Alþýðublaðið - 18.08.1939, Blaðsíða 2

ÍÞRÓTTIR
Drengjamótið sýnir, að
við eigum mörg ágæt efni.
—-----
Jafn og víða ágætur árangur.
Fleiri drengja-
mót.
í þessari viku fór fram
Drengjamót Ármanns. Það vekur
hjá mér margar hugleiðingar um
iþróttaæsku landsins og aðbúnað
hennar að því er lceppninni viðvík-
ur. í sundinu er þannig háttað, að
vart fer nokkurt mót fram, án þess
að keppt sé í yngri flokkunum
líka. Ungir knattspyrnumenn hafa
tvö mót á ári, en frjálsíþróttamenn
hafa aðeins eitt, að undanskildum
innanfélagsmótum, sem njóta ekki
þeirrar virðingar, sem þarf, og
veita ekki þá skólun, sem keppni
veitir annars íþróttamanni.
Langflestir þeirra manna, sem nú
skara fram úr í frjálsum íþróttum
hér á landi, hafa ,,fundizt“ á
drengjamótum. Þannig á það að
vera, en í stærri stíl en nú gerist.
Á hverju drengjamóti kemur ein-
hver nýr, sem þjálfararnir taka
eftir.
En að hafa aðeins eitt drengja-
mót á ári er alltof lítið. Dreng-
irnir verða að fá fleiri tækifæri til
að sýna getu sína. Þeir verða að
fá að keppa mikið, fá að vinna sig
upp upp stig af stigi, en það hefst
ekki með einu móti á ári. Dreng-
irnir mega ekki fara of snemma í
keppnina við þá fullorðnu, svo að
þeir gefist ekki upp og hætti öllum
æfingum.
Það hefir komið í ljós, að þeir
unglingar, sem snemma byrja
að keppa við þá fullorðnu, hafa
ekki þá reynslu, sem til þarf. Það
sést á því, að þeir kunna ekki þá
list að taka sigri og ósigri rétt.
Þeir ýmist ofmetnast og vanrækja
af þeim orsökum æfingar, eða þeir
gugna við andstreymi.
Þetta þarf að koma í veg fyrir
með því að lofa hverjum að vera
í sínum flokki og fara afar varlega
í að færa þá upp í eldri flokka.
Með því móti mun okkur haldast
betur á íþróttaefnum okkar en
hingað til. Þar, sem keppnir eru of
fáar, eins og í frjálsum íþróttum,
þarf að fjölga þeim.
Með því að hlúa að íþróttum
æskunnar og leggja meiri rækt við
hana, er byggð upp framtíð ís-
lenzkra íþrótta.
Zeus.
Drengjamót Ármanns hófst s.l.
mánudag. Keppendur voru 35 frá
5 félögum, þ. á m. Fimleikafél.
Hafnarfjarðar og íþróttafél. Kjós-
arsýslu. Árangur var ágætur í
flestum greinunum og sýnir, að
við eigum fjölda góðra efna, sem
leggja þarf rækt við. Keppnin er
stigakeppni milli félaganna. Or-
sakar það, að einstaklingarnir
keppa oft í allt of mörgum grein-
um, en ná ekki fullum árangri í
öllum. Væri sennilega hentugra,
að breyta reglugerðinni svo, að
drengirnir beittu sér frekar að sín-
um greinum, en ekki tugþrautinni.
Fyrsti dagur mótsins.
Veðrið var ekki sem ákjósanleg-
ast, þótt góður árangur næðist.
Fyrst var keppt í 80 m. hlaupi.
Voru keppendur 13 og hlupu í fjór-
um riðium.
1. riðill: Jón Emils., Á. 10,1 sek.,
Einar Eyfells, Í.R. 10.3 sek., Ing-
ólfur Steinsson, Í.R. 10,5 sek.
2. riðill: Janus Eiríksson, Í.R.
9,7 sek., Anton B. Björnsson, KR.,
10,0 sek., Þórhallur Einarsson, Á.
10,0 sek.
3. riðill: Sigurður Finnsson, K.R.
9.7 sek., Guðm. Sigurjónsson, Á.
9,9 sek., Rögnvaldur Gunnlaugs-
son, K.R. 10,0 sek.
4. riðill: Grímur Thromberg, Á.
9.8 sek., Ingimundur Sigurjónsson,
F.H. 9.9 sek., Kristjón Thromberg
Á. 10,0 sek.; Vilberg Skarphéðins-
son, Á.
1. milliriðill: Janus Eiríksson, í.
K. 9,5 sek.; Anton B. Björnsson,
K.R. 9,8 sek., Einar Eyfells, Í.R.
9.9 sek.; Jón Emilsson, Á. 9,9 sek.
2. milliriðill: Sigurður Finnsson,
K.R. 9,7 sek., Guðm. Sigurjónsson,
Á. 9,8 sek., Grímur Thromberg; Á.
9,9 sek., Ingim. Sigurjónss., F.H.
Úrslit:
1. Janus Eiríksson, Í.K. 9,7 sek.
2. Sigurður Finnsson, K.R. 9,7 sek.
3. Guðm. Sigurjónsson, Á. 9,9 sek.
4. Anton B. Björnss., K.R. 9,9 sek.
Hlaupið var undan 3—4 vind-
stiga vindi. Drengjametið, 9,4 sek.,
á Kjartan Guðmundsson. Janus er
bráðefnilegUi. spretthlaupari, en
skortir sýnilega kennslu.
Önnur greinin var kúluvarp.
1. Sigurður Finnss., K.R. 15,92 m.
2. Gunnar Huseby, K.R. 15,42 m.
3. Anton B. Björnss., K.R. 14,61 m.
4. Jóel Kr. Sigurðsson, Í.R. 12,75 m.
5. Grímur Thromberg, Á. 11,60 m.
Kastararnir virðast allir vera á
réttum vegi með stílinn. Gunnar
er aðeins 15 ára og býr yfir mik-
illi snerpu, en köst hans eru of lág.
Þriðja greinin var þrístökk:
1. Sigurður Finnsson, K.R. 12,66 m.
2. Anton B, Björnss.. K.R. 12,42 m.
3. Grímur Thromberg, Á. 11,31 m.
4. Kristjón Thromberg, Á. 10,94 m.
5. Ragnar Emilsson, F.H. 10,39 m.
Anton stökk vel, en Sigurður
hefir miklu meiri kraft, hraða og
stökksnerpu. Stökkin voru:
Sigurður: 11,90 — 12,59 — 12,15
— 12,66 — 12,20 — 12,04.
Anton: 11,34 — 12,14 — 12,15
— 12,02 — 12,20 — 12,42.
Grímur: 10,82 — 10,74 — 11,31 —
11,24 — 11,19 — ógilt.
Síðasta greinin var 400 m. hlaup.
Keppendur vo»w 7 og hlupu í tveim
riðlum.
1. riðill:
Janus Eiríksson, Í.K. 58,8 sek.
Anton B. Björnsson, K.R. 58,9 sek.
Ingim. Sigurjónsson, F.H. 64,2 sek.
2. riðill:
Sigurður Finnsson, K.R. 59,4 sek.
Guðm. Sigurjónsson, Á. 59,8 sek.
Garðar Þormar, K.R. 60,9 sek.
Rögnv. Gunnlaugss., K.R. 62,0 sek.
Tíminn réð úrslitum. Janus fór
of greitt af stað.
Annar dagur mótsins.
Fyrsta grein annars dags var
stangarstökk. Keppendur voru 5,
þar af aðeins einn frá Reykjavík,
en hinir frá Hafnarfirði.
1. Ingim. Sigurjónsson, FH. 3,00 m.
2. Anton B. Björnsson, KR. 3,00 rn.
3. Har. Sigurjónsson, FH. 2,80 m.
4. Magnús Gúðmundss. FH. 2,50 m.
5. Magnús Gunnarss., FH. 2,50 m.
Ingimundur vann á því, að hann
fór yfir 2,50 í fyrsta stökki, en
Anton í öðru.
Önnur greinin var kringlukast.
1. Gunnar Huseby, KR. 41,37 m.
2. Sigurður Finnson, KR, 40,20 m.
3. Anton B. Björnsson, KR. 37,30 m.
4. Rögnv. Gunnlaugss. KR. 34,39 m.
Flestum til mikillar undrunar
sló Gunnar Sigurð út, Sigurður var
óviss í hringnum og lítið varð úr
öllum þeim krafti, sem á bak við
köstin lá. Er sennilegt, að hann
hafi æft stærri kastáhöldin of mik-
ið. Anton og Gunnar köstuðu báðir
vel. Er sama um Gunnar að segja
í kúluvarpinu: kringlan er of lág.
Rögnvaldur gæti kastað miklu
lengra, ef hann lærði atrennuna.
Þriðja greinin var 3000 m. hlaup.
1. Árni Kjartansson, Á. 10:00,0
mín.
2. Haraldur Sigurjónsson, FH.
10:01,6 mín.
3. Matthías Guðumndsson. Á.
10:07,0 mín.
4. Garðar Þormar, KR. 10:34.8
mín.
5. Grétar Eiríksson, KR. 10:43,0
mín,
6. Jón Guðjónsson, FH.
7. Pétur Geirdai, Á.
Pétur leiddi framan af, en um
mitt hlaupið Garðar. Þeir hafa
sennilega báðir fengið hlaupasting.
Síðasta hluta hlaupsins leiddi Har-
aldur, en Matthías og Árni fyigd*
honum fast eftir. Þegar 80 m. voru
eftir í mark, tók Árni góðan enda-
sprett, en Haraldur varð annar.
Matthías og Garðar hlupu stílbezt
og með beztum skrefum. Árni er
aftur á móti sterkur og ákveðinn.
Verður hann án efa góður hlaupari
með meiri hlaupaæfingu.
Síðasta grein dagsins var 1000
m. boðhlaup:
1. Sveit K.R. 2:17,9 mín.
2. Sveit Ármanns 2:19,4 mín.
Þessi tími mun vera sá bezti, sem
drengjasveit einstakra félaga hefir
náð. Drengjametið á blönduð sveit
úr Reykjavíkurfélögunum öllum.
Sveitirnar voru þannig skipaðar:
K.R.: 100 m. Rögnvaldur Gunn-
laugsson, 200 m. Garðar Þormar,
300 m. Sig. Finnsson, 400 m. Ant-
on B. Björnsson. Ármann: 100 m.
Jón Emilsson, 200 m. Grímur
Thromberg, 300 m. Kristján Throm
berg, 400 m. Guðm. Sigurjónsson.
Sigurður Finnsson vann hlaupið,
ef svo má að orði komast, því að
Ármann hafði 4 m. forskot, þegar
að honum kom, en hann skilaði
Antoni 5—6 m. forskoti.
Þriðji dagur mótsins.
Veðrið var afar vont, kalt og síð-
ar rigning mikil og töluverður
vindur. Fyrsta keppnin var há-
stökk:
1. Sig. Finnsson, KR. 1,55 m.
2. Anton B. Björnss., KR. 1,55 m.
3. Kristjón Thromberg, Á. 1,55 m.
4. Ingólfur Steinsson, ÍR. 1,55 m.
5. Þórhallur Einarsson, Á. 1,50 m.
6. Rögnv. Gunnl.ss., KR. 1,50 m.
7. Janus Eiríksson, ÍK. 1,45 m.
8. Guðm. Sigurjónsson, Á. 1,45 m.
Árangur þessi er einhver sá
jafnasti og bezti, sem náðst hefir
á drengjamóti hér. Þegar tveir
menn stökkva sömu hæð, gilda þær
reglur, að sá vinnur, sem fyrr fór
— eða færri tilraunir gerði, áður
en honum heppnaðist. Þannig stökk
Sigurður 1,55 í fyrsta stökki, en
Anton í öðru, og vinnur því Sig-
urður. Geti eltki hæsta hæð skorið
úr, má leita til tilrauna keppenda
á lægri hæðum.
Önnur greinin var spjótkast:
1. Jóel Kr. Sig., ÍR. 43,77 m.
2. Gunnar Huseby, KR. 41,91 m.
3. Sig. Finnsson, KR. 41,59 m.
4. Anton Björnss., KR. 37,75 m.
m.
5. Ben. S. Gröndal, KR. 35,78 m.
6. Geir Guðmundss., Á. 35,60 m.
7. Grímur Thromberg, Á. 35,32
m.
8. Har. Sigurjónsson, FH. 35,19
m.
Kastað var á móti regni og vindi,
svo að sennilega hefði árangur
orðið betri í góðu veðri, þótt hann
sé, sérstaklega hjá þrem fyrstu, á-
gætur. Atrennan er ekki góð hjá
neinum keppendanna. Verða þeir
allir að leggja meiri áherzlu á stíl
við æfingar sínar.
Þriðja greinin var 1500 m. hlaup:
1. Árni Kjartansson, Á. 4:48,4
mín.
2. Matthías Guðmundsson, Á.
4:48,5- mín.
3. Garðar Þormar, KR. 4:50,5
mín.
4. Haraldur Sigurjónsson, FH.
4:59,8 mín.
5. Elías Sigurliðason, ÍR. 5:00,6
mín.
6. Grétar Eiríksson, KR. 5:05,1
mín.
Mikill spenningur var á enda-
sprettinum, því að Árni og Matthí-
as hlupu samhliða síðustu beinu
brautina, en Árni rétt sleit snúr-
una á undan. Garðar tók einnig
góðan endasprett. Veðrið mun hafa
sín áhrif á tímana.
Síðasta keppnin var í langstökki:
1. Sig, Finnsson, KR. 5,95 m.
2. Janus Eiríksson, ÍK. 5,83 m.
3. Anton B. Björnsson, KR. 5,66 m.
4. Þórh. Einarsson, Á. 5,52 m.
5. Rögnv. Gunnl.ss. KR. 4,91 m.
Janus og Sigurður hafa mikinn
kraft og hraða i atrennunni, en
skortir báða stíl í stökkinu.
Rögnvaldur var óviss í atrennunni,
og stökk hann upp langt fyrir alt-
an plankann. Var stökk hans, sem
var frá planka 4.91, frá stökkstað
5,66 m.
Úrslit mótsins.
Stigin féllu þannig:
K.R. 40 stig.
Ármann 14 *tig.
í.k. e «ti«.
F.H. 6 stig.
Í.R. 3 *tig.
Flest einstaklingsstig á mötinu
hafa:
Sig. Finnsson 18 stig.
Anton B. Björnsson 11 stig.
Janus Eiriksson 8 stig.
Gunnar Huseby 7 stig.
Árni Kjartansson 6 stig.
CBAWjES NORDHOFE og JAMES NORMANLJIALL:
Dppreisrin á Bounty.
48» Karl ísfeld ísleækaði.
varlegur. — Þetta var ákveðið á fimm mínútum. Munið þér
eftir samtali okkar kvöldið áður, þegar Peckover var á verði?
— Já, það man ég vel.
— Ég bað yður, ef eitthvað skyldi koma fyrir mig á heim-
leiðinni, að skýra fjölskyldu minni frá því, þegar þér kæmuð
til Englands. Ástæðan til þess, að ég bað yður þessa, var sú,
að ég hafði ákveið að yfirgefa skipið, áður en morgunvarð-
mennirnir kæmu á þiljur. Ég hafði ekki trúað neinum fyrir
þessu öðrum en Norton, sem ég vissi, að mér var óhætt að
treysta. Ég vildi ekki segja yður frá þessari ráðagerð, því að
ég vissi, að þér mynduð reyna að hafa mig ofan af þessari
fyrirætlun minni. Norton hafði, í laumi, smíðað ofurlítinn
fleka, sem ég vonaðist eftir að geta komizt á til Tofoa. Þar
sem svona var gott í sjóinn, vonaði ég, að þetta myndi heppnast.
— Ætluðuð þér í raun og veru að yfirgefa fjölskyldu yðar og
heimili að fullu og öllu?
— Já, ég gat ekki verið hér lengur. Ég hafði þjáðst undir
harðstjórn Blighs, og þegar hann ásakaði mig um, að ég hefði
stolið kókoshnetunum, þoldi ég ekki meira.
— Ég veit, að þér hafið orðið að þola mikið, en við vorum
allir á sama skipi.
— Ég tók ekki tillit til þess. Ég hugsaði ekki um annað en
hina svívirðilegu ásökun, sem fólst í orðum skipstjórans. Auk
þess hugsaði ég um hið langa ferðalag, sem við áttum fyrir
höndum, og ég vissi, að ég myndi aldrei þola slíkar þjáningar
| hfilt ár.
En ég hafði ekki heppnina með mér. Veðrið var fagurt, og
eins og þér munið, voru nærri því allir á þiljum uppi. Og það
var nærri því óhugsandi, að ég gæti læðzt frá borði, eins og
á stóð. Að lokum ákvað ég að fresta framkvæmd þessarar
fyrirætlunar. Ég varð að bíða, þangað til við færum fram hjá
annarri ey vestar.
Jafnvel klukkan 4 um nóttina, þegar ég tók við verði af
Peckover, hafði mér ekki dottið uppreisn í hug. Mér þætti
vænt um, ef þér vilduð trúa mér. Ég fullvissa yður um, að þetta
er satt. Ég gekk um gólf á þilfarinu og hugsaði um hinar stöð-
ugu móðganir, sem ég varð fyrir. Ég ver mig ekki, ég aðeins
skýri frá staðreyndum. Mig langaði til þess að drepa manninn.
Mér datt það oftar en einu sinni í hug. Hvers vegna átti ég ekki
að myrða hann og losna við hann á þann einfalda hátt. —
Freistingin varð mér nærri því of sterk. Ég segi yður þetta, til
þess að lýsa fyrir yður tilfinningum mínum á þessari stundu.
Ég var utan við mig af örvæntingu.
Eins og þér vitið var Hayward næststjórnandi á minni vakt.
Til þess að ná aftur valdi á sjálfum mér, fór ég að leita hans.
Ég fann hann sofandi við lestarhlerann. Ef öðruvísi hefði staðið
á, hefði slík vanræksla gert mig fokreiðan. — Við vorum á
óþekktum slóðum og Bligh hafði gefið strangar skipanir um, að
gæta fyllstu varúðar, hversu langt sem við kynnum að vera
frá landi. Hayward hafði stjórn á framþiljunum. Þrír varð-
mannanna höfðu fylgt dæmi hans — og sváfu. Ég stóð stund-
arkorn og horfði á Hayward. Þá var sem hvíslað væri að mér:
Taktu skipið!
Frá þeirri stundu hugsaði ég skýrt og ljóst. Ég skildi, að
þetta var tækifærið, en ég athugaði ekki þær afleiðingar, sem
þetta gat haft fyrir hina. Burkitt var vakandi og stóð bak-
borðsmegin. Bligh hafði oft refsað honum, og ég vissi, að ég
mátti treysta á hjálp hans. Samt sem áður sagði ég honum
•kki «*tiun wu'na. Því að mú hafði ég gert áætlun í huganum.
wpiwwuiiwaw^w—ijmi i'n .......... ...
Ég bað hann að koma með mér undir þiljur og vekja Churchill,
Martin, Thompson og Quintal, án þess að vekja hina, og segja
þeim, að mig langaði til þess að tala við þá við fremri lestina.
Því næst gekk ég til Colemans, vakti hann varkárlega og bað
hann að lána mér lykilinn að vopnakistunni, því að ég þyrfti
að ná mér í byssu til þess að skjóta hákarl með. Hann fékk
mér lykilinn, snéri sér svo til veggjar og sofnaði á ný.
Ég fann Hallet, þar sem hann svaf á vopnakistunni. Hann
tilheyrði líka minni varðsveit. Ég vakti hann og rak hann aftur
í skut. Hann varð hræddur við að vera staðinn að vanrækslu
í starfinu og bað mig að segja ekki Bligh skipstjóra frá þessu.
Burkitt og þeir, sem hann hafði vakið, stóðu nú og biðu eftir
mér. Þeir samþykktu þegar í stað uppástungu mína. Við tók-
um okkur byssur í hönd, og ég lét Thompson halda vörð við
vopnakistuna. Svo vöktum við McCoy, Williams, Alexander
Smith og fleiri. Allir lofuðu þeir því að taka þátt í uppreisn-
inni. Við fengum þeim vopn, og þegar ég hafði sett varðmenn
við allar klefadyr, fórum við inn í klefa Blighs. Hitt vitið þér.
Hann sat þögull stundarkorn og horfði í gaupnir sér. Loks
rauf hann þögnina og sagði: — Álítið þér, að Bligh komist
nokkurn tíma til Englands?
— Það er hæpið. Fyrsti staðurinn, þar sem nokkurrar hjálpar
er að vænta, er Timor. Og Timor er í um 3600 mílufjórðunga
fjarlægð frá þeim stað, þar sem báturinn var settur á flot.
Þegar ég tók skipið á mitt vald, hafði ég í hyggju að flytja
Bligh 1 böndum til Englands. En skipverjarnir vildu ekki heyra
það nefnt, það vissuð þér sjálfur. Og ég varð að beygja mig
fyrir því. Svo vaknaði spurningin um það, hverjir ættu að fara
með honum. Upphaflega ætlaði ég aðeins að senda með honum
Fryer, Samuel, Hayward og Hallet, en ég gat ekki neitað hin-
um, fyrst þeir vildu endilega fara. Það hefði verið hættu-
legt að halda þeim eftir. Mér var það ljóst, að ef ég héldi eftir
þ#im Fry#r, Purchsll, Col* og P*<?kovtir, ktfiu þ#tr g«rt allt,