ölafi H. Eina-rsisyni nokkiurn ska-paðain hlu-t með hana, og nuin hann h-aifa ritað hana með tilstyrk af „ómælisyidd vits- muna“ sinn-a, þ-eirri, er hann •nefnir í elleftu línu að nieöam. ÞaÖ er k-omin heit fyrir hestinm minn. Að svo niæltu kv-eð ég ytokur: Vale (það þýðir: éttu hann sjálfur). Oddur sterki. Hallgrfmiur Helgason. Fréttafstiofunni hafa borfet fjög- ur blöð frá Leipzig, er skýr-a. f rá ártshá'tíð félags útlondra háskóla*- manrra þar í b-oirginini (Deuitsch- A-uis'landisch-er Akadiemitoer- Klub), ©n þietta er fél'agsiskapuir útlendra há'skólamanna, er þar siund-a ná-m, og Þjöðverja, sem éherzlu- 1-eggja á ky-nni við þj-óðir þ-eirra. Blöðin í Leipzig skýra svo frá, iað á árshá-tíð þ-essari haifi Hallgrjmur H-elgasion leikið á píamó sónö'tu eftir sijálfan sig, og fairi'it þ-að nreistaralega úr hendi'. Get'ur blaðið „Leipziger Nieuste N'aich;rich'ten“ þesis 24. j-anúar, áð sönötu þessa Ihiafi tónsk'álidið -sjá'Ift fyrtr iniofkkra leikið í út- varpið í R'eykj'avík og sé? það- fy.rsta píianó-sónaitia eftir íslienzkájn höfunid. „Neue Lei-pziger Zeitung" og „Léipziíger Tagezéituing" geta ei-nnig um þiettá tóinv-erk Hall- grím's Helgasio-ma;r og fara loflsialm- legumi orðuim um flutning hián-s á því við þett-a tækifæri’. (FÚ) Geri við siaúimiavélar, alls- koniar hieiimili'svéJiar o*g skrár. Hi. Sanidholt, KlappaiBtí-g 11, sími 2635. David Hume: 33 Hús dauðans.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.