Alþýðublaðið - 04.03.1938, Blaðsíða 2

FOSTUDÁGUR 4." MARZ 1938.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Ra
§
r Bi •
veriainisiBS
b sudrii
iti
it

Jón Baldvlnsson og
S'Can !snúíist hafa yfir til komm-
EINU SINNI var niðursetuker-
líng á Skar'ðsströnd ininan-
verðri, en á miðri Ströndirari heit-
ír bær á Knossi; en tv-eimur bœj-
arieiðutm utan er BalJærá.
Nú kiorn, sem lög g-era ráð fyr-
ir, að hreppaskilum um haustið,
og pá var sveitarómögnnr skift
niður á bæi, og hlauzt svo tíl, áð
setja átti kerlingu niður á Ball-
airá. En pegar kerling heyrði
þetta, varð hún hatmsliaú®, swo
engu vairð við hana tætt.ogsagð-
ist aldrei skyldi fara þangað ó-
drepxn og lifandi. Var þá gengið
að kerlingu og hún spurð, hvað
að henni giengi og því haina hrylti
stvOi við að fara á þennan bæ,
grandlaus og meinlaius kerling-
arkind, sem aldrei hefir látið á
sér kræla, hvernig siem fairið hef-
ir verið með hana. Þá kom upp
ú.r kafinu hjá kerlingu, að hún
hafði einhverntíma heyrt sungið
ur tlallgrímssálmutm:
„Sálín má ei fyrir utan kr-oss
öðlast á himnum dýrðar-hnoss.“
Þetta skildi kerlingin svo, að
hljóðaði upp á Skarðsströnd og
yrði enginn sæll, sem þar byggi
fyrir utan Kross, en fyrir inaram
Knoss þóttist hún óhull tun sálu
sina.
*
Einhverntíma var kerling að
biðja fyrir sér og bað m. a. drott-
inn að varðveita sig fyrir illum
öndum >og fyrir fuglinum Sút.
Þegar kerling var spurð að því,
hverju þettai sætti, saglðist hún
ekki verai eins hrædd víð neúna:
skepnu og fuglinu Sút, seut flygi
i gegn um hjartað á mamri og
dræpi mann. Kom þá upp, að
kerling hafði heyrt sungið úr
H allgrímssálmttm:
„Sút flatíg í brjóstið inn,"
þar sent talað er um iðfflan Pét-
urs, og hélt kerling, að þetta væri
fugl.
Er því þar um kveðið, aið ekki
sé til skaðsamara dýr á jörðu en
fuglinn Sút:
„í brjóst flýgur voöa vestur
vís til að drepa mann."
#
Það er í mjunnmælum, atð þeg-
ar séra Hallgrímiur Péturssion kom
frá vígslu, kom hann síðla dags
á bæ, guðaÖi á glugga, en inni
var kerling, sem spuirðist tíðinda.
Þá svaraði gesturinn: „0, ekki
nema það, að þeir eru nýbúnir að
vígja hann Hallgrím."
„Og allan skrattano vígja þeir,“
Svaraði kerling. En Hallgrímur
hafði gatman af svarfniui og er það
síðan haft að máltæki.
Einu sinni vaknaði kerling í
rúmi síniu fyrir ofan karlimn. sinn
með gráti miklurn. Karlinn leitað-
ist við að hugga haua og spurði
hana hvað að henni getngi. Ker-
ling sagði, að sig hefði dieyrnt
hræðilegan draium :
„Hvað dreymdi þig, skepnan
mín,“ sagði karlinn.
„Minnstu ekki á þ-að,“ sagði
kerling. „Mig dieymdi, að guð
ætl-aði að tafea mig til sín:“ Þá
segir karlinn:
„Settu þ-að ekki fyrir þig, keiii
min; oft er Ijótur draumur fýrir
litliu efni “
„Ekki er gaman að guðspjöll-
unum, engiran er í þeim bardag-
inn,“ sagði k-erJingim. „0g verri
eru þó piitairnir," gáil \dð önnur
kerling. Þaðan er það -orðtak
dregið, að ekki sé gaiman að
guðspjöliunum, þegasr enginn er
í þ-eim bairdáginn, þegar manni
ofbýðu-r eitthvafö. Kerlingunni
þótti ekkert til þeirrai koima hjá
tröllasögum og lygasögum, sem
hún var vanari að heyra og þótti
meiri matur í.
Notuð íslenzk frímerki eru á-
valt keypt hæsta verði í Bóka-
skemmunni, Laugavegi 20 B, og
á Urðarstíg 12.
Gerf við sauimiavélar, alls-
Uonar heimiiisvélar og skrár.
H. Sandhiolt, Klapparstíg II,
simi 2635.
barátta bans.
—o—
VIÐ atð sitja aðaifund Dags-
brúnajr 13. þ. m. datt mér í
hug hv-ort þaið væri aö verða
meiri skrílsháttur, en við höfum
átt að venjast hér áður, og ég
ful-lyrði að svo 'sé.
Það mun vera einsdæmi hér
hjá okkar fámennu þjóð að ekki
sé sýnd meiri velsæmi á fundum
en þarrui átti sér stað á þessum
fundi. Og ég vil spyrja Héðin
Valdimarsson: Hvað hefði h-arnr
kallað þessa framkomu fyrir einu
ári síðarn? Ég er ekki í neinuan
vaifai um hvað Héðihn Valdi-
marsson hefði kallað þetta þá.
Enn nú kailár hann sjáifsagt
þessi sömu ó-p, sigufróp þess
fiokks, sem hann hefir tallið sig
skapa, nú í seirani tíð.
Heldur H. V. að ræða, sú sem
Guðmimdur Jónsson, sem sumir
kaila , kabyssu, sé vel tii þess
faliin að vinraa st-ára sigTa í saim-
eíninigu verkaJýðsins?
Ég fullyrði ajð svo er ekki.
Slíkar ræður kasta skýru ijósi
yfir þann ruddaskap, sem sum-
um mönnum ensvo tarait aðsýna,
er setja( ruddaskap og fúimensku
o.Tar skynsaml-egum rökum. Orð
sl'krai manna verka áváit ðfugt
við þaið sem þeim ér ætlað að
géraj, því um leið og þau eru
ruddail-eg 'og vanhugsuð _vekja
þau viðbjóð og fyririitmngu hjá
þ-eim, sem hugsa frá skynsam-
legu sj-ónarmiði, um þá hluti,
sem eru að gerast og það við-
ii-orf sem framundan er.
Ég fuiliyrði hiklaiust áð ekkert
hefir va-kið okkur, fylgjendur
Jóns Baldviustsoraar betur tll mót-
stöðu við þó klofningsstajfstemi,
sem ,nú er haiidið úti af H. V.,
en þær ræður, aem ha-tursmenn
J. B. héldu ó siðatsta fundi Dags-
brúirur. Því það get ég fuLlvis-s-
afi allar þær snúniragtstsraælduir,
únista í seinni tíð, um, að slik
frajmkoma- er iýsti sér ó þesisum
ffyrsta fundi á árinu, er ekki vel
tii þess, f-aillin, að auka bjarfcsýni
okkair, á þeirri blóunaöld sem
þeir segjast ætia að skapa ó
k-omandi tíma! Ef dæraia- ó eftir
byrjuninrai þó v-erður áfraimhaldið
ekki seni bjaftast. end-a ekki að
búaist við að kommúnisfcar með
sin óp og köll verði til a(ð leiða
alþýðu þestsa lands til sigurs.
Ég fuliyxði þaið, áð þeir mienn
seira létui hgjfa sjg til þeirra'r sví-
VitTðiragajr að vísa1 þeim merkasta,
ötulasta og traust-asta foringja
verkalýðsdns í þessu landi, Jórai
Baldvinssyni, ffoxseta Alþýðusam-
bara-ds ísiands, úr Dagsibrún vissu
flestir ekkl hvað þeir gierðu. Sú
fraimkoma verð-ur só þyragsti
dó-mur fyrix þá söm-u m-eran, seap
þ-eix haffa fengið síðan verkalýðs-
hreylingin hófst hér ó laradi.
Enn afftuir á móti verður það
só mesti sigur sem Alþýðuflokk-
urínn h-efir hloiið um 1-ajngain tírna
því hér eftir stðn-duim við Al-
þýðuflokksmenn faistar saimara til
sófenair 1 banáttu g-egn þessurai-
öfgaiseggjum en verið hefir —
og muinium skipai okkur undir
merki þess ágætai og traustasfcai
forin-ga- J. B. sem hefir unnið okk-
ur ailiia þá -stórn sigr-a, sem unniist
haif-a í þróufliarsögu verkalýðsins
hér á laindi.
Það mufii fairai fyrir þessuni ó-
happaraiöranuim eiras og fó:r fyrir
Þorbimi Öngli, sem vó Gretti
Ásimundssora.
Þegajr vi-ð sjáum i.-eggina á því
6verði, sem vegaj á að Jórai B-ald-
vinis-syni með, þá munium vtð
bregða því að vegaradarau-m sjálf-
um.
Við skulurn mæta. þessum
öfgamönnum á komaindi tíma,
því þótt H, V. kveiki ajð öliurax
sínum tönkum og kyndi þajr með
það sundrungarbál sem harara er
að kv-eikja í saimtökum verka-
David Hume: 42
Mis danðans.
yður, s-kal ég ekkí gera yðuf
neitt meán. En ef þér eruð með
emhverja ó-þægð, skal ég berja
yður í kvdðinra á þaran pátt, að
yður finraist hö-ggið, sem þér
fengu-ð áðara, hreinusfcu bama1-
gælur sam-an borið við þaíð. Hváð
segið þér um það?
— Ekki aran'að en þáð, að ég
kæri rarig ekki um fleiri spörk.
Leitið í vösuraum eins og yður
iystir. Þar er ekkert, san- þér
hafið n-eána gleði af aö finraa; —
ég er ekki fædduir í gær.
Ég hefi lika hátt náunga á
horð við yður fyr. VeltiÖ yður
nú á vinstrí bliðinu, meðara ég
leitajU í innri vös*uinu'm. Kæsrar
þakkir.
Mick tók nú upp va.saixrk og
tvö bréf. Það var skrifað ufcam á
bæði bréfin, svo a,ð auiövelt var
a,ð k-omaist að því, hver maðiuriinn
væri. Maöurinn hét Colin- Meas-o.n
og áttí h-eim-a, í Cliftora Street nr.
34 í Wa.ndsworth. H-a-nn lagðl frá
sér vasabókiina á sætið, tii þess
að skoða haraa nóra-ar seimraa. Því
næst þreifáði hann ofara í -állai
vasa. Ha'nn faran þesisa venjulegu
hluti, sem meran bera í vösunum:
vasaklút, eldspýtur, viradiinga,
lykla, blýant o. s. frv. Að lokuirt
hraepti harin v-estirau frá og farara
vásai in'nara á því. Harain brosti á-
nægður. Harin héit á dagbó-k i
hendinni -og M-eas-on gaut tiJ haras
aUguraum illilega.
— Jæja þá, við skulum nú
tála saíman í bró'ðerni, eftir vei
umriö verk. Hvenær fenguð þér
skipun um- að gerast ræniragi úti
á þjóðvegum ?
— Reynið að komaist að þvi
af sjálfsdáöum. Þér éruð aenni-
lega -svo sniðugur-, að þér g-etiði
Ifeomist að því, án pesis að ég
slúðri.
— Yöur iaragar semriiega til
þejsia að fá annað siparik í mag-
ann. Þér þtirfið ekki að biðjá
lengi utm- það. Ætlið þér að- svara
Æmér eða- ekki?
— Nei; ég ætla ekki áð svar-a
yður. Þér eruð sennilega efeki sv-o
miikið illmenni, að þér níðist á
vamarlausum manrai. Ef ég væri
!aus og liðugur yrðuð þér serarai-
lega ekki lengi að táka til fót-
aitm-a og flýja.
— Reiddu þig ekki of mikið á,
að ég hiki við að 1-emja ná-
uragaj eins- og þig„ •,jafn)vel þó
hann sé bundiran. Þáð er ekki
löng stund síðara að þér treystuð
eigi betur, yðair eigira hnefum en
að þér álituð öruggaira að hafa-
siraa skarnmbys'suna í hvorri
hendi, meðara þér töluðuð við
aJdraðara lávairð. — Ef þér ekki
svarfð mér samstundis, fáið þér
vel útilátíð kjaftshðgg og svo
araraað í kviöimm. — Heyrið þér
það, Meason?
— Þér hljótið að vera vitlaus.
Ef ég þegi, fæ ég kjafftshögg og
ixriisþyrmiragaT,, og ef ég kjafta
frá, lætur foriragiran tæta mig lif-
a'n-di -sundur ögn fyrir ögra, mis-
kuraraa'rlaust. — Ef þér haffið
raokkra- vitgióru, þá getið þér
reiknáð út hvorn kostinn ég mumi
frekair veija.
— „Morðiragiiran" er þó ekki al-
máttugur, svo að hann geti myrt
fóilk, sem er vel geymt að baki
fángelsismúrarana.
—- Svo þér álítið, afð harara geti
það ekki. Ef sá iraaður ætlar sér
áð myrða yður, er ekki raofckur
blettur til á jðrðiirarai, þaí seara
þér getið verið óhultur. Það
munuð þér komást áð rasura um,
á-öur en langt urax líður. Þér geti-ö
stráx pantáð iíkkistuiraa, Cardby,
og það er hverjuim og eiraurn ó-
hætt að gera, sem „Morðingirain"
h-efir ákveðið afe ryðja úr vegi
sinutm. Hva% sem þér gerið þegi
ég; þarð getið þér bókáð.
Mick háfði tapað leiknucn., og
honurai vár það sjálfum fyllilega
ljóst. Frá sjónarmiði mararasiras
v-a’r engin önlnur leið ímöguieg,
en að þegja. „M-o-rðmgiran“ kurarai
sýirilega1 lajgiö á þvi, að skelfa-
sv omeran sina, aað þeir hlýddu
honumi í bMndrai út í opiran daúð-
arara.
— Ég skii yður, Measora. En
ég -afheadi yður nú lögreglunni
og iæt haUa fás,t við yðutr. Ég
voraá, að hún verði ekkj altof
mjúkhent.
Bifreið-arstjóiilnn kallaði á Micfe,
s-em steig út úr vagninum. Haran
sá, að maðuriran, serai iá á aur-
brettinu, v-ar að byrja að rákna
við. Harara setfcist upp stynjaradi
og veiuiandi. Þáð sem verið haffði
í vösum haras lá í buraka á aiur-
brettírau við hlið haras. Mick ldt
aðeiras iaus'ega á það, því síðar
yrðá nægur tírari til að rann-s-ak-a
það. Hann studdi Hanra studdi
hendi sinni á öxl mamrasims.
— Ég þarf að spjalla- dálítið
við yður.
Maðuriran leit upp. Haran var
ungur, sýnilega. ekki þrítugur,
ð aidri, lágur en þrekinn og mjöig
feraftalega vaxiran. Augun voru
lítil og stáigrá og glytti í þau
lajxgt iratri, uradir loðraum brránum.
— Farðu i helvíti! urraðl haran.
— Þaragað munuð þér komast,
áður en laragt urn iiður, ef þér
ekki hagið yður kurteislega,
svaraði Mick rólega. — Hvenær
fenguð þér fyrirskipun urn að
fást við þetta, sem- yður mistókst
núna í kvöld?
— Spyrjið þér fréttáblöðin, og
maðuri-nn lét höfuð sitt síga ni-ð-
ur á briragu. Sýnilega þjáðist
harara mikiÖ,
En Mick kendi ekki til með-
lýðsiras, þótt loganra beri hátt af
þvi báli, þá skal þó bjamxaran af
drengilegri -sókn Jóins Ba-l-dvins-
sonaír til sigurs AlþýðuflokknUim
bera hærra á komaradi áruin.
Þaranig skulum við vera þegar
ráðist er á okkar sigursæla for-
ingja, góðir Alþýðufiokksm-enn.
Og þeg-air við setjum- drenglyndi
Og h-eiður í hásæti, þá er si-gur-
inn ví'S.
J. S. J.
Spamaður
fyrir báða.
—o-~
A LLIR vit-a, ýnrist aff eigin
•**> raura eða anraara frásögn,
hve stórkos'tlegir erfiðleikair eru
á því fyrir laradsmenn, að hafa
nægan arlen-dam gjaldeyri fyrir
því naaðsynlegasta, sem kaupa
þarf frá útlöndum. Mér finst því
öllum beri skylda til að l^gf^a!
•hausinn í bleyti og finaia upp ráð
til að spana þenniain mangumtal-
aða „eyri“.
Á láugard-aginn var, þegar ég
las Mor-gunblaðið og Nýtt land
og sá, hvernig Morgunblaðið
fyrst notar lið fyrir lið „rök“
Héðins og séra Fúsa Uim nauðsyn
þes-s að sundr-a Alþýðuflokknium,
slíta stjórnarsaimvinin'uinm og
k-omai þar með íhaldirau til val-da,
o-g hvernig blaðið sivo ldykkir út
m-eð þvi, að prenfca brðrétt upp
úr „Nýja landirau" rógiiran, sern
Héðinn ber þar ó síraa gömlu
samherja, aff því að hann heldur
að það gangi í fólkið núna í
augnablildnu, a-ð það sé af tóriu'i
eigiragirni, sem þingmenra og
aðiir trúnaöannenn Alþýðuflokks-
ins ekki vilja gera Alþýðuisam-
tökin að útsoginni hjáleig-u frá
konimúnist'Uim, þá datt mér í hiug,
hvað minni gjaldeyri þyrfti fyrir
pappír -og prentsvertu, ef Morg-
Unbl-aðlð tæki upp á að birta eina
„alþýðusiðu“ á föstudögum, nieð
Héðinn fyrir ritstjóra- Þá losnaði
hann við óþarfa útgjöld, en gagn-
ið yrði alveg það sarana. Hólið Um
Héðin hefir verið álíka rariikið i
báðurai blöðunum, rógurinn, sví-
virðin,garna;r og g-ets-akimar i
garð forsvainsimanna Alþýðu-
flokksiras alveg það saaraa.
Verzluniarmiaftur.
aMmkuraar þessa stun-dinia. Harara
grdp hraefaffylli i hár hans og
rykti höfðinu afftur upp.
— Sitjið þér réttur! skipaði
haran höstuglega, — Ég lagöi fyr-
ir yður spurningu, og ég herinta
að þér svarið berani,
— Þá fáið þið nú að bíða tirna-
korn, því að ég þwaðra ekki,
og ég er ekki svi-kari, svo að
þér éyðið tím-a yðar til ónýtis.
Það er ekki í fyrsta sinn, -siern
reynt hefir verið að bafa- upp úr
mér, án þess að það bæri raokk-
urn árangur. Það hefir engirara
frram að þessu getað fengið mig
til að segja það, sem ég hefi
ætlað mér að þegja yfir.
— Hvað heitið þér?
— Þaö get ég gjarraan siagt yð-
ur! Ég heiti Char'iie Waish, heim-
-ffisfang Hvarsewoeraiskai, atvinna
mállaus. M-eira er ekki um þa-ð að
segja.
— Þakka yður fyrir mælsfcuna
og fyn-dnina. Hvar ex „Morðing-
iran“ núna?
; — í rúmirau — ef hann er var-
kór. Þar vildi ég að minsta ko-sti
gjarnan vera sjálfur.
— Hver er „Morðingiran"?
— Það get ég ekki sagt yður,
því að ég veit það ekki, og þó
að ég vissi það, þá myndi ég
ekki. segja það.
— Vitið þér ekki hver hann-
er?
— Neá, og ég hefi aldrei þaran-
mann, sem hefir þekkt harara.
Hafið þér aldrei séð haran?
HÍHHHbBhhIIHI
Happdrætti Há-
skóla islands.
Einn vinningur getur gerbreytt
lífskjörum yðar. Þér getið ef tií
vill reist hús, keypt bát, bíl, við-
tæki, rafsuðuvél eða annað, eða
losnað við óþægilegar skuldir, *—
ef heppnin er með.
En til þess þuríið þér að
eignast miða.
FRÁ STARFSEMI HAPP-
DRÆTTISINS.
31. Miðarnir í kjötlærinu.
Aðfaranótt 9. marz 19S6
dreymdi konu eina í Keflavík,
að maður ksmi inn til heirnar
og segði: „Nú ættuð þið að
kaupa ykkur happdrættismiða."
„Jæja, eigum við að gera það?“
svaraði konan. „Já, það skuluð
þið gera,“ sagði maðurinn.
Ekkí kannaðist hún við mann-
inn. Hún vaknaði og leit á
klukkuna og var hún 2. Var
hún að hugsa um að vekja
manninn sinn og segja honum
frá draumnum, en hætti við
það. Sofnaði hún og dreymdi
sama drauminn, en í þetta sinn
sagði röddin: „Yklcur er alveg
óhætt að kaupa miða, þið mun-
uð ábyggilega vinna.“ Konan
varð mjög glöð í svefninum og
þóttist lofa guð fyrir, Fanst
henni síðan að dráttur færi
fram og að þau hjón hlytu vinn-
ing og þóttist hún fara til
Reykjavíkur til þess að sækja
vinninginn. Fanst henni að hún
væri komin í eitthvert hús og
að einn nafngreindur umhoðs-
maður stæði fyrir íraman stór-
an bunka af bankaseðlum og
stakk hann þeim inn í kjötiæri
og fékk henni. Um morguninn,
er hún vaknaði, sagði hún
manni sínum drauminn og að
nú væri óhætt fyrir þau að
spila. Annars höfðú þau ákveð-
ið að spila ekki þetta ár. Dag-
inn eftir átti dráttur að fara
fram, og flýttu þau sér að ná í
miða. Unnu þau helminginn af
hæsta vímiingi, eða 5000 krónur.
Svéltur sitjandi þráka, en
fljtigandi fær.
Vegna óvanaiegrar eftirsóknar til-
kynnist heiðruðum viðskiftamönn-
um happdrættisins, að pantaðlr
miðar hjá umboðsmönnum vorum
verða að skrásetjast og sækjast í
SÍÐASTA LAGI 5. MARZ, aimars
eíga viðskiftamenn vorír á hættu,
að' hinlr pöntuðu miðar verði seld-
ir öðrum.
Umboðsmenn hafa opið ó
laugardag 5. marz til kl. 10
e. h.
Umboðsmenn í Reykjavík:
Frá Anna Ásmundsdóttir & frú
Guðrún Björnsdóttir, Túngötu
3, sími 4380,
Dagbjartur Sigurðsson, kaupm.,
Vesturgöíu 45, simi 2814.
Einar Eyjólfsson, kaupm,. Týs-
götu 1, sími 3586,
EIís Jónsson, kaupm., Reykja-
víkurveg 5, sími 4970.
Helgi Sivertsen, Austurstræti
12, simi 3582.
Jörgen Hansen, Laufásvegi 61,
sími 3484.
Frú Maren Pétursdóttir, Lauga-
vegi 66, sími 4010.
Pétur Halidórsson, AiþýÖuhús-
inu.
Stefán A, Pálssou & Ármann,
Varðarhúsinu, sími 3244.
Umboðsmemi í Hafnarfirði:
Valdimar Long, kaupm., sími
9288.
Ver/hm Þorvaids Bjarnasonar.
sími 9310.