Alþýðublaðið - 07.03.1939, Blaðsíða 2

ÞRIÐJUDAG 7. MARZ 1939
ALÞYÐUBLAÐIÐ
UMRÆÐUEFNI
Hvers vegna er ekki sett há-
marksverð á silkisokka? Á-
stæður verðlagsnefndar:
Kvenfólkið skiftir svo oft
um litarmóð, að kaupmenn
liggja með óseldar birgðir.
Er ekki hægt að notast við
kvensokka úr öðru efni? Lög
reglueftirlitið á götimum.
Heilhrigðisvottorð fyrir fisk-
sala og aðra torgsala.
ATHUGANIR HANNESAR
Á HORNINU.
DAGSINS.
vel fari, því að þá er ýmislegt
slæmt á öðrum sviðum. Annars
skil ég ekki í öðru en að það sé
hægt að búa til nothæfa kven-
sokka, betri og ódýrari en þá, sem
þannig eru notaðir. Að minsta
kosti hélt útlend hámentuð kona,
sem talaði við mig í fyrra sumar,
því fram, að það, sem sér þætti
furðulegast í fari íslenzkra
kvenna, væru silkisokkarnir. Hvað
segja aðrar stúlkur um þetta mál?
Mér þeetti vænt um að fá bréf frá
þeim um þetta.
VERÐLAGSNEFNDIN hefir ný-
lega gefið' út tilkynningar um til
hvaða vörutegunda hámarksálagn-
ingar nefndarinnar ættu að ná.
Það hefir vaki furðu mjög margra
að finna ekki silkikvensokka með-
al þessara vörutegunda, og ég verð
að játa, að mig furðar stórlega á
þessu. Nokkrar ungar stúlkur hafa
nýlega skrifað mér bréf um þetta.
•g segja þær að silkisokkakaupin
séu alveg hræðileg. Það er ekki
eingöngu að silkisokkar séu afar
dýrir, heldur endast þeir svo
skamt.
STÚLKURNAR mínar segja
meðal annars. að þær þurfi að
minsta kosti að kaupa sér þrenna
sokka á mánuði og þá er alls eigi
hægt að fá undir 12—15 krónum.
Svo kemur það oft fyrir að þó að
þær kaupi sokka í dag, þá reynast
þeir strax ónýtir, lykkjurnar falla
pg þá er í flestum tilfellum. ef
mikil brögð eru að, að þær verða
að kaupa sér sokka tafarlaust aft-
ur, því að engri ábyrgð er hægt
að koma fram gagnvart verzlun-
inni.
ÉG HEFI spurst fyrir um þetta
hjá manni, sem á sæti í verðlags-
nefnd, og hann sagði: Við höfum
fengið þær upplýsingar hjá kaup-
mönnum, að hér sé um vöru að
ræða. sem ákaflega mikil áhætta
er að verzla með. Kaupmenn segj-
ast liggja með mörg hundruð pör
af kvensokkum, sem ekki seljast
aðeins fyrir það, að tízkan breytist
skyndilega, tízkan á litnum, og
kvensilkisokka er ekki hægt að
lita, Svo er annað, að mörg pör af
þessum sokkum eyðileggjast í
meðferðinni. Ef þú hefir sigg á
fingri og strýkur eftir sokknum
um leið og þú sýnir hann, þá eru
allar líkur til að þú slítir þráð og
þar með er komið lykkjufall og
sokkurinn ónýtur.
LÖGREGLAN er byrjuð að hafa
eftirlit með götuumferðinni, og er
nú b'ezt fyrir fólk að vara sig og
gæta vel að því að fylgja vel föst-
um, settum reglum. Það mun í ráði
núna fyrst um sinn að leiðbeina
fólki eins og gert var í fyrra sum-
ar, en taka síðar upp sektir gagn-
vart þeim, sem svíkjast um að
fylgja reglunum. í gær kl. 12 fór
ég um Lækjartorg. Þar stóðu 3
lögregluþjónar til eftirlits, flestir
fóru nákvæmlega eftir regluum,
en ein kona óð eins og kálfur yfir
þvera götuna, beint fyrir bílana og
þvert ofan í allar reglur. Slíkt á
ekki að þola. Allir verða að hlýða
reglunum.
„FISKSALI" skrifar mér og
spyr hvort auglýsing lögreglunnar
um heilbrigðisvottorð fyrir alla
þá. sem verzlun stunda, nái einnig
til þeirra, sem selja á torgum, t. d.
fisksalanna. Ég snéri mér til lög-
reglustjóra og Júlíusar Sigurjóns-
sonar læknis í matvælaeftirlitinu.
og sögðu þeir að þeir teldu að
þetta næði einnig til torgsala, þar
sem ekkert væri tekið fram um
það, að það næði ekki til þeirra.
Hannes á horninu.
Peninigagjaíir 11 Vebiiarhjálpar-
ixmiar.
Sftarfsfólk í VínbúÓiinni 45 kr.
Starfaménin hjá Trollie & Rothe
10 kr. M. M. 26 kr. N. N. 5 kr;.
StarfsfólkiÖ á Hótal Borg 52 kr.
Starfsfólkið í Kas.sagerð Rieykja-
ví'kar 50 kr. Starfsfólkið hjá
Lanids'símamum 89 kr. Sta'rfsim'en'n
hjá Max Pemberton 30 kr. Starfs-
fólkið hjá Siát'urfélagi Suðiur-
lanids 90 kr. Irantomíð við Iieik-
slýriingar í Iðuó kr. 325,50. Inn-
komið við skem'tun í Gaimla Bíó
ÞETTA er meiri bölvuð vitleys-
an, ef rétt er frá skýrt. Er kven-
íólkið virkilega svo hringlandi
bandvitlaust að skifta mánaðar-
lega eða svo um litartízku í sokk-
um? Ef svo er þá er ekki von að
ki’. 301,50. Kærar þakkir. F. h.
Vietrarhjálparininar. Stiefán A.
Pálsson.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
lappðrætti lásköia Islaids
Um leíð o$ þér eígníztiækífærí fíl pfórhappa,
síyrkíð þér Háskólann tíl þess að eignasf þak
yfír höfuðíð.
Kaupíd tniða sfrax, effír nokkira
daga geftif það vctríð of seínL
í Vestmannaeyjum bað
verzlunarmaður um á-
kveðið númer af þessum á
stæðum: Fjöl úr vöru-
kassa var sífellt aS flækj-
ast fyrir honum. Fjórum
sinnum lét hann fara með
íjölina niSur í miðstöSv-
arherbergiS, til þess aS
hafa hana í eldinn, en í
5. sinn var fjölin fyvir
honum og var þá komin
upp i glugga í herbergi
innar af búSinni. Pótti
honum þetta einkennilegt
og tók þá eftir því, að töl-
ur voru á fjölinni. Hann
skrifaSi þær upp og
keypti happdrættismiða
meS því númeri. Hann
hefur hlotiS vinninga á
þetta númer frá upphafi
og stundum tvisvar á ári.
MaSur nokkur óskaSi aS fá á-
kveSiS númer heilt, en umboSs
maSurinn hafSi ekki nema
annan helminginn af númer-
inu. MaSurinn sótti svo fast aS
fá allt númeriS, aS umboSsmaS-
urinn útvegaSi honum hinn
helminginn hjá öSrúm umboSs-
manni. í 8. flokki kom hæsti
vinningurinn, 20000 krónur, á
þetta númer.
Sjaldan'hlýtflr bikasdi happ.
Jónlna Jðnsdóttir
65 ára í dag.
'l’r
JÖNINA JÓNSDÓTTIR, Njáls-
götu 108, er 65 ára í dag.
Hún hiefir a’driei verið rík af fé,
friekar en annað Alþýðufóiik, eti
rrkidæmi góðis hjarta og hjálp-
fúss hugar hefir hana aldrei viamá-
áð. Er líklegt, að oft hafi Jónínu
skort ým'sa hluti sjálfa fyrrr
hjálpfýsí sína við aöra, isem illa
hafa verið síaddir og fáa hiafa
átt að.
Mörgum íslíkum hefir Jóininá
Jóinisidóttir hjálpað, þó að af litlu
fiia.fi verið að táika ofta'st nær. Pað
er sagt, áð fáum 'liðli vier hér í (biæi
en leinstæðum stúlkum', siem hafa
fyrir barni áð isijá, ©n eiinmitt
þeiim hefir Jónin'a néynist mörg-
um vel, og það er áreiðanliegt,
áð margir senda henni því hieitár
hamingjuóskir í dág, þegáir hún
er 65 ára.
Jónína er göfug kona, enida ber
svipurinin allur vott am eðállynidi.
Hún er hviit fyrir hæmm, enniö
bjiart, og álliur svipurinn og aiujg-
un 'lýsa sktlningi og djúprii saim-
hygð. Hún befir áttlaf haitáð órétt-
Jæti og kúgun, og þnátrt fyrir
þ'áð, þó áð hún hafi ef til vill
stunidum mætt ým'siu iriisjöfnu í
baráttu sinini, sem hún hiesfir oft-
alst orðlð áð hieyja iein og ó-
stiudd, er hún enn teinr'étt og
tígiufeg.
V. S. V.
Silfurbrúðkaup
leiga í ídag frú Arnfríðiur Jesns-
dóttir og Guðjón Gunnars'son fá-
tækrafulltrúi Gunnars'siuindi 6,
Hafnarfirði.
B R É F*
Framvegis verða hér í blaS-
inu birtar smágreinar, sem
blaðinu berast, undir þessari
fyrirsögn.
Leiðrétting.
VEGNA greinar í 17. tölu-
blaði Alþýðublaðsins 21.
janúar um aðalfund Verka-
mannafélags Raufarhafnar, vil
ég taka þetta fram:
í fyrsta lagi er Friðmundur
Jóhannesson, núverandi for-
maður, flokksbundinn Fram-
sóknarmaður.
í öðru lagi, þar sem sagt er
í umtalaðri grein, að stjórnin
hafi ekki náð endurkosningu,
vil ég einnig leiðrétta þá mis-
sögn. Eftir að formannskosning
var afstaðin, vildu hinir aðrir
úr fráfarandi stjórn, ekki gefa
kost á sér til endurkosningar.
Út af öðrum ummælum um-
talaðrar greinar, vil ég aðeins
taka fram, að stjórnarkosning-
in var alls ekki pólitísk.
Raufarhöfn, 22. febr. 1939.
Jón Þ. Árnason.
Alþýðublaðið vill taka fram í
sambandi við þessa leiðréttingu,
að frásögn sú, sem í blaðinu
birtist á sínum tíma um kosn-
inguna á Raufarhöfn,. var frá
manni, kunnugum þar nyrðra,
og birti blaðið því frásögnina
í góðri trú, þó nú sé sýnilegt,
af leiðréttingu Jóns Árnasonar,
að hún var röng og villandi.
Fyrirspurn til „Sjóvátrygg-
ingarfélags íslands h.f.“
Ð gefnu tilefni langar mig
til að biðja yður um rúm
í blaði yðar þar sem ég vildi
beina nokkrum fyrirspurnum
til líftryggingardeildar Sjóvá-
tryggingarfélags íslands h.f.
Þar sem þessar fyrirspurnir
varða fjölda karla og kvenna,
sem tryggðir eru og kunna að
taka tryggingar hjá félaginu í
framtíðinni, virðist það vera
heppilegt að bera þær fram og
fá þeim svarað á opinberum
vettvangi.
1. Hversvegna ber umboðs-
mönnum félagsins ekki saman
um skilmála og kjör, þegar þeir
tala um tryggingar?
2. Hvers vegna segjast sumir
þeirra tryggja fyrir líftrygging-
arfélagið „Thule“, þegar það
félag, samkvæmt opinberri yf-
irlýsingu, tryggir ekki lengur
hér á landi?
3. Er það rétt farið með hjá
sumum umboðsmönnum, að
hinir tryggðu fái allt það, sem
þeir greiða af iðgjöldum, hvort
heldur það er fyrir eitt ár eða
fleiri, endurgreitt, verði þeir
einhverra hluta vegna að
hætta við trygginguna?
4. Hve hár er bónussjóður
félagsins orðinn?
5. Hefir félagið greitt bónus?
Ef svo er, þá hve mikið? Sumir
umboðsmanna telja að félagið
greiði allt að !4 af ársiðgjald-
inu. Er þetta rétt?
6. Er ríkisábyrgð fyrir líf-
tryggingardeild Sjóvátrygging-
arfélagsins eins og siður er hjá
öllum erlendum tryggingarfé-
lögum?
Þessar spurningar eru fram
bornar vegna þess, að nú að
undanförnu hefir mikill sægur
manna ferðast um landið í um-
boði Sjóvátryggingarfélags ís-
lands h.f. Hafa þeir stundum
verið 2—4 saman, eða þeir
hafa komið einn eftir annan á
sama staðinn með stuttu milli-
bili. Eru þeir mjög kappsfull-
ir í starfi sínu og fram úr hófi
ósammála um_ alla skilmála
trygginganna. Ég vil því bæta
við einni spumingu enn: Væri
ekki betra að félagið hefðí
færri menn í förum fyrir sig,
en skipulegði starf þeirra bet-
ur?
Sjómaður.
Alpingi í gær
Fundir hófiuisit í báðiuim deild-
luim ATþingis í gær kl. U/a mið-
diegiis.
Á dagskrá efri dieiIdaT vair eitt
mál, frumvarp tii laga um Gð-
auka við ipg nr. 29, 7. maií 1928
(prentsmiðjur). 2. urnræða. Franu-
H. R. Haggard:
146
Mr. Turner tók stækkunarglieir og skoðáði hvioo-.t-
tveggja.
— Það virðist svo, siem þietta hafi hvort tvieggjiá
v®rið ritað með söm'u hiendmni, sagði hansn von bráðar.
— Lady Cohen ritaði einkenjniliega hönid, og það er
klaufaskapur að villasit á hien'ni, þó að ég hafi engiai
sérsitaka reynslu i þleim efnum. Til þiess að lO'Sia yður
við alla ábyrgð, eestlai ég, meö yðar samþykki, að opna
þetta bréf sjálfur, og hanm skar Sunídur enidann á um-
s'lagimu 'ineð filabieinshnííf síraum, rtók út bréfið, siem
innaW í því var, og rétti Leoiraarjd þaö. Þáð var á
þ)*ssa Ieið;
— Hjartkærasti Leonarid minn!
— Ég, siem ekki er leragur gift kana, get kallað þig
það, áu þess áð .skammáiat mto fyrir það, erada er
saninleik'urinjn sá, að þú iert mér hjgrtkærári len allir
aðrir, hvort sem þú ert ierm á iífi eða látinn gins og
maöurinn minn og barnið mitt.
Erfðaskráin, stem ég ærtla aið sikrifa uindir á rnorgun,
miun sýna þér, ef þú ert lifandi, bvie innilegá ant mér
efr uim það, að þú fáir aftur eigraarhald á feðTiáhieiimf-
kynjni þíniu1, sism óhamiragjan hiefir svift þig. Mér ©r
hin mesta ánægja ,að því, að láta þér eftir þessia arf-
leifð. og ég giet gert það með góiðri samvizkiu, þvi að
Ujáöuriim mirara heirtiran ætlaðist til bess, áð ég ráð-
stafaði öillu eingöingu eftir þvi, sem mér sjálfri þókn-
aðist — með því að hamn átti eraga raáma ættingjai
s|álfur — ef svo raunalegá skyldi til takast, sem nú
fcwm ksomið, «ð dóttir háras, einkabarnið okkair, da?i-
Bet'irr, að þú miegir iengi iifa til þess að njóta1 lanid-
eigraa þei'rra og araníara auðæfa, slem mér nú aiuiðnásit
að skila ætt þifflni jáftur, og 'betur, að börn þin og eftir-
komeradur þeirra megi hafa aðsietur sitt að Outram uimj
margar komandi ikynsilóðir.
Og jnú ætla ég ekki að tála miei'ra lum .þietta, bví
að það er nokkuð, sem ég þarf að skýra fyriír þér, log
ég þarf líka að biðja þig fyringiefn'iingar.
— Það kanin að vera vel farið, Leonard, að þegar
þú htefir litið þessar línur augum, hiefirð'u glieymt mér,
— isem eg á mjög vel skilið — og fundið áðra korau,
sem elskar þig. Niei', ég fiffln, áð' þettá er óisialtt, einisl
og ég set það fram; þú glieymir mér áldnei með öllU,
Leonard', — mér, sem þú elskaðir fyr en mokfcra að.ra
kiofflu —, og ©ngin öranur kona verðiuir alv^g þáð sama
fyrir þig, eins og ég var eða það finst mér áð tainsta
kosti í einfieldni tainni og hégómaidýrð.
— Þ.ú ispyrð að Tíkinldum, hver skýriing sé mögu-
leg frá m'irani hálfu, einiS og ég hiefi farið mieð þig,
og eftir þá óhæfu, sem ég hefi háf(t í frammi gegn
mirauta eigin, tilfiraningum. En hviað siem því líður,
ætlia ég að koma með þá sikýringu, siem til er.
— Það var faðir minin h'eitinJri, sem rak mig út í
þettia hjó.naihand, Leonard, og hann gat verið mjög
hlarður, þegar hanin vildi það við hafa. Ég viéit, að
þáð er iSönnun fyrir breyzkiieika mínum, að kafflnast
við þettia — og ég ætlast tíl þiesis. Éjg híefi aldriéi;
lieynt sjálfa mig þess, að ég er breizk mflinneskja. En.
trúðu mér, ég barðíst mieðara ég gát; ég skrifaði þér
jainve!, ien þau náðu í bréfið mitt; ég sagði Mr. Cohen
aíla sögunia, en halran var þrár og gieðríkur og vildi
aills ekk itaka bænir mánar til greinia. Og isvo giftist
ég horaum, Leonard, iog það fór &vio vel á mieð okkur,
siem framast varð við búist, því að hann vflr mór
eirastiaklega góður; en upp frá þeirrí stuinidiu byrjaði.
ég að dieyja.
— Og nú em iiðin meina m s©x ár siðan við skildum.
í kafa'.dinu um fcvölídið, og lífslokin eitu fyrir hönduim,
þjvi að það er áreiðlanlegt, áð ég er að bana komin'.
Giuði hefir þókniast að táfcai Jitlu dóittur mínia, og sú
síðásta raiun várð mér ofvaxin, og svo fer ég tií þiess.
að finná hana og brða hjá berani, þangað ti.1 sá tími
kemur, að ég fæ aftur að sjá aiuglit þitt, sem. aldrei!
gjeymist mér.
Miéira hiefi ég ekfci að siegja, Leonard minjn góður.
Fyrirgefðlu mér, og ég er nógu eigingjörn til að
bæta við: — gleymidu mér eklþ. ;
Leoniard lagði bréfið frá sér á borðið og tók aftur
fyrír andiitið, til þéss að dylja geðshræring siiraá, því
að tilfinn'ingar haras fengu valid yfir honum 'jalfnfilamt
því sem miéðvitundiin um dýpt og hreinleifc þeirrar
ádauðlegu ástar, siem fconia þesisi hafði til hans borið,
fór að búa um sig í h'jarta hans. ;
— Má ég iesia þietta bréf, Leoniárd? spurði Júanai
með hægö.
— Já, ég býst við því, ef þig Tangar tii þiess, isváraðii
hann, þvi að hanm fanln þáð, þótt óljóst væri, iaið það'
Var bezt að gangast við ölliu þessu tafarlauist, til þess
áð áfstýra öilum misskilningi í framtíðinni.
Júana tók bréfið og las það tvisvar sinlnum, og
þegar hún var búin að þvi, fcunini hún þáð hér um bil
einis vel og faðirvor, og aldrei á æfi sirani glieymdi hún
einiu einasta orði úr þvi. Svo féfck húra málafærslu-
manrainam það aftur, án þesi’s að siegja neitt.
— Mér skilst, siagði Mr. Turnier til þesis að rjúfa)
þögnina, ;sem haffln fainin að var fremiur óþægileg;
— mér skilst sem þér rnunið gatu lagt fram þ»r aainn-
sögumaður, Árni Jónsson, var
fjarverandi, Málinu vair vísaið til
3. umræðlu.
Á tífl'gsikrá raeðrí dieildar voru
fjögur mál.
1. Frumvarp til laga um' bráða-
birgðabrsyting nokkurra laigai. —
3. umræðfl. Máiinu var vilsað Uím-
ræðulaust til efrí deildar.
2. Frumvarp til laga um beim-
íld fyrír ríkisstjórnina til að ínn-
heimta ýms gjöiid 1940 með rvi'ö-
au'ka.
Þesislu máli var einnig vísað til
efri dieildar uimræðulauist.
3. Frumvarp til laga um breyt-
ifflgar á 14. gnein laga nr. 1, 5.
jan, um síldarvenkismiðjur ríkisi-
■iffls. — 2. umræða. Málinu var
frestað.
4. Frumvarp til laga um> hieim-
ild tíl söllu þjóðjaröarinna'r Höfða
hóla- d. fl. — 1. temræða.
Flutningsmaðter frumvarþsins
Jón Páimasoin. Málinu wisað jtil
2. umræðu og laffldbúnaðaixtnefnd-
ar. i
Letkfélag Aktejneyrar
sýnídi leifcrítið Drenginn minn
i éllefta og síðasta isikifti þann
26. fyrra mánaðajr við svo máiklia
áðsókn að ékfci fengu narrl allír
áih»rf®ndnr sarti'. F.Ú.
i