Alþýðublaðið - 13.10.1938, Blaðsíða 2

FIMTUÐAGINN 13. OKT. 1938
HEYRT OG SEÐ

ALÞÝÐUBLASIÐ
UMRÆ DUEFNI
SAMKVÆMT fréttiuim frá jap-
önisíkiu hiei’stjónninuii er vierlð-
J.a,g:iö iuim piassar muindir á lif-
apdi japömslkuim herfioripg'ja 14
cbollarar.
Friegn þessi byggiis't á venðililsta,
sem íkmverska stjórnin hiefir sam-
fö' ög farast á kiinverisikum hier-
manui, siem tekincn var faistur í
bardögu'num um Shainighiaj. Ve'hð-
iBumin fyri'r áð taka faisitaln ó-
brieyttan hienmainji er 5 dollarar,
fyrjr aö táka liÖsforiingj'a 8 doll-
lanar, fyrir herforiingja 14 doUar-
ar, 1 doliar fyrir aö ná bysisu,
290 dollarar fyrir að ná flugvél,
145 d'O'llarar fyrir að ná sikrið-
dreka.
En hæsit .. eru viefðiliajU'nin fyrir
a‘ð ná herskipi. Það eru 14 500
dollarar.
*
Þettia minnlr á frúsögp enSku
hierfoiingjiawna í hieimsstyrjökl-
inni. Peir t'óku fastan þýzfcan
hiermanni og yfirheyfðu hann:
— Er það. satt, aö þið fáið
vierðliaun fyrir að ná fö'ngiujfn?
— Já; við fáiuim eitt m'arlk fyrir
ad tafca óbreyttajn herma'nin, tvö
mórfc fyrir fcapteina og ait fuipp
í 25 mörfc fyriir li&sforingja.
— En hvað fáájð þið þá miitkið
fyrjr að taka fastain lierforingja.?
— Sex mánaðia fangelsii við
watn og brauð, því að þeiir e;ru
bieztu vimir lokk'ar.
*
Ekstrabladet dansfca ber á-
byrgð á eftirfarandi fnásögp:
Járnbriauit.a'rtest er að leggja af
stað frá stöði'n'nii í Roisfciilde og
ætlar t.il Kaiu'pmiainuiaíhiafnatr.
Á siíðtu'S'tu -stuindu toemiuir ung
s'túika., stefcfcur imn í lestánai og
læstur fallaat þar á l'egubefclk.
Þegár lesitiin er komin af stað
fer hún að lita í fcriinig uim s,ig
og 'Sér, áð hún er aifoini í !estiir.ú
ásarnt svipþiungum karlmamni,
sem lítur hainai iilllu aiugiai.
Henni dettuir óðara í ihUjg, aö
þetta sé glæpaimaðiur og vieirður
yfir sig hrædd, þvi að hún sér,
■að maðurinin hefir áreiðainfoga ilt
í hyggju.
Henni dettur hiú í ihlug að grípa
í peyðarhemliana, en hættir við
þáð, því aö þá álítur hiún að
miaðurinn miun.i stö'kikva á siig.
N.ú nálgas't lestiin Ta'astrup, og
þá S'tendur maðuriinn á fætur og
gengur hægt en ákveðið í áttina
til S'túlfcUnnar.
Það' ©r nærri ;því liðiö yfir
siúlkUna af skelfingu, þó get-
ur ,hiún stunið upp:
— Hváð viiljið þér, maðiur?
— Þér vieTÖið að afsaka, kæra
umgf rú, segir ungi . maðurimci
vanidræðatega — en ég ætia af
les'tinmi hérna, og frá því þér
fcomiuð' inn, hafið þér sleitið á
hattinum mínum.
Fiosin bláber til Ameríku.
í hausit flytur Berjiasölulsiam-
biand Noregs i/á midlj. fcg. af
froisinium bláberjuim tiil Ameríku,
og vair fram eftir hiausitiinu luniniið
af.fcappi að berjaitímisllu, til þesis
ajð hægt væti að fUllnægja því,
siem lofað hafði veiriö á anáirfciað-
inn. Ríikið vieiitti Berjaisöluisaim-
bandiinu lán tiT tryggiingar geign
vöruslkemdum, þvi ajlimifci.1 á-
hættia fylgir svo löngum flutn-
iingi. FO.
Meðal við gin- og klaufnaveiki.
Frá Stokkhólmi er sögð sú
fregn, að á alþjóðaþingi dýra-
lækna í Zúrieh á Svisslandi hafi
verið staðreynt, að þýzkur vís-
indamaður, O. Waldman, hafi
fundið upp örugt meðal gegn
gin- og klaufnaveiki, sem hefir
valdið miklu tjóni að undan-
förnu í Þýzkalandi, Bretlandi,
Danmörku og víðar, og nú er
einnig komin til Svíþjóðar. Það
er sagt afar-dýrt að framleiða
hið nýja meðal O. Waldmans,
en bólusetningin á að gera
skepnuna ómóttækilega í marga
mánuði. (FÚ.)
Flutringiaskipið „Kiatla“
fór úr Si'g'liufirði síðias'tliðiinn
föstiudiaig með 5500 t'uninur taif síld
til Svíþjóðiair oig Dainimierfcur og
o;g 500 sí'Miarlýsiisföt til Nonegis
frá verksmiiVinum Gránu og
Rialuðlku. Flutoisngaskipiíð Kar©n er
fyrir skömimu farið moð 5500 tn.
af sM til Svíþjóðar. — F.O.
Auglýst eftir „ópólitisku“
eða „óháðu“ uerkalýðssam-
bandi. Huersuegna uiljaand
stœðingar uerkalýðsstétU
arinnar ekki að pau skijti
*ér af stjórnmálum? Huern
ig hafa sigrarnir unnizt?
Bréf frá formanni Mál-
ftutningsmannafélags ís~
lands Kjör yngri lögfrœð-
inga og framtið peirra.
Athuganir Hannesar á horninu
AÐ er dálítið broslegt þegar
verið er að tala um ópólitískt
verkalýðssamband. Slíkt verka
lýðssamband er hvergi til í heim-
inum. í Danmörku, Noregi, Sví-
þjóð og Finnlandi standa verka-
lýðssamböndin að verulegu leyti
straum af kostnaðinum við starf
Alþýðuflokkanna og í suinum
löndum að minsta kosti kjósa
stjórnir Alþýðuflokkanna 2 menn
í stjórn verkalýðssambandanna og
þau inn í stjórnir Alþýðuflokk-
anna. í Englandi er skipulagið líkt
og hér.
*
Það er ekki hægt að segja að
neitt af skatti verkalýðsfélaganna
innan Alþýðusambandsins gangi
til hinnar pólitísku starfsemi A1
þýðuflokksins. Verkalýðsfélögin
hafa til þessa varla staðið undir
kostnaðinum af verkalýðsmála-
starfsemi Alþýðusambandsins,
enda hafa deilur sumra félaganna
orðið mjög dýrar. Alþýðuflokks-
menn hafa skapað verkalýðssam-
tökin og aflað verkalýðnum bættra
lífskjara á margan hátt. Finst þér
líklegt að áframhald verði á því
starfi, ef íhaldsmenn, nazistar og
kommúnistar gætu náð völdum yf-
ir samtökunum? Og hvers vegna
er verið með öll þessi læti til að
gera verkalýðssamtökin „ópóli-
tísk“? Hvers vegna mega verka-
menn og sjómenn ekki nota sam-
tök sín í pólitískri baráttu eins og
aðrar stéttir mega það? Þessar
stéttir þurfa einmitt að reka harða
pólitíska baráttu vegna þess, að
þær eru afskiftari en nokkur önn-
ur stétt. Frá því Alþýðusambandið
var stofnað hefir raunverulega alt
unnist fyrir verkalýðinn, sem að
gagni má telja. Þannig hefir skipu
lag samtakanna reynst. Er heppi-
legt að slíta það alveg í sundur í
einni svipan? Er ekki hyggilegra
að láta þróunina vinna sitt verk
DAGSINS
— og skapa starfinu annan grund-
völl, éftir því sem þarf?
*
Ég held að þetta myndi reynast
heppilegast fyrir verkalýðssamtök-
in og þar með fyrir verkamanna-
stéttina. En hún um það, hvað hún
gerir! Hún á sjálf mest á hættu
— og ef hún kann ekki að meta
samtök sín — og færir þau erfða-
fjendum sínum að gjöf, þá á hún
raunverulega ekki rétt á að eiga
nein samtök.
*
Theódór Líndal formaður Mál-
flutningsmannafélags íslands hefir
skrifað mér gott og fróðlegt bréf
út af athugasemdum mínum um
ómakslaun lögfræðinga. Segir Th.
L. meðal annars:
„í máli þar sem málsefni nemur
þér að umtalsefni ómakslaun mál-
flutningsmanna. Frásögnin er því
miður villandi og er það þó eðli-
legt. Verulegur hluti þeirra upp-
hæða, sem þér talið um, rennur
ekki í vasa málflutningsmanna,
heldur til ríkissjóðs og annara. Til
skýringar skal ég nefna:“
*
máli þar sem málsefni nemur
meiru en kr. 100.00, einn stefndur
og mætir ekki, og alt er svo ein-
falt sem verða má, nema réttar-
gjöld í ríkissjóð og aðrar greiðslur:
Birting sáttakæru kr. 4,00. Til
sáttanefndarm. kr. 2,00. Útgefin
stefna kr. 2,80. BirVing kr. 4,00.
Þingfesting kr. 7.00. Dómtaka kr.
14,20. Eftirrit dóms kr. 2.85. Birt-
ing' kr. 4,00. Alls kr. 41,45.“
*
„Fyrir slíkt smámál fær mál-
flutningsm. kr. 40,00, og er það
betri borgun, en fyrir ýms önnur
störf þeirra. Fyrir þessar kr. 40,00
þarf málflm. að vinna þetta: Skrifa
stefndum kröfubréf, oft fleiri en
eitt og venjulegast ræða við hann
einu sinni eða oftar. Skrifa sátta-
kæru og sjá um útgáfu hennar og
birtingu. Mæta við sáttaumleitun.
Skrifa stefnu og sjá um útgáfu
hennar og birtingu. Skrifa grein-
argerð um málið. Vélrita, eða láta
vélrita, þessi og önnur skjöl. Mæta
í rétti a. m. k. einu sinni, en venju-
lega oftar. Útvega eftirrit dómsins.
Sjá um birtingu hans. Málflutn-
ingsmaðurinn ber ábyrgð á að störf
þessi séu unnin á réttum tíma og
dýrkeypt þekking hans á lögum
er nauðsynleg við öll störfin.“
•
„Velflest mál eru að mun fyrir-
hafnarmeiri, því að oftast mætir
stefndur og hefir uppi varnir.
Koma þá til fleiri mót í rétti, frest
ir, sem kosta kr. 4,80 hver, vitna-
leiðslur, sem kosta kr. 3—5 fyrir
hvert vitni. aukin vélritun, sem
kostar í venjulegu máli 10—20 kr.
ýtarleg athugun lögfræðilegrar
hliðar málsins og oft mikil fyrir-
höfn við öflun gagna, bréfaskriftir
og samtöl við menn.“
*
„Sést af þessu að gi’eiðsla fyrir
málflutning er mjög lág í málum,
sem nema lítilli upphæð. Aftur á
móti eru réttargjöld til ríkissjóðs
svo há að óviðunandi er, svo og
birtingargjöld, sem hækkuð voru á
síðasta þingi upp í 4 kr. fyrir
hverja birtingu. Er unnið að því
að fá þetta leiðrétt. og tekst það
vonandi.“
*
„Annars mun gjaldskrá M.F.Í.,
sem dómstólar fylgja að miklu
leyti a. m. k., vera lægri en gjald-
skrár um störf ýmsra sambæri-
legra starfsmanna, enda er starf
málflutningsmanna ekki meira
keppikefli en svo, að þeir lögfræð-
ingar flestir, er fasta atvinnu geta
fengið, kjósa hana frekar, enda af-
koma flestra yngri manna í stétt-
inni léleg.“
Ég vil þakka Theódór Líndal,
formanni Málflutningsmannafé-
lags íslands, fyrir þetta bréf. Með
þessari athugasemd hans fær al-
menningur að vita það, sem hann
vissi ekki áður, þar með er dregið
úr þeim aðfinslum, sem maöur oft
heyrir dynja á lögfræðingum hvað
þetta snertir. Ég vil gjarnan að at-
hugasemdir mínar geti einmitt orð-
1 ið til þess að upplýsa fólk um hið
rétta í málum og koma þar með í
veg fyrir misskilning og óþarfa
andúð. Af þessari ástæðu þykir
mér ekki rangt að birta bréf, sem
geta verið hæpin. Aðrir, sem vita
betur, eiga þá að koma með sínar
upplýsingar.
Hannes á horninu.
Leikfími.
NÚ leru’ iþr-óttafélög'iin, aem
æ£a teiikfimil, byrjrað þá
v'OtTiars'tarfsami sina.
KaHa þan á alla, uax,gta. og
gaimla, aið fcomna og i|eyna hivtersn
hiuigllyftaindi og líikanTa-flnýfclatnid1!
þaö er að æfia góða ieiikfimi
Jtejg'hiilieigai og stö&ugt o:g fá sér
hiitets'saindr bað á eftlrr.
Og Jón Þorsteinssion býðutr
möininiuim það satmla; í íþióttiaisikól-
ainum s'ímiuni- >
En þeir erú’ e'ntnþá tall't of fáir
héir í bæ, semi nota siér þentrnan
Lífsteiixir og hafa þó fjáhagstega
ráð' á því og nóigan tímá tii
þess. Og f járútlátin eru ekk'i imifc'-
ill, ég held að í íþró'ttiaféiögutn-
úm isé gjiáldi'ð 15 fcr. fyriir full-
arðlna á ári og ei'tthvað m'innia
fyriir börn. Fiimite'i'káæfiing>artraar
^táirada yf'Sr í 7 imátnulðli, tviBvatr í
Vijk'us. Þaö ver&a að fríiujm. frá-
Þdntejgnuim luim 50—52 æfinga.r nyg
ib&ð, setm hvert kiostár fuHl'O'rðn'a
ált að 30 auila í peniinguim og
8 tiii 4 kliufcfcuitimia á viku. Þetta
ier; timi og pentagatr, sem marg-
iböijgaii’ sig að eyða svonát, og
þeir verða fáú’, sem tífcki'; haf'a
efni og ástæðut’ tiil afð kosta því
upp á sijálfan sig.
Því .sfcoiiia ég á þeg, lesari
Þgóðjur! Skoðáðu hiuga þiinin tíkfci
Iengi u:n þaö að fchiotma og vera
mjað, htelzt stilax, það er1 þér
biezt.
Qg jafnfáalmt mæli ég viíð þig
miéð féliagtiiniu mitniui, því þaö þtíkfci
ég bezt oig veitt af tíigitn reynshi
ajð þar átttu \fcotst á góðrá ogf
hæfiiOiegf'i teikfimi.
Fálágfð er íþróttafólag Reytkjá-
víikur, ív R., (up.plýsiingár í sinna
3811), og svo er sturadatafla Jxess
raúnja:
Á 'mániudö'guim og fiuntudögum:
Frúárflioktour fcl. 2—3.
Old boys' kl. 6—7.
I. og II. fl. kveninia kl. 7—8 og
I. II. fl. fcárla kl. 8—9.
Á þríið]j!udögum og föistiudögum:
Driengiir, llitliir kl. 5—6 og
Telpur, istórar kl. 7—8.
Á miiðvifcudö'giuni oig laugar-
döglum:
Ttelpur, liitliair, kl. 6—7 og
Drienigir, sitór’ir, kl. 8—9.
Koiradu iog æfðiu í í. R. |og æifðu
vieil, því „æfiinig hver til þnosfca
fótmál er“.
Gamiall félagh
Káupum flöskur, flestar teg-
uradir, soyuglös, di’opaglös meö
skrúfuðu fofci, whisfcypela og
bóndósir. Sækjum heiim. Verzl.
Ha'fnars'træti 23 (áður B. S. 1.).
Símti 53-33.
H. R. Haggard:
Kynjalandið.
57.
þrautii’r hatn®, sem vo.ru afarmikLar, og að' Lokum^koim.-
Wst þeir heirn ti'i hanis.
Leonard skoðaði- meiðsli Mr. Rodds )uim kvö'!d.Lð', og
sá að þau mlunldu hafai daiU'ðahin í för imeð sér; rotnuu
hafði þegar komiist í Ílíkámanm umhverfiis bnotou rjfin.
Sa,mt lifði hann niokfcuru tíma.
Miorgiuninu eftir sendii dieyjandi maðurinln ef'tir Be0-
nard. Þegar Leonand toom iinin til sjlúklilngsinisi, lá hanr,
á góHfiinu mieð höfu'ðið í kijöllu dóttur silnraar, og Fran-
clsco prest'Ur var á bæin við hlliið hams'. Hainn hafði niú
eniga'i’ þrautir, því að þær h'vierfa þegar notnunin fcemuU,
og haran var með fullu ráði.
Mr. Outriam., siagðii hainn; — ég hefi heyrt allia
Böguraa um það, hviernig þér unnuð þrælabúði'nnair
og bjö.rgúðU|ð dóttur minni. Þalð er það mesta hug-
ileklkfeverk, sem ég hefi' h.eyrt fí©ti|ð um'. Ég vildi
bana, að ég hlefiði verið þiar til aiði hjálpa tiil.
— Vieriið' J>ér ekki áð tala um. það, sagði Leouard.
— Þér haffið ef til viíl.1 lífc'a. heyrt, að ég gierði þaiö.
fyrjr b'OTgun,? L
— Já; þiaiu sögðlu mér páð iífca;, og ég lái yðuir það'
vfet ekfcí. Ef bara keriiingaraiuTinn hún Söa hefSi lofaið
mér að vito. teyndanm'álið um þess'a rioðiasteina', þá hefð,i
ég bruglðið mér eftiir þeim' fyrfr mörgum áiíum, eins' og
þér gieri'ð lau'ðvi'tað, Jregar ég é'i’ diauðun'. Jæj.a; ég viona,
úð yður t'akilst að n!á þeim. En ég h&fi ongan tima tl.l
a!ð ta’ia um rioðiastieina, þvi að Inú hefir daUðmn loksiins
raáð í m%, og Jiað er sijálfum mér að kenna, eins og
valnt er. Ef þér fálð yðU1” niofc'fcum tima í staupinu,
Oiutram, þá látið yðiur mitt dæmi að kenningu verða;
o|g hættað því; en þajð er ekki á yður að s'já, að þér
gerið það; þér lítið út teins1 -og ég leit út airau' sinná,,
liáðúr en ég lærðji iaíð drek'ka. heila nommflösfcu í einia.
Hllustíð' þár nú á ittiiijg, kiunniagi; ég er í klípiu, efcki út
sjálfúm mér, þv íað það vtírður svoiraa að faina fyr
Qðal síiðair, ofg það gjtífiJr efcki. mifciíð. til, hvenær heim-
urinn Io,sraa|r vi.ð jafn gagusl&úst kvifcindi eiws og míg;
pn' ég tít í toliþu' út alf s.túlfc'unni, þeirri araia. Hvað á
alð vierða um hana? Ég' á 'akiki, til ©itt einasta cenit ;
þltíssir bölviaiðir þrælalkaUpmienn haifa 'gieri miig ötnelga,
qg húu’ á tíngaira v'in til. Hvenn% ætti hún að eig.a
hla|n:n, þa|;r seini ég hefi verið þrjátíiu ár bu'rtu frá Eng-
Haindíi? Sko'ðið þér nú til; ég ætla að gíena þaið einu,
epm ég |giet gert, Ég ætlliai áb sikilja dólttur mínai eftir
Undir yðíar umsjón, þó ,að það sé hairt fynir yður, og
guð lailimáttUgur fairii teinsi með yður eius og þér fariiðj
með hian.a! Mér skilst, seini teinhver hjónavígsluathöfn
hiaíí flariið fram þairnai útii á eyjunni. Ég veit okiki,
hviannig þið fcuraniið' (að Uita á það hviort um sig, né hvað
uft’ þassu fcaran að variða|,. þegar ég er da.úður. En ég
tineytati yöúr tiil þess, £tem lenlsku pnúíðmen'nii, að ef
njdklkiu'ð variður úr: þvíi á anna'ð' boið, þá lát'ið þér enri-
uriaka þtessa athöfn hvienær sem þér fcoflúið í nokkuri
siiðað iliáind. En ef ykfcur þyfcir efctoert viærat hvoriU' um
arwað, þá veir'ðUir húra að' ha®a ofein af fyr'iir sér sjóif,
alvieig eiinis og aðriir kveraræfiar. Húín getu'r séð um sig
sjálf, og ég býzt við, að andliitíð á hienmi hjálpi henrai
tit ;ajð fá séi’ maun airahivtern ’tiirraa. Svo er fiitt ©ran:
Þó :aið húra sé ö.neíijgti, þá ar hún teiln sú bezta1 stúlka,,’
sitím 'tíilL ©r ,0g þér getið .ekkii verið af tKetiri ættuim ejn
hlún- Þ,a)ð itír ©ngöin e!dri ætt til i Licifiolushire h^Mwr tera
Roddairraálr, o.g hiúra er síöasfi afispriinguir þeirrar ættar|,
áð þvi ier ég bezt veiit.; móðiir hienhar vair lífca af góðwm
æflum, þó aið húm væ'ril portúgö'lsk. 0,g ætiið þér nú
alð talka þeitta aö yður?
— Ég 'vSLdi það fefglnm, svúraði Leorna|rd; — era
hvtí'nig get ég þaíð? Ég ætla mér að fairiai að teit-a að
þiejsisuim roðasteinum. Væri! ekk'L bet'ra, að Friatncisoo
fæni imefð dóttur yðar ofan; tiL sitraindariraraar? Ég liefi
ofúriíiiði laf piejnLnguim, siam' bei® ‘le:r vfel'k<omið að fá.
— Ne|i, svariaði' deyjaindi m,laðuriinn fjörlega; — ég
trúli elngúm fcaþólfckuim. prestii fyrir hiemirai. Móðir hemmar
sagði mér nóg af þelflm; ég v'iá eragum trúai fyrir lienrai
meiraa yður. Ef þér ætlffið að fa'rá að sækja þesisa toð'a-
atteinía, og þér væruð asná, ef þér ge'rðuð þaö ekifc,
þá v©rður hún að farai me;ð yðxu’ — og sivo ier eklki
miair'a úm' það. Ég veit, aið þér muraiið hafa gætur á
hianirai, og tíf alt ftír sieim, ver.st, þá hieffir hún máðal tiíl
hjeranli, og leff alt £©r s|eim: verst, þá hieffi'r hún mtíðal til
aið viarja: sáig með, saimlai, mietðalá'ð, sieira svo raættri' lá aö
hiún notajðji: í þ,riEei!.abúðuinlum, HvaJð 'siegiið þér svo?
Leonard hugsaöái st;g lunn; teift aUgnjabliik, og deyjaindi
maÖuriura horfð'i araejð atihygBi á ■alrrari iit'ið' á horaum.
— Það ©r máifcil ábvijg&, siagð'i haúra, — og það S'terad-
U'r svd á, aið Jiaið ©r ó'þægiLiieg't. En ég ‘tek þaö ,aiÖ mér.
Ég 'Sliail lítai eftár beinraS1 ©iras og h'ún væ'ri kona'n miiri,
eða — dóttálr mím.
— Þafc'fcai yðU'i’ fyrár þáð, saigði Rodd. — Ég toúi
yður, o.g þið komið yklkur sjáif samara unra, hvcr af-
staea yk'ka'r sikuli vtíra, hvo.rs giagnvari ööru. Og
Viarijð þér mú siæl'ir. Méir lízt vei á ýðu.r. Ég vildi, aö
vð htíi'öum kyn.sit áðiur iera ég fco.mst í Viandræðn hema,
og 'varð inangari vlð Zalmbesáfljótið' og — ofdrykkju-
maður.
Looraard tók í höndina, s'em Rodd rétti’ fram mieð
sýnitegum ©Tfi'ðismuaum, og þega:r hanu sLept,i henni,
braeág hún niður þ!uragla.in.aliega 0íúsí og hönd á diaUö-
um m.araírai. Um Itíi'ö og liainn suéri, sér ,v,iö til aö
faral hedit haran fraim;a|n i atidlít JúöninU, en varð’ þar
eLnsfcis vfeiajri, því atð- þaið vair ©irais og íuidlitið á sffínx.
Þatna slait stúifcau, hiallalði b^kiinu Upp aö vegn-
Um, var breyfing.airl&U'S1 teins og hún væri höggvii'n út
úi' sijejníi, og ,lét höifuðáið1 á dteyjantíii föður siraum
hvíLa á hraé sér. Húrai stairöi beiin friaim undah séir
irieð áluglun opira tfl fulls iog bogadmgrau varirnair1. ,a;'ð-
sfciádar iþiras og hún hefði ajtlaö að fana aið fala og
heföi alt í einiu: mrist máliíð., Svo kyt vaír húln, aö!
Lej0nafd gait efcki tíinu: seira:ii sé& n^ina hreyftogU á
brjóísitinu. Jafnvel auigraailofcin höfðu hætt að kviika^
og isijálfúr fölviratí á andlití hennat sýndfeit festur við
haua eirasi og lituriran á vaxm.ynd. Hasmn laugia'Öá til